Υπό κανονικές συνθήκες, μια αθλητική εκδήλωση που έλαβε χώρα στην Κρήτη, δεν θα έπρεπε να είχε γίνει θέμα αρνητικού σχολιασμού. Τι θα μπορούσε να πάει λάθος, άλλωστε; Να που πήγε. Τελείως λάθος για την ακρίβεια. Και είναι λυπηρό που στην Ελλάδα του σήμερα, εξακολουθούμε να μην κάνουμε σωστά ούτε το πιο απλό.
Ειδικότερα, στην εκδήλωση για μια τελετή εγκαινίων γηπέδου στην Κρήτη, ήταν προσκεκλημένος και ο Παραολυμπιονίκης και πρόεδρος της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής, Γιώργος Καπελλάκης. Σε φωτογραφία που κυκλοφόρησε στο Instagram, αποτυπώνεται πλήρως πόση παιδεία λείπει από τη ζωή μας, που ακόμα δεν έχουμε μάθει να εντάσσουμε τους ανθρώπους με αμαξίδιο στην καθημερινότητα.
Το βλέπουμε από τις ράμπες που επιλέγουν οι οδηγοί να παρκάρουν ακριβώς μπροστά, λες και το αμαξίδιο βγάζει φτερά και περνάει από πάνω. Το βλέπουμε και από τα πεζοδρόμια που είναι σπασμένα και κανείς από το κράτος δεν φροντίζει να τα φτιάξει. Το πόσες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι συνάνθρωποί μας, είναι ένα θέμα που δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης. Τα έχουν πει πολλάκις οι ίδιοι, αλλά σφυρίζουμε ακάθεκτοι.
Ο «αποκλεισμένος» Παραολυμπιονίκης
Πραγματικά, είναι αδιανόητο να βλέπουμε σε αθλητική εκδήλωση, όπου ο αθλητισμός υποτίθεται ότι ενώνει, να αδιαφορούν για έναν Παραολυμπιονίκη. Αν εμείς νιώθουμε ντροπή βλέποντας την εικόνα, δεν θέλω να ξέρω πως ένιωσε ο ίδιος ο Γιώργος Καπελλάκης.
Οι επίσημοι, εκ των οποίων και ο Λευτέρης Αυγενάκης, Υφυπουργός Αθλητισμού, και οι ιερείς, βρίσκονται σε μια υπερυψωμένη εξέδρα, με τον Γιώργο Καπελλάκη να κάθεται μόνος του, κάτω από αυτή. Για ευνόητους λόγους. Λίγα μόλις εκατοστά μπροστά από τους γεμάτους περηφάνεια επισήμους. Άραγε, δεν σκέφτηκε κανείς από την οργάνωση να προσθέσει μια ράμπα για έναν προσκεκλημένο με αμαξίδιο;
Εδώ γεννιούνται τα προφανή ερωτήματα.
Να δεχτούμε πως η χρήση της ράμπας ενδέχεται να ήταν ένα γραφειοκρατικό ζήτημα (!), που δυσκόλεψε την οργάνωση. Να δεχτούμε ότι δεν προσφέρθηκε κάποιος να ανεβάσει στην εξέδρα τον Παραολυμπιονίκη, ίσως γιατί μπορεί να περνούσε ένα μήνυμα «ευνουχισμού». Να δεχτούμε ότι ακόμα και οι ιερείς, δεν επέλεξαν να περάσουν για ακόμη μια φορά ένα ενωτικό μήνυμα του τύπου είμαστε όλοι ίσοι.
Ξέρετε τι δεν δεχόμαστε όμως; Ότι όλοι αυτοί είδαν έναν άνθρωπο ολομόναχο, που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται στην ίδια θέση με εκείνους, και επέλεξαν να κάνουν τους μουγγοθόδωρους και να μην κατέβει ούτε ένας μαζί του. Κανονικά, εφόσον δεν υπήρχε ράμπα δεν θα έπρεπε να υπήρχε και εξέδρα. Είναι τόσο δύσκολο αυτό; Γιατί θα έπρεπε να φανερωθεί, ξανά, ο κοινωνικός αποκλεισμός των ανθρώπων με αμαξίδιο; Ακραία ντροπιαστικό, αλήθεια.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Rebel Wilson: Το αναγκαστικό coming out της και η ταυτότητα φύλου ως μέσο εκβιασμού
