Περιεχόμενα
Ήταν το 2017 όταν ξεκίνησε το MeToo και το Woke κίνημα στις ΗΠΑ. Κάπου το 2019 ήρθε στην Ελλάδα. 6 χρόνια το γνωρίζουμε, το ασπαζόμαστε, επιχειρούυμε με βάση αυτό να κάνουμε τις κοινωνίες πιο απελευθερωμένες και λιγότερο καταπιεστικές. Περιπτώσεις όμως όπως ο Νίκος Αναδιώτης, συνεχίζουν να μας δείχνουν ότι 6 χρόνια δεν έχουμε καταλάβει απολύτως τίποτα και το μόνο που μας ενδιαφέρει, είναι να επιδεικνύουμε σε κάθε ευκαιρία την ανώτερη ηθική μας, αλλά και να επιβάλλουμε μια δικτατορία αυτής της ηθικής, μια ισοπέδωση του ανώτερα ίδιου.
Το πρόβλημα δεν είναι ο Νίκος Αναδιώτης και ποτέ δε θα είναι. Και ο κάθε Αναδιώτης. Το πρόβλημα είναι η άλλη πλευρά, όλοι όσοι θέλουμε να διασφαλίσουμε την ισότητα για όλα τα έμβια όντα και την ελευθερία έκφρασης της ζωής τους. Κι αυτό γιατί δε μπορούμε να θέσουμε τους δικούς μας κανόνες σε αυτή τη μάχη συντηρητισμού/ακροδεξιού εξτρεμισμού, με αποτέλεσμα να μας τραβάει στο δικό του γήπεδο και να γινόμαστε κι εμείς εκ του αντιθέτου απολυταρχικοί.
Τι εννοώ; Είπε όσα είπε ο Νίκος Αναδιώτης για τις αμβλώσεις. Ε και; Τι έγινε με αυτό; Θα αλλάξει κάτι στην κοινωνία μας; Αν αλλάξει, δε θα αλλάξει επειδή το είπε ο Αναδιώτης, κι ας είναι Ευρωβουλευτής. Θα αλλάξει από αυτούς που ψηφίζουμε εδώ. Και τούτη τη στιγμή, δεν διαφαίνεται η κυβέρνηση να θέλει να χτυπήσει τον αγώνα για την ισότητα ή να επιβάλλει στις γυναίκες να κυοφορούν χωρίς τη θέλησή τους.
Ο Αναδιώτης δεν μιλάει με την ιδιότητα του Ευρωβουλευτή, αλλά με την ιδιότητα ενός βαθιά θρησκόληπτου πολίτη. Όχι, αυτό δεν τον εξαγνίζει. Αλλά είναι μια άποψη που απλά την ακούς, την αφήνεις να περάσει αέρα από τα αυτιά σου και την πετάς στα σκουπίδια. Δεν κατανοώ καθόλου όλη αυτή τη μανία για αναρτήσεις στα social από σελίδες βαθιά λαϊκίστικες, με καταδικαστικές και πομπώδεις φράσεις για όσα είπε ο Αναδιώτης.
Ο Αναδιώτης είναι μια μικρογραφία Τραμπ, μια αρσενική Λατινοπούλου
Μια επιστροφή Τραμπ μετά, κι ακόμα να καταλάβουν όλοι αυτοί πόσο συμβάλλουν στην ενίσχυση του σεξισμού, του συντηρητισμού, της ομοφοβίας; Η επιθετική ρητορική και η προσπάθεια φίμωσης της άλλης άποψης, όποια κι αν είναι αυτή, φέρνει ακριβώς το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν γίνεται να είστε όλοι τόσο αφελείς ώστε να πιστεύετε πως μια κοινωνία στην οποία θα έχει εξαλειφθεί τελείως ο σεξισμός ή κάθε άσχημο φαινόμενο και νοοτροπία, θα είναι σε καλή κατάσταση. Δεν μιλάμε για ουτοπίες εδώ. Ουτοπικά, ναι προφανώς και θέλουμε το 0 σε κάθε τι κακό.
Ελάχιστα όμως να αντιλαμβάνεται κανείς τον κόσμο, ξέρει πως το τέλειο θα σημάνει και το τέλος. Δεν μπορούν να εξαλειφθούν ούτε οι σεξιστικές αντιλήψεις, ούτε ο ρατσισμός. Μπορούν να ελέγχονται. Μπορούν να παραμένουν, πρέπει να παραμένουν σε μια κοινωνία αποδυναμωμένα, για να λειτουργούν ως ηθική πυξίδα για τους υπόλοιπους. Δε γίνεται να είμαστε όλοι ηθικά σωστοί. Πρέπει να υπάρχουν και τα δύο, πώς να το κάνουμε; Κάποιοι γεννιούνται για να φέρουν τη σαπίλα και να τη συντηρούν. Οι κοινωνίες εξελίσσονται γιατί μπορούν να αφήνουν πίσω τους τα σκατά. Αν δεν έχουν σκατά να αφήσουν, δε θα εξελιχθούν και θα πεθάνουν.
Αυτό δεν καθιστά μια κοινωνία οπισθοδρομική. Οπισθοδρομική την καθιστά οι κυβερνώντες που εκλέγονται να προωθούν αυτή την ατζέντα, οπισθοδρομική την καθιστά αν η πλειοψηφία είναι αυτή. Δεν εθελοτυφλώ, σίγουρα. Στην Ελλάδα, δε χρειάζεται να διεξαχθεί κάποια έρευνα, υπάρχουν σίγουρα 2 εκατομμύρια άνθρωποι στο ακροδεξιό και βαθύτατα συντηρητικό τόξο. Και άλλα τόσα εκατομμύρια που κατά τόπους ρέπουν προς τον ήπιο συντηρητισμό. Όταν λοιπόν λειτουργούμε επιθετικά, αυτό το ήπιο το ωθούμε προς το φανατικό. Όμως, δεν μπορεί να υπάρξει σύγχρονη κοινωνία που να μην έχει και ένα κομμάτι οπισθοδρομικό, ώστε να δίνεται η ελευθερία στον κάθε άνθρωπο να αναλύσει τις δύο πλευρές και να επιλέξει πού θα σταθεί.
Αν η πρόταση είναι να επιβάλλεται το ορθό σε όλους, άρα να μιλάμε για μια απολυταρχία, μια δυστοπία από την άλλη πλευρά, ας ειπωθεί ανοιχτά, να το γνωρίζουμε. Διαβάστε τον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο του Άλντους Χάξλεϊ για να δείτε πώς εξελίσσονται τέτοιες, βασισμένες στην επιβολή της ηθικής ανωτερότητας, κοινωνίες.
Είναι ξεκάθαρο στα μάτια μου ότι ο Αναδιώτης και ο κάθε Αναδιώτης αποκτούν σημασία και αξία επειδή η ηθικά ανώτερη πλευρά συσπειρώνει τον συντηρητισμό, τον διατηρεί σε επαγρύπνηση. Αυτή η πλευρά επανέφερε τον Τραμπ, αυτή έχει φέρει Ζάκερμπεργκ και Μασκ στην υποστήριξη της antiwoke ατζέντας και στην απόκρυψη διαφημίσεων στα social media σκευασμάτων πρόληψης εγκυμοσύνης ή υπηρεσιών άμβλωσης.
Είναι καλύτερο να παίρνουμε likes ή να ενισχύουμε ουσιαστικά την ισότητα και την πρόοδο;
Έχουν γεμίσει τα social media από πλεόνασμα ιστοσελίδων και ανθρώπων που απλά θέλουν να εκφράζουν οργή και μιλάνε για φίμωση της αντίθετης άποψης και δεν κατανοούν πως πετυχαίνουν να την ορθώσουν, να την δυναμώσουν.
Πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται κάθε Αναδιώτης; Με σάτιρα, όπως το κάνει ο Ατζαράκης για τέτοια ζητήματα. Όχι με ηθικολογία, όχι με επίθεση. Με αδιαφορία. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος. Αν δεν το έχετε αντιληφθεί ακόμα, τότε να ετοιμάζεστε για χειρότερα μέσω Τραμπ.
Κάποιος θα πει «μα ο Αναδιώτης δεν είναι όποιος κι όποιος, είναι Ευρωβουλευτής, επηρεάζει με την ψήφο του». Δεν επηρεάζει τίποτα. Μειοψηφία συντριπτική είναι οι ευρωβουλευτές που ταυτίζονται με την απαγόρευση της άμβλωσης και η Ε.Ε. δεν πρόκειται ποτέ να αγγίξει τέτοιο ζήτημα. Και δεν υπάρχει και στην Ευρώπη καμία τέτοια τάση. Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε πέρσι, το 75% των Ευρωπαίων είναι υπέρ της άμβλωσης, με το 25% αυτού του ποσοστού να είναι και απόλυτο, ότι δηλαδή πρέπει να εφαρμόζεται σε οποιαδήποτε περίπτωση χρειάζεται, η άμβλωση.
Ο Αναδιώτης δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που είπαμε στην αρχή. Ένας χριστιανοταλιμπάν που, θα σοκαριστείτε εδώ, έχει και τη στήριξη γυναικών. Όχι μόνο ανδρών. Το αναφέρω γιατί παίζει η ατάκα πως ένας άλλος άντρας που φέρει γνώμη για γυναικεία ζητήματα χωρίς να είναι γυναίκα. Τον έχουν ψηφίσει 41.000 Έλληνες, ανάμεσά τους πολλές χιλιάδες γυναίκες, ακριβώς για τη χριστιανική του προσήλωση που περιλαμβάνει και την αντίθεση στις αμβλώσεις. Αν δηλαδή το πρόβλημα είναι τι λέει ο Αναδιώτης επειδή είναι άντρας, εικάζω πως δε σας ενοχλούν οι νεαρές κοπέλες εδώ…
Επίσης, κομμάτι μιας προοδευτικής κοινωνίας, είναι να επιτρέπει την ελεύθερη έκφραση, δη τη θρησκευτική. Είτε είναι σάπια, όπως του Αναδιώτη, είτε προάγει κάτι θετικό. Οι ίδιοι άνθρωποι που θα έκαιγαν τη χώρα αν τυχόν η κυβέρνηση απαγόρευε την έκφραση του φονταμενταλισμού, αν θέσπιζε για παράδειγμα νόμο απαγόρευσης της μπούρκας και επέβαλλε στις μουσουλμάνες να μη τις φοράνε δημόσια διότι είναι σύμβολο της γυναικείας καταπίεσης, θέλουν να φιμώσουν τη χριστιανική έκφραση που, ας μη γελιόμαστε, είναι ένα πρόσχημα ακροδεξιάς, συντηρητισμού, ρατσισμού και σεξισμού. Και οι δύο μεγάλες θρησκείες αυτό είναι. Δεν είναι όμως αυτό που θέλω να αναδείξω.
Είναι η υποκρισία όλων αυτών που στα social media έσπευσαν να φτιάξουν φωτογραφίες καταδίκης της κουταμάρας που είπε ο Αναδιώτης. Δεν τους νοιάζει να προοδεύσει όντως η κοινωνία, τους νοιάζει να βρίσκουν ευκαιρίες για να βγάζουν θυμό και να επιδεικνύουν την ηθική τους ανωτερότητα. Δεν είναι κακό κι αυτό. Να ψάχνεις μια κατεύθυνση και να στην δίνει το ανήθικο, ώστε να ξέρεις πως βαδίζεις σωστά.
Αλλά σε τούτη την εποχή, αν δεν έχουμε πάρει ακόμα το μάθημα πως η οποιαδήποτε επιθετική ρητορική και προσπάθεια φίμωσης, οδηγεί στο αντίθετο του επιθυμητού, τότε είμαστε αιθεροβάμονες και αφελείς. Δεν είμαστε πια σε άγνωστο έδαφος. Ξέρουμε πολύ καλά όλοι πώς λειτουργούν τα πράγματα και πως ο άνθρωπος, όσο του απαγορεύεις κάτι και πας να του επιβάλλεις κάτι άλλο, από αντίδραση και μόνο θα πάει κόντρα. Δείτε πόσοι πανηγύρισαν στην Ελλάδα τη νίκη Τραμπ. Υπάρχει μέχρι και σύνδεσμος Republicans Overseas, με Έλληνα επικεφαλής, που βγήκε κι είπε ότι όποιος δεν ακολουθήσει το κόκκινο κύμα, θα νιώθει την ανάσα του.
Αυτό θα πρέπει να μας απασχολεί. Να θωρακίσουμε τους νόμους, να θωρακίσουμε το καλό κομμάτι της κοινωνίας και να προσπαθούμε να διατηρήσουμε την υπεροχή του. Να χρησιμοποιούμε τον Αναδιώτη ως παράδειγμα προς αποφυγή στις ασχημάτιστες ιδεολογίες κι όχι να πάμε να φιμώσουμε όσους έχουν αποφασίσει τι θα πιστεύουν. Όχι να μας νοιάζει πόσα likes θα πάρουμε και η αυτοπροβολή μας, η προώθηση του εαυτού μας ως ηθικά σωστού.
Αφήστε τους να τα λένε ανοιχτά
Καλό θα είναι λοιπόν να αφήσουμε τις επιδείξεις, γιατί ο Αναδιώτης και ο κάθε Αναδιώτης τρέφεται από αυτό ακριβώς. Αν τον αφήσεις όμως στην αφάνεια, θα πεθάνει μόνος του, με τις απόψεις του. Στο κάτω κάτω της γραφής, κανείς δεν μας επέβαλλε να τον ακούσουμε ή να τον κάνουμε παρέα. Ούτε είναι ο Αναδιώτης ο λόγος για να γίνει κάποιος πολέμιος των αμβλώσεων.
Ο καθένας θα βρει το μονοπάτι του όχι μέσω της επίθεσης στον άλλον, αλλά μέσω της ανάδειξης του πραγματικά ενάρετου τρόπου ζωής. Οι άνθρωποι ποτέ δεν μάθαιναν με την επιβολή των λόγων. Παραδειγματίζονταν από τις πράξεις. Ο Αναδιώτης μιλάει έτσι για τις αμβλώσεις ή τους γκέι, διότι τους θεωρεί κάτι εξωγήινο. Διότι και η ρητορική που υπάρχει, δημιουργεί διαχωρισμούς και ενισχύει τον φόβο.
Κανονικά δε θα έπρεπε να μας αφορά ο Αναδιώτης. Κι ας λέει ό,τι θέλει, κι ας έχει την ιδιότητα του Ευρωβουλευτή. Σε 4 χρόνια δεν θα υπάρχει εκεί. Εκτός κι αν φερθούμε τόσο κουτά που ενισχύσουμε τόσο την ακροδεξιά σε τούτη τη χώρα, ώστε να δούμε περισσότερους Αναδιώτηδες στην Ευρωβουλή. Και πάλι, βέβαια, οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες απέχουν πολύ από το να στέλνουν Αναδιώτηδες. Το πρόβλημα είναι μη γεμίσουμε τη Βουλή μας με Αναδιώτηδες ακριβώς επειδή πάμε να πολεμήσουμε την απολυταρχία με απολυταρχία. Και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αυτό το επίφοβο.
Γι’ αυτό, το ξαναλέω διότι είναι πασίδηλο, ας αφήσουμε τι λέει ο Αναδιώτης κι ας προβάλλουμε τις θετικές δηλώσεις, αυτές που προτείνουν κάτι προς το καλύτερο, όχι αυτές που προτείνουν κάτι προς το χειρότερο ούτε αυτές που θέλουν να αφανίσουν το «κακό». Ας ρίξουμε τον προβολέα εκεί που αξίζει.
Το δικό μου μότο, η δική μου πρόταση, δεν είναι το «κλείστε του το στόμα» ή το «σκάσε» που γράφεται κατά κόρον αυτές τις μέρες. Είναι το «αφήστε τους να τα λένε, να εκτίθενται, να μας κρατούν σε εγρήγορση και να γελάμε». Μπορεί στο τέλος της ημέρας να είμαι κι εγώ ουτοπιστής, ποιος ξέρει…Αλλά έχουμε δει πολύ καθαρά τα αποτελέσματα που φέρνει η φίμωση, έστω και με ηθικό κίνητρο. Ας δοκιμάσουμε μια άλλη προσέγγιση κι ας ξεφύγουμε από τις ολοκληρωτικές φαντασιώσεις.
