Η Yusra Mardini γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Δαμασκό. Ο πατέρας της, Ezzat, ήταν προπονητής κολύμβησης σε ένα αθλητικό κέντρο, κοντά στο σπίτι της. Η ίδια μπήκε για πρώτη φορά σε πισίνα όταν ήταν 4 ετών και η αγάπη της για το νερό φάνηκε αμέσως. Δεν ήθελε να βγει. Ο πατέρας της ανέλαβε να την προπονεί τρεις φορές την εβδομάδα και οι πρώτοι εγχώριοι αγώνες ακολούθησαν. Το ταλέντο της έδειχνε πως οι διεθνείς διακρίσεις δεν αποτελούσαν άπιαστο όνειρο. Όλα αυτά μέχρι το 2011 που ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος.

Αρχές της Συρίας συνέλαβαν και βασάνισαν έφηβους μαθητές, επειδή έκαναν αντικυβερνητικά γκράφιτι. Η 13χρονη τότε, Yusra, βρισκόταν στο λεωφορείο όταν το έμαθε. Οι πρώτες διαδηλώσεις ήταν γεγονός και ο στρατός βγήκε στους δρόμους.

Τον Αύγουστο του 2012 η πόλη που έμενε βομβαρδίστηκε. Το σπίτι της καταστράφηκε ολοσχερώς. Ο πατέρας της είχε εξαφανιστεί και για μία μέρα ολόκληρη δεν είχαν νέα του. Αποδείχθηκε πως μέλη παράνομων στρατιωτικών οργανώσεων τον είχαν συλλάβει, τον είχαν κρεμάσει από τα πόδια και τον βασάνισαν. Ωστόσο, κατάλαβαν πως είχαν λάθος άνδρα.

Τα δύο κορίτσια της οικογένειας, όπως πολλά παιδιά, έφταναν πολλές φορές κοντά στο θάνατο. Η φρίκη του πολέμου έκανε πολλούς να πάρουν την απόφαση να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, προκειμένου οι οικογένειες τους να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Ανάμεσά τους ήταν και τα ξαδέρφια του πατέρα του, που είχαν ως προορισμό την Γερμανία. Εκείνοι έπεισαν και τη δική της οικογένεια, με αποτέλεσμα ένα μήνα αργότερα να μπουν σε αεροπλάνο για την Τουρκία και συγκεκριμένα την Κωνσταντινούπολη.

Η άφιξη στη Λέσβο

Η οικογένεια της βρισκόταν στην Τουρκία, όταν μαζί με εκατοντάδες πρόσφυγες περίμεναν να επιβιβαστούν στο σκάφος με προορισμό τη Λέσβο. Το ταξίδι κόστιζε 1.500 δολάρια, χωρίς να είναι ασφαλές. Μέχρι να φύγουν για το ελληνικό νησί, η Yusra, η αδερφή της και οι γονείς της περίμεναν καρτερικά την ώρα τους, χωρίς τα απαραίτητα εφόδια, δηλαδή τροφή και νερό.

Κι ενώ η ημέρα εκείνη ήρθε, η ανυπομονησία μετατράπηκε σε απογοήτευση. Το σκάφος που περίμεναν ήταν τελικά μία φουσκωτή βάρκα που χωρούσε με το ζόρι έξι ανθρώπους. Σε αυτή ανέβηκαν 26. Το ταξίδι ξεκίνησε τις πρώτες πρωινές ώρες και από την αρχή φάνηκε πως θα ήταν δύσκολο. Σε κάθε κύμα γίνονταν όλοι μούσκεμα. Χρειάστηκαν μόνο 15 λεπτά για να αποδειχθεί πως η βάρκα αυτή δεν θα τους έφτανε στη Λέσβο. Η μηχανή σταμάτησε να δουλεύει και όλοι απειλούνταν με πνιγμό. 

Η πρώτη κίνηση όλων ήταν να καλέσουν το λιμενικό της Τουρκίας και της Ελλάδας. Για να ελαφρύνει η βάρκα, ένας άνδρας πήδηξε στο νερό, με τη Yusra και την αδερφή της να κάνουν το ίδιο. Άλλωστε ήξεραν και οι δύο κολύμπι. Οι ώρες περνούσαν και η βοήθεια δεν ερχόταν.  

Τρεις ώρες αργότερα ανέβηκε ξανά στη βάρκα. Το κρύο την είχε παραλύσει. Τότε, η μηχανή άρχισε να λειτουργεί ξανά. Φτάνοντας στο νησί, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλύτερα. Όπως θυμάται η ίδια, οι κάτοικοι του νησιού δεν τους έδιναν τίποτα για τις δύο ημέρες που παρέμειναν εκεί. Το ταξίδι τους έπρεπε να συνεχίσει. Πέρασαν από τη Σερβία και πήραν το τρένο για τη Βουδαπέστη. Κατά τη διάρκεια του δρομολογίου, η αστυνομία τους έπιασε και τους πέταξε εκτός. 

Κατάφεραν να φτάσουν στην Αυστρία, όπου τους περίμεναν τρένα για το Βερολίνο. Στο μεγαλύτερο στρατόπεδο προσφύγων, η Yusra μιλάμε έναν εθελοντή που βρισκόταν στον χώρο, ο οποίος της μίλησε για ένα πρόγραμμα κολύμβησης στο Ολυμπιακό Πάρκο. Δοκίμασε την τύχη της και η εμφάνιση της εντυπωσίασε. Παρ΄όλο που είχε να προπονηθεί για καιρό και οι κακουχίες την είχαν κουράσει, έδωσε τον καλύτερο της εαυτό.

Ολυμπιακοί Αγώνες στη Βραζιλία

Ο προπονητής της Sven Spannkrebs, είδε την πρόοδό της σε σύντομο χρονικό διάστημα και την παροτρύνει να συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας, το 2016. Η Yusra διστάζει αρχικά, όμως η τελική της απόφαση ήταν θετική. Μπορεί στην προκριματική φάση να τερμάτισε πρώτη στα 100 μέτρα πεταλούδας, ωστόσο ο χρόνος της δεν ήταν τόσο καλός για να της δώσει το εισιτήριο για τα ημιτελικά. 

Ποιος νοιάζεται όμως; H Yusra είχε περάσει από «σαράντα κύματα», η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν το πιο σημαντικό. 

Πρέσβειρα καλής θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ

Ένα χρόνο αργότερα, η Yusra Mardini ανακυρήχθηκε πρέσβειρα καλής θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς με την ομάδα των προσφύγων, την έβαλε μπροστά και έγινε η φωνή για τους ανθρώπους που έχουν εκτοπιστεί βίαια σε όλο τον κόσμο και ένα ισχυρό παράδειγμα της δύναμης και της αποφασιστικότητάς τους να ξαναχτίσουν τη ζωή τους και να συνεισφέρουν θετικά στις κοινότητες υποδοχής.

Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο

Στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, η Yusra είναι η μία από τους 29 αθλητές που εκπροσωπούν την ομάδα των προσφύγων, κρατώντας μάλιστα τη σημαία στην είσοδο τους. «Σε αυτή την ομάδα, κάθε άτομο έχει τη δική του ιστορία, τις δικέ του δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεράσει, και παρόλα αυτά συνεχίζει να μην αφήνει τα όνειρα του στο περιθώριο, ακόμα και όταν έχασε πολλά».

Φωτογραφία: Getty