Είναι δύσκολο για τον Bryan Cranston να πει αντίο; Κάποιος θα μπορούσε να το σκεφτεί με βάση το πρόσφατο βιογραφικό του. Μόνο τον τελευταίο χρόνο, ο βραβευμένος με Emmy και Tony, Cranston, επανέλαβε τον εμβληματικό ρόλο του Walter White σε όχι ένα αλλά δύο έργα, μεταξύ του Better Call Saul -για το οποίο είναι υποψήφιος για Emmy ως guest- και μιας διαφήμισης για το Super Bowl με πρωταγωνιστή τον Aaron Paul.
Ο Cranston επανενώνεται με τον σκηνοθέτη του Isle of Dogs, Wes Anderson, για έναν αβανταδόρικο ρόλο στο Asteroid City, το οποίο βγαίνει στους κινηματογράφους την Παρασκευή. Και ενσάρκωσε ξανά τον υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα χαρακτήρα του Your Honor, τον δικαστή Michael Desiato, σε μια δεύτερη σεζόν, παρά τον αρχικό σχεδιασμό της Showtime που προέβλεπε μια σεζόν.
«Ανήκω στην κατηγορία “ποτέ μη λες ποτέ”», λέει ο Cranston στο podcast Little Gold Men. «Αλλά πολλά από αυτά είναι βιωματικά. Κι εγώ απλά θέλω να έχω μια όμορφη εμπειρία».
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αυτή την παρόρμηση – ο Cranston έχει δημιουργήσει ένα πολύ αξιόλογο καστ χαρακτήρων στην καριέρα του, και ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία, από τότε που το Breaking Bad του AMC τον οδήγησε σε μια νέα φάση διασημότητας, η οποία οδήγησε στην πρώτη του υποψηφιότητα για Oscar (Trumbo) και σε δύο βραβευμένες με Tony παραστάσεις στο Μπρόντγουεϊ (All the Way και Network).
Βοηθάει, επίσης, το γεγονός ότι o Cranston υπήρξε βασικό μέρος της επιτυχίας αυτών των έργων. Με το Your Honor, το Showtime αποδέχτηκε με χαρά το σχέδιο για τη δεύτερη σεζόν που επινόησαν ο Cranston και ο Peter Moffat, αφού η πρώτη σεζόν σημείωσε σημαντική επιτυχία.
Στο Better Call Saul, η επιστροφή του Cranston απέναντι στον Paul συνέβαλε σε μια λαμπρή τελευταία σεζόν. Καθώς ο Cranston συμμετέχει στο Little Gold Men -μόλις επέστρεψε από το Φεστιβάλ των Καννών, όπου έκανε πρεμιέρα το Asteroid City, έχει πολλά να πει για την ταινία και όχι μόνο.
Vanity Fair: Έχω πάντοτε αυτήν την αίσθηση για σένα, πως είσαι ένας πολυάσχολος τύπος.
Bryan Cranston: Όλοι δεν είμαστε, David;
Vanity Fair: Ωστόσο, δεν είμαστε όλοι μας τόσο φρέσκοι μετά τις Κάννες, όπως εσύ.
Bryan Cranston: Ναι, τι εμπειρία κι αυτή.
Vanity Fair: Ειδικά όταν είσαι με μια ταινία του Wes Anderson. Πάντα με γοητεύουν αυτές οι φωτογραφίσεις που κάνετε με αυτή την απέραντη λάμψη πίσω σας και όλους αυτούς τους απίστευτους ηθοποιούς να είναι παραταγμένοι. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία για τον Bryan Cranston;
Bryan Cranston: Και όλοι αυτοί οι ηθοποιοί λένε στον εαυτό τους: «Θα χαρώ πολύ όταν τελειώσει αυτό και μπορέσω να βγάλω αυτό το σμόκιν, ή αυτό το φόρεμα και αυτά τα ψηλοτάκουνα, και να φορέσω μια φόρμα και να πιώ ένα ποτήρι κρασί». Αυτό έλεγαν όλοι. Υπάρχει πολλή μεγαλοπρέπεια σε αυτό, αλλά χαίρομαι που τραβάει την προσοχή στον κινηματογράφο και τη θεατρική αφήγηση που έρχεται σύντομα και τους κάνει όλους να ενθουσιαστούν γι’ αυτό.
Vanity Fair: Το Asteroid City είναι η πρώτη φορά που κάνετε μια ταινία ζωντανής δράσης με τον Wes. Παίζεις το ρόλο του αφηγητή, ο οποίος είναι οικείος στις ταινίες του και δεν μοιάζει με τους ρόλους αφηγητή σε άλλες ταινίες. Γύρω σου υπάρχει πολλή δράση και επίσης, ένας ιδιαίτερος τόνος. Πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ αυτό το είδος του ρόλου;
Bryan Cranston: Είναι περίεργος ρόλος. Ο Wes φτιάχνει ένα animatic ολόκληρης της ταινίας και δίνει τις φωνές σε όλους τους χαρακτήρες και τα δίνει – αυτό που αποκαλεί κινούμενα σχέδια – στους ηθοποιούς σε ένα φορητό υπολογιστή. Και το βλέπουμε και συνειδητοποιούμε, «Ω, εντάξει, αυτό είναι το ύφος που θέλει να πετύχει».
Αυτό εννοούσε σε εκείνη τη σελίδα που ήταν κάπως δύσκολο να καταλάβουμε. Είναι τόσο συγκεκριμένος και τόσο αγνός στη σκέψη του που δεν μπορείς να προβλέψεις πώς θα κάνει οποιοδήποτε πράγμα. Οπότε πρέπει απλά να είσαι έτοιμος να το βιώσεις και να προσαρμοστείς και να είσαι ευέλικτος.
Ήθελα να είμαι λίγο αθυρόστομος και αστείος και απλώς να μεταφέρω τις πληροφορίες, να αφήσω το κοινό να τις ακούσει και στη συνέχεια να παρακολουθήσει το έργο να εξελίσσεται. Ήταν διασκεδαστικό και προκλητικό ταυτόχρονα.
Vanity Fair: Σε καθένα από τα φιλμ του, ειδικά στα πιο πρόσφατα, συμβαίνουν τόσα πολλά. Οι περισσότεροι από τους ηθοποιούς δεν δουλεύουν απαραίτητα ο ένας με τον άλλον. Ποια είναι η αίσθησή σου για αυτό;
Bryan Cranston: Απλά αφήνεις όλες αυτές τις προκατασκευασμένες ιδέες και τον τρόπο που προσεγγίζεις άλλες ταινίες. Αφήνεσαι, μπαίνοντας στη ροή αυτής της παράξενης ευαισθησίας που έχει και απλά ρέεις μαζί της. Έτσι, γίνεσαι μέρος της παρέας. Αυτό είναι πραγματικά.
Δεν υπάρχει ιεραρχία σε μια ταινία του Wes Anderson. Δεν υπάρχει το «Είμαι η νούμερο ένα προτεραιότητα. Εγώ είμαι η νούμερο δύο, εσύ είσαι η νούμερο επτά». Δεν υπάρχουν καμαρίνια, δεν υπάρχουν τρέιλερ. Ζούμε μαζί, τρώμε μαζί, ψυχαγωγούμαστε μαζί.
Vanity Fair: Ο Wes διατηρεί τη σπουδαία θεατρικότητά του. Έχετε κάνει και μερικές ταινίες μέσω streaming πρόσφατα. Είδα ότι μόλις είχατε γράψει μια πολύ όμορφη ανάρτηση για την ταινία σας «The One and Only Ivan», η οποία έχει βγει από το Disney+ τώρα. Πώς βίωσες όλο αυτόν τον κύκλο ειδήσεων για την ταινία που έκανες και που σαφώς ένιωσες πολύ για το ότι την έβγαλαν από την υπηρεσία;
Bryan Cranston: Ο γάμος των επιχειρήσεων και της δημιουργικότητας ήταν πάντα ένας παράξενος σύντροφος. Έχουμε μια συμβιωτική σχέση, χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Το επιχειρηματικό μέρος χρειάζεται το δημιουργικό περιεχόμενο, οι δημιουργοί χρειάζονται τα οικονομικά για την υποστήριξη και την υποδομή που έχει η επιχείρηση, όπως η Disney και το Disney Channel ή το Disney+.
Για παράδειγμα, το The One and Only Ivan επρόκειτο να βγει στις αίθουσες και ξαφνικά, λόγω θεομηνίας -και στην προκειμένη περίπτωση του COVID και της φρικτής εμπειρίας που πέρασε ο κόσμος- έκλεισαν όλα. Κανείς δεν πήγαινε πουθενά, και η Disney το γύρισε και το έβαλε στο Disney+, όπου βρήκε κοινό. Θα ήταν φρικτό αν έμενε κάπου σε ένα ράφι και δεν έβρισκε διανομή. Οπότε ο συγχρονισμός του φάνηκε να λειτουργεί καλά.
Vanity Fair: Πολλοί από τους χαρακτήρες σας έχουν ζήσει αρκετά μεγάλη ζωή, ακόμη και κάποιοι από τους θεατρικούς σας χαρακτήρες, όπως στο Network ή στο All the Way. Επέστρεψες για το Your Honor αφού παραγγέλθηκε ως περιορισμένη σειρά, και μόλις έκανες μια διαφήμιση για το Super Bowl που κράτησε ζωντανό τον Walter White.
Bryan Cranston: [Γέλια] Η διαφήμιση του PopCorners που κάναμε με τον Aaron Paul… Στην αρχή, μας είπαν, «Θέλουμε να κάνετε αυτό». Εγώ απαντώ, «Λοιπόν, δεν ξέρω. Τι είναι αυτό που θέλετε;». Και μας έδωσαν την ιδέα.
Ο Aaron και εγώ το συζητήσαμε και είπαμε, «Όταν κάναμε τη σειρά αυτά τα επτά χρόνια, δεν υπήρχαν πολλές φορές που πραγματικά διασκεδάζαμε και γελούσαμε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας». Ήταν μια πολύ σοβαρή σειρά και μια πολύ εξαντλητική και απαιτητική σειρά, επίσης.
Και τότε σκέφτηκα, «Δεν θα ήταν διασκεδαστικό αν μπορούσαμε να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί και απλά να διασκεδάσουμε και να γελάσουμε και να χαζολογήσουμε;». Και γι’ αυτό θέλαμε να το κάνουμε. Το σκηνοθέτησε ο Vince Gilligan. Είχαμε τους ανθρώπους της κάμερας, της γκαρνταρόμπας και του μακιγιάζ, ήταν όλοι από το Breaking Bad. Έτσι καταφέραμε να επανενώσουμε πολλούς ανθρώπους σε αυτό.
Πολλά από αυτά είναι βιωματικά. Όπως μιλούσαμε για τον Wes Anderson. Θέλω απλώς να έχω μια καλή εμπειρία καθώς και ένα καλό αποτέλεσμα από την ιστορία που αφηγείσαι. Το «All the Way», που έκανα στο Broadway, για τον Lindon Johnson τη χρονιά μετά τη δολοφονία του προέδρου Kennedy – το HBO ήρθε σε εμάς και μας είπε: «Θα θέλαμε πολύ να το κάνουμε αυτό».
Το πακέτο προέκυψε με τον Jay Roach να σκηνοθετεί, και δεν μπορούσα να το αρνηθώ. Συνεργάστηκα με τον Jay Roach και στην ταινία Trumbo. Είναι αυτού του είδους οι συνδυασμοί που αναζητάς όταν μιλάς για μια παράσταση. Το Network ήταν το ίδιο. Ο Ivo van Hove είναι ο ίδιος ένας δημιουργός, ένας θεατρικός σκηνοθέτης, και απλά ενέδωσα. Μοιάζει πολύ με τον Wes Anderson στο ότι αφήνεσαι και απλά ακολουθείς τη ροή αυτού που θέλει να κάνει ο Ivo.
Vanity Fair: Βρίσκετε, καθώς συνεχίζετε με αυτούς τους διάφορους χαρακτήρες, νέα στρώματα; Ας πάρουμε ως παράδειγμα το Better Call Saul, για το οποίο αξιοσημείωτο είναι ότι εξακολουθείτε να είστε υποψήφιος για Emmy για τον ρόλο του Walter White…
Bryan Cranston: [Γέλια] Ναι. Όταν φύγαμε από το Breaking Bad, δηλαδή πριν από 10 χρόνια, σκέφτηκα ότι ήταν μια σπουδαία σειρά. «Αυτό είναι το τέλος του, προχωράμε». Και μετά ήρθε το «Λοιπόν, δεν έχει τελειώσει ακόμα».
Υπήρχε το El Camino. «Ω ναι, αυτό θα ήταν υπέροχο. Πες την ιστορία του τι συνέβη στον Τζέσι Πίνκμαν, εντάξει». Και τότε ξεκίνησε το Better Call Saul και ήταν σαν, «Ω, καλά, εντάξει, μπορεί να επιστρέψουμε και να το κάνουμε… Εντάξει». Και μετά έρχεται το διαφημιστικό. Είμαι στην κατηγορία «ποτέ μη λες ποτέ» σε τέτοιου είδους πράγματα.
Αν νομίζω ότι ο Walter White θα επιστρέψει ποτέ; Δεν νομίζω, αλλά μπορεί να κάνω λάθος. Και είναι σαν να πηγαίνεις σε μια συνάντηση του λυκείου, όταν πας πίσω και κάνεις αυτά τα πράγματα – γνωστά πρόσωπα, γνωστά κοστούμια. Αισθανθήκαμε σαν, «Ω, Θεέ μου, εδώ είμαστε πάλι. Το κάνουμε αυτό, είναι καταπληκτικό».
Και ήταν επίσης ένα σημείο αναφοράς σε μια απίστευτα σημαντική περίοδο της ζωής μου, την οποία γιορτάζω και αναγνωρίζω, καθώς ήταν μια εμπειρία που άλλαξε την καριέρα μου. Με τον τρόπο αυτό, άλλαξε και τη δική μου ζωή.
Vanity Fair: Στο πνεύμα των μη αποχαιρετισμών, άκουσα ότι με το Your Honor, δεν έχετε αποχαιρετιστεί επίσημα ακόμα. Θα μπορούσατε να δείτε τον εαυτό σας να συνεχίζει να το κάνει;
Bryan Cranston: Εάν υπάρχει καλός λόγος να το κάνω. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, David, δεν χρειάζομαι δουλειά. Δεν θέλω δουλειά. Μου αρέσει να δουλεύω, αλλά πρέπει να υπάρχει ένας καλός λόγος.
Αν συνδεόταν μια καλή ιστορία, όπως η ιστορία της δεύτερης σεζόν του Your Honor, που με επηρέασε πραγματικά γιατί ήταν σαν, «Εντάξει, ναι, αν ένας άνθρωπος χάσει την ψυχή του, συμβιβαστεί με την ηθική του και καταλήξει να χάσει τα πάντα ούτως ή άλλως, τι συμβαίνει σε αυτόν τον άνθρωπο; Πού πηγαίνει; Πού είναι η λύτρωση; Είναι η συγχώρεση μέρος αυτής της εξίσωσης; Μπορεί να συγχωρήσει τον εαυτό του; Και τι συμβαίνει σε έναν άνθρωπο που βίωσε σοβαρή απελπισία;».
Αυτό ήταν κάτι που άξιζε να εξερευνήσουμε. Αν υπήρχε ξανά κάτι τέτοιο εντυπωσιακό που προτάθηκε για την τρίτη σεζόν του Your Honor, θα το διασκεδάζαμε πολύ, αλλά δεν ξέρω ακόμα τι θα είναι αυτό.
Vanity Fair: Μετά από μια ταινία όπως το Asteroid City και τη συνεργασία σας με έναν σκηνοθέτη όπως ο Wes Anderson, έχετε κάποιον άλλο σκηνοθέτη που είναι πολύ ψηλά στη λίστα σας και με τον οποίο θα θέλατε να συνεργαστείτε; Ή απλά μια γενική φιλοδοξία να δουλέψετε περισσότερο σε τέτοιου είδους παρέες;
Bryan Cranston: Ω, υπάρχουν αρκετοί, και διστάζω να αναφέρω ονόματα γιατί τότε ξέρω ότι θα ξεχάσω κάποιον πολύ σημαντικό. Αλλά ναι, αυτό που συμβαίνει αν είσαι αρκετά τυχερός για να έχεις ενεργό δουλειά, μπαίνεις σε μια όλο και καλύτερη δεξαμενή ταλαντούχων ανθρώπων, και θέλω να είμαι ανοιχτός και έτοιμος και διαθέσιμος για να συμβεί αυτό.
Ήταν μια υπέροχη διαδρομή μέχρι στιγμής. Και μου αρέσει να πηγαινοέρχομαι ανάμεσα στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση ή το θέατρο, και με αυτόν τον τρόπο παραμένω στο μίγμα. Θέλω να εκπλήσσω τους θαυμαστές μου και το κοινό μου. Με αυτόν τον τρόπο, εκπλήσσω συχνά τον εαυτό μου με κάποια από τα πράγματα που έχω επιλέξει.
Vanity Fair: Υπάρχει κάτι πρόσφατο που σας εξέπληξε ιδιαίτερα;
Bryan Cranston: Έρχεται κάτι που προκαλεί έκπληξη. Είναι κάτι που δεν έχω ξανακάνει και με τρομάζει. Είναι στα σκαριά. Θα συμβεί το έτος 2025. Και έτσι υπάρχει μεγάλη προετοιμασία για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Και αυτό είναι μέρος του, να μην μπορείς να μείνεις σε μια ζώνη άνεσης. Στην περίπτωσή μου, δεν χρειάζεται να πιέσω τον εαυτό μου να βρεθεί σε μια θέση δυσφορίας. Με ελκύει σαν ανοιχτή φλόγα, αλλά θέλω να το κάνω έξυπνα. Και είμαι περήφανος για τη δουλειά μου. Όταν κάνω κάτι που συνήθως δεν είναι στο πεδίο μου, θέλω να έχω το χρόνο να προετοιμάσω τον εαυτό μου για να το κάνω πολύ καλά. Διαφορετικά, θα απογοητευόμουν από τον εαυτό μου.
