Το αληθινό πρόβλημα των trans ατόμων δεν είναι ούτε οι cis γυναίκες ούτε το γεγονός ότι δεν τις συμπεριλαμβάνουμε σε συζητήσεις για θέματα όπως η έκτρωση (αλήθεια, πόσοι trans άντρες μένουν έγκυοι κάθε χρόνο παγκοσμίως;). Το μεγάλο, αληθινό και πολύ σημαντικό πρόβλημα των trans ατόμων είναι η τρανσφοβία. Ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, η περιθωριοποίηση, η αναγκαστική διαφυγή στην σεξεργασία, η κατάθλιψη και η φτώχεια που συνεπάγεται.
Όχι η λέξη «γυναίκες».
Είναι πολύ θετικό αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό. Βλέπουμε πλέον συχνά να χρησιμοποιούνται όροι όπως «άτομα που έχουν ωορρηξία» ή «άτομα που μπορούν να μείνουν έγκυα» όταν μιλάμε για ζητήματα που αφορούν γυναίκες, ώστε να συμπεριλαμβάνονται στην συζήτηση και οι trans άντρες, τα non-binary ή gender-fluid άτομα. Όταν λέμε απλά «γυναίκες», αφήνουμε έξω trans άντρες και non-binary άτομα τα οποία είναι και αυτά ικανά να έχουν περίοδο/κόλπο/να πορούν να μείνουν έγκυα. Φυσικά και θέλουμε να αυτές οι ομάδες να έχουν την ορατότητα που τους αξίζει.
Αλλά, η χρήση του όρου «γυναίκες» αντί για τους παραπάνω έχει αρχίσει και χαρακτηρίζεται από πολλούς ως κάτι το τρανσφοβικό.
Το να μιλάς για «γυναίκες», δεν είναι τρανσφοβικό. Ξέρεις γιατί;
Γιατί όταν αποφεύγουμε να πούμε ή να γράψουμε την λέξη «γυναίκες» σαν να είναι νάρκη και την αντικαθιστούμε πλήρως με τους όρους αυτούς, τότε αποσιωπούμε το μεγάλο πρόβλημα το οποίο κρύβεται ως αιτία πίσω από πολλά κοινωνικά ζητήματα όπως την απαγόρευση των αμβλώσεων: τον μισογυνισμό. Έναν όρο που de facto περιγράφει ένα πολύ αληθινό κοινωνικό φαινόμενο που συμβαίνει εδώ και αιώνες και έχει στο στόχαστρο όχι «άτομα με ωορρηξία» αλλά γυναίκες, ΟΛΕΣ τις γυναίκες.
Με το να «σβήνουμε» την λέξη «γυναίκες», σβήνουμε και τον μισογυνισμό.
Εμείς θα συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε συμπεριληπτικούς όρους και θα μαχόμαστε μέχρι τέλους για τα δικαιώματα των trans, non binary και gender fluid ατόμων. Όμως, θα συνεχίσουμε και να γράφουμε περήφανα τις λέξεις «γυναίκες», «κορίτσια», «κοπέλες», «θηλυκότητες».
Πρέπει να συμπορευτούμε όλα μαζί καθώς αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα: τις διακρίσεις. Έτσι, στόχος δεν θα έπρεπε να είμαστε η μία για την άλλη (ή το άλλο, ή τον άλλον) αλλά θα έπρεπε να επικεντρωθούμε σε όσους είναι απέναντί μας και μας στερούν τα δικαιώματά μας.
Εχθρός σου δεν είμαι εγώ που μιλάω για «γυναικεία» ζητήματα, εχθρός σου δεν είναι η Bette Midler που μίλησε για «γυναίκες» και όχι «άτομα που έχουν ωορρηξία», η οποία παλεύει εδώ και 60 χρόνια για τα δικαιώματά σου χρησιμοποιώντας το προνόμιό της να είναι cis-gender.
Εχθρός σου είναι ο «μπάρμπας» που γελάει στο καφενείο με τις trans γυναίκες αποκαλώντας τες «άντρες με κ@υλί» και θα έσπαγε στο ξύλο τον γιο του εάν τον έπιανε να πειραματίζεται με μακιγιάζ, πριν τον διώξει από το σπίτι.
Εχθρός σου είναι όσοι δεν σε δουν ποτέ ως trans άντρα αλλά σε χαρακτηρίζουν «αντρογυναίκα».
Εχθρός σου είναι εκείνη η terf που θα απειληθεί από εσένα και δεν θα σε αφήσει να μπεις στην ίδια τουαλέτα μαζί της, επειδή δεν σε θεωρεί «αληθινή γυναίκα».
Εχθρός σου είναι οι συστημικές νόρμες που σου απαγορεύουν να ζεις κανονικά και ο εργοδότης που σε απέλυσε από το νηπιαγωγείο μόλις έμαθε ότι δεν γεννήθηκες με το φύλο που επέλεξες.
Όχι εγώ, όχι οι «γυναίκες».
Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Shutterstock.com
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Bette Midler: «Δε μας λένε γυναίκες πια, μην τους αφήσετε να μας σβήσουν»
Bisexual – Pansexual: Ποια η διαφορά τους; Όχι, δεν έχει να κάνει με ζώα, φυτά ή οτιδήποτε τέτοιο
