Στον αστερισμό της Ελλάδας δε βαριέσαι ποτέ. Έχεις πάντα κάπου να πάει το βλέμμα και η σκέψη σου και να ξεκινήσει συζήτηση. Αρχίσαμε ξανά από χθες να δίνουμε αξία στα όσα έγραψε ο Τζήμερος σε μια άκρη του ωκεανού του Facebook και το έχουμε αναγάγει σε μείζον ζήτημα πολιτικής και κοινωνίας. Κι άντε, αφού κάποιοι ιδεοληπτικοί και δήθεν ηθικολόγοι μας έσυραν σε αυτόν τον χωρό, ας σπαταλήσουμε τον χρόνο μας για να αντικρούσουμε την μπουρδολογία του Τζήμερου.
Ενοχλήθηκε ο κ. Τζήμερος που ανατέθηκε το Υπουργείο Οικογένειας στην Σοφία Ζαχαράκη. Η ενόχλησή του έγκειται στο ότι είναι άτεκνη και άγαμη. Ο ίδιος έσπευσε να εξηγήσει σήμερα ότι δεν τον απασχολεί το φύλο της Ζαχαράκη. Και άντρας να ήταν, είπε, πάλι το ίδιο θα έλεγε.
3 «αμαρτήματα» σε μια ανάρτηση ο Τζήμερος
Με μια ανάρτηση ο κ. Τζήμερος κατάφερε να καταθέσει παραδοσιολαγνεία, προσωπική προσβολή και ασέβεια, λαϊκισμό και εμμονή στον αναχρονισμό.
Παραδοσιολαγνεία. Η οικογένεια είναι μόνο αυτή που περιλαμβάνει γυναίκα, άντρα και τουλάχιστον ένα παιδί. Οτιδήποτε διαφορετικό από αυτό, δεν είναι οικογένεια, σύμφωνα με όσα έγραψε ο κ. Τζήμερος. Η παραδοσιολαγνεία του ίσως να επισκιάζει τον μισογυνισμό που του απέδωσαν. Εικάζω ότι αν η κ. Ζαχαράκη είχε αναλάβει το Υπουργείο Ενέργειας δεν θα είχε πρόβλημα με το να είναι άγαμη και άτεκνη. Ίσως εκεί να είχε πρόβλημα που η κ. Ζαχαράκη δεν έχει δουλέψει ως εναερίτης στη ΔΕΗ.
Προσωπική προσβολή και ασέβεια. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς είναι για μια γυναίκα το να μην έχει παιδί. Άλλες είναι κατ’ επιλογήν άτεκνες, άλλες γιατί το προσπάθησαν και δεν τα κατάφεραν. Είναι πολύ ευαίσθητα ζητήματα αυτά για να θίγονται δημόσια και να εκθέτουν την προσωπική ζωή ενός οποιουδήποτε ανθρώπου. Στο τέλος της ημέρας, γούστο της και καπέλο της της κάθε Ζαχαράκη αν δεν έχει παντρευτεί και δεν έχει κάνει παιδιά. Αυτό δεν την καθιστά μη ικανή ή άσχετη με τον θεσμό της οικογένειας. Από οικογένεια προερχόμαστε όλοι. Εκτός κι αν ο κ. Τζήμερος θεωρεί πως φύτρωσε η κ. Ζαχαράκη ή γεννήθηκε σε κάποιο εργαστήριο όπως στον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο του Χάξλι.
Λαϊκισμός και εμμονή στο αναχρονιστικό. Εν έτει 2023 είναι τουλάχιστον άτοπο να συζητάμε για το αν αξίζει κάποιος να είναι σε ένα υπουργείο με βάση το αν έχει εργαστεί στη ζωή του σε τομέα σχετικό με το υπουργείο. Δηλαδή στο Υπουργείο Τουρισμού να βάλουμε έναν ρεσεψιονίστ ή έναν ταξιδιωτικό πράκτορα. Γι’ αυτό υπάρχουν τα σταθερά επιτελεία στα υπουργεία, για να ενημερώνουν τον κάθε νέο υπουργό για το χαρτοφυλάκιό του.
Ψάχνει να πιαστεί από το τίποτα ο Τζήμερος
Ο κ. Τζήμερος είναι ένα πρόσωπο που θα ήταν ως και υπερβολή να το αποκαλέσουμε πολιτικό, από τη στιγμή που σε αυτά τα 12 χρόνια που ασχολείται με κομματικούς σχηματισμούς, δεν έχει μπει ποτέ στη Βουλή. Στην αρχή είχε παρουσιαστεί σαν μια ανανεωτική πολιτική φιγούρα, αλλά γρήγορα έγινε κατανοητό πως περισσότερο συντηρητικά κινείται, παρά έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο.
Από το Δημιουργία Ξανά το 2011, στην συνεργασία με τη Δράση με τον Στέφανο Μάνο έναν χρόνο μετά και στη συνέχεια η συνεργασία με τον Φαήλο Κρανηδιώτη για την Εθνική Δημιουργία σε μια στροφή προς τα άκρα δεξιά, με την ελπίδα να υπάρξει η ώθηση από αυτή την πλευρά των ψηφοφόρων και να μπει στη Βουλή.
Κι αντί για εκσυγχρονισμό, κατέληξε να συνδιαλέγεται και να συνεργάζεται με παραληρούντες εθνικόφρονες όπως ο Μπογδάνος με τον οποίο πήγε να συνεργαστεί, αλλά στο τέλος τον έδιωξε. Κρίμα πάντως, γιατί θα μπορούσε να συνεργαστεί και με τη Λατινοπούλου και να έχουμε τους Avengers της Ακροδεξιάς.
Αυτό που γίνεται κατανοητό από τις αναρτήσεις του Τζήμερου σε όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι αρέσκεται να τον συζητούν. Κι όσο εμείς του δίνουμε κάθε φορά προσοχή, τόσο θα δίνουμε και παραπάνω υπόσταση και αξία στα λεγόμενα ενός ανθρώπου που, καθαρά αντικειμενικά, αυτή τη στιγμή οι αναρτήσεις του δεν έχουν μεγαλύτερη αξία σχολιασμού από τις αναρτήσεις του τάδε μπάρμπα στο δείνα χωριό.
Από τη στιγμή που δεν ασχολούμαστε με του μπάρμπα, γιατί ασχολούμαστε με του Τζήμερου; Γιατί μας τρώει να επιδείξουμε ή να επιβεβαιώσουμε την ηθική μας ανωτερότητα και γιατί πιστεύουμε ότι ο Τζήμερος επηρεάζει ανθρώπους.
Η πραγματικότητα είναι πως επηρεάζει μόνον όσους είναι διαθέσιμοι να επηρεαστούν. Για τους υπόλοιπους, οι απόψεις του είναι σαν τη σκόνη στον άνεμο. Φεύγουν χωρίς να ενοχλούν.
