Αν θέλεις με πολύ λίγες λέξεις να μάθεις πολλά για τον Κάρλο Αντσελότι, δεν έχεις παρά να διαβάσεις τον τίτλο της αυτοβιογραφίας του. Προσοχή, όχι όλο το βιβλίο. Τον τίτλο μόνο. «Preferisco la coppa».
Οι ιταλομαθείς θα σου πουν ότι ο τίτλος σημαίνει «προτιμώ το κύπελλο». Αυτό δα έλειπε, για έναν άνθρωπο που έχει κάνει καθημερινότητά του αυτό που άλλοι ονειρεύονται μία ζωή, να παίρνει τίτλους. Οι πιο ψαγμένοι, όμως, θα ψαχτούν ακόμα περισσότερο και θα ανακαλύψουν ότι «coppa» στα ιταλικά εκτός από κύπελλο είναι κι ένα είδος παστού χοιρινού κρέατος (ωμοπλάτη, πιο συγκεκριμένα), που είναι η σπεσιαλιτέ της περιοχής Εμίλια Ρομάνα, εκεί που ο Δον Κάρλο Αντσελότι γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Εντάξει, δεν είναι σπάνιο ένας θρύλος του ποδοσφαίρου να αγαπάει και το καλό φαγητό. Πλην όμως το φαγητό, το κρασί, γενικά αυτό που λέμε «τραπέζι» έχει γίνει επί πολλά χρόνια ένα από τα πιο βασικά εργαλεία του Αντσελότι στην ποδοσφαιρική προπονητική.
Ο άλλοτε σταρ της Μίλαν και της εθνικής Ιταλίας σήκωσε 12 τίτλους σαν παίκτης και το περασμένο Σάββατο πρόσθεσε τον 29ο τίτλο του σαν προπονητής με 7 διαφορετικές ομάδες (Ρόμα, Μίλαν, Μπάγερν, Παρί Σεν Ζερμέν, Ρεάλ Μαδρίτης, Τσέλσι, Γιουβέντους). Ήταν ένας τίτλος όλο πρεστίζ, αν και αναμενόμενος, το τρίτο του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ Μαδρίτης (2014 και 2022 τα άλλα δύο) και πέμπτο συνολικά (είχε κατακτήσει και με τη Μίλαν το 2003 και το 2007). Είναι, επίσης, ο μοναδικός προπονητής στην ιστορία του ποδοσφαίρου που έχει κατακτήσει τίτλο πρωταθλητή στα πέντε «μεγάλα» πρωταθλήματα της Ευρώπης (Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία). Αυτά και μόνο τον καθιστούν θρύλο, επειδή δείχνουν πάνω απ’ όλα ότι οι τακτικές του εφαρμόζονται παντού με επιτυχία. Και μια διεθνής γλώσσα, όπως το καλό φαγητό, βοηθάει πολύ.
Δείπνο με τον Αντσελότι
Το πιο συνηθισμένο που κάνει ο Αντσελότι για να «κερδίσει» τους παίκτες του, σε όποια ομάδα αναλαμβάνει, είναι να τους καλεί για φαγητό στο σπίτι του. Εκεί τους μαγειρεύει ο ίδιος, τους μαθαίνει (το λέει με υπερηφάνεια) το καλό φαγητό και το καλό κρασί και τους αποτρέπει από το να καταναλώνουν συνεχώς πίτσες και μπέργκερ. Κι αυτοί το ανταποδίδουν με απόλυτη αφοσίωση. Ο Ανσελότι δεν είναι τυχαία ένας από τους πιο αγαπητούς προπονητές ανάμεσα στους τεράστιους σταρ που είχε και έχει υπό την καθοδήγησή του τόσα χρόνια.
Το φαγητό είναι ένας λόγος, αλλά και η τακτική του ένας άλλος. Πρόσεξε φιλοσοφία: «Υπάρχουν δύο ειδών προπονητές: Αυτοί που δεν κάνουν τίποτα κι αυτοί που κάνουν μεγάλη ζημιά στο ποδόσφαιρο! Εγώ προσπαθώ πάντα να είμαι στην πρώτη κατηγορία». Δεν υπάρχει πιο σεμνή δήλωση απ’ αυτή, αλλά και αντιπροσωπευτική της λογικής του Αντσελότι. Ότι ο προπονητής είναι μεν ο σκηνοθέτης, αλλά δεν μπορεί και δεν πρέπει ποτέ να κλέβει τη δόξα του σταρ, του ποδοσφαιριστή.
Κι αυτό το λέει στο πρώτο του ραντεβού με τους νέους παίκτες: Προτιμά να συζητάει μαζί τους την τακτική που θα ακολουθήσει παρά να την επιβάλλει. Βεβαίως έχει και ζήτημα με την ιεραρχία, ότι δεν είναι όλοι ίδιοι: Αλλιώς θα ακούσει τον αρχηγό, τον παλιό, αλλιώς τον νεαρό. Όμως όλοι έχουν δικαίωμα στη γνώμη. Επίσης ο Αντσελότι συνηθίσει να σέβεται περισσότερο τη γνώμη αυτών που έχουν αποδείξει ότι είναι αφοσιωμένοι σ’ αυτόν.
Όσοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν τα κατορθώματά του Αντσελότι επιμένουν στο ότι ευτύχησε να αναλάβει ομάδες μ’ αυτό που λέμε «βαριές φανέλες», με τεράστια μπάτζετ, που ήθελαν απλά έναν «διαχειριστή», να μην κοντράρεται με τους πανίσχυρους (και συνήθως εγωιστές) προέδρους-μεγιστάνες, να ξέρει να κουλαντρίσει τους σταρ με τις παραξενιές τους, γενικά να τους κάνει όλους να φαίνονται χαρούμενοι. Ωραία. Κι αν ήταν τόσο εύκολο αυτό, γιατί δεν το’ καναν κι άλλοι; Για την ακρίβεια, γιατί δεν το’ χει κάνεις πριν απ’ αυτόν; Και γιατί είναι τόσο δύσκολο, ως απίθανο, να το επαναλάβει;
Ο Αντσελότι είναι αυτό στη διεθνή ποδοσφαιρική αργκό λέγεται «club man». Όταν συμφωνεί μ’ έναν σύλλογο, γίνεται άνθρωπός του. Πιστεύει πολύ στους θεσμούς, τους σέβεται και εμπνέει τον ίδιο σεβασμό και στους παίκτες του. Γι’ αυτό και η Ρεάλ, μακράν ο πολυνίκης σύλλογος στην Ευρώπη σε τρόπαια Τσάμπιονς Λιγκ, έχει κατακτήσει τρία υπό τις διαταγές του και δεν χορταίνει: Κατά τον Αντσελότι, οι μεγάλοι σύλλογοι τρέφονται από τίτλους και η πείνα τους δεν σταματάει ποτέ.
Κι όταν αναφερόμαστε στο σεβασμό του στους θεσμούς, θέτουμε πρώτο και καλύτερο την οικογένεια. Το 2010, όταν ήταν προπονητής στην αγγλική Τσέλσι, είχε συνεννοηθεί με τον σύλλογο και ταξίδευε δύο φορές την εβδομάδα στην Ιταλία, προκειμένου να φροντίσει τον πατέρα του. Πέρα από την κορυφαία ιατρική φροντίδα που του’ χε εξασφαλίσει, ήθελε να’ ναι στο πλευρό του, ως αφοσιωμένος γιος. Δεν είπε ποτέ τίποτα γι’ αυτή την ταλαιπωρία. Όταν ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή, εκείνη τη χρονιά, στα 87 του χρόνια, ο Αντσελότι «εισέπραξε» ένα δεκάλεπτο χειροκρότημα από τους φίλους της Τσέλσι πριν από ένα εντός έδρας ματς, σαν παρηγοριά.
Ακόμα και τα χρήματα της αυτοβιογραφίας του σε θεσμό πήγαν. Έδωσε όλες τις εισπράξεις του στο ίδρυμα που έφτιαξε ο παλιός διεθνής ποδοσφαιριστής Στέφανο Μποργκονόβο για την καταπολέμηση της αμυοτροφικής πλευρικής σκλήρυνσης.
Θα περίμενε κανείς ένας τέτοιος άνθρωπος, με τέτοια αφοσίωση στους θεσμούς, να κρατήσει ζωντανή πρώτα τη δική του οικογένεια. Το προσπάθησε. Γνώρισε την Λουίζα Γκιμπελίνι όταν ακόμα πήγαινε σχολείο. Παντρεύτηκαν πριν ο Κάρλο Αντσελότι κλείσει τα 24 του χρόνια, απέκτησαν μια κόρη κι ένα γιο, ο οποίος τον ακολουθεί ως βοηθός προπονητή στις ομάδες που αναλαμβάνει. Χώρισαν το 2008, όταν η Λουίζα του ζήτησε να «ηρεμήσει» με τους πάγκους, και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ιταλία. Έφυγε από τη ζωή μόλις μία εβδομάδα πριν τον τελευταίο του τελικό. Φυσικά άφησε στη μέση προπονήσεις και προετοιμασία και πέταξε στην Ιταλία για να την αποχαιρετήσει.
Από το 2014 είναι παντρεμένος για δεύτερη φορά, με την Καναδέζα επιχειρηματία Μαριάν Μπαρένα Μακέι. Απ’ ό,τι λέει, απολαμβάνει μια σχέση νοσταλγίας και ελευθερίας. Κοινώς, ο καθένας έχει τις υποχρεώσεις του σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, αλλά όταν βρίσκονται του δίνουν και καταλαβαίνει! Το μεγάλο φιλί που αντάλλαξαν στον τελικό το Σάββατο, το αποδεικνύει.
Το χρήμα και γενικά τα υλικά αγαθά δεν παίζουν τόσο ρόλο στη ζωή του Αντσελότι. Τον Φεβρουάριο του 2021, όσο ήταν προπονητής στην Τσέλσι, διαρρήκτες μπήκαν σπίτι του και ξερίζωσαν από τον τοίχο ένα χρηματοκιβώτιο που είχε. Δεν παραπονέθηκε ποτέ, ούτε και αποκάλυψε τι είχε μέσα.
Ε, λοιπόν, τόσο τέλειος είναι ο Κάρλο Αντσελότι; Κανένα ψεγάδι δεν έχει; Αν μπορεί να το χαρακτηρίσει τέτοιο κάποιος, είναι αθεράπευτα προληπτικός. Μπορεί η ρωμαιοκαθολική εκκλησία να το απαγορεύει, αλλά έχει βρει τον τρόπο να παντρεύει τις εμμονές του. Επί μία σεζόν έσερνε μαζί του (όταν ήταν προπονητής στη Μίλαν) έναν παιδικό του φίλο, τον οποίο θεωρούσε τυχερό, κι έβαζε μάλιστα τους παίκτες του να ανταλλάσσουν χειραψία μαζί του πριν από κάθε αγώνα. Ανταμείφθηκε με το Τσάμπιονς Λιγκ εκείνη τη χρονιά. Φέτος, αυτό το γούρι έγινε ο 20χρονος Τζέρεμι ντε Λεόν, που παίζει με τη δεύτερη ομάδα. Αυτός βρισκόταν σε όλες τις αποστολές χωρίς να έχει παίξει δευτερόλεπτο.
* Κεντρική φωτογραφία: Pedro Castillo/Real Madrid via Getty Images/Ideal Images
