Όταν παλιότερα μιλούσαν για την Ελλάδα και την αποκαλούσαν χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, αδυνατούσα να καταλάβω τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Μέχρι που είδα πρώτη φορά στη ζωή μου συγκέντρωση διαμαρτυρίας των αστυνομικών και κατάλαβα τι σημαίνει. Τη Δευτέρα, περπατούσα στο κέντρο όπου είχε μαζευτεί η Αστυνομία για να διαμαρτυρηθεί για τις επιθέσεις που δέχονται αστυνομικοί στον αθλητισμό, αλλά και στην κοινωνία και παρατηρούσα λίγο τα πρόσωπα και την φυσική κατάσταση όλων.
Πάμε λοιπόν να δούμε τι αστυνομία έχουμε. Μια καταγραφή που γίνεται ξεκάθαρα μόνο από την αίσθηση που αποκομίζει κάποιος ζώντας σε αυτή τη χώρα και βλέποντας τα άτομα που απαρτίζουν το αστυνομικό σώμα σε όλα του τα επίπεδα, είτε μιλάμε για ΜΑΤ, για ΔΙ.ΑΣ., για Τροχαία, οτιδήποτε.
Αστυνομία για την αστυνομία κι όχι για την κοινωνία
Έχουμε μια Αστυνομία που δεν διαθέτει τη σωματική διάπλαση για να τα βάλει με τον υπόκοσμο, που οι παράνομοι είναι πιο γυμνασμένοι από αυτούς, σε βαθμό που φτάνουν αξιωματικοί να τους φοβούνται. Ή, αξιωματικοί να στέκονται μπροστά σε μεγαλοπροέδρους και να μοιάζουν με μυρμήγκια και να μην τολμάνε να πουν τίποτα, γιατί ξέρουν πως τους περιμένει μια μετάθεση κάπου στο άγνωστο. Σε ένα αισιόδοξο σενάριο αυτό.
Έχουμε μια Αστυνομία που δεν μπαίνει στη διαδικασία να πατάξει τα εύκολα εγκλήματα, τα πλημμελήματα, ακόμα κι αν τους καλείς και τους υποδεικνύεις την παρανομία. Στην ίδια τους την πορεία, πέριξ της Παλαιάς Βουλής, υπήρχε πλήθος οδικών παραβάσεων και τα πεζοδρόμια είχαν γεμίσει με μηχανάκια. Δεν κούνησαν ούτε δάχτυλο. Να μην αναφέρω πόσα τηλέφωνα κάνω κάθε βδομάδα στο 100 για να καταγγείλω αντίστοιχες παραβάσεις και δεν έχει πέσει ποτέ ούτε ένα πρόστιμο.
Έχουμε μια Αστυνομία που όταν άλλα συνδικάτα διαμαρτύρονται για άθλιες συνθήκες εργασίας και μισθούς, τους περιφρουρεί, τους γεμίζει δακρυγόνα, τους δέρνει άμα λάχει. Μια Αστυνομία που καταργεί κάθε έννοια σεβασμού και έχει σπάσει κόσμο στο ξύλο αναίτια στα υπόγεια της ΓΑΔΑ, ενώ έχουν βιαστεί κοπέλες και δεν έχει ανοίξει ρουθούνι. Μόνο διαθεσιμότητες. Ωραία τιμωρία η διαθεσιμότητα. Να κλέψω κι εγώ μια τράπεζα και να μην μπω φυλακή, αλλά να μπω σε διαθεσιμότητα…
Αυτή λοιπόν η Αστυνομία, που ασχολείται μόνο με τον εαυτό της, που είναι γεμάτη από κηφήνες που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα και δουλεύουν 2 ώρες την ημέρα, που βάζουν ρεπό όποτε τους καπνίσει (τα ίδια γίνονται και στο στράτευμα), που δεν στάθηκε ποτέ της στο πλευρό των άλλων και εξυπηρετεί μόνο το συμφέρον της, είχε το θράσος τη Δευτέρα να κλείσει το κέντρο και να ζητήσει από το κράτος να σεβαστεί τη ζωή τους. Άραγε αυτοί που ήταν τη Δευτέρα εκεί, σεβάστηκαν ποτέ τις ζωές των άλλων;
Όταν η Αστυνομία θα αποφασίσει για μια φορά να θεωρήσει εαυτόν μέρος του κοινωνικού συνόλου κι όχι μια προνομιούχα μειοψηφία του, τότε να κάτσουμε να συζητήσουμε για τις ζωές και τα δικαιώματά τους. Μέχρι τότε, είναι μόνοι τους σε αυτή τη γκρίζα περιοχή που επέλεξαν να ζουν!
