Η Γεωργία Παράσχου, εκ πρώτης, ψηφιακής όψεως, είναι διευθύντρια Πολιτισμού & Νεολαίας του Ομίλου UNESCO Πειραιώς και Νήσων, αλλά και ιδρύτρια του Humanity Greece. Όταν την συναντήσει κάποιος από κοντά, διαπιστώνει ότι είναι, μεταξύ άλλων, ένας χείμαρρος ιδεών, μια γοητευτικότατη παρουσία, ένας ευγενικός άνθρωπος από τα μέσα, πηγαία και αυθεντικά.
Ο εθελοντισμός κυβερνά την ζωή της και αυτό την κάνει ευτυχισμένη-δεν την ενδιαφέρει το ατελείωτο τρέξιμο και η κούραση, όσο τα χαμόγελα που βλέπει να γεννώνται από το έργο των συνεργατών της και της ίδιας.
Η αξία του «μαζί» και του «τρυφερά». Η δύναμη της συλλογικής προσπάθειας.
Στο Nitro μιλά για αυτά και άλλα ενδιαφέροντα και σημαντικά: όσα γεμίζουν ένα της 24ωρο, που είναι, συνήθως, ξέχειλο από περιπέτεια, αγάπη και ανθρωπιά.
– Μια τυπική σου ημέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, πώς κυλά;
Οι ημέρες μου ξεκινούν αρκετά νωρίς, πάντα με καφέ και διαβάζοντας σχετικά με την επικαιρότητα. Ακολουθούν τα social media, με μηνύματα στο Humanity Greece και emails από άγνωστους ανθρώπους που μας ζητούν να τους στηρίξουμε ή θέλουν να συμβάλουν με κάθε τρόπο στο έργο μας. Παράλληλα, η φύση της εργασίας μου με υποχρεώνει να είμαι όλη μέρα εν κινήσει και σε διαρκή επικοινωνία με ανθρώπους. Και αυτό είναι κάτι που αγαπώ ιδιαίτερα.
Τα διαλείμματα είναι μικρά και σύντομα, συνήθως μόνο για έναν καφέ στο χέρι μέχρι να βρεθώ στην επόμενη υποχρέωση-χαρά. Πολλές φορές, η επανάληψη ενός έντονου προγράμματος κουράζει, ωστόσο δεν σκοπεύω να επιβραδύνω σύντομα αφού κάθε εργασία που ολοκληρώνεται, κάθε πετυχημένη συνεργασία είναι η επιβράβευσή και η κινητήριος δύναμη συνολικά για να συνεχίζω.
– Μια αγαπημένη συνήθεια και μια που θες να κόψεις;
Αγαπημένη συνήθεια είναι ο χρόνος που περνάω μαζί με τις εθελόντριες και τους εθελοντές σε κάθε μας δράση.Θα ήθελα να «κόψω» τις δικαιολογίες αναβολής σε θέματα που αφορούν την υγεία μου.
– Τι είναι, τελικά, εθελοντισμός για σένα;
Αναφέρω συχνά πως δεν θα μπορούσα ποτέ να περιγράψω με λόγια τι ακριβώς σημαίνει εθελοντισμός για εμένα αφού μεγάλωσα προσφέροντας: πρόκειται για οικογενειακό βίωμα. Τα τελευταία χρόνια, παράλληλα με την εργασία μου, ο Όμιλος της UNESCO και το Humanity Greece απαρτίζουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Η παρουσία μου στο χώρο του εθελοντισμού αφενός με κάνει να αισθάνομαι γεμάτ, ωστόσο συνοδεύεται πολλές φορές από έντονο άγχος και στρες. Οι συνθήκες που βιώνουμε στον εθελοντισμό, ειδικότερα στα πλαίσια της ανθρωπιστικής βοήθειας, μας φέρνει συχνά αντιμέτωπους με δυσάρεστα γεγονότα.
Ίσως τα μόνα που θα μπορούσα να αναφέρω πως σηματοδοτούν τον εθελοντισμό για εμένα είναι η ανθρωπιά, η τεράστια ευθύνη, η ασταμάτητη προσφορά και το αίσθημα αγάπης και ζεστασιάς που δίνεις απλόχερα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Γεωργία Παράσχου: «Οι άνθρωποι πιστεύουν πως οι εθελοντές είμαστε άτομα χωρίς ευθύνες και με άπλετο χρόνο. Δεν ισχύει»
– Πώς αποφάσισες να εμπλακείς τόσο ενεργά και πότε;
Η γενιά στην οποία ανήκω αντιμετώπισε σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες, οι οποίες εξακολουθούν να αποτελούν κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας μέχρι και σήμερα. Μεγάλωσα στον όμορφο Πειραιά, ξεκίνησα την εθελοντική μου δράση στις κοινωνικές δομές του δικτύου του Ομίλου UNESCO Πειραιώς & Νήσων μόλις στην ηλικία των 17, με έντονα βιώματα που σίγουρα χαρακτήρισαν τις μελλοντικές επιλογές μου. Η κάθε εθελοντική δράση που οργανώνουμε σχετίζεται με διαφορετικές εκφάνσεις του χαρακτήρα μας, χωρίς να αλλάζει φυσικά ο στόχος, που είναι η στήριξη όλων των ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη.
Επιλέγω καθημερινά να εμπλέκομαι ενεργά, επιλέγω να δίνω το χρόνο μου για το κοινό καλό. Το ξεκίνησα από μικρή ηλικία και επέλεξα να το συνδυάσω και μέσω της επαγγελματικής μου ιδιότητας.
– Ποια μεγάλη παρανόηση επικρατεί στην Ελλάδα για τους ανθρώπους που ασχολούνται με τον εθελοντισμό;
Κυρίως πριν την έλευση της πανδημίας επικρατούσαν αντιλήψεις πως οι εθελοντές είμαστε άτομα χωρίς ευθύνες, που ενδεχομένως έχουμε άπλετο χρόνο και δεν ξέρουμε πως να τον χρησιμοποιήσουμε και λυμένα τα προβλήματά μας. Όλα αυτά δεν ισχύουν στη σφαίρα της ρεαλιστικότητας που βιώνει η κοινωνία μας. Ευτυχώς καταρρίπτονται μέρα με τη μέρα!
– Από την εμπειρία σου, ισχύει;
Εθελοντής μπορεί να είναι ο καθένας, ανεξαρτήτως κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών χαρακτηριστικών. Τόσο κατά τη διάρκεια των καταστροφικών πυρκαγιών ως και σήμερα, οι άνθρωποι που έσπευσαν να ενισχύσουν το έργο του Humanity Greece διαφέρουν μεταξύ τους, αποτελώντας ένα αρκετά ετερόκλητο και ποικιλόμορφο κοινό. Αύτη είναι και η ομορφιά της αλυσίδας μας, όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί!
Οι περισσότεροι εθελοντές μας είναι νέα παιδιά που καλούνται ο καθένας ξεχωριστά να αντιμετωπίσει τις δικές του δυσκολίες ενώ παράλληλα δίνουν τη δική τους μάχη για αλλαγή και στήριξη κάθε ομάδας στόχου που χρήζει της βοήθειάς μας. Για όλους αυτούς τους νέους βασικό μέλημα είναι να δίνουν ακόμα και αν δεν έχουν.
– Ποια είναι μια από τις πιο δύσκολες στιγμές που έχεις να θυμάσαι ως εθελόντρια, ως συντονίστρια δράσεων;
Οι ανατροφοδοτήσεις την περίοδο των πυρκαγιών και τα τηλεφωνήματα. Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν πολύ συναισθηματικά φορτισμένες. Όχι μόνο για το μέγεθος της καταστροφής, αλλά και από συγκίνηση.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Καταφέραμε να εισχωρήσουμε, με την βοήθεια της Πολιτείας, στα πιο μικρά χωριά που είχαν πρόβλημα και τα πρώτα εικοσιτετράωρα δεν δέχτηκαν ανατροφοδότηση λόγω της μεγάλης φωτιάς και της έλλειψης οχημάτων. Τα λόγια αυτών των ανθρώπων είναι χαραγμένα μέσα μας.
Μας καλούσαν να μας ενημερώσουν ότι όλοι ήταν καλά, μας καλούσαν για να μας δείξουν την παράδοση των δωρεών. Ζωγραφιές, φωτογραφίες, μηνύματα αγάπης και πολλά δάκρυα… Υπήρχαν περιοχές που παρά την τραγωδία που βίωσαν, έστελναν πίσω μικρά δωράκια, για να δείξουν την εκτίμησή τους. Το βάρος της ευθύνης ήταν ιδιαίτερα μεγάλο, πιεστήκαμε, αλλά τα καταφέραμε γιατί ξέραμε πως είμασταν όλοι μαζί.
– Στον αντίποδα, θα ήθελα και μια λαμπερή, αξέχαστη, δυναμική σου στιγμή σε αυτόν τον χώρο. Μια στιγμή που φώτισε την ψυχή σου και που σου μένει αξέχαστη.
Στην οδό Αριστοφάνους 12, στήθηκε μια πραγματική αλυσίδα αγάπης από τις 4 Αυγούστου. Κόσμος έφθανε ασταμάτητα με σακούλες στα χέρια, αυτοκίνητα και βανάκια φόρτωναν και ξεφόρτωναν πράγματα με ανταμοιβή το ζεστό χειροκρότημα που λάμβαναν από τους εθελοντές μας. Ασύλληπτες εικόνες ανθρωπιάς και αλληλοβοήθειας.
Μια ακόμη αξέχαστη στιγμή, όταν συνειδητοποιήσαμε πως εθελόντριά μας έφερε στην αποθήκη, την περίοδο των πυρκαγιών, τρόφιμα από το συσσίτιο του δήμου της, από το οποίο λάμβανε για να βιοποριστεί κάθε μήνα. Νομίζω πως, όποιος ήταν παρών εκείνη την ημέρα, θα το θυμάται για πάντα.
– Ποιο είναι το όραμά σου για το 2022, Γεωργία Παράσχου;
Το συλλογικό μας όραμα είναι να μπορέσουμε να στηρίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερες κοινωνικές ομάδες είναι εφικτό. Μέσω του Humanity Greece, προσφέρουμε εξατομικευμένη βοήθεια σε κάθε επείγουσα ή ανακύπτουσα ανάγκη και προσπαθούμε να ανταποκρινόμαστε τόσο σε ανάγκες πολιτών όσο και των κοινωνικών δομών και φορέων σε όλη τη χώρα. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι κάνουμε το λιγότερο 3 δρομολόγια σε εβδομαδιαία βάση σε δομές αστέγων, ιδρύματα, φορείς και καταφύγια ζώων ακόμη και μεμονωμένα σε οικογένειες.
Για το 2022 στοχεύουμε να ολοκληρωθεί το Πρότυπο Κέντρο Στήριξης Πολιτών του Humanity Greece, όπου όλοι οι πολίτες θα μπορούν να στηρίξουν όποιον έχει ανάγκη προσφέροντας ρούχα, τρόφιμα και αγαθά που δεν χρησιμοποιούν ή που θέλουν να ενισχύσουν. Ας διασώσουμε την αλυσίδα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς!