Περιεχόμενα
Ο ηθοποιός Γιώργος Καραμίχος έδωσε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο Intronews.gr μιλώντας για τη ζωή του στην Αμερική, για τους ρόλους που έχει υποδυθεί μέχρι σήμερα αλλά και την παρουσίαση του τηλεπαιχνιδιού «Πες τη λέξη». Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην περιπέτεια της υγείας του αποκαλύπτοντας ποιος ήταν ο λόγος που δεν έλεγε ότι έχει καρκίνο, στέλνοντας το δικό του μήνυμα σε όσους βρίσκονται σε αντίστοιχη θέση.
Πώς αποφάσισες να αφήσεις τα πάντα και να πας στην Αμερική; Ήταν δύσκολη η επιστροφή μετά;
Δεν άφησα τα πάντα για να πάω στην Αμερική, πήρα υποτροφία μέσω του ιδρύματος Fulbright για 6 μήνες ώστε να κάνω μετεκπαίδευση στη σχολή της StellaAdler, αλλά με το που πήγα έκανα μια ακρόαση και με πήραν σε παράσταση. Μετά τους άρεσε η δουλειά μου και μου πρότειναν να κάνω 2ημερο σεμινάριο με την δική μου τεχνική και μετά που πρότειναν να διδάσκω και στην σχολή.
Ήταν πολύ δύσκολο να πω όχι σε τέτοια πρόταση καθώς ήταν το όνειρο μου να πάω σαν μαθητής! Το ένα έφερε το άλλο και άρχισα να κλείνω δουλειές και στην Ευρώπη ενώ ήμουν Αμερική. Το επίπεδο μπορεί να ήταν εξαιρετικά καλό επαγγελματικά, εμένα όμως η Αμερική δεν με ξετρέλανε ποτέ. Γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους που έχω κρατήσει επαφή καθώς έχω ακόμα την θέση τακτικού καθηγητή και διδάσκω στην σχολή. Απλώς είναι δύσκολο να ζω εκεί ενώ έχω ένα μικρό παιδί διότι δεν μπορώ να το αφήνω στο σχολείο έχοντας φόβο ότι μπορεί κάποιος να μπουκάρει με ένα όπλο.
Μετά βέβαια ήρθε και η πανδημία που ακυρώθηκαν όλα που είχα κλείσει επαγγελματικά, ήρθε και η πρόταση στην Ελλάδα για την σειρά του Αντ1 «Ήλιος» και είπα ναι. Έτσι γύρισα πίσω και είμαι ευτυχισμένος εδώ.
Από μικρός ονειρευόσουν να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Όταν ήμουν πολύ μικρός ήθελα να γίνω ακροβάτης. Είχα δει εάν σχοινοβάτη που είχε έρθει στην Βέροια και με είχε εντυπωσιάσει. Στο χωριό είχα φτιάξει κατασκευές να πετάω. Κάποια στιγμή στο δημοτικό έπαιξα μια παράσταση και τρίτη Λυκείου, αφού με επηρέασε ο καθηγητής μου Γ. Καισαρίδης πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με την ηθοποιία. Βέβαια όταν το είπα στους γονείς μου δεν ήθελαν. Εγώ όμως έδωσα Πανελλήνιες και πέρασα στο Πανεπιστήμιο και πριν τελειώσω την σχολή μπήκα σε ακρόαση στην Αθήνα. Έπαιξα στην Επίδαυρο από το 1ο έτος.
Τι αγαπάει περισσότερο ο Γιώργος Καραμίχος στη δουλειά του;
Πώς ένιωσες όταν έπαιξες στην Επίδαυρο;
Είναι μια φοβερή διαμάχη με τον εαυτό σου και με τον κόσμο όλο ειδικά όταν δεν υπάρχει στήριξη από τους δικούς σου. Υπάρχει χαρά και ικανοποίηση αλλά υπάρχει και μια βαθιά ενοχή. Δεν ήρθαν οι γονείς μου να με δουν στην Επίδαυρο. Χαιρόντουσαν αλλά δεν ήξεραν το γιατί. Τους πήραν πολλά χρόνια να αποδεχθούν αυτό που ακολούθησα επαγγελματικά. Από ένα σημείο και μετά, όταν δουλέψεις με τον εαυτό σου αποκτάς και το προνόμιο της αδιαφορίας.
Θέατρο ή τηλεόραση; Τι αγαπάς περισσότερο;
Δεν υπάρχει τέτοιο δίλημμα. Όταν ξεκίνησα θα προτιμούσα να δουλεύω στον κινηματογράφο. Η τηλεόραση έχει ανέβει πολύ και έχει κινηματογραφικές δουλειές λόγω των πλατφορμών που έχουν ξεκινήσει. Προτιμώ λοιπόν τη δουλειά στην κάμερα γιατί είναι πιο συμπαγής χρονικά και έχει την δυνατότητα να εστιάσει στις λεπτομέρειες. Το θέατρο μου ήταν αγχωτικό, με έπιανε το στομάχι. Επιλέγω λιγότερο το θέατρο πλέον. Μετά από 12 χρόνια θα κάνω φέτος.
Έχεις υποδυθεί διάφορους ρόλους. Με ποιον θεωρείς ότι είχες τα περισσότερα κοινά;
Θα έλεγα ότι δεν αισθάνομαι ότι έχω κοινά με κάποιους χαρακτήρες αλλά ότι υπάρχουν ρόλοι που αγαπώ πιο πολύ. Οι περισσότεροι ρόλοι που έχω επιλέξει είναι μακριά από μένα αρχικά. Η επιλογή μου, αυτό που διδάσκω και στους μαθητές μου είναι να πηγαίνεις εσύ στον ρόλο και όχι ο ρόλος σε εσένα. Δεν μου αρέσουν οι ηθοποιοί που έχουν μανιέρα, προσπαθώ να το αποφύγω. Οπότε φαινομενικά επιλέγω ρόλους που είναι μακριά από μένα. Στην πορεία βέβαια το πληρώνω ακριβά γιατί καταλαβαίνω ότι για να με ιντριγκάρουν θέτουν ερωτήματα που βαθιά μέσα μου με απασχολούν.
Θα ήθελες να παίξεις κάποιο ρόλο που εμπειρικά είναι έξω από ό,τι έχεις συνηθίσει;
Δεν είχα ποτέ όνειρο να παίξω συγκεκριμένους ρόλους. Ξέρω μόνο τις αναμετρήσεις με ρόλους που έχω ήδη παίξει. Οι ρόλοι που θα ξεχώριζα από αυτούς είναι ο Φερνάντο από την μέθοδο Gronholm στο Θέατρο Τέχνης και οι 2 ταινίες που έκανα με τον Πάνο Καρκανεβάτο, ο Νικόλας από το «Χώμα και νερό» και ο Χρήστος από την «Αθανασία». Ο ρόλος που αγάπησα όμως πιο πολύ είναι ο Μανώλης από το «Μια νύχτα του Αυγούστου» και για άλλους λόγους τον Δημήτρη Λαϊνάαπό τον «Ήλιο».
Επιμελήθηκες τη σειρά «ΖΩΗ» καθώς κάνεις και quest εμφάνιση. Πες μας δυο λόγια…
Με την Δωροθέα είμαστε φίλοι πολλά χρόνια από το Λος Άντζελες, και τη θαυμάζω για το εξαιρετικό της ταλέντο. Είχαμε ξεκινήσει να γράφουμε μια άλλη σειρά πάλι δικής της έμπνευσης και κυριολεκτικά τη μέρα που τελειώσαμε με εκείνο μού έφερε το σενάριο της «ΖΩΗΣ» και ξεκινήσαμε μαζί τις διορθώσεις. Μας πήρε 2 μήνες να τελειώσουμε τα 8 επεισόδια, γιατί τόσα ήταν στην αρχή και μετά προστέθηκαν και άλλα. Επέμενα να το σκηνοθετήσει κιόλας γιατί το ήξερε πολύ καλά και είχε και πολύ συγκεκριμένη σκηνοθετική ματιά.
Υπάρχει κάποια συνεργασία με ηθοποιό που έχεις μετανιώσει ή δεν πήγαν πολύ καλά;
Μου έχει τύχει.. Θυμάμαι στο θέατρο δυο συνεργασίες που δεν πήγαν πολύ καλά και στην τηλεόραση. Βέβαια το «δεν πάει καλά μια συνεργασία», βλέπεις στο χρόνο ότι μαθαίνεις πράγματα. Το στενάχωρο είναι πώς τη δεδομένη στιγμή χάνεις την σύνδεσή σου με τη δημιουργικότητα. Το ζητούμενο είναι να είμαστε ειλικρινείς ο ένας με τον άλλον. Το δύσκολο στις συνεργασίες είναι όταν δεν ειπώνονται τα προβλήματα και τα παράπονα μπροστά.
Η παρουσίαση εκπομπής και τα επόμενα βήματά του
Παρουσιάζεις το τηλεπαιχνίδι «Πες τη λέξη». Πώς σου φαίνεται ο ρόλος του παρουσιαστή;
Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου να παρουσιάσω τηλεπαιχνίδι. Όσες φορές που το είχαν προτείνει έλεγα «όχι». Όταν με κάλεσαν για το συγκεκριμένο τηλεπαιχνίδι μου έβαλαν πρώτα να δω ένα επεισόδιο στα Ισπανικά και κόλλησα! Μου άρεσε πολύ ενώ είχα στο μυαλό μου να πω «όχι» γιατί είχα την ενοχή πώς είμαι ηθοποιός, πώς θα παρουσιάσω; Αυτή η ενοχή όμως έφυγε στο πρώτο γύρισμα. Είπα «ναι» γιατί ήταν ΕΡΤ και θα υπήρχε ασφάλεια. Είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου. Όμως το Πες τη Λέξη μου προσφέρει 3 πράγματα που αγαπώ πολύ: έχω καλή παρέα (και συχνά ανθρώπους που δεν γνωρίζω), παίζω παιχνίδια και μαθαίνω πράγματα. Είμαστε ακόμα σε συζητήσεις αν θα συνεχίσει και του χρόνου το «Πες τη λέξη» αλλά μάλλον ναι.
Ποια είναι τα νέα επαγγελματικά σου σχέδια;
Του χρόνου θα κάνω θέατρο στην Ελλάδα μετά από 12 χρόνια. Θα κάνω στα ελληνικά έναν μονόλογο που είχα κάνει πέρυσι στα αγγλικά, τα «Απομνημονεύματα» του Μακρυγιάννη, και θα είμαι και στην παράσταση «To Mυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας» με την Νένα Μεντή στο Θέατρο του Ελληνικού Κόσμου του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού. Έχω ιδιαίτερη σύνδεση με αυτό το έργο και ήταν ένας από τους λόγους που δέχτηκα. Συνδυάζει πολύ έντονα Τσέχοφ, Ίψεν και Στρίντμπεργκ σε ένα ελληνικό, μεταφυσικό, επτανησιακό τοπίο. Οπότε η πρώτη αφετηρία ήταν το κείμενο και η δεύτερη η Νένα Μεντή, την οποία έχω θαυμάσει στο θέατρο στις ερμηνείες της.
Έχω πάρει την απόφαση εδώ και χρόνια να κάνω μόνο ένα πράγμα τη φορά. Τώρα ξεκινάω τη σειρά «Έρημη Χώρα» του Γιώργου Γκικαπέππα στην ΕΡΤ, αφού τελείωσα 2 ξένες δουλειές πρώτα. Θα κάνουμε 2 μήνες γυρίσματα μέχρι αρχές Αυγούστου και τον Οκτώβριο έχω κλείσει μια ξένη ταινία που θα γυριστεί στην Ευρώπη για 1 μήνα. Μετά θα γυρίσω για το θέατρο. Θα κάνω ένα μόνο πράγμα τη φορά. Και με κάποιο διάστημα επαναφόρτισης ανάμεσα στις δουλειές. Είναι καιρός να δώσουμε τη σκυτάλη και σε άλλους, να δουλεύουμε όλοι.
Γιατί αποφάσισε να μιλήσει για τον καρκίνο του
Πριν λίγες μέρες αποκάλυψες ότι διαγνώστηκες με καρκίνο. Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη όταν το έμαθες; Τι σε ώθησε να το πεις δημόσια;
Έτυχε να έχω στο πλευρό μου την κόρη μου που είχε έρθει από Δανία. Έκανα προληπτικά ακτινογραφία επειδή είχαμε περάσει κορονοϊό. Ο πρώτος γιατρός είδε κάτι στον πνεύμονα και μου ζήτησε να το εξετάσουμε παραπάνω. Εγώ του είπα εντάξει αλλά φεύγω για αύριο Αμερική και μου απαντά «σας περιμένουν κάτω για αξονική τώρα». Άλλαξα 3 φορές το εισιτήριο για Αμερική γιατί νόμιζα ότι θα έφευγα σύντομα. Έκανα άμεσα εισαγωγή.
Είχα Άγιο γιατί ήταν μακριά από λεμφαδένες. Η επέμβαση έγινε τέλη Μάρτη , πλέον έχω αρχίσει και δουλεύω φουλ. Είναι μια επανεκκίνηση και αναθεωρείς πράγματα. Εκτιμάς τη ζωή και την αγάπη άνευ όρων. Δεν είχα σκοπό να μιλήσω αρχικά για να μην φανεί ότι το χρησιμοποιώ. Προέκυψε γιατί πριν μάθω για τον δικό μου καρκίνο στον πνεύμονα είχα δεχθεί να κάνω μια παρουσίαση στον Iανό για τον καρκίνο του μαστού των γυναικών, πώς ο άνδρας βλέπει τον καρκίνο του μαστού. Βλέποντας αυτές τις γυναίκες εκεί συνειδητοποίησα ότι ακόμα και εμένα με είχε επηρεάσει αυτό.
Γιατί ο καρκίνος θεωρείται «κατάρα»; Είναι καιρός να μιλήσουμε ανοιχτά γι’ αυτό και να εμπιστευτούμε τους γιατρούς. Ο λόγος που δεν μίλησα κατευθείαν ήταν γιατί φοβόμουν ότι κάποιοι παραγωγοί και σκηνοθέτες δεν θα με έπαιρναν για δουλειά, επειδή είμαι άρρωστος. Η συμβουλή που δίνω σε όποιον περνά κάτι αντίστοιχο είναι να ακούσει τους γιατρούς, να εστιάσει σε αυτά που αγαπάει και στην δημιουργικότητά του.
Πώς ονειρεύεσαι τον Γιώργο μετά από χρόνια; Ποιους στόχους σου δεν έχεις πραγματοποιήσει;
Ο στόχος όλων των ανθρώπων είναι κοινός, να είμαστε ευτυχισμένοι. Εύχομαι να συνεχίσω την διαδικασία στην οποία βρίσκομαι και κάθε μέρα να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος. Εύχομαι ακόμη να κοιμάμαι χωρίς δεύτερες σκέψεις και να περνάω περισσότερο χρόνο στην φύση γιατί μου αρέσει.
*Φωτογραφίες: Σταύρος Λαδικός
*Ευχαριστούμε το BLUE BIRD CAFE-BAR για τη φιλοξενία.
