Σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχει το δέντρο, αλλά υπάρχει και το δάσος. Το δάσος δεν είμαστε στις περισσότερες εξ αυτών σε θέση να το δούμε. Μας επιτρέπουν να δούμε μόνο το δέντρο. Η Όλγα Κεφαλογιάννη, με αυτή την απαράδεκτη κίνηση που έκανε στο Υπουργείο της, να τοποθετησει 2 χαλιά σχεδόν 18.000 ευρώ, αλλά και άλλα διακοσμητικά αξίας 86.000 ευρώ, όπως αποκάλυψε ο Λιάγκας στο Πρωινό, αποκάλυψε το δάσος, όχι μόνο το δικό της, μα όλων των πολιτικών.
Ας ξεκινήσουμε από τα προφανή. Αφήνω στην άκρη την ακόμα μια κατάπτυστη συμπεριφορά στελέχους της κυβέρνησης και της ΝΔ, έχει χαθεί το μέτρημα που πια έχω κουραστεί να τα σκέφτομαι, όπως οι περισσότεροι. Το πρώτο προφανές εδώ είναι πως η Όλγα Κεφαλογιάννη δεν έχει αντίληψη της πραγματικότητας. Όχι αυτή στην κοινωνία, αλλά αυτή στο κόμμα της, στην κυβέρνηση της οποίας είναι μέλος.
Εδώ έχουν φύγει Υπουργοί για λιγότερο σοβαρά ζητήματα, εδώ ο Πατούλης τέθηκε εκτός κούρσας για Περιφερειάρχης επειδή χόρεψε ένα ζεϊμπέκικο, η ίδια τι πίστευε ότι κάνει όταν ενέκρινε να αγοραστούν ένα χαλί 18.000 ευρώ και άλλα διακοσμητικά που έφεραν τον λογαριασμό στο σύνολό του στα 86.000 ευρώ; Δεν κατανοούσε εκείνη τη στιγμή ότι θα εκθέσει το κόμμα της; Προτάσσω το κόμμα, διότι για τους εαυτούς τους όλοι αυτοί προφανώς δε νοιάζονται, διότι γνωρίζουν πως θα τη βρουν την άκρη να καλύψουν το τομάρι τους. Κι αν χρειαστεί για κάποια στιγμή να τους κρύψουν, να μην έχουν αξιώματα, θα επανέλθουν μετά από ένα διάλειμμα στον πάγκο.
Ξεκινάω από αυτό ως πιο σημαντικό, διότι, επίσης προφανές, δεν πολυενδιαφέρονται όλοι αυτοί για το ότι η πλειοψηφία των πολιτών πληρώνουν χρυσά βασικά προϊόντα, ή είναι θύματα σε ληστρικές πρακτικές εταιρειών ρεύματος (και όχι μόνο), ή είναι έρμαια άλλων πολιτών που ζητάνε ενοίκια δυσθεώρητα για σπίτια-χρέπια.
Δεν σκέφτηκε η κ. Όλγα Κεφαλογιάννη ότι κάτι τέτοιο θα εκθέσει τον πρωθυπουργό της, το κόμμα της, τους ανθρώπους γύρω της; Ακόμα και την οικογένειά της που σπάνια γλυτώνει από το λαϊκό ανάθεμα; Απίθανο να μην το σκέφτηκε.
Πέρα από την Όλγα Κεφαλογιάννη
Εδώ έχουμε επομένως μια ξεκάθαρη δήλωση αλαζονείας από την κ. Όλγα Κεφαλογιάννη, αφού εμμέσως πλην σαφώς, είπε σε όλους, συναδέλφους της, στον κ. Μητσοτάκη ότι «εγώ θέλω κότερα, ελικόπτερα, έχω γούστα ακριβά και δε με νοιάζει τι θα μου πείτε, γιατί είμαστε Υπουργείο Τουρισμού, έχουμε εξωστρέφεια και πρέπει να βλέπουν κυριλέ πράγματα οι καλεσμένοι μας». Δεν την απασχόλησε ούτε η πιθανότητα να την παραιτήσουν. Γιατί άραγε; Γιατί τόση άγνοια κινδύνου;
Αποκάλυψε όμως και κάτι η κ. Όλγα Κεφαλογιάννη, διότι δεν είναι πως έβαλε αυτά τα χαλιά και τα διακοσμητικά στο γραφείο της το προσωπικό, στο γραφείο βουλευτή. Τα έβαλε στο Υπουργείο Τουρισμού, όπου το καλεντάρι λέει πως θα είναι εκεί για ακόμα 3 χρόνια. Δηλαδή ξόδεψε αυτά τα λεφτά για να τα χαίρεται για μόλις 3 χρόνια; Ή την έπιασε η καλοσύνη και σκέφτηκε να αφήσει κάτι όμορφο και στους επόμενους; Στην απάντηση του Υπουργείου υποστηρίζεται πως το κάνουν για να βγαίνει μια καλή εικόνα της χώρας στους ξένους που έρχονται. Ακόμα κι αν είναι αυτή η πλήρης αλήθεια, η άνεση με την οποία γίνονται τέτοιες αγορές, είναι σοκαριστική.
Κι αυτή η άνεση δεν γεννήθηκε ξαφνικά τώρα, δεν είναι ότι τώρα βρέθηκε πρώτη φορά Υπουργός η κ. Όλγα Κεφαλογιάννη και πασαρύσθηκε ή της έδωσαν λανθασμένες πληροφορίες για τα do’s and don’t’s. Απλώς αυτή τη φορά έτυχε να βγει η πληροφορία στη φόρα. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Όχι μόνο για την ίδια, μα για πολλούς υπουργούς σε όλα τα υπουργεία.
Η άνεση με την οποία το έκανε χωρίς να μπει στη διαδικασία να σκεφτεί το κόμμα της, την κυβέρνηση που συμμετέχει και, τέλος, το πόσο πρόκληση είναι για τους πολίτες, σημαίνει πως έχει γίνει στο παρελθόν, πως είναι μια πάγια τακτική για όλους, όχι μόνο την κ. Όλγα Κεφαλογιάννη, απλά σε εκείνη έτυχε να σκάσει η βόμβα στα χέρια της.
Αποκαλύπτουν αυτά τα 2 χαλιά ένα χάλι δεκαετιών στα υπουργεία και μια αίσθηση που έχει καλλιεργηθεί πως «έλα μωρέ, δε νομίζω να πειράξει, σιγά, τι ψυχή έχουν 18.000 ευρώ για ένα χαλί, αφού όλοι θα το χαιρόμαστε σε αυτό το υπουργείο».
Πάει δηλαδή ως νοοτροπία πολύ πιο πέρα από την κ. Όλγα Κεφαλογιάννη και τα χαλιά της. Κι είναι αυτό ένα δάσος που μόνο να το υποθέσουμε μπορούμε, διότι ποτέ δε θα μπορέσουμε να έχουμε την πλήρη εικόνα του.
Εξάλλου, η απάντηση που δόθηκε από το Υπουργείο Τουρισμού και το ότι δεν πρόκειται για κάποια υπόθεση κατασπατάλησης, αλλά για νόμιμες ενέργειες, που όντως είναι νόμιμες, δείχνει πολλά για τη νοοτροπία.
ΥΓ. Το γραφείο του Υπουργού Τουρισμού πάντως, όταν το είχε ο κ. Κικίλιας, επειδή είχα βρεθεί εκεί πριν από ενάμιση χρόνο, δεν είδα κάτι που θα το έβλεπε ο ξένος και θα ντρεπόμασταν ως χώρα να τον υποδεχτούμε…
* Κεντρική φωτογραφία: Vassilis Asvestopoulos/ullstein bild via Getty Images
