Περιεχόμενα
Νορμάλ το να είναι κανείς επιφυλακτικός όταν ακούει μεγάλες συγκρίσεις. Είναι κι αυτή η υπερβολή στη μέση, που κακά τα ψέματα την έχουμε συχνά στα media στην προσπάθεια να γίνουμε «πιασάρικοι». Ας κρατήσουμε, πάντως, τούτο: Ο Γκλεν Πάουελ έχει σίγουρα «κάτι». Του είδους που δεν συναντάς μήτε συχνά μήτε εύκολα.
Είναι τόσο δυνατό αυτό (το «κάτι») ώστε να επιβεβαιώσει μελλοντικά το χαρακτηρισμό «νέος Μπραντ Πιτ»; Είναι τόσο δυνατό ώστε να δικαιολογήσει το μέλι που στάζει μιλώντας γι’ αυτόν ο παροιμιώδης για την τελειομανία του, Τομ Κρουζ; Είναι τόσο δυνατό ώστε να αποδειχθεί «προφήτης» ο Ντένζελ Ουάσιγκτον;
Τη συμβουλή του Ντένζελ Ουάσιγκτον την έκανε Ευαγγέλιο
Ναι, μπλέξαμε (τα πιο) μεγάλα ονόματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας με τον Γκλεν Πάουελ. Όλα εξηγούνται, όλα δικαιολογούνται. Εν αρχή, οι τρόπον τινά συστατικές.
Δεν ήταν καν 20 ετών όταν, το 2007, δούλεψε στο Great Debaters, στο οποίο πρωταγωνιστούσε και σκηνοθετούσε ο Ντένζελ Ουάσιγκτον. Ο βραβευμένος δις με Όσκαρ ηθοποιός του’ πε, με μια βραχνή φωνή τα παρακάτω λόγια: «Πιστεύω πως πρέπει να συνεχίσεις στο χώρο. Το “χεις”».
Και συνέχισε, δίνοντάς του μία συμβουλή που ο Γκλεν Πάουελ κράτησε καλά φυλαγμένη στο μυαλό και στην καρδιά: «Το Χόλιγουντ είναι μαραθώνιος, όχι σπριντ. Τρέχεις τη δική σου κούρσα, μην κοιτάς τι κάνουν στις άλλες γραμμές. Δεν έχει σημασία πόσο γρήγορα πάνε οι άλλοι, πού πάνε ή αν δείχνουν καλύτεροι ενόσω το κάνουν. Πολύ απλά, δεν είναι αυτό που έχει σημασία».
Όντως. Στην πορεία των ετών βρήκε δουλειά σε καλές ταινίες (The Dark Knight Rises, Stuck in Love, The Expendables 3, Ride Along 2). Αλλά είτε ως ακόμα ένας ανώνυμος του κάστ, είτε λέγοντας 1-2 ατάκες το πολύ. Τον ενόχλησε, δεν τον πτόησε. Χάρη στο Νο1 του ίσως προσόν: Να βρίσκει πάντα το θετικό και να το μεγεθύνει.
Ο Τομ Κρουζ μπαίνει στο κάδρο – Κι όλα αλλάζουν
Κι ύστερα, ήρθε ο Κρουζ. Ο Τομ Κρουζ. Στην οντισιόν για το Top Gun: Maverick , o Γκλεν Πάουελ πήγε για το ρόλο του Rooster. Το τι απογοήτευση ένιωσε όταν τον προσπέρασε ο Μάιλς Τέλερ δεν λέγεται.
Ήταν, ωστόσο, παροδική αναποδιά. Και όχι τελεσίδικο. Έκρυβε γαρ ένα δεύτερο επίπεδο. Τον είχαν ξεχωρίσει για άλλο ρόλο. Αυτό του Χάνγκμαν. Σοκαρίστηκε κάπως όταν το άκουσε. Το απέρριψε. Επειδή δεν του άρεσε ως χαρακτήρας, από φόβο μην τυχόν του βγει copy paste με τον Iceman του Βαλ Κίλμερ από το original φιλμ του 1986.
Εκεί ήταν που μπήκε ο Κρουζ στο κάδρο. «Μην διαλέγεις πάντα τους καλύτερους ρόλους. Διάλεξε τις καλύτερες ταινίες και κάνε το ρόλο σου όσο καλύτερο γίνεται», του είπε ο ηθοποιός για τον οποίο δεν υπάρχει… mission impossible. Αυτό ήταν. Ο Γκλεν Πάουελ μόλις είχε «ξεκλειδώσει», αφήνοντας πίσω του το σαράκι των αμφιβολιών.
Δούλεψαν μαζί με τον Κρουζ ώστε να κάνουν το χαρακτήρα ξεχωριστό και να αποφύγει την παγίδα της επανάληψης στην οποία δεν ήθελε με τίποτα να πέσει. Όπως και συνέβη. «Και τα μισά από όσα μου έμαθε ο Τομ να κάνω από εδώ και στο εξής, θα είμαι καλύτερα προετοιμασμένος από κάθε άλλο ηθοποιό εκεί έξω», λέει πια ο Πάουελ, που παρεμπιπτόντως έκανε σκληρή γυμναστική επί σειρά μηνών για να δούμε το «χτιστό» σώμα που εμφάνισε στην ταινία.
Έχει την πλάκα του πάντως πως όταν ο Πάουελ έκανε check out από το ξενοδοχείο που έμενε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Top Cun, στο δωμάτιο του, επόμενος «νοικάρης» ήταν ο… Κίλμερ. Είχε πάει εκεί για να γυρίσει τη δικιά του σκηνή:
«Τα τελευταία πράγματα που έβγαλα από το δωμάτιο ήταν σκόνη πρωτεΐνης, βάρη και τεκίλα. Τα είχα στριμώξει στο ασανσέρ και περίμενα να κλείσουν οι πόρτες όταν ξαφνικά μπήκε μέσα ο Βαλ. Με κοίταξε. Κοίταξε και τι κουβαλούσα. Και άρχισε να γελάει δυνατά. “Ναι, εδώ σίγουρα γυρίζεται το Top Gun”, μου είπε και γέλασε ξανά!».
Από μικρός φαινότανε, ο ορισμός
Η καριέρα του Γκλεν Πάουελ είχε πάρει για τα καλά την ανιούσα. Κάτι που επιβεβαιώθηκε με στόμφο στο πολύ καλό Devotion με τον Τζόναθαν Μέιτζορς πλάι του. Και πολύ πιο πρόσφατα, στο Hit Man του Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ. Το οποίο έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας, παραπλεύρως του πεδίου δόξης λαμπρό του Γιώργου Λάνθιμου με το Poor Things.
Ο Γκλεν Πάουελ βγαίνει πρακτικά για πρώτη φορά ως leading star. Παίζοντας έναν απλό και καθημερινό άνθρωπο που μπλέκεται στα δίχτυα του εγκλήματος, ο 34χρονος ηθοποιός ξεδιπλώνει όλη αυτή τη μαγνητική γοητεία που ασκεί στο φακό. Η ταινία θέλει να ψυχαγωγήσει το θεατή και αυτό το καταφέρνει. Είναι feel good, έχει πολλή πλάκα, συνδυάζει αγωνία με κοφτερή σάτιρα.
Το Τζουράσικ Παρκ το 1993, ήταν η εμπειρία που τον έκανε να καταλάβει πως το μέλλον του ήταν στο σινεμά. Ένιωσε μια θρησκευτικού τύπου έκσταση βλέποντάς το. Οι γονείς του ενστερνίστηκαν στην πορεία το πάθος του και τον ενθάρρυναν με κάθε τρόπο προς αυτήν την κατεύθυνση, βλέποντας πόσο χαρούμενο τον έκανε αυτό. Η οικογένεια του άλλωστε τον στηρίζει σε κάθε του βήμα. Με την πρώτη ευκαιρία, γυρίζει στο πατρικό του για να τους δει. Αγαπάει πολύ και τον τόπο του, το Όστιν του Τέξας. Νιώθει γεμάτος, νιώθει οικεία, νιώθει όμορφα.
Είναι και η νοσταλγία, βέβαια. Θυμάται που μικρός έπαιρνε την κάμερα και τραβούσε, με ποδήλατο αυτός, έκανε πως ήταν ο Τομ Κρουζ στο Mission Impossible – δεν έχει τολμήσει ακόμη να του δείξει το υλικό εκείνο, ντρέπεται, κι ας έχουν πια τόσο καλή σχέση.
Είχε από νωρίς εμμονή με το πώς γίνονται οι ταινίες. Μια από τις πρώτες του εργασίες στο σχολείο ήταν για τη δουλειά των Στίβεν Σπίλμπεργκ και Ρον Χάουαρντ. Περισσότερες φορές έβλεπε τα «making of» παρά τις ταινίες αυτές καθαυτές, γι’ αυτό άλλωστε εμπλέκεται συχνά πυκνά και στο κομμάτι της παραγωγής. Πολυπράγμων.
Ο Γκλεν Πάουελ μόλις ξεκίνησε
Fast forward στο τώρα. Ζει τη ζωή που πάντα ήθελε, απολαμβάνει τους καρπούς των κόπων του. Είναι παθιασμένος με τη δουλειά του και αρκετά έξυπνος ώστε να κάνει τις σωστές επιλογές. Δίνει πάντα και απαρέγκλιτα το 100% του εαυτού του. Κατ’ εικόνα του διπλώματος πιλότου που κατέχει έχει ξεκινήσει τις υψηλές πτήσεις στο Χόλιγουντ.
Που επειδή κι αυτό αρέσκεται στις συγκρίσεις, τον αποκαλεί «νέο Μπραντ Πιτ» λόγω ταλέντου και εμφάνισης. Πιθανότατα και αυτού του φυσικού χαμόγελου που θαρρείς είναι κολλημένο στο πρόσωπό του, εκπέμποντας με μια θετική διάθεση που είναι μεταδοτική και άκρως αποτελεσματική.
Αν ισχύει πως έχει σχέση με την εκθαμβωτική Σίντνεϊ Σουίνι, κάτι πάντως που κανείς εκ των δύο δεν έχει επιβεβαιώσει, ως συνέπεια της συνεργασίας τους στο επικείμενο Anyone But You, οι συγκρίσεις θα πυκνώσουν. Κατά το περίφημο «Μπραντζελίνα» που άνθισε στο περιθώριο του Mr. & Mrs .Smith.
Σε κάθε περίπτωση, ο Γκλεν Πάουελ λέει και ξαναλέει πως όταν βλέπει κάτι που του αρέσει, θέλει να μιλήσει σε όσους περισσότερους ανθρώπους γι’ αυτό, με όποιον τρόπο μπορεί. Διαβάζεται όμως και αλλιώς: Επειδή ακριβώς ο ίδιος αρέσει πολύ, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μιλάνε γι’ αυτόν. Έχει αυτή τη γοητεία των παλιών μεγάλων ηθοποιών του Χόλιγουντ, αυτή που νομίζαμε πως έχει εκλείψει. Ναι, ναι, σαν αυτή του Μπραντ. Του Τομ. Και του Ντένζελ.
