Περιεχόμενα
Τους τελευταίους μήνες δεν έχει σταματήσει να είναι καθημερινά στα πρώτα 5 trends (αν όχι το #1) το hashtag #Πάτρα, που αφορά την υπόθεση του θανάτου των τριών κοριτσιών. Οι «εγκληματολόγοι» του πληκτρολογίου ψάχνουν με αγωνία τα νέα στοιχεία για την υπόθεση του χαμού των παιδιών της Ρούλας Πισπιρίγκου και του Μάνου Δασκαλάκη. Από την πρώτη μέρα, αποδίδουν τους θανάτους στην μητέρα ενώ ταυτόχρονα εξαπολύουν ένα πρωτοφανές «κυνήγι μαγισσών».
Σήμερα, έβγαλαν και τις τσουγκράνες τους.
Η εξαγριωμένη «αγέλη» περίμενε περίμενε μέρες τώρα να συλληφθεί η Πισπιρίγκου για να γιορτάσει την πιθανή επιβεβαίωση των υποθέσεών της. Με την δημοσιοποίηση της είδησης ότι η ύποπτη έχει συλληφθεί από την ασφάλεια των Αθηνών, η πρώτη αντίδραση του πλήθους ήταν να βγάλουν τις «δάδες» και τις «τσουγκράνες» από το υπόγειο και να στήσουν καρτέρι έξω από το σπίτι της φερόμενης ως σύγχρονης «Μήδειας» στην Πάτρα.
«ΘΑΝΑΤΟΣ» αναγράφεται στο παράθυρο της Πισπιρίγκου – Με «μαύρα γράμματα» γράφεται αυτή η τόσο σκοτεινή για τα ελληνικά δεδομένα μέρα της ιστορίας
«ΘΑΝΑΤΟΣ» έγραψαν με μαύρη μπογιά έξω από την επίμαχη κατοικία. Ταυτόχρονα, το πλήθος που συγκεντρώθηκε σε αυτό το ανεπίσημο κοινωνικό happening, έβγαλε τα κινητά από την τσέπη και προχώρησε σε ένα πρωτοφανές live streaming. Μία ημέρα που η ελληνική πραγματικότητα θυμίζει περισσότερο επεισόδιο του Black Mirror.
Η οργή για τον χαμό αθώων ψυχών είναι καθόλα κατανοητή. Το λαϊκό δικαστήριο που φωνάζει με όλη του δύναμη για επιστροφή της θανατικής ποινής και ζητά εκδίκηση, είναι ένα φαινόμενο που θα πρέπει να μας θορυβήσει.
Σίγουρα, στην αντίδραση αυτή του πλήθους δεν μπορούμε να μην προσάψουμε ευθύνες στα ΜΜΕ, που από την πρώτη μέρα της γνωστοποίησης της συγκεκριμένης υπόθεσης, επιχειρούν να προμηθεύσουν το κοινό με θεωρίες και στοιχεία ώστε να θρέψουν την ανάγκη τους «αίμα». Δημοσιογράφοι, παρουσιαστές και ψυχολόγοι υπονοούν εδώ και καιρό ποιο θα είναι το πόρισμα της υπόθεσης, κάνοντας την κοινή γνώμη να περιμένει με ανυπομονησία το επόμενο στοιχείο για μία υπόθεση την οποία έχει λάβει πολύ προσωπικά. Αρκεί μία ματιά στο Twitter, όπου κατάρες, απειλές, βρισιές εξαπολύονται προς την οικογένεια από την Πάτρα και όποιον σπεύδει να δείξει ψήγματα λογικής.
Καμία άλλη υπόθεση ανθρωποκτονίας – εάν πρόκειται, φυσικά, για ανθρωποκτονία- δεν έχει αποσπάσει τέτοια αντίδραση από την ελληνική κοινή γνώμη. Το μένος των ανθρώπων, το οποίο έχουν πλέον ένα μέσον, τα social media να το εκφράσουν, δηλητηριάζει κάθε προσπάθεια του δικαστικού συστήματος να κάνει σωστά το έργο της. Το τεκμήριο της αθωότητας έχει πολλάκις παραβιαστεί, λεπτομέρειες από την δικογραφία έχουν διαρρεύσει στον Τύπο, τηλεοπτικά πρόσωπα σπεύδουν να καταδικάσουν την μητέρα και να επιδείξουν το ηθικό τους πλεονέκτημα επιχειρώντας να μας δείξουν πόσο «καλοί» γονείς εκείνοι είναι.
Η υποκρισία του πλήθους – Ενδιαφέρονται για τη ζωή των παιδιών μόνο όταν είναι νεκρά
Τι θα γινόταν, όμως, εάν η τεράστια αυτή αντίδραση του κοινού είχε έρθει την ώρα που έπρεπε; Όταν τα κορίτσια ήταν ακόμη ζωντανά και κινδύνευαν. Όταν ο ήχος των σπαραγμών τους πέρναγαν το παράθυρο του σπιτιού στην Πάτρα που τώρα αναγράφει «ΘΑΝΑΤΟΣ».
Τι θα γινόταν εάν όλοι αυτοί που δεν επεμβαίνουν όταν έχουν υποψίες ότι ο γείτονάς τους κινδυνεύει, υπομένει ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση για να μην «μπλέξει», είχαν βγάλει τις τσουγκράνες τους νωρίτερα και είχαν προσφέρει πραγματική βοήθεια.
Αν διεκδικούσαν, αντί για θανατικές ποινές και εκδικήσεις, σοβαρό κοινωνικό κράτος μπορεί σήμερα να μην νιώθαμε μένος, αλλά ανακούφιση που αποφύγαμε τα χειρότερα.
«Δεν ασχολούμαι με το τι γίνεται στο σπίτι του αλλουνού»
«Κοίτα τη δουλειά σου»
«Που ξέρεις που μπορούμε να μπλέξουμε»
«Δεν είναι δικό μου πρόβλημα»
«Θα βρούμε τον μπελά μας»
Μόνο μερικές από τις φράσεις που ακούγονται σε καθημερινή βάση στην ελληνική κοινωνία. Πολλοί γνωρίζουν τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές, πόρτες, Λίγοι αντιδρούν.
Όταν όμως η ζωή του αδύναμου έχει χαθεί η παιδική ψυχή έχει αφήσει την Γη, τότε που δεν χρειάζεται να «μπλέξουν» σε τίποτα, τότε οι «δικαστές» του Twitter βγαίνουν από το σπίτι, παίρνουν το καφεδάκι τους ανά χείρας και στήνουν ένα μεσαιωνικό πανηγύρι ζητώντας το κεφάλι της Μήδειας ενώ περιμένουν με ανυπομονησία τον δήμιο να έρθει.
Ποια η διαφορά μας από τον μεσαίωνα; Καμία.
Πηγή σκίτσου: georgopalis.com
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Πάτρα: Οδηγείται στον εισαγγελέα η Ρούλα Πισπιρίγκου – Παραιτήθηκε ο δικηγόρος της
Ουγγαρία: Ο Viktor Orbán παίζει κρυφτό με τη Δύση και στηρίζει Putin
