Στο δύσκολο έργο που έρχονται να αντιμετωπίσουν οι πυροσβέστες, συνδράμουν ενεργά και οι εθελοντές πυροσβέστες που δίνουν μάχη με τις φλόγες, θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους και παλεύουν με ηρωισμό και αυταπάρνηση. Όλες οι ιστορίες των εθελοντών πυροσβεστών που κάνουν το γύρο του Διαδικτύου, συγκινούν, ενώ παράλληλα δίνουν ελπίδα και δύναμη σε όσους τις βλέπουν. Είναι οι σύγχρονοι ήρωες, που δεν φορούν κάποια μπέρτα ούτε πετάνε στους αιθέρες, αλλά καταφέρνουν με το θάρρος τους να γίνουν σύμβολα της προσπάθειας που δίνουν για την κατάσβεση της πύρινης λαίλαπας που καίει ολόκληρη τη χώρα.
Μέσα από όλες τις αποκαρδιωτικές φωτογραφίες από τις φωτιές που καίνε σε ολόκληρη τη χώρα μας, η εικόνα μιας εθελόντριας, της Κατερίνας Ιωαννίδου, προκαλεί ρίγη σε όσους την βλέπουν. Η νεαρή εθελόντρια δασοπυροσβέστης, ενώ έδινε μάχη μες τι φλόγες για να σώσει το σπίτι κάποιου συμπολίτη μας, το δικό της σπίτι καιγόταν!
Η εθελόντρια είναι γνωστή για τη δράση της, και είναι εκείνη που τον Σεπτέμβριο του 2020, στη φωτιά στην Ανάβυσσο, είχε ριχτεί στη μάχη της κατάσβεσης. Τότε φωτογραφίες της, τραβηγμένες από τον φακό του Άρη Μεσσήνη, είχαν κάνει το γύρο του Διαδικτύου. Μέσα σε ένα καμένο τοπίο γεμάτο από πυκνούς καπνούς μάχεται, ενώ στο γεμάτο στάχτες πρόσωπό της, αποτυπώνεται όλη η δύναμη και η θέληση που καταβάλλει. Μια εικόνα που αντανακλά τις προσπάθειες όλων των εθελοντών και των πυροσβεστών. Το ίδιο συμβαίνει αυτές τις μέρες και στη φωτιά που καίει στην Αττική και ο φωτογραφικός φακός την απαθανάτισε στο μέτωπο της φωτιάς στις Αφίδνες, με το ίδιο μένος να μάχεται.
Η ιστορία τους δεν πρέπει να μείνει στην αφάνεια. Πόσοι είναι εκείνοι που μπορεί να χρωστάνε το γεγονός ότι το σπίτι τους σώθηκε, σε άτομα που δεν έχουν δει ποτέ στη ζωή τους, σε αυτούς τους «σιωπηλούς» αγωνιστές, που οι φωνές τους ακούγονται πιο δυνατά από ποτέ μέσα στις πυρκαγιές. Αξίζει να γνωρίζουμε ποιοι είναι άνθρωποι σαν την Κατερίνα, και να αναγνωρίζουμε παράλληλα το έργο τους και να μην το ξεχνάμε. Η Κατερίνα Ιωαννίδου από τον Πειραιά, εργάζεται ως υπάλληλος της Πολιτικής Προστασίας Σαρωνικού και είναι εθελόντρια πυροσβέστης.
Η Κατερίνα σε πρόσφατη συνέντευξή της είχε αναφέρει «δεν φοβάμαι τις φλόγες και τα δίνω όλα, γιατί ξέρω ότι δεν θα με εγκαταλείψουν οι συνάδελφοί μου, όπως δεν θα τους εγκαταλείψω κι εγώ». Κόλλησε το μικρόβιο του εθελοντισμού από την παιδική της ηλικία, βλέποντας τον πατέρα και τη μητέρα της να τρέχουν και να βοηθούν τους συνανθρώπους τους στο σβήσιμο πυρκαγιών αλλά και στον απεγκλωβισμό ανθρώπων από πλημμύρες και σεισμούς χωρίς δεύτερη σκέψη.
Συμμετέχει ενεργά στον εθελοντισμό από τα 15 της και τα τελευταία χρόνια έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή στις φωτιές στην Ηλεία το 2007, στο Μάτι το 2018, αλλά και στις πλημμύρες στην Εύβοια και στη Μάνδρα. Παρότι στη ζωή της πέρασε δύσκολα, όπως είχε αποκαλύψει για τα όσα έχει βιώσει, στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”, θέτει παραπάνω από εκείνη τους συνανθρώπους της. Δεν ξέχασε ποτέ πως η αλληλεγγύη είναι αναγκαία στις μέρες μας, και δεν αφήνει κανέναν να νιώσει όπως είχε νιώσει η ίδια.
«Ανατριχιάζω ήδη… μόλις είχαμε απεγκλωβιστεί από μία εστία πυρκαγιάς που μας είχε περικυκλώσει. Βλέποντας τις φλόγες να έρχονται κατά πάνω μας, νιώθαμε σαν να αποχαιρετάμε τον κόσμο. Δεν σταματήσαμε όμως, χάρη στη σωστή καθοδήγηση του κ. Αντώνη Γκίνη και του κ. Γαλάνη του αντιδημάρχου, κατάφεραμε και βγήκαμε ζωντανοί. Ήταν πολύ δύσκολο να βλέπεις σπίτια, τη φύση μας, να καίγονται ήταν πολύ λυπηρό», ανέφερε σε παλιότερη συνέντευξη για την πυρκαγιά στην Ανάβυσσο.
Η κακοποίηση που δέχθηκε και το break down
Η ίδια αφηγήθηκε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στη ζωή της, την κακοποίηση που βίωσε, εμπόδια που την οδήγησαν να στραφεί στον εθελοντισμό. Αναφέρεται στην κακοποίηση που υπέστη από τον σύντροφό της, ενώ αποκαλύπτει πως έφτασε ένα βήμα πριν από τον θάνατο.
Παρ΄ολο που κινδύνεψε πολύ γιατί το χτύπημα ήταν στο κεφάλι πολύ μεγάλο, το αντιμετώπισε με σθένος και με τη βοήθεια του Θεού το ξεπέρασε. Εμαθε να μην ανέχεται το μπούλινγκ και όταν έβλεπε ότι διαπράττονταν μια αδικία εις βάρος κάποιου αδύνατου, έτρεχε για να τον βοηθήσει. Θυμάμαι να φωνάζουν τη μητέρα της συνέχεια στο σχολείο για να της παραπονεθούν ότι τσακώθηκε. Στην συνέχεια της συνέντευξης, αναφέρεται σε ένα break down που έπαθε και κατέρρευσε.
«Ημουν μέσα στο λεωφορείο στην Κρήτη και πήγαινα στη δουλειά μου. Δίπλα μου καθόταν ένας κύριος ο οποίο μασούσε τσίχλα. Κάποια στιγμή σηκώθηκα πάνω και άρχισα να τον γρονθοκοπώ άγρια γιατί με ενοχλούσε ο ήχος που έκανε όταν ανοιγόκλεινε το στόμα του. Δεν καταλάβαινα τι έκανα φυσικά διότι ήμουν σε κατάσταση αμόκ.
Μου είπαν μετά που μου εξιστόρησαν το συμβάν ότι σταμάτησε ο οδηγός του λεωφορείου, κάλεσαν και ήρθε ένα περιπολικό και ένα ασθενοφόρο για να πάρει για προληπτικούς λόγους τον άνθρωπο που έδειρα. Εμένα με έλαβαν στο περιπολικό, έδωσαν σήμα για να με πάνε στο Τμήμα γιατί οι αστυνομικοί δεν γνώριζαν τι ακριβώς μου συμβαίνει. Ευτυχώς ένας αστυνομικός κατάλαβε ότι έπρεπε να με πάνε στο νοσοκομείο.
Με μετέφεραν στο ψυχιατρικό τμήμα του νοσοκομείου, με εξέτασε ο ψυχίατρος και η διάγνωση του ήταν ότι έπαθα νευρικό κλονισμό από υπερκόπωση. Οταν περιέγραψα στον γιατρό τη ζωή μου και τα ωράρια που δουλεύω και τι ακριβώς κάνω, μου επέβαλε να κρατήσω μία δουλειά και μία από τις δραστηριότητες που ασχολούμουν…».
