Ο Γιώργος Αμούτζας δεν είναι μόνο ο Νικηφόρος του Σασμού. Δεν είναι μόνο ηθοποιός. Για την ακρίβεια, η ιδιότητα του ηθοποιού είναι ίσως δευτερεύουσα στη ζωή του. Κι αυτό γιατί, όπως περιγράφει στη συνέντευξη που έδωσε στο νέο τεύχος 4 Τροχοί που κυκλοφορεί στα περίπτερα, οι αγώνες ταχύτητας με αυτοκίνητο είναι η ζωή του, το μεγαλύτερο του πάθος.

Συνέντευξη στον Μανώλη Σαλούρο

Από κοντά φαίνεσαι ακόμα μικρότερος. Πώς σου φαίνονται όλα αυτά που ζεις στην ηλικία των 26 ετών;

Είναι εύστοχο αυτό που λες γιατί εγώ πιστεύω περισσότερο στις εμπειρίες που ζεις, παρά στο απόλυτο νούμερο της ηλικίας σου. Έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους σε νεαρές ηλικίες να έχουν ζήσει και να έχουν κάνει περισσότερα πράγματα από πολύ μεγαλύτερους τους, είτε γιατί το προσπάθησαν είτε γιατί τους τα έφερε έτσι η ζωή. Εγώ είχα την τύχη και την ατυχία, πολύ ευχάριστα γεγονότα αλλά και πολύ δυσάρεστα να τα έχω ζήσει από πολύ μικρός. Σημαντικό και το γεγονός ότι από πολλή μικρή ηλικία ασχολήθηκα με τον Πρωταθλητισμό (σ.σ.: ιππασία, καρτ, αγώνες μοτοσυκλέτας), ο οποίος σου διδάσκει μία φοβερή πειθαρχία, σου μαθαίνει να μάχεσαι για το στόχο σου, να δέχεσαι την ήττα, να την επεξεργάζεσαι και να προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος. Πάνω απ΄ όλα όμως σου μαθαίνει να προσπαθείς να μην επαναπαύεσαι και να μην ψάχνεις δικαιολογίες.

Πώς αντιδρούν και τι σε συμβουλεύουν οι συγγενείς και οι φίλοι σχετικά με την επαγγελματική σου σταδιοδρομία στο θέατρο-τηλεόραση αλλά και στον μηχανοκίνητο αθλητισμό; Συνάντησες αντίδραση από την οικογένειά σου για κάποιο από τα δύο ή το αντίθετο;

Κάθε άλλο. Ήταν όλοι πολύ υποστηρικτικοί και πλέον αντιλαμβάνονται το πόσο εργασιομανής είμαι, αναγνωρίζοντάς μου μάλιστα και το “ελάττωμα” όταν μου αρέσουν ταυτόχρονα δύο, τρία πρότζεκτ να μην λέω όχι σε κανένα, ακόμη και αν χρειάζεται να τα κάνω παράλληλα. Αυτό όμως που με συμβουλεύουν οι δικοί μου άνθρωποι είναι να εξασφαλίζω και λίγο χρόνο για τον εαυτό μου, να ηρεμώ λίγο και να ξεκουράζομαι. Η νοοτροπία που θέλουν να μου περάσουν μέσα από αυτό, την οποία και ασπάζομαι πλέον, είναι ότι όταν κάνεις κάτι πιο ξεκούραστα το κάνεις και καλύτερα.

Ποιος ο ρόλος του μεγάλου μας ηθοποιού και νονού σου, Βασίλη Διαμαντόπουλου, στην επιλογή σου και φυσικά του πατέρα σου Σταύρου Δελλή;

Δυστυχώς τον Βασίλη δεν τον πρόλαβα για πολλά χρόνια, δεν έχω καθαρές αναμνήσεις, εικόνες και συμβουλές από αυτόν. Έχω διαβάσει όμως την βιογραφία του, συνεντεύξεις του, έχω ακούσει γι΄ αυτόν από μαθητές του Βασίλη, οι οποίοι πλέον είναι δικοί μου καθηγητές, πολύ όμορφες και σημαντικές συμβουλές. Ο πατέρας μου (σ.σ.: Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο το Δελλής) είναι δίπλα μου από την πρώτη στιγμή, ενώ αποτελεί και τον πιο αυστηρό κριτή μου. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το δικό του “μπράβο” έχει διπλάσια βαρύτητα για εμένα.

Κοιτώντας το βιογραφικό σου και δημοσιεύματα για εσένα, παρατηρήσαμε ότι ασχολείσαι επιπλέον με την παραγωγή και όχι μόνο…

Με ενδιαφέρει πολύ και αυτός ο τομέας, γνωρίζοντας μάλιστα ότι ένας πολύ καλός ηθοποιός δεν μπορεί να κάνει με τίποτα παραγωγή γιατί όταν βάζεις μπροστά την καλλιτεχνική σου ευαισθησία είναι σίγουρο ότι οικονομικά θα αποτύχεις. Αναλαμβάνω σιγά σιγά την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος και το Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Ο Ίασμος λοιπόν δραστηριοποιείται και στις θεατρικές παραγωγές, όντας αυτήν τη στιγμή η μόνη σχολή στην Ελλάδα που κάνει και αυτές τις παραγωγές, Αρχαίο Θέατρο, περιοδείες σε όλην την Ελλάδα κλπ.

Τι είναι πιο επικίνδυνο σε αυτήν την ηλικία; Η μεγάλη δημοσιότητα ή τα χρήματα;

Ο εχθρός του εαυτού μας πάντα είναι ο ίδιος μας ο εαυτός ότι και να συμβαίνει ότι πειρασμός και αν βρίσκεται μπροστά του. Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν μπορεί να διαχειριστεί με ταπεινότητα και σεμνότητα την επιτυχία στα πρώτα του βήματα, δεν θα το κάνει ποτέ. Έτσι πιστεύω. Αντίθετα, εκείνος που πετυχαίνει να διαχειριστεί σωστά τα χρήματα και την επιτυχία που του παρουσιάζονται νωρίς, θα το κάνει και για πάντα.

Από την έως τώρα εμπειρία σου, θεωρείς ότι υπάρχει η σωστή υποδομή στην Ελλάδα για να βγαίνουν ταλέντα όπως εσύ, τόσο στο θέατρο όσο και στον μηχανοκίνητο αθλητισμό;

Η θεατρική υποδομή στην Ελλάδα είναι κατά τη δική μου ταπεινή άποψη από τις καλύτερες σε παγκόσμιο επίπεδο. Το ίδιο το θέατρο είναι ελληνική εφεύρεση από αρχαιοτάτων χρόνων ενώ είναι αξιοσημείωτο ότι στην Ελλάδα κάνουμε ετησίως περισσότερες παραγωγές από την Αγγλία, την Ιταλία, πραγματικούς κολοσσούς.

Ο κόσμος λατρεύει το θέατρο στη χώρα μας ενώ υπάρχουν πολλές και πραγματικά εξαιρετικές παραστάσεις. Η δουλειά που γίνεται σε όλες τις δραματικές σχολές είναι υψηλότατου επιπέδου. Δυστυχώς όμως από πέρυσι είμαστε στην πολλή δυσάρεστη θέση, με το νομοσχέδιο της Κυβέρνησης, να θεωρείται αυτό το πτυχίο, ισότιμο με απολυτήριο λυκείου. Άδικο και άσχημο. Θα μου συγχωρήσετε την έκφραση, αλλά η πολιτεία αντιμετωπίζει τους ηθοποιούς σαν τσαρλατάνους.

Στο μηχανοκίνητο τώρα, θεωρώ ότι έχουμε μεγάλα ταλέντα και ορισμένες πολύ διαβασμένες ομάδες. Νομίζω όμως ότι το μεγάλο μας πρόβλημα είναι η η γεωγραφική μας θέση και η χιλιομετρική απόσταση, καθώς και ένας μεγάλος ωκεανός για να περάσεις για παράδειγμα απέναντι στην Ιταλία, εκεί που βρίσκεται το επίκεντρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Είμαστε πολύ μακριά από τον πυρήνα των πραγμάτων. Αν αναλογιστεί κάποιος ότι η καλύτερη πίστα στην Ελλάδα είναι των Σερρών και ακόμη και αυτή αποτελεί ταξίδι για να την προσεγγίσεις, καταλαβαίνετε αμέσως το μεγάλο μας μειονέκτημα σε σχέση με άλλες χώρες.

Αν δεν ήσουν ηθοποιός τι άλλο θα ήθελες να κάνεις επαγγελματικά;

Σίγουρα θα ασχολιόμουν με το αυτοκίνητο, 500%! Οτιδήποτε, από μάντρα αυτοκινήτων μέχρι ότι μπορείτε να φανταστείτε. Αυτό είναι το μεγάλο μου μικρόβιο και το πάθος. Θυμάμαι τον εαυτό μου ως πιτσιρίκι, πριν ακόμη αρχίσω να οδηγώ, αυτό που με διασκέδαζε περισσότερο στον ελεύθερο χρόνο μου ήταν να βγω και να πλύνω το αυτοκίνητο των γονιών μου. Ένιωθα ότι κάπως έτσι συμμετείχα και εγώ.

Τι αυτοκίνητο οδηγείς; Τι θα ήθελες να οδηγείς;

Οδηγώ ένα Audi R8 αλλά σε καθημερινή βάση με το “μουλάρι” που έχω, ένα Subaru Impreza. Τώρα όσον αφορά στο τι θα ήθελα, από τα hot hatch και ορισμό του value for money με εντυπωσιάζει το Hyundai i20 N και διαφωνώ ριζικά… (γέλια) με τον συνοδηγό μου που έχει μπει στην νοοτροπία των ηλεκτροκίνητων. Παραμένω πολύ κλασικός σε αυτό και θέλω το αυτοκίνητό μου να κάνει “βρουμ βρουμ” όχι από ηχεία. Από super car είμαι φαν των γερμανικών προτάσεων.

Πες μας λίγα λόγια για το συγκεκριμένο Rally4. Τι αγωνιστικό θα ήθελες να οδηγήσεις κάποια στιγμή; Προτιμάς τους χωμάτινους αγώνες…

Από τη μικρή εμπειρία που έχω, αυτό είναι το καλύτερο αγωνιστικό που έχω οδηγήσει μέχρι στιγμής. Η συνεργασία μας με την Delta Rally και τον Μάριο Χρυσάφη, μέσω της δικής μας ομάδας της Power Boost Racing του Θανάση Κρασούλη, μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε το “big thing” ενός γρήγορου πρωτάρη. Αυτό που γενικότερα εκπροσωπούν τα αυτοκίνητα της κατηγορίας Rally4.

Ένα σύγχρονο αγωνιστικό, με απίστευτο σειριακό κιβώτιο, απίστευτες διαδρομές στις αναρτήσεις, το οποίο περνάει πάνω από τα χαλάσματα που εμείς γράφουμε στις σημειώσεις μας μας με το μουλάρι ως “σπάει” και μετά αναρωτιόμαστε μέσα σε αυτό, για το πού έσπαγε; Διαβάζει εκπληκτικά, είναι εύκολο, φιλικό και γραμμικό. Επειδή μάλιστα προέρχομαι από το χώρο του καρτ, όπου το ψάξιμο της λεπτομέρειας είναι ασταμάτητο και η ηρεμία στις κινήσεις απαραίτητη, θεωρώ ότι μου ταιριάζει πάρα πολύ.

Η επιλογή μας να πηγαίνουμε, τουλάχιστον για αρχή, σε χωμάτινους αγώνες έχει να κάνει και τον συνοδηγό μου, που έχει δύο παιδιά και όσα τάματα και αν του έχω κάνει, αρνείται να πάμε ακόμη στην άσφαλτο. Παρ’ όλα αυτά, μας αρέσει και πολύ και νιώθουμε ότι ειδικά στις χωμάτινες ειδικές διαδρομές κερδίζει περισσότερο ο καλός οδηγός από το καλό αυτοκίνητο και αυτό μας ιντριγκάρει.

Θα έπαιρνες μέρος και σε άλλη μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού εκτός από αυτές που έχεις πάρει στο παρελθόν αλλά συμμετέχεις και τώρα;

Σίγουρα θα ήθελα να κάνω χωμάτινη φόρμουλα που δεν έχω οδηγήσει ακόμη. Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτήν τη στιγμή, με τους αγώνες ράλλυ έχω βρει τον παράδεισό μου. Ένα χόμπι το οποίο θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να βρω τις σωστές συνεργασίες και τους κατάλληλους χορηγούς έτσι ώστε να μπορούμε να ασχοληθούμε επαγγελματικά με αυτό όλο το αγωνιστικό πρόγραμμα. Στόχος μας από εδώ και στο εξής να τρέχουμε κάθε χρόνο όλο το Πρωτάθλημα Ελλάδας στο χώμα, δύο αγώνες στην Ιταλία και το “Ακρόπολις”.

Σε φοβίζει περισσότερο το ρίσκο ενός αγώνα μηχανοκινήτου αθλητισμού ή κάποιος ρόλος που ίσως να νιώθεις ότι είναι εντελώς «κόντρα» για εσένα;

Σαφέστατα ο κόντρα ρόλος. Στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, σε καμία μορφή του από αυτές που έχω συμμετάσχει, -δυστυχώς- γιατί δεν είναι καλό αυτό, δεν έχω καμία αίσθηση του φόβου. Γνωρίζω ότι αυτό είναι λάθος και ειδικά στους αγώνες μοτοσυκλέτας. Ένας κόντρα ρόλος με ενθουσιάζει, με ιντριγκάρει, τον ψάχνω περισσότερο από την καλλιτεχνική μου ευκολία αλλά με αγχώνει πάρα πολύ.

Πώς προέκυψε η συμμετοχή σου στο ντοκιμαντέρ για το Ράλλυ Ακρόπολις;

Δέχτηκα αμέσως την πρόταση από την Motorsport Greece και την Boo Productions, αντιλαμβανόμενος ότι η διπλή μου ιδιότητα ως ηθοποιού αλλά και οδηγού αγώνων, ταιριάζει με την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ για το αγαπημένο μας Ακρόπολις.

Έχεις σύντροφο; Πώς αντιδρά σε όλες αυτές τις ασχολίες σου; Έχεις διαπιστώσει διαφορετική συμπεριφορά από το ωραίο φύλο και, από τη στιγμή που έγινες διάσημος;

Η σύντροφος μου είναι πολλή υποστηρικτική με όλα αυτά και η αλήθεια είναι μου άρεσε πολύ η ψυχραιμία της ως συνοδηγός στις πρώτες γρήγορες βόλτες μας με το αυτοκίνητο. Το ίδιο ψύχραιμη είναι και στη ζωή! Υπάρχει ερωτική προσέγγιση και από τα δύο φύλα, μερικές φορές πολύ έντονα και άλλες διακριτικά, αν και από πολύ νωρίς είναι γνωστό στο καλλιτεχνικό χώρο ότι η σεξουαλική μου προτίμηση είναι ξεκάθαρα οι γυναίκες.

Έχεις χάσει φίλους λόγω ζήλιας από τη δημοσιότητά σου; Από την άλλη, σε πλησίασαν άνθρωποι που ήθελαν να επωφεληθούν από αυτήν;

Δεν έχω αισθανθεί τόσο έντονα το συναίσθημα της ζήλιας, ή αν έχει συμβεί δεν το έχω καταλάβει γιατί δεν είμαι καθόλου καχύποπτος αλλά έχω αισθανθεί πολλές συμπεριφορές από ανθρώπους του κοντινού μου περιβάλλοντος μετά τη σχετική επιτυχία να θεωρούν ως αυτονόητο και δεδομένο ότι οποιαδήποτε χάρη και αν μου ζητήσουν, οφείλω να την κάνω.

Τι θα ήθελες να μην έχεις ζήσει μέχρι τώρα στη ζωή σου;

Θα ήθελα να μην έχω ζήσει την απώλεια του αδελφικού μου φίλου Λουκά, το 2018, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, το οποίο συνέβη μπροστά στα μάτια μου, στην Κάτω Κηφισιά. Πολύ σκληρό αλλά σπουδαίο μάθημα ζωής. Σημαντικό να καταφέρνουμε να γινόμαστε φίλοι με τα προβλήματά μας. Δεν είναι όλα ρόδινα στη ζωή και δεν υπάρχει λύση για κάθε πρόβλημα αλλά δεν χρειάζεται κιόλας. Οφείλουμε να γινόμαστε φίλοι και με αυτά.

Αν έπρεπε να κάνεις μια ευχή, ποιά θα ήταν;

Να βρω χορηγούς για τα ράλλυ! (γέλια).

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου στο μέλλον;

Να κάνω ράλλυ! Είμαι ευγνωμόνων και νιώθω ευλογημένος με τις δουλειές που έχω ήδη κάνει στα καλλιτεχνικά. Δουλεύω ασταμάτητα τέσσερα χρόνια χωρίς μία εβδομάδα ρεπό. Εξαιρετικές παραστάσεις, ήδη στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο, μεγάλες επιτυχίες εμπορικά σε τηλεοπτικές σειρές όπως ο Σασμός, αλλά είμαι πολύ διψασμένος για τους αγώνες. Δεν νιώθω ότι είναι το χόμπι μου, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.

* Δείτε όλη τη συνέντευξη στο νέο τεύχος 4 Τροχοί που κυκλοφορεί