Εδώ που τα λέμε, είναι και δύσκολο να μπεις. Από τη μια μεριά, εκπλήσσεσαι που του φεύγουν τα λάθος λόγια στη λάθος στιγμή. Και σωστά να πει, πάλι στη λάθος στιγμή τα λέει. Από την άλλη, οι απόψεις του, που είναι ένα αμάλγαμα στιγμών σουρεαλιστικής κωμωδίας του Μελ Μπρουκς και μιας «αρπαγμένης» και γραφικής, πια, δεξιάς απόκλισης, φαίνεται να ανήκουν σε έναν άνθρωπο που δεν έχει συναντηθεί ποτέ τετ α τετ με το timing.
Δεν είναι μόνο οι πολιτικές τοποθετήσεις του καρτουνίστικης φυσιογνωμίας δημοσιογράφου. Είναι και η εμμονή του να ασχολείται με το ποδόσφαιρο σαν να είναι πάντα ο άμπαλος θείος της παρέας. Και του αρέσει να πικάρει, μέχρι τη στιγμή που ίσως κάποιος του εξηγήσει με τι λάθος σύστημα έπαιζε ο Αλμέιδα και έφαγε 3 γκολ σε 17 λεπτά. Μένει διαρκώς έκπληκτος με αυτά που ακούει στις εκπομπές του (ειδικά όταν προέρχονται από άλλες παρατάξεις), αλλά και με αυτά που του σέρνουν, εδώ και χρόνια, εξ αμάξης. Δείχνει να μην καταλαβαίνει, στα σοβαρά όμως.
Καλά, είναι και υπερβολή να τον πάρεις στα σοβαρά και να του βάλεις συνέχεια τρικάκια έξω από το σπίτι ή να τον έχεις και για θάνατο σε πανό στα γήπεδα.
Πολλοί, τρώνε ξύλο χρόνια στα social media για μία λάθος έκφραση ή για μια λάθος φράση, που ίσως να μην ήταν κι έτσι. Ο Άρης όμως επιμένει. Θα πει και δεύτερη. Και τρίτη. Και τέταρτη. Ασταμάτητος σαν καταρράκτης.
Από τη μια μεριά τον διακρίνει η αστική (ας πούμε) ευγένεια και ένα κυριλίκι παλαιάς κοπής, αλλά από την άλλη, θέλει να χρησιμοποιεί μια γλώσσα, που κατά τη γνώμη του – ή και τη φαντασία του – τσακίζει.
Στο δικό του μυαλό, οι τοποθετήσεις του βοηθούν το κυβερνόν κόμμα. Της Νέας Δημοκρατίας. Στο δικό του…Όμως, κι ο πιο άσχετος επικοινωνιολόγος, είναι σίγουρο ότι θα έχει συμβουλέψει τον Μητσοτάκη, να του πει να το κλείσει το ρημάδι, γιατί μόνο ζημιά του κάνει.
Τη στιγμή που ο κόσμος χάνεται, που η οργή ξεχειλίζει στους δρόμους και στα σπίτια μας, ο Άρης ήδη βρίσκεται στο next step. Τη στιγμή που του την πέφτει η μισή Ελλάδα, αυτός με έναν μαγικό, ανεξήγητο και σουρεαλιστικό, ιδίως, τρόπο, διαλέγει να τηλεφωνήσει και να «βάλει χέρι» στην Κατερίνα Καινούργιου. Ο tempora o mores…Ένας δημοσιογράφος που θεωρεί τον εαυτό του απαύγασμα αστικής κουλτούρας, της σοβαρής δημοσιογραφίας και ανφάν γκατέ των πολιτικολογούντων, τηλεφωνάει στην «τηλεδιασκεδάστρια με τις τρέσες» για να τη φέρει στα ίσια. Εδώ που τα λέμε, τον Μικρούτσικο ήθελε να πάρει που τον είχε μπινεδιάσει, αλλά ξέροντας πως ο θυμικός Αντρέας θα του έκανε και sequel στο μπινελίκι, το ξανασκέφτηκε και τηλεφώνησε στο κορίτσι, στη νύφη δηλαδή, για να τα ακούσει η πεθερά.
Δυστυχώς, δεν μας ενημέρωσε με κάποιο tweet η Κατερίνα, αν υπήρξε κάποια εισαγωγική κουβέντα, για προθέρμανση, όπου αντάλλαξαν απόψεις για την απρέπεια της Ελευθερίου στον Στάθη Σχίζα ή για τα μπινελίκια που ρίχνει ο Τάκης Καραγκούνιας προς πάσα κατεύθυνση, κάθε φορά που χάνει. Γιατί, ένεκα και της προαναφερθείσης αστικής ευγενείας, ο Άρης δε μου κάνει για άνθρωπος που μπαίνει κατευθείαν στο ψητό.
Θα είναι κρίμα να τελειώσει άδοξα αυτός ο διάλογος των δύο κόσμων, τόσο γρήγορα. Θα θέλαμε και δεύτερο γύρο. Και να μπούνε όλοι μέσα, σε στυλ play offs. Από τη μια μεριά οι «σοβαροί» των πολιτικών πάνελ κι από την άλλη οι «ανάλαφροι» που ξαφνικά παρουσιάζονται οι πιο αρπαγμένοι από τα γεγονότα. Αρκεί να μην καταλήξουμε στα τραγελαφικά κι επικίνδυνα του 2011-2012. Γιατί τότε, δε θα μας φταίει ο Πορτοσάλτε.
