Περιεχόμενα
Νεκρός βρέθηκε ο Μπάμπης που αγνοείτο για μέρες στο Μεσολόγγι και η είδηση της εύρεσης του πτώματος του από έναν σκύλο, έγινε γνωστή τη στιγμή που η μητέρα του και άλλοι συγγενείς του βρίσκονταν έξω από τα δικαστήρια στο Μεσολόγγι. Εκείνη τη στιγμή τα κοράκια των καναλιών, αυτές οι δημοσιογραφάρες που τόσο τους υπερασπίζονται η Καινούργιου, η Χρηστίδου και οι λοιποί παρουσιαστές για να κρύψουν τη βρωμιά της τηλεόρασης, δεν έχασαν ευκαιρία και έτρεξαν να καταγράψουν κάθε δάκρυ που κυλούσε από το πρόσωπό της.
Για τρεις μέρες ακούμε να κατακεραυνώνουν τον Γιώργο Νταλάρα για το πώς μίλησε στους ρεπόρτερ που του την έπεσαν ενώ ήταν σε μια εκδήλωση για τον Τσιτσάνη, αλλά αποδεικνύεται πως λίγα τους είπε με βάση αυτό που δείχνουν σε κάθε ευκαιρία ότι αξίζουν κι αυτό που έδειξαν στην υπόθεση στο Μεσολόγγι.
Η ρεπόρτερ της εκπομπής Live News του κ. Ευαγγελάτου – δεν ξαφνιαζόμαστε καθόλου εδώ – είδε τη μητέρα να κλαίει και τους ανθρώπους γύρω της να ξεσπούν επειδή είχαν μάθει ότι βρέθηκε το πτώμα του Μπάμπη και αντί να μεταφέρει απλά την είδηση, έτρεξε με το μικρόφωνο και το κόλλησε στο πρόσωπο της μητέρας για να πάρει τις πρώτες δηλώσεις.
Μια μάνα στο Μεσολόγγι κλαίει για τον νεκρό της γιο, μια εκπομπή τρίβει τα χέρια της από χαρά για το αποκλειστικό
Δηλαδή, την ώρα που η γυναίκα μάθαινε ότι πέθανε το παιδί της και δεν υπάρχει γυρισμός, μια ρεπόρτερ έβαλε πάνω απ’ όλα το δικό της συμφέρον, την ανάγκη της να έχει την αποκλειστικότητα και, με τις ευλογίες και το μαστίγιο της αρχισυνταξίας και της εκπομπής συνολικά, δεν σεβάστηκε τον πόνο της μάνας και την κακοποίησε επί της ουσίας. Γιατί αυτό είναι, μια κακοποίηση. Αυτό κάνουν οι ρεπόρτερ. Δρουν μηχανικά, δεν τους νοιάζει τίποτα παρά μόνο να ικανοποιήσουν τις εντολές των άνωθεν ακόμα κι όταν η συνθήκη απαιτεί ανθρωπιά.
Όλα στον βωμό του θεάματος, όλα για να έχουν να λένε πως το έπαιξαν πρώτοι. Θα ήθελε άραγε η συγκεκριμένη δημοσιογράφος να της κάνουν το ίδιο; Θα ήθελε ο κ. Ευαγγελάτος; Δεν το νομίζω. Αλλά ποιος νοιάζεται για τους άλλους..;
Βλέπει κανείς στο βίντεο μια κοπέλα, πιθανότατα της οικογένειας του Μπάμπη, να διώχνει την ρεπόρτερ, αλλά αυτή αντιδρά, αρνείται, καταπατά τα όρια και την ιδιωτικότητα των ανθρώπων γιατί στο μυαλό της είναι πιο σημαντική αυτή από μια μάνα που πέθανε ο γιος της. Και το άτομο που κρατάει την κάμερα, δεν πάει πίσω. Ζουμάρει στη μάνα, ζουμάρει στα κλαμένα πρόσωπα, δεν δείχνει κι αυτό ίχνος σεβασμού, ευγένειας, ανθρωπιάς.
Κι αν νομίζατε ότι αυτά είναι τα χειρότερα, τότε κάνατε λάθος. Γιατί αυτό το θέαμα στο Μεσολόγγι είναι η νόρμα και όλες οι ιστοσελίδες, όλα τα μίντια, δεν είπαν κουβέντα για αυτή την ξεφτίλα. Τι έκαναν; Έβαλαν τίτλο «Μεσολόγγι: Η στιγμή που η μάνα του Μπάμπη μαθαίνει ότι πέθανε ο γιος της (vid)». Συνένοχοι όλοι στο έγκλημα και μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια.
Ένιωσε άραγε κανείς ντροπή γι’ αυτό που έγινε στο Μεσολόγγι;
Πραγματικά, δε μπορώ να πιστέψω ότι κανείς σε όλα αυτά τα μέσα δεν νιώθει άσχημα που διαιωνίζουμε αυτές τις πρακτικές, που γινόμαστε κακοποιητικοί και έχουμε την εύκολη δικαιολογία πως αυτή είναι η δουλειά. Δε μπορώ να πιστέψω ότι κοιμούνται ήσυχοι το βράδυ γνωρίζοντας πως δε σεβάστηκαν τον ανθρώπινο πόνο. Δε γίνεται να θεωρούν όλοι αυτοί ότι είναι οκ να λειτουργούν έτσι στο όνομα της ενημέρωσης, της πληροφόρησης.
Για καιρό συζητάμε αν τα μίντια ακολουθούν τα κελεύσματα του κοινού ή το κοινό διαμορφώνεται με βάση ό,τι του πλασάρουν τα μίντια. Στο μυαλό μου είναι πια ξεκάθαρο πως τα μίντια είναι που επιβάλλουν την ξεφτίλα και την απανθρωπιά.
Όχι απλά είχε δίκιο ο Νταλάρας, αλλά ίσως τελικά να ήταν και πολύ επιεικής στον τρόπο που μίλησε σε αυτούς τους ρεπόρτερ με βάση αυτό που έγινε στο Μεσολόγγι. Γιατί, όπως έγραψα κι εδώ, δεν είναι ζήτημα προσώπων, αλλά νοοτροπίας. Μπορεί μετά από αυτό που έκανε η ρεπόρτερ του Ευαγγελάτου στο Μεσολόγγι, να θεωρείται ήσσονος σημασίας αυτό που έκαναν οι ρεπόρτερ του ψυχαγωγικού, αλλά είναι συμπτωσιακό. Είναι επειδή απλά κινούνται σε διαφορετικά πεδία.
Αν τους αλλάξεις θέση για μια βδομάδα, θα κάνουν και του ψυχαγωγικού τα ίδια εκτρώματα γιατί θα έχουν στην πλάτη τους το μαστίγιο της αρχισυνταξίας και γιατί το δικό τους όνειρο να παρουσιάζουν είναι στα μάτια τους ανώτερο από τον σεβασμό στον άλλον.
Καλύτερα το σκύλεμα του άλλου που θα ενισχύσει την δημοσιογραφική ταυτότητα, παρά να σεβαστούν. Καλύτερα να παραβιάσουν την ιδιωτικότητα, παρά να την αφήσουν στην ησυχία της.
Μεσολόγγι: Τίποτα δεν είχε να προσφέρει το κλάμα της μάνας του Μπάμπη
Μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Δεν έχει να προσφέρει τίποτα περισσότερο στον αναγνώστη-τηλεθεατή το να δει γκρο πλαν τη μάνα να κλαίει για τον νεκρό της γιο στο Μεσολόγγι. Απλώς στη δημοσιογραφία όπως γίνεται στην Ελλάδα, πείθουμε τον εαυτό μας, το ρίχνουμε στις ψευδαισθήσεις για να αντέξουμε το πόσο βρώμικους μας έχει κάνει αυτή η δουλειά και το πόσο απάνθρωποι είμαστε για να φτιάξουμε το δικό μας όνομα, για να ανέλθουμε εμείς στην ιεραρχία.
Το θλιβερό είναι πως κανείς δεν μπαίνει στη διαδικασία, αφού έχει ανέλθει, να κοιτάξει πίσω του τι άφησε, ποιους ποδοπάτησε. Και βλέπεις νέα παιδιά να μπαίνουν στον χώρο χωρίς καμία αίσθηση της ηθικής τους, χωρίς καμία διάθεση να διατηρήσουν κάποιες ανθρώπινες αξίες. Λοκάρουν στο χρήμα και την επαγγελματική εξέλιξη και όποιον πάρει ο χάρος.
Μιλάω και γράφω από την ευκολία της δικής μου πορείας και τύχης, που δεν χρειάστηκε ποτέ να κυλιστώ σε αυτόν τον βούρκο και κάνω μια διαφορετική δουλειά, όχι τόσο δημοσιογραφική. Αλλά δεν άκουσα ποτέ και κανέναν απ’ όλους αυτούς να συζητάνε μεταξύ τους και να εκφράζουν την ανάγκη να το αλλάξουν όλο αυτό.
Πούλα τον πόνο του άλλου, πούλα όλη του τη ζωή, κάνε τον βορά στο αδηφάγο κοινό κι έτσι θα προχωρήσεις. Αυτό έκαναν οι ψυχαγωγικές εκπομπές στον Νταλάρα και τον έκαναν να εκφραστεί έτσι όπως εκφράστηκε, αλλά η ευθύνη είναι όλη δική τους.
Αυτό έκανε και η ρεπόρτερ με τον καμεραμάν του Ευαγγελάτου στη μάνα του Μπάμπη και για όσα θα ακούσουν και θα δουν εις βάρος τους, η ευθύνη είναι όλη δική τους.
