Κάποτε ο Χάρης ο Φραγκούλης μου είχε πει σε μια συνέντευξη που του έπαιρνα, ότι η ψυχή του ανθρώπου βλέπει το όμορφο, κι επειδή δε μπορεί να το αποδεχτεί, προσπαθεί να το κάνει άσχημο. Γιατί όσο είναι όμορφο, την οδηγεί στην δίψα να αφήσει το σώμα. Στη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο για τα Τέμπη, συνέβησαν πολλά τέτοια όμορφα που η ομορφιά τους είναι δύσκολα αποδεκτή στη συνηθισμένη στην ασχήμια ψυχή μας, αλλά το πιο όμορφο απ’ όλα, ήρθε από τον άνθρωπο εκείνο που έχει ένα μαγικό χάρισμα.

Ο Φοίβος Δεληβοριάς δεν μας έχει αφήσει ποτέ απογοητευμένους με τη μουσική του, καταφέρνει να βάζει στην καρδιά μας, στο στομάχι μας, μουσική με κοινωνικό αναστοχασμό, με κριτική, μουσική που μιλά για επώδυνα, όπως το τραγούδι για την Τοπαλούδη, το τραγούδι για τον Γιακουμάκη, οτιδήποτε έχει γραφτεί και κυκλοφορήσει ως single, σε δίσκο ή απλά το έγραψε για να το τραγουδάει στα live του.

Και στη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο για τους 57 νεκρούς στα Τέμπτη, το μαύρο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του 2023, η οποία διοργανώθηκε από συγγενείς των νεκρών για να συλλεχθούν χρήματα για τους δικαστικούς αγώνες με σκοπό να βγει στο φως η αλήθεια και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, ο Φοίβος Δεληβοριάς μας είχε φυλάξει ακόμα μια ομορφιά της ψυχής του. Τέτοια, που αναρωτιόμαστε ξανά αν είναι αληθινός ή αν είναι ένα αποκύημα της φαντασίας μας που μας γαληνεύει την ψυχή στις μεγάλες φορτούνες της ανθρώπινης ύπαρξης, ειδικά της ανθρώπινης ύπαρξης στον ελλαδικό χώρο.

Τα Τέμπη θα είναι πάντα μια μνήμη, μια αγωνιστική μνήμη, μια μνήμη που θα μας παρακινεί, που θα μας κάνει να αναθαρρεύουμε και να πιστεύουμε ότι μπορούμε να τον αλλάξουμε τον ρημάδη τον κόσμο. Τα Τέμπη της τραγωδίας, έφεραν στο σήμερα 60.000 ενωμένους ανθρώπους στο Καλλιμάρμαρο και τον Δεληβοριά με την υπέροχη και ποιητική του ψυχή να παίρνει τις ψυχές που στέκονται απλωμένες στη μπουγάδα 20 μήνες μετά τα Τέμπη και τις βάζει με τις τσαλάκες τους να βγουν στον κόσμο. Για να συνεχίσουν να ζουν με ελπίδα.

Δύο στροφές από το τραγούδι του Δεληβοριά για τα Τέμπη

«Αν δεν βρω το τέρμα
Δεν θα ησυχάσω
Δεν θα σταματήσω
Δεν θα ξαποστάσω

Δεν θα κάνω πίσω
Και δεν θα ξεχάσω
Θα σε πάρω εγώ
Παιδάκι μου όταν φτάσω»