Ένα από τα σταθερά debate στα social media κάθε φορά που υπάρχουν πυρκαγιές ή ζητήματα ύψιστης εθνικής σημασίας (ή και παγκόσμιας) που αφορούν άσχημες καταστάσεις, είναι το αν πρέπει να αναρτάμε φωτογραφίες και στόρι που δεν σχετίζονται με το εκάστοτε ζήτημα ή θα πρέπει να μείνουμε στη σιωπή.
Στο παρελθόν έχω καταγράψει αρκετές φορές την θέση μου πάνω σε αυτό το θέμα, υποστηρίζοντας πως δεν ξέρουμε ποτέ ποιος είναι ο μηχανισμός άμυνας και προστασίας της εσωτερικής ηρεμίας του καθενός, για να μπούμε στην διαδικασία να κρίνουμε αν έχει ενσυναίσθηση ή όχι, αν διαθέτει κοινωνική συνείδηση και όλα τα σχετικά.
Μολαταύτα, κάποιες φορές δε μπορώ παρά να μπω κι εγώ στη διαδικασία να αναρωτηθώ πώς ακριβώς αντιλαμβάνονται αυτοί οι άνθρωποι τον κόσμο γύρω τους και τα social media σαφώς, που κάθε φορά με τις πυρκαγιές, είναι στραμμένα πλήρως προς προφίλ που μεταφέρουν πληροφορίες για βοήθεια και προσπαθούν να επικοινωνήσουν την πραγματικότητα, όπως τους μεταφέρεται.
Δεν είναι ζήτημα του τι επιλέγεις να κάνεις, το πώς επιλέγεις να ζήσεις. Δε μπορώ να κρίνω κάποιον που θα θελήσει να πάει για ποτό και να χορέψει, για παράδειγμα, γιατί μπορεί αυτός να είναι ο μηχανισμός άμυνας που έχει. Στο κάτω κάτω, συλλογικά στην Ελλάδα έχουμε φάει πολύ ζόφο τα τελευταία 14 χρόνια, με τις πυρκαγιές δε, το στομάχι μας δένεται κόμπο κάθε φορά, οπότε το να «αδιαφορήσεις», μπορεί να είναι και ζήτημα επιβίωσης.
Είναι όμως ένα θέμα το τι επιλέγεις να προβάλλεις για τον εαυτό σου σε ημέρες και στιγμές που όλοι μας θέλουμε είτε να ασχοληθούμε με το επίμαχο ζήτημα είτε να πάρουμε μια απόσταση, να συλλογιστούμε, να επιχειρήσουμε να ηρεμήσουμε.
Μπορείς να ζεις ό,τι θες, μπορείς όμως και να επιδεικνύεις με την σοσιαλμιντιακή σου συμπεριφορά την αδιαφορία σου; Κι αν είσαι ένα πρόσωπο με μεγάλο κοινό ακολούθων, αν είσαι influncer ή TikToker, το να προβάλλεις τη ζωή σου που περιλαμβάνει θάλασσες, κοκτέιλ, φαγητό και άλλα σχετικά, δεν είναι η μέγιστη ένδειξη πως αδιαφορείς για το τι συμβαίνει γύρω σου, για το τι συμβαίνει στον τόπο όπου ζεις;
Αρκετές φορές μου κάνει σαν μια επιθυμία. Να υπάρχουν πυρκαγιές, τώρα είναι η ευκαιρία να γυρίσω να πω πως δε με νοιάζει, εφόσον δεν καίγεται το σπίτι μου.
Εμείς που ασχολούμαστε με τις πυρκαγιές, γιατί συνεχίσουμε να στηρίζουμε τους «αδιάφορους»;
Κι εδώ έρχεται και η κύρια προσωπική μου αναζήτηση: έχει νόημα να κάτσει κάποιος να ενοχληθεί, να σχολιάσει ακόμα ακόμα, ή θα πρέπει απλά να το πάρουμε απόφαση ότι αυτά τα άτομα απλά δεν νοιάζονται και να συνεχίσουμε τις ζωές μας με τον τρόπο που έχουμε επιλέξει; Είμαι, προφανώς, υπέρ του δεύτερου. Δεν έχει κανένα μα κανένα νόημα να μπεις σε διαδικασία αντιπαράθεσης, γιατί αυτά τα άτομα θέλουν να ζουν στο σύννεφό τους, στον περιφραγμένο τους κόσμο και απλά να καταναλώνουν. Είναι ειλικρίνεια αυτό που κάνουν κάποιες και κάποιοι influencers που σχεδόν ποτέ δεν αναρτούν πράγματα σχετικά με πυρκαγιές ή άλλη καταστροφή.
Θα ήταν υποκριτικό από μεριάς τους, χώρια του ότι έχουν κατηγορηθεί κιόλας για κάτι τέτοιο, με σχόλια του στυλ «ναι, τώρα θυμήθηκες να μιλήσεις..; Γύρνα καλύτερα στις διαφημίσεις σου». Οπότε γιατί να υποδυθείς τον ακτιβιστή, τον κοινωνικά ενεργό, ενώ δεν σε ικανοποιεί αυτό και ταυτόχρονα δεν θα ικανοποιήσεις ποτέ κανέναν;
Εν τέλει, όλο αυτό το κείμενο μου μοιάζει ανούσιο ως εδώ γιατί δεν θέτει το σωστό ερώτημα, το θέμα στη σωστή του διάσταση: τι λέει για όλους εμάς να ακολουθούμε και να δίνουμε δύναμη σε τέτοια άτομα, σε τέτοιους influencers; Γιατί εκεί είναι τελικά το πρόβλημα. Αξίζουν οι 10 διαγωνισμοί που θα λάβουμε μέρος, αν είναι στις πυρκαγιές να βλέπουμε τέτοια αδιαφορία; Θέλουμε όντως να δίνουμε δύναμη σε άτομα που σου το λένε ανοιχτά ότι ποσώς ενδιαφέρονται; Όχι με το τι ζουν, αλλά με το τι δείχνουν ότι ζουν.
Πυρκαγιές, δυστυχήματα, πλημμύρες, σε κάθε περίσταση έχουν δείξει την αλήθεια τους. Όχι μόνο δεν επικοινωνούν το πώς θα βοηθήσεις, αλλά δεν μένουν καν στη σιωπή. Και, βέβαια, για να μην είμαι άδικος, δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε αν αυτοί οι άνθρωποι βοηθάνε οικονομικά οργανισμούς και έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους για να ποστάρουν φωτογραφίες με μαγιό και πισίνες την ώρα που άλλοι εκκενώνουν τα σπίτια τους άρον άρον ή χάνουν από τα χέρια τους τα κατοικίδιά τους.
Αν λοιπόν σε ενοχλεί κάτι, απλά αφαιρείς την δύναμη που δίνεις στο εκάστοτε άτομο με το follow σου και τελειώνει εκεί. Δεν χρειάζεται καν να κράξεις ή να μπεις σε αντιπαράθεση. Γενικά, όχι μόνο στις πυρκαγιές ή σε καταστροφές, αλλά ακόμα και στις διαφορετικές απόψεις, δε χρειάζεται να μπεις σε διαδικασία αντιπαράθεσης, γιατί, έχει αποδειχτεί, καμία αλλαγή δε θα καταφέρεις. Μόνο ισχυροποίηση της άποψης που θεωρείς απαράδεκτη, μόνο και μόνο από αντίδραση στην επιθετική σου συμπεριφορά. Η αδιαφορά στην αδιαφορία είναι η μόνη απάντηση.
Εσύ μπορείς να ασχολείσαι με τις πυρκαγιές και να έχεις τη συνείδησή σου ήσυχη, δε σημαίνει όμως πως όλους τους απασχολούν ψυχικά τα ίδια πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι θα νοιαστούν μόνο για αυτούς που ξέρουν, για τον κύκλο τους. Και, εν τέλει, είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους. Κι αν εμείς στηρίζουμε αυτή τους τη συμπεριφορά, δεν είναι δικό τους πρόβλημα!
* Photo credits: Shutterstock/Getty Images
