Μπορεί να μοιάζει με τυπικότητα, με τυπολατρεία για την ακρίβεια, αλλά ο τρόπος που επιλέγεις να ντυθείς ανάλογα με την περίσταση, δείχνει και τον σεβασμό που έχεις για την εκάστοτε περίσταση. Αν πας στον γάμο ενός φίλου σου και αγχώνεσαι για το τι θα βάλεις, σωστά αγχώνεσαι, γιατί είναι μια σημαντική μέρα για τον φίλο σου. Όταν πας στη Βουλή, το να ντυθείς με τρόπο που να αρμόζει στη βουλευτική σου ιδιότητα, αποκαλύπτει το πόσο σέβεσαι την θέση σου και αυτούς που σου έδωσαν την ευκαιρία να τις εκπροσωπήσει. Και το ντύσιμο που είχαν στελέχη της Πλεύσης Ελευθερίας και δη η κ. Τζώρτζια Κεφαλά στην πρώτη μέρα της στη Βουλή.
Όχι, δεν είναι σεξισμός, ούτε κάποιο shaming. Τόσο ο κ. Μπιμπίλας όσο και η κ. Κεφαλά, όπως και ο κ. Βαρουφάκης σε αρκετές περιπτώσεις, εμφανίστηκαν στη Βουλή με ρούχα που αρμόζουν σε χοροεσπερίδα, σε άνοιγμα καλοκαιρινού κλαμπ στην παραλιακή, σε πρώτο τραπέζι στα μπουζούκια, επ’ ουδενί όμως δεν αρμόζουν στο αξίωμα και τον συγκεκριμένο χώρο.
Έξω από τη Βουλή, τα ίδια ρούχα αν φορέσουν, δεν πρόκειται κανείς να τους πει τίποτα. Κανείς δεν θα ασχολείτο αν έβλεπε τον κ. Μπιμπίλα να φοράει αυτό το πουκάμισο σε μια βόλτα του στον Εθνικό Κήπο. Δεν θα μιλούσε κανείς για το ντεκολτέ και το γκαζονέ μαλλί της Τζώρτζιας Κεφαλά αν ήταν σε κάποιο live της.
Είναι μήπως άσχετοι όλοι οι υπόλοιποι βουλευτές και βουλεύτριες που πάνε με κοστούμια και αρμόζουσες ενδυμασίες; Δε θα μπορούσαν να πάνε με βερμούδες και λινά πουκάμισα να μην ιδρώνουν από τη ζέστη; Θα μπορούσαν. Πάνε όμως με επισημότητα γιατί έτσι αποδεικνύουν ότι σέβονται τη θέση τους.
Μπορεί να φαίνεται άτοπο, μπορεί να είναι υποκριτικό σε κάποιες περιπτώσεις, αφού κάποιος θα υποστηρίξει ότι καλύτερα να σέβονται με τις πράξεις παρά με τα ρούχα τους, αλλά έχετε ακούσει τι λένε για τη γυναίκα του Καίσαρα. Πρέπει να φαίνεται και τίμια.
Η Βουλή είναι ένα σύμβολο, όχι τα παπαγαλάκια
Κι όχι, δεν στέκει ως αιτιολογία αυτό που είπε ο κ. Μπιμπίλας ότι ήθελε να συμβολίσει τον αγώνα που θα δώσουν στην Πλεύση Ελευθερίας για τα δικαιώματα των ζώων. Να εικάσουμε πως έχει μια σειρά από πουκάμισα και πως στην πορεία των εμφανίσεων του στη Βουλή θα τον δούμε με τίγρεις, με τον λευκό καρχαρία και με κόκκινα πάντα…Το σύμβολο είναι η Βουλή, όχι τα παπαγαλάκια.
Αξίζει βέβαια να αναφέρουμε πως υπήρξε μια αδικία εις βάρος της κ. Κεφαλά και του κ. Μπιμπίλα. Ή και του κ. Καραναστάση που τη γλύτωσε φτηνά σε επίπεδο κριτικής επειδή τον επισκίασε το πουκάμισο του Μπιμπίλα και το ρούχο της Κεφαλά, αλλά και το δικό του ντύσιμο δεν ήταν πρέπον. Ήταν λες και ετοιμαζόταν να σηκωθεί να χορέψει ζεϊμπέκικο σε ταβέρνα και είχε βγάλει το σακάκι για να ελιχθεί.
Ήταν άδικο λοιπόν που επικρίθηκαν για το ντύσιμό τους μόνον αυτοί. Υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις, που δεν βρίσκονται στην Πλεύση Ελευθερίας, που το ντύσιμό τους παρέπεμπε σε άλλη περίσταση.
Η Κατερίνα Μονογυιού, βουλεύτρια Νέας Δημοκρατίας, και η Κωνσταντίνα Καραμπατσώλη, επίσης βουλεύτρια της ΝΔ, έκαναν επιλογές που δεν παραπέμπουν σε ορκωμοσία βουλευτή. Το λευκό σύνολο της πρώτης θύμιζε κάτι ανάμεσα σε γάμο και μπάτσελορ, με την ουρά, ενώ το μπλε φόρεμα της δεύτερης είναι διασκέδασης και όχι για τη Βουλή.
Όχι, δεν είμαστε με τους χαρτογιακάδες, ούτε κολλάμε σε ζητήματα εικόνας αγνοώντας την ουσία. Δε σημαίνει πως θα κριθεί η πολιτική-βουλευτική τους συμπεριφορά με βάση τα ρούχα τους. Είναι όμως ένα δείγμα αντίληψης και νοοτροπίας το να εμφανίζεσαι στη Βουλή και δη στην ορκωμοσία, με τέτοια αμφίεση.
Αν είσαι κάπου καλεσμένος, ντύνεσαι ανάλογα με την περίσταση. Όχι γιατί το επιβάλλει κάποιος, αλλά γιατί από μόνος σου αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχουν και κάποιοι άγραφοι νόμοι. Δεν πας σε beach bar με επίσημο πουκάμισο και παντελόνι κοστουμιού.
Δεν πας στο Προεδρικό Μέγαρο με σαγιονάρα ή με φόρεμα-λατέρνα. Δεν πας στη Βουλή με ό,τι να ‘ναι ντύσιμο. Δεν λέμε πως πρέπει σώνει και ντε να βάλεις ατσαλάκωτο κοστούμι σαν τον Μητσοτάκη. Εννοείται πως πρέπει να αισθάνεσαι άνετα με ό,τι φοράς. Αλλά οφείλεις να δείχνεις και σεβασμό. Δείτε για παράδειγμα τον κ. Κουτσούμπα. Δεν φόρεσε κανένα σούπερ ντούπερ κοστούμι ούτε ήταν βγαλμένος από κατάλογο. Φόρεσε ένα κοτλέ παντελόνι, ένα γαλάζιο πουκάμισο, ένα μπεζ σακάκι και τέλος. Τόσο απλό. Ούτε υπερβολικές επισημότητες κόντρα στον χαρακτήρα του, ούτε όμως και το άλλο άκρο, ρέμπελο στυλ και μια ντεμέκ επαναστατικότητα.
Αυτό που δείχνουν οι πιο πάνω επιλογές ντυσίματος, είναι πως κάποιοι είδαν την ορκωμοσία τους ως βουλευτές, ως εκπρόσωποι δηλαδή του ελληνικού λαού, ως μια ευκαιρία να τραβήξουν την προσοχή, να δειχτούν, να κάνουν το νούμερό τους.
Είχαν μια εντύπωση πως πάνε σε πάρτυ ή σε εκδήλωση to know us better. Μάλλον δεν είχαν ενημερωθεί σωστά ή μπορεί να τους συνεπήρε η τεράστια χαρά που μπήκαν στη Βουλή από το παράθυρο και τελευταία στιγμή. Ή μπορεί να εστίασαν περισσότερο στο πώς η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα παίρνει τον λόγο διαρκώς και θα παρακωλύει την ομαλή διεξαγωγή συζήτησης στη Βουλή.
ΥΓ. Τα λόγια της κ. Κεφαλά για τους Σπαρτιάτες και η εξήγηση που έδωσε για την ερμηνεία της αρχικής της τοποθέτησης δε μπορεί να συγχέεται με την ενδυματολογική της επιλογή, γιατί γράφτηκαν και ακούστηκαν και τέτοιες λαϊκιστικές μπούρδες.
