Στον κόσμο του wresting, το όνομά του είναι μυθικό. Συνώνυμο της υψηλότερης ποιοτικής βαθμίδας. Ο Έντι Γκερέρο υπήρξε σημείο αναφοράς σε όλα τα κομμάτια που κάνουν το WWE αρεστό. Σε δύναμη, σκηνική παρουσία, τεχνική αρτιότητα και αφηγηματική ικανότητα. Μοιάζει σαν χθες που σάρωνε στα ρινγκ, αλλά η σκληρή πραγματικότητα είναι πως έχουν περάσει 17 ολόκληρα χρόνια από το θάνατό του, στις 13 Νοεμβρίου του 2005.
Ήταν «μάστορας» στο να μαγνητίζει το θεατή. Να γεννά συναίσθημα στους αγώνες του. Ήταν όμως και ένας αυτοκαταστροφικός άνθρωπος. Εθισμένος επί σειρά ετών στη χρήση ναρκωτικών και στο αλκοόλ, στα αναβολικά. Το ότι κατάφερε και βγήκε «καθαρός» μετά από τιτάνια προσπάθεια απεξάρτησης ήταν ένα από τα ωραία story της εποχής. Δεν ήταν όμως κάτι μόνιμο ούτε εν τέλει ζωογόνο.
Η ζημιά είχε ήδη γίνει. Η συνέχεια το κατάδειξε με τον πλέον τραγικό τρόπο. Βρέθηκε νεκρός σε δωμάτιο ξενοδοχείου στη Μινεσότα. Καρδιακή ανακοπή, είπε ο ιατροδικαστής. Ήταν μόλις 38 ετών. Όλα όσα είχε πάρει τόσα χρόνια, και ήταν πολλά αυτά, έκαναν τον οργανισμό του να «σπάσει». Ο θάνατός του σόκαρε τους φαν του wrestling.
O Έντι Γκερέρο ήταν ο πιο καλός των… κακών
Ήταν από καλούπι που πιθανότατα δεν θα ξαναβγεί ποτέ ο Έντι Γκερέρο. Ταυτισμένος με το ρόλο του κακού, του πονηρού στο πλαίσιο του «θεατράλε» που είναι το WWE στη βάση του. ««Ψεύδομαι, εξαπατώ, κλέβω». “I lie, I cheat, I steal“. Αυτό ήταν το μότο του, η ατάκα του. Κι όμως, παρόλα αυτά, το κοινό τον αγαπούσε όπως κάνει μονάχα με τους πιο «καλούς».
Τι τον έκανε τόσο ιδιαίτερο; Κατά βάση το ότι μπορούσε να αλλάξει την περσόνα του ανάλογα με την περίσταση, τον αντίπαλο. Κατανοούσε απόλυτα τι ζητούσε το show και πώς να το (από)δώσει. Είχε φοβερή χημεία με τον κόσμο. Μια υψηλή προσαρμοστικότητα που τον έκανε μοναδικό στο είδος του. Σε επί μέρους στοιχεία υπήρχαν καλύτεροι από αυτόν. Αλλά στο συνολικό πακέτο, μάλλον κανείς.
Ο τρόπος που δούλευε τους χαρακτήρες του, το πώς μπορούσε να κάνει την εναλλαγή στο feeling και να δώσει βάθος στους αγώνες του, ήταν κάτι το εντυπωσιακό. Έκανε τον κόσμο στις κερκίδες και στην τηλεόραση να εμπλέκεται συναισθηματικά. Ήξερε πώς να ανεβάζει την ένταση, πώς να δημιουργεί «υπόθεση», πώς να διασκεδάζει όσους τον έβλεπαν – αυτή δεν είναι η ουσία; Γι’ αυτό και τόσο πολλοί αγώνες που έχουν μείνει κλασικοί στην ιστορία του αθλήματος.
Δεν ήταν ο καλύτερος παλαιστής που εμφανίστηκε ποτέ. Κανείς άλλος όμως δεν είχε τέτοια επαφή με τον κόσμο, τόσα πολλά plus μαζεμένα στο προφίλ του ως μαχητής. Πολλοί μετέπειτα παλαιστές της κατοπινής εποχής έκαναν τον Έντι Γκερέρο πρότυπο για το πού θέλουν να φτάσουν κι αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι προφανώς.
Ο τραγικός και τόσο πρόωρος χαμός του ήταν ένα τεράστιο σοκ. Ο επίσης θρύλος του WWE αλλά πλέον στις θύμησες όλων για τον χειρότερο δυνατό λόγο, Κρις Μπενουά δεν διαχειρίστηκε ποτέ του την απώλεια του καλύτερου του φίλου. Πολλοί λένε πως τότε άρχισε να χάνει σιγά σιγά το μυαλό του μέχρι να φτάσει στο σημείο να δολοφονήσει τη γυναίκα του και το παιδί του, πριν αυτοκτονήσει.
Το Viva la raza ζει
Ο Έντι Γκερέρο είχε μυηθεί στο wrestling από πολύ μικρή ηλικία μέσω του πατέρα του που ήταν επίσης επαγγελματίας παλαιστής. Ξεκίνησε το 1987 και πολύ γρήγορα έγινε σαφές πως ήταν ξεχωριστός και προορισμένος να φτάσει ψηλά. Η φήμη του ξεπέρασε γρήγορα τα σύνορα του Μεξικού και το κάλεσμα για επιστροφή στις ΗΠΑ, όπου είχε γεννηθεί και μεγαλώσει, δεν άργησε να έρθει. Η μεγάλη σκηνή…
Στα 90s έχτισε τεράστια φήμη, οι αγώνες του συνιστούσαν μέγα γεγονός ενώ έκανε συλλογή από τίτλους, συνολικά κέρδισε 23, σε όλες τις διοργανώσεις. Ήταν θείος του περίφημου Τσάβο Γκερέρο, ενώ συχνά έκανε «κολεγιά» επί σκηνής με τον Ρέυ Μυστήριο. Πιο μεγάλες «έχθρες» είχε με τους Κερτ Άνγκλ και ο Τζέι Μπι Ελ.
Viva la razza. Να ζήσει η ράτσα, η φυλή. Ο Έντι Γκέρερο το φώναζε για να τονίσει τη μεξικάνικη καταγωγή του, τη λάτιν ταυτότητά του – άκουγε άλλωστε και στο παρατσούκλι Latino Heat. Και 17 χρόνια μετά το χαμό του, το νόημα και οι αναμνήσεις αυτής της φράσης δεν έχουν χάσει διόλου σε ισχύ.
