Ο Ηλίας Γκότσης είναι από εκείνους τους τύπους που, αν δεν είσαι σφόδρα ανασφαλής άνδρας, τους κοιτάς και τους θαυμάζεις. Και είτε μιμείσαι τον κόπο τους και πας να ξεπεράσεις κι εσύ τον εαυτό σου είτε λες πως νιώθεις καλά με αυτό που είσαι, σου αρέσει αυτό που βλέπεις, αλλά δε θες να το μιμηθείς. Και τα δύο είναι θεμιτά. Κι αυτή την «επαμφοτερίζουσα» αντίληψη για το body positivity την βγάζουν τύποι όπως ο Ηλίας.
Υπάρχουν αυτοί που σου λένε πολλά λόγια και σου πουλάνε ρητορεία. Κι υπάρχουν κι αυτοί που κάνουν τις πράξεις και δεν τους νοιάζει αν θα τους κοιτάξεις. Είναι δική σου επιλογή. Αυτός ο τύπος είναι ο Ηλίας Γκότσης. Αγαπάει τη γυμναστική, εννοείται πως όταν μιλάει με κάποιον, θα αποτελέσει μεγάλο κομμάτι της κουβέντας γιατί είναι το πάθος του, αλλά έχει πολλές ακόμα πτυχές.
Κι είναι ντροπαλός. Και παλιότερα είχε συχνά στιγμές χωρίς αυτοπεποίθηση. Ε, όταν μου το είπε αυτό, κάπως σαν να ένιωσα τούρμπο από αυτοπεποίθηση και πήγα επιτέλους να μιλήσω σε αυτή που ήθελα. Κάπως έτσι.
Με αφορμή το Super Influencer στο ΑΝΤ1+ (βρες το εδώ), ο Ηλίας Γκότσης δέχτηκε να τον διακόψω από τη μεσημεριανή του γυμναστική και μίλησε για ένα επεισόδιο-ντοκιμαντέρ όπου παρουσίασε το δικό του στόρι.
– Γιατί μπήκες στη διαδικασία να αποδεχτείς αυτή την πρόταση και να γίνεις μέρος αυτού του πρότζεκτ;
Μου έγινε τυχαία η πρόταση, μου εξήγησαν όλο το κόνσεπτ και στην αρχή παραξενεύτηκα γιατί δεν είχα δει κάτι αντίστοιχο. Ήταν κάτι που το θεώρησα πρόκληση, μου φάνηκε ωραίο ως ιδέα. Από κει και πέρα, μου κέντρισε το ενδιαφέρον ότι θα έπαιζαν σε αυτό και δικοί μου άνθρωποι. Ήθελα να παρουσιάσω και τους ανθρώπους που με έχουν στηρίξει γιατί σε αυτούς οφείλω πολλά απ΄όσα έχω καταφέρει. Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε, είναι στο 100% αυτό που είμαι και πάει πέρα από τη δουλειά μου.
– Πόσο έχεις αλλάξει την άποψη όσων έχουν αρνητική άποψη για το instagram και το influencing;
Ο κόσμος είναι λογικό να είναι προκατειλημμένος απέναντι σε αυτές τις λέξεις, αυτά τα επαγγέλματα. Ίσως γιατί ένας influencer φαίνεται να παρουσιάζει με άνεση ένα προϊόν και πληρώνεται γι΄αυτό, ενώ οι περισσότεροι βγάζουν δύσκολα το εισόδημα τους. Κι ίσως να έχουν αυτό το αίσθημα της αδικίας. Θεωρούν ότι το Instagram είναι να βγάλεις μια φωτογραφία και τέλος, θα πληρωθείς. Εγώ δε μπορώ να σου πω ότι έχω αντιμετωπίσει δυσπιστία ή κριτική τόσο κακή γιατί δεν έγινα μονοδιάστατα ένας influencer.
Εξακολουθώ να ασχολούμαι με τη γυμναστική όπως και πριν, έχω με τον αδερφό μου ένα γυμναστήριο και το εξελίσσουμε, δεν έρχομαι απλά να βαράω βάρδιες και να ποστάρω βίντεο που κάνω ασκήσεις. Οπότε τα λεφτά που βγάζω, δεν τα χρησιμοποιώ για να παρουσιάσω μια χλιδή, μια άνεση. Που κι αυτό δεν είναι κατακριτέο. Ο καθένας κάνει αυτό που θέλει. Εγώ τα χρησιμοποιώ και να βοηθήσω δικούς μου ανθρώπους, αλλά και να εξελίξω την επιχείρηση. Ο κόσμος επομένως το αντιλαμβάνεται, νομίζω.
– Πόση απόσταση, ποιες διαφορές υπάρχουν στον Ηλία Γκότση σε σχέση με το ξεκίνημα αυτής της δουλειάς;
Πλέον, μπορώ να καταλάβω εξ αρχής αν ένα πρότζεκτ που μου αναθέτουν, θα πάει καλά ή όχι. Ξέρω αν θα το αγκαλιάσει ο κόσμος. Όταν μου δίνουν έτοιμο σενάριο για παράδειγμα, ξέρω αν θα τραβήξει. Όταν κάνω εγώ το κόνσεπτ, νομίζω ο κόσμος επιβραβεύει τον χαρακτήρα μου, το χιούμορ μου, του δίνω θεωρώ αυτό που έχει ανάγκη και δεν του κάνω επιθετικό μάρκετινγκ.
– Σε παρατηρώ όπως μιλάμε και είσαι ένας γίγαντας. Νιώθω λες κι είσαι διπλάσιος. Και αναρωτιέμαι αν αυτή η μυϊκή σου μάζα, τα μπράτσα κτλ., έγιναν ποτέ αιτία να σε θεωρήσει κάποιος a priori χαζό. Ξέρεις, αυτό το στερεότυπο πως ένα γυμνασμένο σώμα σημαίνει αγύμναστο μυαλό…
Είναι κάτι το στερεοτυπικό, υπήρχε και υπάρχει, πάντα θα υπάρχει. Είναι θέμα παιδείας. Από το σχολείο κιόλας. Πολλοί θα κρίνουν από την εμφάνιση. Όχι μόνο τα μπράτσα, αλλά εν γένει διάφορα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Αν κάποιος διαφέρει από εμάς, βγάζουμε συμπεράσματα. Τα μπράτσα δε δείχνουν το μυαλό και την αντίληψη. Δείχνουν το πόσο σκληρά έχει δουλέψει το σώμα του.
– Για μένα είναι το ακριβώς αντίθετο. Η εκγύμναση είναι μια ολόκληρη επιστήμη. Θέλει μυαλό για να το αντιληφθείς και να το εφαρμόσεις στο σώμα σου και στον άλλον.
Αυτό ακριβώς. Η γυμναστική είναι μια ευθύνη προς τον άλλον που σου εμπιστεύεται το σώμα του και σίγουρα μόνο χαζός δε μπορεί να το πετύχει. Το να ξεπεράσεις έναν τραυματισμό, να αντιμετωπίσεις μυοσκελετικά προβλήματα, δεν είναι κάτι που το μαθαίνεις επειδή σηκώνεις βαράκια. Έχεις διαβάσει, έχεις κοπιάσει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
– Η αναγνωρισιμότητα που απέκτησες μετά το Survivor και σε αυτά τα χρόνια που συντηρείς και αυξάνεις τον κύκλο σου μέσω των social, φαντάζομαι θα έφερε γύρω σου πλήθος κόσμου. Άλλοι για να σε εκμεταλλευτούν, άλλοι αναζητώντας την παρέα σου. Υπήρξε στιγμή που να μπούχτισες και να αναρωτήθηκες αν έχεις αληθινές σχέσεις στη ζωή σου;
Το αν έχω αληθινές σχέσεις ή φιλίες, είναι μια ανησυχία που είχα από μικρός. Δεν περίμενα το Survivor. Κι επειδή δεν είμαι άνθρωπος που θα προσκολληθώ εύκολα σε μια παρέα αν δε μου ταιριάζει ως ιδιοσυγκρασία, δεν άλλαξα ιδιαίτερα τις παρέες μου. Έφερα κάποιους νέους ανθρώπους στη ζωή μου, έκανα κι ένα ξεσκαρτάρισμα αναλύοντας μέσα μου ποιοι μπορεί να είναι συνοδοιπόροι μου στην εξέλιξη, ποιοι θα με τραβήξουν προς τα πάνω και σίγουρα στο ξεσκαρτάρισμα, μειώνεται κι ο κόσμος γύρω σου. Το να μου πει κάποιος ότι θέλει να παίξει σε βίντεο μου, δεν το βλέπω ως εκμετάλλευση. Αν κάποιος βγάλει κάτι ωραίο, δεν το βλέπω πως θέλουν να εισπράξουν. Βλέπω ότι περνάνε καλά. Δε με νοιάζει να ψάξω τον βαθύτερο σκοπό.
– Όπως εσύ λες ότι θες οι άνθρωποι γύρω σου να σε τραβάνε προς τα πάνω, είσαι κι εσύ αντίστοιχα κάποιος από τον οποίο οι γύρω του ζητάνε κάτι τέτοιο. Το έχεις στο μυαλό σου αυτό;
Σίγουρα θέλω να εξελίσσω εμένα και να τραβάω εμένα προς τα πάνω. Να μπορώ να πατάω στα πόδια μου, να μην καταρρέω και να μη νιώθω πως ήρθε το τέλος του κόσμου. Πολλές φορές υπάρχει και η μοναξιά ή και η μοναχικότητα, επιλέγεις δηλαδή συνειδητά να είσαι μόνος. Εννοείται πως όλοι μας έχουμε χρέος στον εαυτό μας και την κοινωνία μας, να τραβάμε τους γύρω μας. Σίγουρα θα έχουμε και τις κακές μας φάσεις, αλλά σημασία έχει να υπάρχει η ανησυχία, η επιθυμία να προχωράς.
– Πόσο συχνά γίνονται φίλοι σου τα βάρη και τα όργανα και αφήνεις στην άκρη τους ανθρώπους;
Γενικά είμαι ένα μοναχικό ον, μου αρέσει να περνάω χρόνο μόνος μου. Όσο απολαμβάνω την παρέα, τόσο απολαμβάνω και τον εαυτό μου. Να κάτσω, να ακούσω μουσική, να ζωγραφίσω, να βγω για περπάτημα, να γράψω έναν στίχο ακούγοντας μουσική…Αυτά δε μπορώ να τα κάνω με παρέα, γιατί απαιτούν μια ηρεμία.
– Θα έλεγες ότι είσαι ικανοποιημένος, κάτι παραπάνω ή κάτι λιγότερο, με όσα έχεις πετύχει;
Μου έχει μείνει μια φράση. Επιτυχία δεν είναι ευτυχία. Αλλά το να είσαι ευτυχισμένος, είναι μια κατάκτηση μια επιτυχία. Πολλοί βλέπουν μια επιτυχία πάνω σου κι εσύ να μην είσαι χαρούμενος. Έχουν υπάρξει διαστήματα που μπορεί να φαινόμουν οκ με κάποια πράγματα που έκανα, που οι άλλοι να θεωρούσαν ότι είμαι επιτυχημένος, άρα χαρούμενος και δεν ήμουν. Ειδικά λίγο πριν την καραντίνα, πέρασα αυτή τη φάση και ασχολήθηκα πολύ με την αυτοβελτίωση για να μπορώ να διαχειρίζομαι αλλιώς τα πράγματα. Έχω μειώσει τις κακές μου στιγμές, που νιώθω απεγνωσμένος, ότι είμαι με την πλάτη στον τοίχο. Πλέον, βλέπω το πρόβλημα, παίρνω ανάσες και περιμένω να βρεθεί η λύση.
– Είσαι 33 χρονών. Αν συναντούσες τον 16χρονο Ηλία, θεωρείς πως θα του άρεσε αυτό που είσαι σήμερα; Εννοώ αν τελικά όσα κυνηγάς, ήταν πράγματα που ήθελες από τότε ή αν προέκυψαν στην πορεία…
Μπορώ να σου πω ότι και πριν το Survivor, αν μου έλεγες που θα είμαι σήμερα, δεν θα το πίστευα. Τότε έκανα 3 δουλειές και έλεγα πως αν κόψω τη μία, θα είμαι οκ. Και τώρα ίδιες ώρες δουλεύω, ή και περισσότερες, αλλά ασχολούμαι με ένα πράγμα, κάνω focus, είναι πιο δημιουργικό και κάνω πράγματα που τα απολαμβάνω. Δε θα σου πω ότι έχω λύσει το βιοποριστικό μου ζήτημα, αλλά πλέον μπορώ να είμαι πιο επιλεκτικός, έχω πάρει το μάθημα μου. Έναν άνθρωπο που θα ήταν αγενής επαγγελματικά, τώρα μπορώ να τον απομακρύνω. Τότε, δεν ήμουν πιο επιθετικός, αλλά έκλεινα το στόμα, έκανα υπομονή και το αποδεχόμουν.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
– Από τα άσχημα γύρω μας, σου βγαίνει ποτέ η ανάγκη να προστατεύσεις τους ανθρώπους, να γίνεις η ασπίδα τους;
Ο καθένας αν θέλει μπορεί να βάλει το λιθαράκι του. Εγώ είμαι της νοοτροπίας του αθόρυβου. Να βοηθάς όπου μπορείς, όσο μπορείς. Κι αν κάποια στιγμή το φωνάξεις, να το κάνεις για να παρακινήσεις άλλους. Κι αυτό, πιστεύω, επιστρέφει συναισθηματικά. Δε χρειάζεται να βοηθήσεις για να πάρεις κάτι πίσω. Βοηθάς για να νιώσεις γεμάτος.
– Παρατηρώντας σε, αναρωτιέμαι αν έχεις ποτέ χαμηλή αυτοπεποίθηση. Και στο φλερτ και στις φιλικές σχέσεις και στη δουλειά…
Είμαι ντροπαλός, δυσκολεύομαι να κοιτάξω έναν άνθρωπο στα μάτια, οπότε αυτό πάντοτε με εμπόδιζε. Είχα και το κομμάτι της δυσλεξίας, οπότε δε μπορούσα να εκφράσω όλο αυτό που ένιωθα κάποιες φορές. Τώρα νιώθω αυτοπεποίθηση γιατί δούλεψα με το μέσα μου και αποδέχτηκα όσα έβλεπα ως στραβά και δε μπορώ να τα αλλάξω. Κι έτσι πάει. Λες μέσα σου «αυτά είναι, αυτός είμαι, δε μπορώ να κάνω κάτι αφού δεν αλλάζει». Αν κάτι αλλάζει, τότε ναι, θα το αλλάξω, θα το βελτιώσω, πάντοτε ανάλογα με τις προτεραιότητες και το πού θέλω να φτάσω. Οπότε ναι, έχω βελτιωθεί, νιώθω πιο σίγουρος για μένα, αφήνω λιγότερα να με επηρεάσουν, λέω πιο εύκολα όσα πιστεύω κι ας μπερδέψω τη γλώσσα μου, ας με στήσουν στον τοίχο.
– Αυτό το τελευταίο δεν είναι και η πιο κατάλληλη στιγμή να το έχεις κατακτήσει…
Ναι, ακούγεται όντως οξύμωρο. Είμαστε στη φάση του ότι όλα είναι καταδικαστέα και όλοι να ψάχνουν την παραμικρή αφορμή για να σε σταυρώσουν. Θεωρώ πως αν όσα λες, είναι κάτω από τις αξίες σου, πρέπει να το υποστηρίξεις. Δε γίνεται να πηγαίνεις με το ρεύμα για να πάρεις έγκριση και να νιώσεις αποδεκτός.
– Στην πέφτουν έξω ή στα social; Ή επειδή είσαι ο Γκότσης, κομπλάρουν;
Πριν, ήταν πιο εύκολο μια γυναίκα να με προσεγγίσει. Τώρα, μπορεί να με ξέρουν περισσότερες, αλλά με προσεγγίζουν λιγότερες. Πιστεύουν ότι επειδή είμαι «αναγνωρίσιμος», δε θα απαντήσω, δε θα δώσω σημασία. Μου φαίνεται αστείο αυτό.
– Είπες είσαι ντροπαλός. Άρα δεν κάνεις εύκολα πρώτη κίνηση;
Έχω καιρό, χρόνια να κάνω αυτού του είδους διασκέδαση που θα προσεγγίσω μια γυναίκα. Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Ακούς γυναίκες να γκρινιάζουν για τους άντρες που δεν τις πλησιάζουν και μετά άντρες να γκρινιάζουν που κάνουν προσέγγιση και δεν υπάρχει ανταπόκριση, οπότε όλοι είναι κολλημένοι και πάνε στην εύκολη λύση των social. Εμένα μου αρέσει το παραδοσιακό, το από κοντά. Πλέον, υπάρχει τόση προσφορά και ζήτηση που χάνεται το ρομαντικό, αυτό το γαργαλητό μέσα σου όταν φλερτάρεις.
– Σε τρομάζει αυτή η αυξημένη προσφορά σε βαθμό να σκέφτεσαι ότι μπορεί να μην κάνεις μια σχέση ζωής;
Σίγουρα. Οι πειρασμοί είναι πια άπειροι. Κι επειδή δεν έχουμε μάθει να επιμένουμε και να προσπαθούμε στις σχέσεις, οπότε αν εμφανιστεί η παραμικρή κρίση, αν ανοίξεις το κινητό, θα δεις τόσες επιλογές. Και σπάνια έχουμε τη συγκρότηση να κρίνουμε ότι αξίζει να προσπαθήσουμε σε αυτό που έχουμε.
– Καθώς η επαγγελματική σου ζωή είναι μέσα από τα social, μέσα από το κινητό και το λάπτοπ, υπάρχουν μέρες που να σου επιτρέπεις να απέχεις;
Θα σου πω κάτι που έγινε πριν λίγο καιρό. Είχε κολλήσει ο αλγόριθμος του TikTok και δε μπορούσα να ανεβάσω βίντεο. Ήταν για επαγγελματικό λόγο και είχα προβληματιστεί. Και έκατσα να σκεφτώ την εξάρτηση μου από αυτή την πλατφόρμα, που επηρεάζει την ψυχολογία μου. Γι΄αυτό και έχω τη γυμναστική που είναι κάτι πιο σταθερό. Ποτέ δε θα πω ότι τα social είναι η βασική μου δουλειά κι ας μου φέρνουν καλύτερα έσοδα αρκετές φορές σε σχέση με το γυμναστήριο.
Ξέρω ότι όλα είναι παροδικά, αλλά το γυμναστήριο είναι η βάση μου. Δε νιώθω τύψεις που περνάω πολλές ώρες στο κινητό και στα social γιατί είναι δουλειά κι είναι σαν να βρίσκομαι στο γραφείο μου. Αν το κινητό δεν είχε καμία σχέση με τη δουλειά μου, πιστεύω ότι θα το κλείδωνα για κανένα μήνα σε ένα ντουλάπι και δεν θα το άγγιζα για κανένα μήνα. Θα είχα την παρέα μου να μιλάμε.
Το συζητούσα πρόσφατα. Όλο αυτό έχει ένα τίμημα και δεν ξέρω αν στα 70 μου ή στα 80 μου, θα πω ότι άξιζε τον κόπο. Το κινητό σου ρουφάει τη ζωή, τα βλέπεις όλα από μια οθόνη και δεν είναι το φυσιολογικό. Χάνεις πολύ μέρος της ζωής, της πραγματικότητας όταν είσαι εκεί. Κάποιοι το θεωρούν εύκολο να ανεβάζουμε φωτογραφίες ή βίντεο. Κι αυτό έχει μια διεργασία που μπορεί να μην πας μια βόλτα με φίλους, να χάσεις εμπειρίες. Εκεί θέλει τρομερή ισορροπία για να πεις και όχι κάπου.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
– Κι εγώ θέτω το άλλο πιο καίριο ερώτημα: αν στα 60-70 σου υπάρχει μια τεχνολογία που δεν σε χωράει, εκεί είναι το ζήτημα πώς θα το διαχειριστείς, πώς θα νιώσεις.
Το να συμβεί κάτι τέτοιο είναι οκ. Πιστεύω το χειρότερο και πιο οδυνηρό θα ήταν να καταργηθούν τα κινητά και να βλέπαμε πως υπάρχουν άνθρωποι που απολαμβάνουν την κάθε στιγμή σε πραγματικό επίπεδο κι εμείς να μη το μπορούμε γιατί θα έχουμε συνηθίσει στην οθόνη. Το να εξελιχθεί η τεχνολογία, κουτσά στραβά θα προσαρμοστούμε. Στο άλλο, δεν ξέρω αν μπορούμε να το κάνουμε, να είμαστε όπως στα παιδικά μας χρόνια.
– Θα γυρνούσες στο τότε;
Το θέμα είναι να νοσταλγείς το παρελθόν, αλλά να μη μένεις εκεί. Αν δηλαδή έχεις ένα παρελθόν να σε τραβάει πίσω και ένα κινητό να σου τρώει ενέργεια, τότε δε θα έχεις ούτε παρόν ούτε μέλλον. Ίσως νοσταλγώ την ανεμελιά, ότι ζούσαμε διαφορετικά τη στιγμή, ότι παίζαμε…
– Πάω λίγο πίσω. Πες μου για τη ζωγραφική.
Δεν έχω κάνει κάποια σπουδή. Απλώς, κάποια στιγμή ήθελα έναν πίνακα για το σπίτι μου και έψαχνα online και δε μου άρεσε κάτι. Οπότε, επειδή είχα κάτι στο μυαλό μου, είχα και τις εικόνες του παππού μου που ζωγράφιζε γιατί είχε τελειώσει την Καλών Τεχνών, είπα να το δοκιμάσω. Μου άρεσε το αποτέλεσμα και από τότε έχω φτιάξει 30 πίνακες και τους έχω όλους στο σπίτι μου. Η ζωγραφική με χαλαρώνει.
– Ο παππούς σου είναι ένας από τους ανθρώπους που είχες ως πρότυπο μικρός;
Ναι. Αλλά κυρίως ο μπαμπάς και η μαμά μου. Τους έβλεπα να δουλεύουν πολύ και να μη μας χαλάνε το χατίρι, πάντοτε σε λογικά πλαίσια, η μητέρα μου πολύ δυναμική, έχω συνδυάσει σε κάτι διαφορετικό τον καθένα τους, δεν τα έβαζαν ποτέ κάτω, ακόμα και στις πολύ δύσκολες εποχές, ευτυχώς όχι με ζητήματα υγείας, δεν έβαλαν ποτέ το κεφάλι κάτω και μας κοιτούσαν με χαμόγελο.
– Οι γονείς σου σου γέννησαν την επιθυμία να γίνεις γονιός;
Ο λόγος που δουλεύω και κάνω όσα κάνω, δεν είναι για να πάρω μια Ferrari. Είναι για να παρέχω στα παιδιά μου τα απαραίτητα, όταν κάνω οικογένεια. Κι επειδή ξέρω πώς είναι να στερείσαι, έχω υποσχεθεί πως δε θα αφήσω να λείψει τίποτα στα παιδιά μου.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
– Τι περιλαμβάνει μια τυπική σου μέρα;
Αυτό έλεγα με τους φίλους μου πρόσφατα και είναι και λόγος να απουσιάζω κάποιες φορές από τα social. Είμαι στρατιώτης στη νοοτροπία και πολύ της ρουτίνας. Ξυπνάω στις 8-9, έρχομαι γυμναστήριο, μετά ανεβάζω στα social ό,τι πρέπει για τη δουλειά, μετά ξανά γυμναστήριο, ενδιάμεσα ίσως να πάω σε κάποιο γύρισμα ή φωτογράφιση και το βράδυ θα περάσω me time. Έτσι κυλάνε οι μέρες μου. Κάποτε δοκίμασα αυτό το 5:30 Club, αλλά δε λειτούργησε.
– Κι η διατροφή σου;
Δεν κάνω τρέλες, δεν είμαι μανιακός με θερμίδες κλπ. Προσέχω να μην τρώω πολυεπεξεργασμένα, να μην έχει πολλή ζάχαρη. Πλέον, κάνω cheat όποτε το έχω ανάγκη. Δε θα κάτσω να πάρω απ΄έξω κοτόπουλο με ρύζι. Θα πάρω junk. Ποτέ βέβαια δεν έκανα ακραία πράγματα και συνήθισα από μικρός. Εγώ από μικρός δεν έτρωγα μακαρόνια και γλυκά. Τα αδέρφια μου τρελαίνονταν γιατί εγώ προτιμούσα πάντοτε το σπανακόρυζο για παράδειγμα.
* Βρες τον Ηλία Γκότση σε Instagram και TikTok.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Κατερίνα Στικούδη, ποιο είναι τελικά το μυστικό για την επιτυχία σου;
Μαντώ Γιαννίκου: Η πρωταγωνίστρια της πολυσυζητημένης σειράς «Η Γέφυρα» συστήνεται στο Nitro.gr
