Μεταξύ των αφισιονάδο της τέχνης στο κέντρο της Νέας Υόρκης, η οδός Great Jones 57 είναι κάτι σαν ιερός χώρος. Ο Andy Warhol αγόρασε το διώροφο κτίριο το 1970, νοικιάζοντας τον δεύτερο όροφο στον φίλο του Jean-Michel Basquiat μια δεκαετία αργότερα, λίγο μετά τη γνωριμία τους. Και τώρα, με την πρόσοψη σχεδόν πλήρως καλυμμένη με γκράφιτι, φαίνεται ότι κάθε καλλιτέχνης του δρόμου, σε ακτίνα 50 χιλιομέτρων, έχει αποδώσει φόρο τιμής.
«Ίσως μπορούμε να φτιάξουμε κάτι με όλη αυτήν την τέχνη», λέει η Angelina Jolie, κοιτάζοντας κάτω από την τεράστια ομπρέλα της. Είναι ένα βροχερό πρωινό Κυριακής στα μέσα Ιουλίου και έχει μόλις προσγειωθεί από το αεροπλάνο που την έφερε από την Ιταλία.
Πριν από έξι μήνες, εκείνη και η μεγαλύτερη κόρη της, η Zahara, 18 ετών, φοιτήτρια στο Spelman College στην Ατλάντα, έπεσαν πάνω στο κτίριο ενώ έψαχναν για χώρους λιανικής πώλησης στο κέντρο της πόλης. Με το που πέρασαν την πόρτα, κατάλαβαν ότι η έρευνα είχε ολοκληρωθεί. «Μπορώ να είμαι πολύ παρορμητική, αλλά η Zahara είναι τόσο προσγειωμένη, αποφασιστική και στοχαστική», λέει η Jolie. «Όταν συμφώνησε, ένιωσα ότι είχαμε αποφασίσει και οι δύο».
Τον Νοέμβριο, η ηθοποιός, σκηνοθέτις και πρώην Πρέσβης Καλής Θελήσεως και Ειδικός Απεσταλμένος της Υπηρεσίας Προσφύγων του ΟΗΕ θα ανοίξει τις πόρτες στο Atelier Jolie, μια ευρύτερης προσπάθειας να φέρει τις παγκόσμιες, κοινωνικά συνειδητοποιημένες αξίες της στον κόσμο της μόδας. Το οραματίζεται ως ένα χώρο συνεργασίας, ένα είδος εργαστηρίου πολιτιστικού κέντρου που συνδυάζει υπηρεσίες ραπτικής και ανακύκλωσης με έναν χώρο γκαλερί για ντόπιους τεχνίτες και ένα καφέ σε συνεργασία με προσφυγικές οργανώσεις.
«Γνώρισα πολλούς τεχνίτες όλα αυτά τα χρόνια—πολύ ικανούς, ταλαντούχους ανθρώπους—και θα ήθελα να τους δω να αναπτύσσονται», λέει η Jolie καθώς μου κάνει μια ξενάγηση στον χώρο πριν οι εργολάβοι πιάσουν δουλειά. Ο κατάλογος των συνεργατών της περιλαμβάνει τον σχεδιαστή καπέλων, Justin Smith, με έδρα το Λονδίνο, τον Αμερικανό καλλιτέχνη Duke Riley και τον Νοτιοαφρικανό δαντέλα Pierre Fouché— αλλά, όπως λέει, «δεν είναι πραγματικά θέμα μόδας». Ούτε το Atelier Jolie μιλάει για αυτήν, σπεύδει να προσθέσει.
«Δεν θέλω να γίνω μεγάλη σχεδιάστρια μόδας. Θέλω να χτίσω ένα σπίτι για να γίνουν οι άλλοι». Ο στόχος της Jolie είναι να δημιουργήσει μια κοινότητα, και με αυτή την έννοια, το έργο της σπάει το παραδοσιακό καλούπι των διασημοτήτων – αυτό που συχνά ενισχύει τη λατρεία της προσωπικότητας του ιδρυτή της. Το μοντέλο του Atelier Jolie συγκρίνεται ίσως καλύτερα με το The Row των διδύμων Olsen, όπου η φήμη δεν επισκιάζει τα ρούχα ούτε υποτιμά τη δέσμευση.
Η περιήγησή μας ξεκινά από τον δεύτερο όροφο, από μια επιπλωμένη φωτεινή σοφίτα με ψηλά ταβάνια, εκτεθειμένα δοκάρια και παγκάκια από ανακυκλωμένο ξύλο, όπου σύντομα μια ομάδα ραφτών θα στήσει ένα κατάστημα με χειροποίητα υφάσματα. Η ίδια η Jolie γίνεται το μοντέλο για ένα χειροποίητο μάλλινο γκρι παντελόνι, ένα από τα πολλά στυλ που θα είναι διαθέσιμα, ραμμένα στα μέτρα του πελάτη.
Το κόστος ενός χειροποίητου κομματιού θα ξεκινά από περίπου 300$, με υπηρεσίες επισκευής που ξεκινούν από 10$. Θα υπάρχουν επίσης κιτ επισκευής για το σπίτι και ένας χώρος στο καφέ που θα μπορούν να χρησιμοποιούν δωρεάν οι θαμώνες.
Αν και το ακίνητο έχει περάσει από πολλά χέρια από τότε που ο Basquiat έζησε εδώ, τα ίχνη του παραγωγικού καλλιτέχνη παραμένουν: η ετικέτα γκράφιτι SAMO© (προφέρεται same-oh) -κάτι που επινόησε με τον φίλο του Al Diaz- είναι χαραγμένη στο τσιμεντένιο πάτωμα. Σήμερα το πρωί, η Jolie έχει τη δική της μικρή ομάδα: την πρόεδρο και διευθύνουσα σύμβουλο της φίρμας, Helen Aboah, και τον Giles Duley, ο οποίος είναι σύμβουλος για τον εταιρικό αντίκτυπο, αλλά ξεκίνησε την καριέρα του ως φωτογράφος μουσικής και σύντομα εξελίχθηκε σε «έναν θυμωμένο άνθρωπος με κάμερα», λέει, «που δίνει έμφαση στον αντίκτυπο των συγκρούσεων στις κοινότητες όλου του κόσμου».
«Τα τελευταία 20 χρόνια, καταγράφοντας ανθρώπινες ιστορίες, έχω δει τον αρνητικό αντίκτυπο του δυτικού καταναλωτισμού στις αναπτυσσόμενες χώρες – από την παιδική εργασία, την παράνομη εξόρυξη ορυκτών, τη ρύπανση από τη βαφή υφασμάτων, την εκμετάλλευση των αγροτών και πολλά άλλα», λέει.
«Το Atelier Jolie» συνεχίζει ο Duley «μπορεί να έχει απίστευτα θετικό αντίκτυπο σε τεχνίτες που συχνά δεν αναγνωρίζεται η δουλειά τους και έχουν υποτιμηθεί – αλλά έχουμε επίσης την ευκαιρία να ξεκινήσουμε συζητήσεις για την εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού, τη ρύπανση και τη σπατάλη». Για να προσθέσει η Aboah: «Στην κορυφή του μανιφέστου της Angelina βρίσκεται επίσης η ιδέα ότι είμαστε όλοι δημιουργοί».
Υπάρχουν σημάδια ότι η ομάδα αρχίζει να αφήνει το αποτύπωμά της: Πάνω από την πόρτα υπάρχει ένας κενός καμβάς στο οποίο είναι ζωγραφισμένο με στένσιλ το λογότυπο Atelier Jolie σε λευκό χρώμα σε σπρέι. «Αυτός ήταν ο γιος μου που έκανε εξάσκηση», λέει με περηφάνια η Jolie για τον Pax, 19 ετών, ο οποίος μαζί με τη Zahara έχουν εμπλακεί σε μεγάλο βαθμό με το Atelier Jolie. Ως ανύπαντρη μητέρα έξι παιδιών, η Jolie θεωρεί σημαντικές προσπάθειες όπως αυτή, ως ένα εγχείρημα που αφορά όλη την οικογένεια.
«Ήμουν 26 όταν έγινα μητέρα», μου λέει. «Όλη μου η ζωή άλλαξε. Το να έχω παιδιά με έσωσε—και με έμαθε να βρίσκομαι σε αυτόν τον κόσμο με έναν τρόπο διαφορετικό. Νομίζω ότι, πρόσφατα, θα είχα υποχωρήσει με πολύ πιο σκοτεινό τρόπο αν δεν ήθελα να ζήσω για αυτά (σσ. τα παιδιά μου). Είναι καλύτερα από μένα, γιατί θέλεις τα παιδιά σου να είναι καλύτερα από εσένα. Φυσικά, είμαι η μητέρα τους, το ασφαλές μέρος για εκείνα και η σταθερότητά τους. Αλλά είμαι επίσης εκείνη με την οποίο γελούν—και τους βλέπω να αναλαμβάνουν τόσες πολλές διαφορετικές πτυχές της οικογένειάς μας».
Καθώς κατεβαίνουμε στο ισόγειο, η Jolie και ο Duley αποφασίζουν να οργανώσουν ένα είδος DIY πειράματος τέχνης: η Jolie φοράει σήμερα μια από τις χαρακτηριστικές κρεμ καμπαρντίνες της —από τη βιώσιμη φίρμα Another Tomorrow—αλλά τη βγάζει σε μια έντονα φωτισμένη γωνία του στούντιο του ισογείου.
«Προσπαθούμε να δούμε αν μπορούμε να τραβήξουμε φωτογραφίες από τατουάζ», λέει, «και να τα μετατρέψουμε σε μπαλώματα – η ιδέα είναι να κάνετε τα ρούχα σας δικά σας, αντί να τα ξεφορτωθείτε απλά».
Γυρίζει την πλάτη της στην κάμερα του Duley και γδύνεται μέχρι τη μέση, αποκαλύπτοντας το πυκνό πλέγμα των τατουάζ που έχει χτυπήσει στο κορμί της. Η Aboah και εγώ προχωράμε προς την πόρτα, ξεκινώντας γρήγορα μια μικρή συζήτηση σε μια προσπάθεια να δώσουμε στην Jolie ιδιωτικότητα. Αλλά ο αστέρας του κινηματογράφου που βρίσκεται στο χώρο μοιάζει ασυγκίνητος.
Τα τατουάζ που είναι χαραγμένα στο ντελικάτο σώμα της Jolie περιλαμβάνουν μια φράση στα αραβικά που τρέχει κατά μήκος του δεξιού της βραχίονα, που μεταφράζεται σε «δύναμη και ελπίδα» και μια άλλη στα ιταλικά – «κι όμως κινείται», μια φράση που αποδίδεται στον Γαλιλαίο μετά τις αποκαλυπτικές επιστημονικές παρατηρήσεις του για το ηλιακό σύστημα και τον οδήγησε στην Ιερά Εξέταση.
«Θα γύριζαν τα μάτια των παιδιών αν ήταν τώρα εδώ», λέει η Jolie. «Ήμουν αρκετά σκοτεινή όταν ήμουν νέα. Ήμουν πανκ, όχι το δημοφιλές παιδί – πήγαινα σε μαγαζιά με μεταχειρισμένα είδη, έκοβα και έκανα μικρές τρύπες με την κάφτρα του τσιγάρου σε πράγματα: Αυτή ήμουν ως έφηβη και δεν θα το άλλαζα με τίποτε στον κόσμο. Ίσως αυτό το κομμάτι του εαυτού μου να θέλει να αντεπιτεθεί».
Για κάποια που μεγάλωσε με επαναστατικότητα, ο τρόπος ντυσίματος της Jolie τείνει προς το μινιμαλιστικό και μονοχρωματικό, με μια σαφώς συγκρατημένη και συντηρητική τάση. Ως μια γυναίκα που ασχολείται έντονα με ανθρωπιστικούς σκοπούς εδώ και δεκαετίες, έχει σαφώς εργαστεί σκληρά για να κρατήσει την προσοχή σε αυτό που κάνει, όχι σε αυτό που φοράει.
Προτιμά να ψωνίζει για τον εαυτό της και να συνεργάζεται με ράφτες παρά με στυλίστες διασημοτήτων. «Υπάρχουν περισσότερα βιβλία παρά ρούχα στη ντουλάπα μου», παραδέχεται. «Δεν είμαι κάποια που της αρέσει τα ρούχα να καταναλώνουν τη ζωή της. Και δεν μου αρέσει η ιδέα του να “επηρεάζομαι”».
Αν και δεν θέλει να το παραδεχτεί, η προσέγγισή της στη μόδα έχει ασκήσει τεράστια επιρροή. Κάθε στυλιστική κίνηση που κάνει εξετάζεται σχολαστικά από τους θαυμαστές της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και η φαινομενική απροθυμία της να κάνει θέαμα τον εαυτό της έχει συμβάλει μόνο στη σημερινή τάση για όλα τα πράγματα της «ήσυχης πολυτέλειας» (βλ. επίσης το στυλ της Gwyneth Paltrow στο δικαστήριο του 2023 και τη «Shiv Roy» στο Succession).
Αυτές τις μέρες ένας site μόδας που εντοπίζει με επιτυχία την επιλογή της Jolie για ένα φαινομενικά αδιάφορο παπούτσι μπορεί να προκαλέσει εκατοντάδες χιλιάδες κλικ. Και είναι ακριβώς αυτή η δύναμη που η Jolie ελπίζει να αξιοποιήσει για καλό σκοπό.
«Βρίσκω ελαφρώς αστείο το γεγονός ότι ασχολούμαστε με τη μόδα – δεν νομίζω ότι κάποιος από εμάς είναι υπερβολικά “λάτρεις της μόδας”», λέει, αναφερόμενη τόσο στον εαυτό της όσο και στα παιδιά της. «Αλλά επειδή ζούμε μέσα στα ρούχα μας, παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο στην επικοινωνία του “ποιοι είμαστε” και είναι κάτι σημαντικό να εξερευνήσουμε, ειδικά για τους νέους».
Το ατελιέ είναι ακριβώς το είδος του προορισμού στο οποίο θα ήθελε να πηγαίνει με τα παιδιά της. «Πάντα ήθελα να πάω την οικογένειά μου σε ένα μέρος όπου θα μπορώ να πω: Σας αντιπροσωπεύουν πραγματικά τα ρούχα σας; Σας αντιπροσωπεύουν απόλυτα; Τα αγαπάτε; Νομίζω ότι ο μέσος άνθρωπος δεν θα πίστευε ότι το κάνει. Αλλά νομίζω ότι η χειροποίητη κατασκευή μπορεί να αντιπροσωπεύει κάποιον».
Όπως λέει η Jolie, η ιδέα για το νέο εγχείρημα γεννήθηκε από την επιθυμία να αντιμετωπίσει τις συζητήσεις γύρω από τον τρόπο που παρουσιάζει κανείς τον εαυτό του και την ταυτότητά του κατά μέτωπο. Θυμάται μια τέτοια κομβική οικογενειακή συζήτηση γύρω από την πρεμιέρα της ταινίας της Marvel Eternals στο Λος Άντζελες το 2021. «Δεν λέω στα παιδιά πώς να ντύνονται», λέει. «Ακόμα και όταν ήταν μικρά, έβαζα τα ρούχα μπροστά τους».
Το ίδιο ισχύει και για τις δημόσιες εμφανίσεις: «Κανείς δεν χρειάζεται να πάει πουθενά αν δεν θέλει, και αν δεν θέλει να ντυθεί, δεν χρειάζεται». Στη συγκεκριμένη περίσταση, πέντε από τα παιδιά της ντύθηκαν με ενθουσιασμό. Και έτσι η Jolie αποφάσισε να εμφανιστούν στο κόκκινο χαλί σε ένα πείραμα κυκλικής μόδας, μαζεύοντας κομμάτια από την ντουλάπα της και αφήνοντας τα παιδιά της να διαλέξουν.
Στο σωρό από ρούχα βρίσκονταν ένα μπεζ φόρεμα Gabriela Hearst το οποίο η 15χρονη τότε Shiloh, γνωστή για το έξυπνο κοστούμι και τα αγορίστικα κουρέματά της, επέλεξε να φορέσει νεανικά προσαρμοσμένο στο γόνατο.
Η Zahara, εν τω μεταξύ, επέλεξε ένα εκθαμβωτικό φόρεμα με χάντρες Elie Saab από το «μπαούλο» της μητέρας της -το είχε φορέσει για πρώτη φορά στα Όσκαρ, το 2014. «Έχω πάει για vintage ψώνια και με μερικούς από αυτούς—νομίζω ότι ο Knox φορούσε όλο vintage. Το στιλ ήταν αρκετά ασυνήθιστο, πολύ ωραίο, σκέφτηκα», λέει η Jolie για τον μικρότερο γιο της, τότε 13. «Θέλω να νιώθουν ο χαρακτήρας τους».
Jolie: Η φιλία της με την Gabriela Hearst
Αργότερα εκείνο το πρωί, η Jolie αποφασίζει να κάνει μια επίσκεψη στην Gabriela Hearst και με προσκαλεί να πάω μαζί της. Το ζευγάρι έχει συνεργαστεί σε μια συλλογή με την Chloé, που αποτελείται από βραδινά ρούχα εμπνευσμένα άμεσα από τις ήσυχα εκλεπτυσμένες ευαισθησίες της Jolie -και η Jolie είναι πρόθυμη να μου πει περισσότερα για αυτό. Για τη Hearst, της οποίας η τριετής θητεία ως διευθύντριας δημιουργικού στην Chloé λήγει αυτή τη σεζόν, το συγκεκριμένο project μοιάζει με το κλείσιμο της αυλαίας.
«Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσες λίγες εταιρείες μόδας B Corp υπάρχουν εκεί έξω (σσ. οι πιστοποιημένες εταιρείες που πληρούν ηθικά και περιβαλλοντικά κριτήρια), πέρα από την Chloé», λέει αναστενάζοντας καθώς πηγαίνουμε στο στούντιο της Hearst στο Chelsea. «Η Gaby εργάστηκε πολύ σκληρά», προσθέτει η Jolie. «Δεν είναι μικρό κατόρθωμα». Δεν έχει άδικο: Χάρη στη Hearst, ο γαλλικός οίκος έγινε, το 2021, η πρώτη πολυτελής μάρκα μόδας που κέρδισε την πιστοποίηση B Corp.
Έχοντας δει από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις της κλιματικής μετατόπισης, η Jolie παίρνει αυτό το επίτευγμα στα σοβαρά. Αποχώρησε από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες τον περασμένο Δεκέμβριο και είναι σαφές ότι ψάχνει να εξερευνήσει νέους, πιο άμεσους τρόπους για να συνεισφέρει ουσιαστικά.
«Έχω περάσει πάνω από 20 χρόνια της ζωής μου δουλεύοντας για την εξωτερική πολιτική, την παροχή βοήθειας, την εκτόπιση, και τους νόμους που αφορούν τους πρόσφυγες, και συνέχισα να παρακολουθώ την ίδια κατάσταση να χειροτερεύει και οι ίδιοι κύκλοι να συνεχίζονται», εξηγεί. «Τώρα θέλω να αλλάξω την εστίαση και να εξετάσω πώς μπορούμε να συνεργαστούμε με ανθρώπους σε όλο τον κόσμο για να φέρουμε όχι μόνο εκπαίδευση δεξιοτήτων, αλλά πραγματική επιχειρηματική συνεργασία. Δεν πιστεύω πραγματικά ότι το τρέχον σύστημα λειτουργεί».
Η Hearst βλέπει επίσης δυνατότητες στη συνεργασία. «Θαυμάζω τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τα φώτα της δημοσιότητας για να φωτίσουν αυτούς που το χρειάζονται», λέει η ίδια, η οποία γνώρισε την Jolie μέσω ενός κοινού φίλου πριν από δύο χρόνια. «Και είναι η επιτομή αυτού».
H Hearst βλέπει επίσης δυνατότητες στη συνεργασία. «Θαυμάζω τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τα φώτα της δημοσιότητας για να φωτίσουν αυτούς που το χρειάζονται», λέει ο Χερστ, ο οποίος γνώρισε την Τζολί μέσω ενός κοινού φίλου πριν από δύο χρόνια. «Και είναι η επιτομή αυτού».
Οι δυο τους έχουν τη χαλαρή σχέση των παλιών φίλων. Κάθονται στο φιλόξενο γραφείο της Hearst, κρατώντας φλιτζάνια με πράσινο τσάι και συνομιλούν αστειευόμενες. «Θυμάσαι πότε είχαμε εκείνη την ξεκαρδιστική κλήση Zoom;» λέει η Jolie.
«Ήμασταν και οι δύο ημίγυμνες, δοκιμάζαμε ρούχα η μία για την άλλην». Η Jolie βγάζει το τηλέφωνό της για να βρει τα στοιχεία. «Ήπια κρασί», λέει η Hearst με ένα χαμόγελο. «Έχω κάποια περίεργα screenshots εδώ», λέει η Jolie, περιστρέφοντας τις αποθηκευμένες φωτογραφίες της. «Όχι, περίμενε — νομίζω ότι είναι αυτό!». Στην οθόνη της υπάρχει μια θολή φωτογραφία μιας μισοντυμένης Hearst. Η σχεδιάστρια κοκκινίζει και οι δυο τους ξεσπούν σε γέλια.
Η Jolie δείχνει άλλη μια φωτογραφία που υπάρχει στο κινητό της, αυτή τη φορά μια παιδική με εκείνη και τη μητέρα της, την ηθοποιό Marcheline Bertrand, η οποία πέθανε το 2007 σε ηλικία 56 ετών μετά από οκταετή μάχη με τον καρκίνο των ωοθηκών και του μαστού.
Η μικρή Jolie είναι ντυμένη με μια μικροσκοπική μαύρη βελούδινη κάπα και μια αξιολάτρευτη χειροποίητη λευκή ποδιά. «Αυτή ήταν η πρώτη μου κάπα», λέει με τρυφερότητα. «Η μητέρα μου ήταν χίπισσα – έτσι αποκαλούσε τον εαυτό της, ήταν πολύ περήφανη. Δεν ψώνιζε πολύ. Αγαπούσε τα βελούδα και τα σουέτ της. Δεν φορούσε ποτέ μακιγιάζ, ούτε έφτιαχνε πραγματικά τα μαλλιά της. Δεν ήταν ένα φανταχτερό άτομο – ήταν κομψή, φυσική».
Αυτό το γλυκό πορτρέτο μητέρας-κόρης ήταν ένα σημείο εκκίνησης για τη συνεργασία με την Chloé, κάτι που πυροδότησε μια ευρύτερη συζήτηση μεταξύ των δύο γυναικών. «Η Angelina και εγώ είμαστε βασικά στην ίδια ηλικία», λέει η Hearst, «και μετά έμαθα ότι η μαμά της θα ήταν στην ίδια ηλικία με τη μαμά μου τώρα».
Μια ασπρόμαυρη φωτογραφία της μητέρας της Hearst—μιας βουδίστριας, δασκάλας του τάε κβον ντο και κτηνοτρόφου πέμπτης γενιάς της Ουρουγουάης— στέκει στο γραφείο πίσω της. «Έτσι άρχισα να ερευνώ τη μαμά της Angelina: την ομορφιά της, τη δύναμή της και τη χάρη της».
Η capsule συλλογή περιλαμβάνει μια εντυπωσιακή βελούδινη κάπα που φτάνει στο πάτωμα και μια εκδοχή σε μέγεθος ενηλίκου της βρεφικής μπλούζας με βελονάκι της Jolie, φτιαγμένη στο χέρι από τους τεχνίτες στο La Fabrique Nomade, έναν οργανισμό στο Παρίσι που εργάζεται με πρόσφυγες.
Το σήμα – κατατεθέν, το μεταξωτό φόρεμα της Jolie αναδύεται μέσα από μια ευρεία γκάμα nude αποχρώσεων—αυτό συνέβη έπειτα από πρόταση της Zahara, η οποία πάλεψε για να βρει το κατάλληλο τόνο για τον σκούρο καφέ τόνο του δέρματός της.
«Προφανώς, ως λευκή γυναίκα, δεν είχα ποτέ αυτή την εμπειρία», λέει ειλικρινά η Jolie. «Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό μέχρι που πήγαμε για ψώνια μαζί και είδα ότι υπάρχουν τόσα πολλά περιθώρια βελτίωσης». (To 84% της συλλογής έχει δημιουργηθεί από βιώσιμα και ηθικά υλικά).
Υπάρχουν πολλές επιλογές ραπτικής που μπορείτε να βρείτε και εδώ – ένα μαύρο παλτό με μέση, κομμένο από οργανικό μετάξι gazar είναι ένα ξεχωριστό παλτό – αν και γενικά, η εμφάνιση είναι απαλά στρογγυλεμένη, όχι αυστηρή, με απαλούς ώμους και καμπυλόγραμμα σχήματα.
Jolie: Αναζητώντας τον εαυτό της
«Μερικές φορές ο τρόπος που ντύνεσαι λέει: “Μην τα βάζεις μαζί μου – έχω την πανοπλία μου”», λέει η Jolie. «Αλλά θέλω μια γυναίκα να νιώθει αρκετά ασφαλής ώστε να μπορεί να είναι μαλακή. Αφού πέρασα από κάτι που πληγώθηκα, είχα έναν ψυχικό σύμβουλο να με ρωτάει αν θα δοκίμαζα να φορέσω ένα ρευστό ρούχο.
»Ακούγεται ανόητο, αλλά υπέθετα ότι τα παντελόνια και οι μπότες έδειχναν μια πιο “σκληρή” εμφάνιση, μια πιο δυνατή εκδοχή μου. Αλλά ήμουν αρκετά δυνατή για να μπορώ να είμαι μαλακή; Εκείνη την εποχή, όχι. Ένιωθα ευάλωτη. Τώρα αναρωτιέμαι αν δεν ξέρω ποιο είναι το στυλ μου επειδή ακόμα ανακαλύπτω ποια είμαι στα 48 μου. Υποθέτω ότι είμαι σε μεταβατικό στάδιο ως άνθρωπος».
Σταματάει για να συγκεντρώσει τις σκέψεις της. «Αισθάνομαι λίγο πεσμένη αυτές τις μέρες. Δεν νιώθω ότι είμαι ο εαυτός μου για μια δεκαετία, με έναν τρόπο στον οποίο δεν θέλω να υπεισέλθω».
Προσθέτει ότι άρχισε να κάνει λιγότερες κινηματογραφικές δουλειές «πριν από επτά χρόνια, αναλαμβάνοντας μόνο δουλειές που δεν απαιτούσαν πολύ χρόνο μακριά από τα παιδιά. Είχαμε πολλές θεραπείες να κάνουμε. Ακόμα βρίσκουμε τα πατήματά μας».
Το Atelier Jolie είναι μέρος αυτής της διαδικασίας, φαίνεται. «Νομίζω ότι μέρος αυτού ήταν επίσης θεραπευτικό για μένα – να εργαστώ σε έναν δημιουργικό χώρο με ανθρώπους που εμπιστεύεσαι και να ανακαλύψεις ξανά τον εαυτό σου», λέει. «Ελπίζω να αλλάξω πολλές πτυχές της ζωής μου. Και αυτή είναι η πρώτη μπροστά μου».
Κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματος, η Jolie λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τον οδηγό της: Φαίνεται ότι αργεί για ένα ραντεβού με τον Pax—είναι στο κυνήγι για διαμερίσματα στη Νέα Υόρκη. (Η Jolie μόλις υπέγραψε για τη θεατρική παραγωγή του The Outsiders στο Broadway).
Η Jolie γυρίζει να αγκαλιάσει τη Hearst αποχαιρετώντας την. «Δεν είμαι πραγματικά κάποιος που έχει φίλες, οπότε αυτό ήταν ένα ενδιαφέρον άλμα για μένα», λέει. Η Hearst την ξεπροβοδίζει με μια σοκολάτα Dick Taylor Craft Chocolate.
Το επόμενο πρωί, σε ένα φωτογραφικό στούντιο στο Μπρούκλιν με την Annie Leibovitz, παίρνουμε μια γεύση από την ελεύθερη και επαναστατική πλευρά της Jolie. Η ιδρυτής του ατελιέ αποφάσισε ότι ένα παρθένο λευκό φόρεμα με πιέτες που είχε φτιάξει κατά παραγγελία για τη φωτογράφιση είναι πολύ απλό. Αυτό που του λείπει, επιμένει, είναι μια προσωπική πινελιά, ίσως κάποιο γκράφιτι. Αρπάζει ένα μπουκάλι ζεστό ροζ σπρέι σε κάθε χέρι και πιάνει δουλειά.
Όπως δημοσιεύτηκε στη Vogue.
Φωτογραφίες: Getty Images, Vogue.
