Από το Survivor, από το Your Face Sounds Familiar, γενικά απ΄όλες τις φορές που έχει εμφανιστεί κάπου δημόσια ο Ηλίας Μπόγδανος, έχει δώσει την εντύπωση πως είναι ένα παιδί αρκετά ρομαντικό, ευαίσθητο, που συγκινείται από πράγματα εύκολα και τον επηρεάζουν. Αν είναι καλά του φτιάχνουν τη διάθεση, αν είναι κακά, του χαλάνε τη μέρα. Κι ας μην τον αφορούν άμεσα. Η υπόθεση του βιασμού της Γεωργίας Μπίκα στη Θεσσαλονίκη και όσα έχουν βγει στη δημοσιότητα, προκάλεσαν την ανάγκη να γράψει ένα τραγούδι.

Ο Ηλίας Μπόγδανος ανάρτησε αυτό το τραγούδι στο Instagram και σχετικά σύντομα διαδόθηκε, διαμοιράστηκε και έφτασε στ΄αυτιά γυναικών και ανθρώπων εν γένει που έχουν υποστεί κάποια μορφή βίας. Δεν είναι ένα τραγούδι που το κρίνεις μουσικά, αλλά ένα τραγούδι που κρίνεται κοινωνικά.

Κι απ’ όσα μοιράστηκε μαζί μου ο Ηλίας Μπόγδανος για το πώς έγραψε το τραγούδι, μάλλον τον κοινωνικό του σκοπό τον πέτυχε, έχοντας μάλιστα φτάσει τις 98.000 προβολές σε μια ημέρα.

-Πες μου γι΄αυτό το τραγούδι που έγραψες…

Επηρεασμένος από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, σχετικά με τον βιασμό που βγήκε στην επιφάνεια και ολα αυτά που γράφονται περί κυκλωμάτων κλπ κλπ, ένιωσα την ανάγκη να εκφραστώ με τον τρόπο που ξέρω καλύτερα. Γράφοντας ένα τραγούδι. Δεν ξέρω το γιατί, αλλά μου βγήκε αυθόρμητο. Δεν αποσκοπούσε κάπου εμπορικά γι’ αυτό και δεν κυκλοφόρησε επίσημα από την δισκογραφική μου και γι’ αυτό και είναι ένα απλό ακουστικό βίντεο χωρίς κανονική ηχογράφηση.

-Ποια είναι τα συναισθήματα σου στο άκουσμα τέτοιων φαινομένων βίας;

Προσπαθώ πολύ να συλλάβω κάτι τέτοιο γιατί είναι τόσο ξενο στον δικο μου κόσμο. Σίγουρα μαυρίζω και νιώθω μια περίεργη οργή. Επίσης μου βγαίνει το συναίσθημα της υπερπροστατευτικοτητας.

Ηλίας Μπόγδανος: «Πολλές γυναίκες μου έστειλαν μηνύματα αφού το ανάρτησα»

-Πώς προέκυψε η επιθυμία σου να γράψεις τραγούδι γι’ αυτο;

Παρακολουθούσα την ανθρωποφαγία που επικρατούσε στα social media και δεν ήθελα να πάρω θέση «δικαζοντας» στα τυφλά. Ηθελα να αποφύγω το «μίσος» και να αντιδράσω μέσω της τέχνης. Επικεντρώθηκα περισσότερο στο πώς μπορεί να νιώθει μια γυναίκα η οποία έχει υποστεί οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης και προσπάθησα να δείξω και εγώ την στήριξη μου με τον δικό μου τρόπο.

-Πόσο σου πήρε και πώς ένιωθες ενώ το έγραφες;

Βγήκε αβίαστο. Σε μια ώρα έγραψα μουσική και στίχους. Σπάνια γίνεται αυτό. Το θεωρώ καλό γιατί είναι αυτό που λέμε η έμπνευση της στιγμής. Όταν το έγραφα, σε κάποια στιγμή συγκινήθηκα γιατί το βίωνα έντονα προσπαθώντας να μπω στο «σώμα» μιας γυναίκας που έχει υποστεί κακοποίηση.

Ήταν κάτι σαν εκτόνωση και αποσυμπίεση από όλα αυτά που τόσες μέρες διαβάζω και δυστυχώς με μαυρίζουν αρκετά. Όταν ολοκληρώνω ένα τέτοιο τραγούδι, το οποίο ξέρω ότι θα μείνει για πάντα ηχογραφημένο και θα το ακούω μετά από χρόνια, είναι κάτι σαν μικρός θησαυρός για εμένα. Σαν ημερολόγιο, σαν κειμήλιο. Όσο και αν πιέζομαι συναισθηματικά πολλές φορές να γράψω κάτι «βαθύ» σαν αυτό, άλλο τόσο αδειάζω μετά και το συναίσθημα αυτό με γεμίζει όσο τίποτα.

-Έλαβες μηνύματα από γυναίκες που έχουν υπάρξει θύματα και έβλεπαν τον εαυτό τους μέσα στο τραγούδι;

Ναι! Πολλές γυναικες μου είπαν ότι ένιωσαν την στήριξη από το τραγούδι αυτό, άλλες ότι βρήκαν το θάρρος να το παραδεχτούν στον εαυτό τους. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εμένα είναι αυτά τα μηνύματα.