Δουλειά δεν είχε ο διάολος, μπιπ τα παιδιά του μέσα στο σαββατοκύριακο, όπου η Ρόδος έγινε πρώτη είδηση εξαιτίας της εικόνας ενός νεαρού σερβιτόρου που έμπαινε μέσα στη θάλασσα για να σερβίρει κάποιους που βρίσκονταν ξαπλωμένοι σε κάτι χτισμένες κατασκευές σαν καμπάνες μέσα στο νερό.
Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά μες στο σαββατοκύριακο, υπήρξε ως και παρέμβαση του Υπουργού Εργασίας, κ. Άδωνι Γεωργιάδη, ενώ σήμερα θα επιληφθεί του ζητήματος ο εισαγγελέας.
Αφήνοντας στην άκρη τα νομικά ζητήματα, που δεν τα γνωρίζω καθόλου και δεν είμαι και αρμόδιος να κρίνω αν η συγκεκριμένη επιχείρηση παρέβη κάποιους νόμους, θα ασχοληθώ με το ηθικό κομμάτι του ζητήματος.
Είναι προφανές πως το καλοκαίρι είναι μια περίοδος στην οποία μπορούμε να γίνουμε μάρτυρες πολύ άσχημων συμπεριφορών προς τους εργαζόμενους, ιδίως στον χώρο της εστίασης και της φιλοξενίας στα νησιά. Όλοι μας ξέρουμε ανθρώπους που δουλεύουν ακόμα και 7/7 για 2-3 μήνες χωρίς ανάσα και η επιχείρηση δεν τους επιτρέπει ούτε ρεπό, χώρια ότι τους δίνει και χαμηλό μεροκάματο γιατί «βγάζεις πολύ καλά λεφτά από τα tips».
Το περασμένο καλοκαίρι βρισκόμουν σε ένα ξενοδοχείο και στον χώρο της πισίνας βρίσκονταν 35-40 άτομα, με έναν σερβιτόρο να εξυπηρετεί και τρεις να κάθονται στο μπαρ και να μη βγαίνουν στον ήλιο. Μια κουτή πήγε και έκανε παρατήρηση στον σερβιτόρο γιατί της άργησε το νερό, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να πάει να το πάρει από το μπαρ.
Ευτυχώς παρενέβησαν κάποιοι και την έβαλαν στη θέση της, αλλά είναι ένα μόνο δείγμα άθλιας συμπεριφοράς καταναλωτή σε σερβιτόρο, σε άνθρωπο που τον εξυπηρετεί σε δύσκολες συνθήκες όσο εκείνος δροσίζεται, λιάζεται και τα σχετικά.
Η Ρόδος και η υποκριτική ηθικολογία των δήθεν υπερασπιστών του δικαίου
Θα πει κάποιος «δεν τον ανάγκασε κανείς να κάνει αυτή τη δουλειά». Η ανάγκη του να ζήσει και να βγάλει καλά λεφτά, τον ανάγκασε.
Πάμε στην περίπτωση του σερβιτόρου στη Ρόδο. Είναι μια από τις περιπτώσεις που αποδεικνύεται ότι κάποιοι θέλουν σώνει και ντε να το παίξουν υπερασπιστές των πάντων και να καταδικάσουν αυτά που δεν καταδικάζονται. Και η Ρόδος τους έδωσε μια πολύ καλή ευκαιρία.
Έγινε αυτός ο αλαλαγμός και ο ξεσηκωμός για το παλικάρι που σερβίρει στο νερό και μέσα σε ένα 24ωρο βγήκε και ο ίδιος να πει ότι του αρέσει γιατί παίρνει τρελά φιλοδωρήματα, αλλά και η επιχείρηση να εξηγήσει ότι πληρώνεται αδρά ακριβώς γιατί αυτό απαιτεί η δουλειά. Έβγαλαν μέχρι και ανακοίνωση οι εργαζόμενοι εκεί.
Με απλά λόγια, εξ αρχής είχε τεθεί αυτό το στοιχείο της δουλειάς και οι σερβιτόροι σε αυτή την επιχείρηση το αποδέχτηκαν ως μέρος της δουλειάς. Εννοείται πως η εικόνα ενός ανθρώπου να μπαίνει στο νερό να σερβίρει, χτυπάει άσχημα στο μάτι, αλλά από τη στιγμή που ο ίδιος βγαίνει και λέει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα, δεν πέφτει λόγος σε κανέναν.
Αν αποδειχτεί ότι η επιχείρηση παρανομεί ή κάτι τέτοιο, να το ξανασυζητήσουμε πάνω σε νέα βάση. Μέχρι τότε όμως, είμαστε απλά φωνακλάδες για το τίποτα και πουλάμε την ηθικολογία μας γιατί είναι το μόνο που μας έμαθαν τα social media και ορισμένες σελίδες του άκρατου λαϊκισμού και της άκριτης κατακραυγής.
Αν ο κάθε σερβιτόρος σε αυτή την επιχείρηση πληρώνεται με συγκεκριμένο καθεστώς για να ανταμείβεται για αυτή την υπηρεσία εντός της θάλασσας, μπορείτε να πάρετε την ηθικολογία σας και να την πουλήσετε αλλού. Αφού οι ίδιοι οι εργαζόμενοι εκεί δεν ενοχλούνται από τη δική τους εικόνα, μπορούμε να ενοχληθούμε εμείς για αυτούς; Δεν περιστρέφεται ο κόσμος γύρω από όλους αυτούς που «διεκδικούν» το δίκαιο και ηθικό.
Χάνουμε το δάσος
Η εστίαση στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν θα έπρεπε να είναι στον σερβιτόρο ή στην επιχείρηση ως προς αυτό το ζήτημα.
Θα έπρεπε να είναι πρωτίστως στην οποιαδήποτε τοπική αρχή επέτρεψε να μπουν αυτές οι τύπου καμπάνες μες στο νερό. Δηλαδή δεν του φτάνει του κάθε μοστραδόρου η καμπάνα στην αμμουδιά, πρέπει να επεκταθεί ο καταστροφέας και βρωμιάρης άνθρωπος και μέσα στο νερό…
Κι άντε η επιχείρηση έκανε τις γραφειοκρατικές διαδικασίες για να πάρει άδεια γι΄αυτό. Ποια αρχή έδωσε έγκριση; Ποια αρχή είπε «ναι, να καταστρέψουμε και τις θάλασσες μας για να μπορεί ο Χ και η Ψ ψωνάρες να πουλάνε μούρη ότι βρίσκονται ξάπλα μέσα στο νερό και τους σερβίρουν»;
Αν κάτι θα έπρεπε να μας κόπτει περισσότερο, από τη στιγμή που ο ίδιος ο σερβιτόρος λέει πως δεν υπάρχει καμία καταπίεση ή στυγμή εκμετάλλευσή του από την επιχείρηση, θα έπρεπε να είναι πρώτον ότι δόθηκε άδεια για να φτιαχτούν αυτές οι κατασκευές και δεύτερον, ότι κάποιοι έχουν τόσο μυαλό στο κεφάλι τους που απαιτούν από τον Χ σερβιτόρο να υποκύψει στα 100ευρα και τα 200ευρα τους και να τους σερβίρει σούσι και σολωμό μέσα στο νερό!
Το πρόβλημα δηλαδή εδώ είναι ότι κάποιοι έχουν την αντίληψη πως ο σερβιτόρος είναι δούλος τους, πως θα πρέπει να κάνει ύπτιο για να τους εξυπηρετήσει, μόνο και μόνο επειδή του κουνάνε φιλοδωρήματα.
Κι όπως λέει και το, σχεδόν, γνωμικό: όσο υπάρχει ζήτηση, τόσο θα υπάρχει προσφορά…
ΥΓ. Η Ρόδος είχε ένα απείρως χειρότερο περιστατικό, αυτό όπου ένας υπάλληλος σε εστιατόριο αρνήθηκε να εργαστεί στην διπλανή επιχείρηση και ο εκεί επιχειρηματίας έβαλε 10 άτομα να τον ξυλοφορτώσουν.
