Περιεχόμενα
Λίγα 24ωρα πριν διεκδικήσει για ακόμα μια 4ετία την ψήφο των πολιτών, ο Βασίλης Κικίλιας μας υποδέχτηκε στο γραφείο του στο Υπουργείο Τουρισμού, σε ένα γραφείο όπου τα ξενύχτια είναι αμέτρητα και η δουλειά δεν σταματάει ούτε στιγμή.
Όταν έφτασα, τον βρήκα στο γραφείο του να συζητάει με συνεργάτες του. Φορούσε ένα μαύρο μπλουζάκι και ήταν περισσότερο άνετος από αυτό που περίμενα. Παρά την κούραση και παρά το ότι βρίσκεται στο τέλος μιας 4ετίας στην οποία διαχειρίστηκε το Υπουργείο Υγείας και το Τουρισμού, με τα τρία χρόνια να είναι της πανδημίας, ο Βασίλης Κικίλιας διατηρεί την αυτοκυριαρχία και την ηρεμία του και είχε την διάθεση να συζητήσουμε για πράγματα εκτός πολιτικής.
Πρώτα και κύρια για μπάσκετ και για τα πράγματα που του αρέσουν και κάνει, όσο προλαβαίνει, όταν δεν ασχολείται με το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου.
Ολυμπιακός, μπάσκετ, τα νησιά που αγαπάει πολύ, τα παιδικά του καλοκαίρια στη Σύρο και το ελληνικό απόσταγμα που επιλέγει ο Βασίλης Κικίλιας.
– Πρόγνωση για το Final-4 που αρχίζει σήμερα;
Όλοι οι άνθρωποι που ξέρουν από αθλητισμό, γνωρίζουν ότι σε τέτοιες διοργανώσεις δεν υπάρχουν ασφαλείς προβλέψεις. Και δεν γίνονται προβλέψεις γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με μια σειρά 7 παιχνιδιών, στις 4 νίκες δηλαδή όπως στο NBA, ή στις 3 όπως στην Ευρωλίγκα. Παίζουν ρόλο η ψυχολογία, η τακτική, η προσωπικότητα, ποιος παίκτης θα βρεθεί σε δαιμονιώδη φόρμα…Απέδειξε όμως ο Ολυμπιακός – γιατί δεν το συζητάω, εμείς είμαστε ως Έλληνες με τον Ολυμπιακό, ανεξαρτήτως προτιμήσεων – απέδειξε ότι παίζει καταπληκτικό μπάσκετ. Ακόμα κι αν υπήρξαν μες στη χρονιά απουσίες και τραυματισμοί, δε φάνηκε αυτό.
Ο κόουτς Μπαρτζώκας έφτιαξε ένα εξαιρετικό σύνολο, όπου ο ένας παίκτης συμπληρώνει τον άλλον και αυτό απέδωσε και στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός βγήκε πρώτος και πηγαίνει με σημαντικές πιθανότητες στο Κάουνας. Παίζει βέβαια μια ομάδα που μέχρι σήμερα δείχνει να έχει βρει τα κουμπιά του. Έχει ταλέντο η Μονακό επιθετικά, ο Ομπράντοβιτς έχει κάνει καλή δουλειά. Όλα αυτά όμως θα αποδειχθούν στο γήπεδο, δεν υπάρχει προϊστορία σε κάτι τέτοιο. Εγώ είμαι αισιόδοξος.
– Εσείς που έχετε παίξει, το να έχεις παίξει το καλύτερο μπάσκετ σε όλη τη χρονιά και να φτάνει να κρίνεται η τύχη σου σε ένα ματς, δεν είναι κάπως άδικο; Τον παίκτη δεν τον πιάνει το «κρίμα»;
Κατ’ αρχάς στη διάρκεια καθορίζεται η αξία και έχει φανεί με τον Ολυμπιακό, με τον Παναθηναϊκό παλιότερα, με την ΑΕΚ, με τον ΠΑΟΚ και τον Άρη ακόμα πιο παλιά. Υπήρξαν ολόκληρες αυτοκρατορίες με παιχταράδες. Αν και το μυστικό για μένα είναι να απαρτίζεται η βάση της ομάδας από Έλληνες παίκτες γιατί με αυτούς ταυτίζεται το κοινό.
Ο αυθόρμητος παράγοντας σε νοκ άουτ ματς όμως υπάρχει πάντα, οπότε ενέχει κάπως την αδικία, αλλά είναι ματς που όλοι οι παίκτες τα έχουν παίξει, ξέρουν τι προετοιμασία απαιτείται, άρα ξέρουν και πώς να παρουσιαστούν έτοιμοι για να διεκδικήσουν αυτό που παλεύουν όλη τη χρονιά. Πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός θα είναι έτοιμος. Κι αυτό σημαίνει πως θα τα δώσουν όλα. Αυτό θα έπρεπε να είναι αρκετό για τον φίλαθλο.
«Το ομαδικό πνεύμα βγάζει τον καλύτερο μας εαυτό ως Έλληνες»
– Ήσασταν ένας πολύ καλός αμυντικός, άνθρωπος των ειδικών αποστολών. Ο Βεζένκοφ κόβεται;
Ο Σάσα κάνει φανταστική χρονιά, είναι τεράστιο ταλέντο και ο ίδιος έχει δουλέψει και έχει εξελιχθεί. Δεν ήταν πάντα έτσι. Δε μπορώ να πω τι θα έκανα για να τον μαρκάρω. Πράγματι, παρότι πιτσιρικάς ήμουν σκόρερ, αναγκάστηκα να γίνω παίκτης ειδικών αποστολών για να παίξω σε πολύ υψηλό επίπεδο. Μπορώ να πω ότι ίσως ο πιο δύσκολος που έχω μαρκάρει, είναι ο Γουόλτερ Μπέρι. Τον αναφέρω γιατί είχε κι αυτός πολλούς και ευφάνταστους τρόπους να βάζει καλάθι. Το ίδιο είναι και ο Σάσα, αλλά με πολύ καλύτερο τρίποντο.
Έβλεπα έναν σχολιασμό που έλεγε ότι παρότι είναι πρώτος σκόρερ και με όλη αυτή την επιτυχία, το έχει κάνει με πολύ λίγες ντρίμπλες και λίγα σουτ. Άρα, φαίνεται πόσο καλά εκμεταλλεύται τους συμπαίκτες του, πόσο καλά συνεργάζονται για να σκοράρει. Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι ένα δείγμα του ομαδικού πνεύματος και ένα παράδειγμα του πώς αν συνεργαστούν όλοι μαζί θα γίνει μια ομάδα κορυφαία. Δε φτάνει ένας παικταράς, δε φτάνει ένα σούπερ ταλέντο. Είναι ομαδική προσπάθεια. Αφορά αυτούς που παίζουν 4 λεπτά, αυτούς που ξεκινούν στην πεντάδα, αυτούς που τελειώνουν τα παιχνίδια, αφορά αυτούς που περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους, τους φροντιστές, τους γιατρούς, τους βοηθούς προπονητή.
– Θα πανηγυρίζατε περισσότερο ένα τρίποντο σαν του Σάσα ή μια άμυνα-οδοστρωτήρα σαν του Ουόκαπ;
Έχω πανηγυρίσει και τα δύο. Ο κόσμος καταλαβαίνει πιο πολύ την επιτυχία του να βάλεις ένα δύσκολο σουτ με τη λήξη του αγώνα. Για την ομάδα, τον προπονητή, τον συμπαίκτη, είναι πιο χρήσιμο το 2ο. Και πολύ μεγάλοι παίκτες έχουν παραδεχτεί τη συνεισφορά των συμπαικτών τους που έχουν ειδικό ρόλο μες στην ομάδα. Το έκανε ο Σλούκας για τον Ουόκαπ. Πολύ αξιοπρεπές και έντιμο. Για να φτάσεις να σουτάρεις ελεύθερος, έχουν δουλέψει πολλοί άλλοι πίσω. Κι αυτό είναι το ομαδικό πνεύμα που βγάζει τον καλύτερο μας εαυτό ως Έλληνες. Είναι από τα καλύτερα της φυλής μας.
– Είπατε για τους Έλληνες παίκτες. Βλέπετε εσείς παίκτες να μπορούν μελλοντικά να γεμίσουν τα παπούτσια του Σλούκα, του Καλάθη, του Παπανικολάου κλπ; Είμαστε σε μια πολυετή περίοδο ένδειας σε επίπεδο ανάδειξης παικτών υψηλού επιπέδου.
Για μένα αυτή η συζήτηση έχει μια και μόνο απάντηση: εμπιστοσύνη και στήριξη στους Έλληνες παίκτες. Αυτό νομίζω δεν έχουμε όσο θα έπρεπε. Και φυσικά υποδομές για να προσελκύσουμε τα παιδιά στον αθλητισμό, χωρίς να έχει σημασία αν θα το ακολουθήσουν επαγγελματικά ή θα το κάνουν για χρόνια. Πάντα ξεπετάγονται ταλέντα, σε κάθε γενιά. Κι όπως λες για τον Σλούκα κλπ., λίγο πριν ήταν ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης, ο Διαμαντίδης, όλοι αυτοί. Είμαι πεπεισμένος ότι επειδή έχουμε το μπασκετικό DNA, αρκούν προσεκτικές κινήσεις για να παράγουμε παίκτες υψηλού επιπέδου. Αυτό όμως όχι να αφεθεί στην τύχη. Πρέπει να δοθεί βάση στα αναπτυξιακά προγράμματα σε όλη την Ελλάδα. Στην περιφέρεια υπάρχουν μεγάλα ταλέντα και γίνεται το σκάουτινγκ και ανακαλύπτονται. Στην πορεία κάπου γίνονται τα λάθη και δεν εξελίσσονται. Η Ελλάδα έχει παντού αθλητές να διαπρέπουν, να μας κάνουν περήφανους. Μπάσκετ, τένις, στίβος. Όπως βγήκαμε τότε τόσα παιδιά, το ’87, μετά το Ευρωμπάσκετ, και θέλαμε να ακολουθήσουμε τα βήματα του Γκάλη, του Γιαννάκη και του Φάνη, που είχα την τιμή να παίξουμε μαζί στον Πανιώνιο, έτσι θα βγουν και στο μέλλον.
– Υπάρχει όμως μια διαφορά με τις εποχές που αναφέρετε. Τότε δεν υπήρχαν τόσοι αποπροσανατολισμοί, δεν υπήρχε Netflix και αυτή η πληθώρα πραγμάτων που κάπως σε κρατάνε στο σπίτι και σε αδρανή στάση.
Εγώ θεωρώ ότι πάντα θα είναι στη φύση των νέων παιδιών να βγαίνουν έξω να κινούνται, να παίζουν. Κατανοώ ότι για τους γονείς δεν είναι εύκολο να είναι πίσω από τα παιδιά τους και να τα πηγαίνουν σε αθλοπαιδειές ή οτιδήποτε τους αρέσει. Είμαι όμως 100% υπέρ του να προσπαθούν οι γονείς και οι οικογένειες. Στην Αθήνα έχουμε, δόξα τω Θεώ, τόσους αθλητικούς συλλόγους. Να δίνουν οι γονείς την ευκαιρία στα παιδιά να ιδρώσουν, να εκτονωθούν, πώς να πέφτουν κάτω και να ξανασηκώνονται, να κερδίζουν και να χάνουν. Αυτό είναι υγεία.
«Δε θα πάψω να έχω τη νοοτροπία του αθλητή»
– Είστε ακόμα παθιασμένος με το μπάσκετ; Θα μαζευτείτε με φίλους να δείτε ματς και να σχολιάζετε εσείς με την πιο μπασκετική ματιά
Είναι τέτοιο το πρόγραμμά μου τα τελευταία χρόνια (πανδημία και όλα αυτά που έφερε), που ο προσωπικός χρόνος είναι λίγος και αφιερώνεται στη γυναίκα και το παιδί μου. Με τους φίλους μου είναι λιγότερο εφικτό, αλλά το προσπαθούμε. Αυτό το πράγμα που αναφέρεις, είναι η ξεκούρασή μου. Εκεί, αργά το βράδυ, λίγο πριν κοιμηθώ, θα κάτσω να δω κλιπάκια από ματς του NBA ή του ευρωπαϊκού μπάσκετ ή ελληνικούς αγώνες, διαγωνίως έχω μια σφαιρική ματιά. Το αγαπάω το μπάσκετ και δε θα πάψω να έχω αυτή τη νοοτροπία, του αθλητή και του πρωταθλητή.
– Ποια στιγμή από την καριέρα σας σας έχει μείνει ανεξίτηλη;
Νομίζω πως όσο πιο πιτσιρικάς και πιο παιδί είσαι, τόσο πιο έντονα τα συναισθήματα. Οι χρονιές στην Εθνική Παίδων με τον Αλβέρτη, τον Ρετζιά, τον Καράγκουτη, τον Γιαννούλη και τον Καλαϊτζή και πολλούς άλλους, που πήραμε πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, είναι αυτές που μου έχουν μείνει περισσότερο. Ξέρετε τι είναι να είσαι παιδί και να φοράς τη φανέλα με το εθνόσημο, να ακούς τον Εθνικό Ύμνο; Οι 9 στους 10 κοιμόμασταν αγκαλιά με τη μπάλα και τη φανέλα.
– Παίζετε σε ριπλέι κάποιες στιγμές της καριέρας σας; Να σκέφτεστε τι θα κάνατε αλλιώς αν είχατε άλλη μια ευκαιρία.
Όλοι οι αθλητές σκέφτονται τι έκαναν σωστά και τι λάθος. Δεν χρειάζεται να τους το πει κάποιος. Έχουν καθαρά το παιχνίδι στο μυαλό τους. Οι αθλητές ξέρουν καλά αν έχουν παίξει σωστά σε έναν αγώνα και τι λάθη έχουν κάνει. Από την άλλη, δε μπορείς να αυτομαστιγώνεσαι συνέχεια. Τελειώνει ένα παιχνίδι και δε μπορείς να το επαναφέρεις. Μπορείς όμως να μάθεις, να προπονηθείς, να είσαι πιο έτοιμος. Θα ήθελα με την ευκαιρία να πω σε όσους αγαπούν τα σπορ, παρά την όποια απογοήτευση μπορεί να νιώσουν από την ομάδα τους, ότι οι αθλητές δεν είναι ρομπότ.
Δε μπορούν να είναι πάντα στο 100%. Αυτή είναι και η μαγεία του αθλητισμού. Κάποιες φορές τα καταφέρνεις, κάποιες όχι. Είναι μια αέναη προσπάθεια. Γι’ αυτό και μου άρεσε αυτή η απάντηση του Αντετοκούνμπο. Ήθελε να πάρει ξανά το πρωτάθλημα. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι σχεδόν τόσο καλοί, άλλοι που βρέθηκαν σε καλύτερη στιγμή. Δεν καθιστά αποτυχημένους τους άλλους ο ένας που παίρνει το πρωτάθλημα. Αυτό το μήνυμα ήταν πολύ ελπιδοφόρο. Είναι πολύ αξιοπρεπές στον αξιακό κώδικα τον αθλητικό ότι ο άλλος κέρδισε δίκαια, έπαιξε καλύτερα. Αυτά φαίνονται εντός του γηπέδου.
– Αναφέρατε πριν τη λέξη «ρομπότ». Και πέραν των αθλητών, νομίζω πως ο κόσμος απαιτεί και από τους πολιτικούς να είναι ρομπότ. Θεωρείτε ότι το μπάσκετ σας προετοίμασε να αντέξετε αυτό που ζείτε ως πολιτικός;
Δεν υπάρχει αθλητισμός χωρίς συναίσθημα, ούτε πολιτική χωρίς συναίσθημα. Ούτε ζωή χωρίς συναίσθημα. Και προφανώς δεν είμαστε ρομπότ και δεν είναι όλα μηχανές. Θεωρώ ότι ένας πολιτικός δε γίνεται να μη συμπονά τον κόσμο, να μη θέλει να τους στηρίξει, να μη χαίρεται με τις χαρές τους, δε μπορεί να είναι ξένος από αυτό που εκπροσωπεί.
Το τι πετυχαίνεις πάει παράλληλα με το τι άνθρωπος είσαι, ποιος είναι ο αξιακός σου κώδικας και αν πραγματικά δένεσαι με τους ανθρώπους και θες να τους υπηρετείς. Αυτό ισχύει και στον αθλητισμό. Όσοι έχουν καταφέρει να εδραιωθούν ως ηγέτες και να εμπνεύσουν τον κόσμο, κέρδισαν πρώτα την αγάπη του κόσμου.
– Σας το ρωτάω αυτό γιατί, αν αφήσουμε στην άκρη την ιδιότητα του πολιτικού, καθαρά ανθρώπινα, αυτό που διαχειριστήκατε δύο χρόνια ως Υπουργός Υγείας, δεν κρίνω εδώ πόσο καλά ή όχι το κάνατε, αλλά καθαρά και μόνο τα όσα έγιναν, ήταν ψυχοφθόρο, πολύ βαρύ. Εγώ στη θέση σας μια φορά την εβδομάδα θα κατέρρεα. Τι σας ανακούφιζε σε αυτές τις δύσκολες στιγμές;
Αυτά τα δύο χρόνια, τα πρώτα της πανδημίας, ήταν ατελείωτα σε επίπεδο αποφάσεων, ευθυνών και σκληρών στιγμών. Μπορώ να σκεφτώ άπειρες περιπτώσεις πίεσης και ανάγκης για συνεργασία, στιγμές που καθόρισαν πως εξελίχθηκε η κοινωνία με γνώμονα το ανώτατο αγαθό, την υγεία μας, αλλά και την ευημερία της κοινωνίας,. Νομίζω ότι αυτό το οποίο είναι απλό και βασικό, είναι η ισορροπία στο σπίτι. Βοηθάει πολύ να σου καθαρίζει το μυαλό.
Δεν θυμάμαι να υπήρχε πολύς ελεύθερος χρόνος μες στο 24ωρο, αλλά γενικώς όταν τα πράγματα πίεζαν πολύ, μάλλον ασυνείδητα, ανέτρεχε το αμυντικό μου σύστημα στον τρόπο που έχω μεγαλώσει στον αθλητισμό, να αναλαμβάνω την ευθύνη και να μην τα παρατάω. Αυτός ο τρόπος με βοήθησε στις δύσκολες στιγμές.
Ο Βασίλης Κικίλιας εκτός πολιτικής και μπάσκετ
– Ο κ. Μητσοτάκης είπε σε μια συνέντευξη ότι του αρέσουν οι Guns ‘n’ Roses. Εσείς έχετε αγαπημένα συγκροτήματα;
Άκουγα και ακούω και λαϊκά και έντεχνα. Μου αρέσει ο Ρέμος, μου αρέσουν κι οι Πυξ Λαξ. Μου αρέσουν οι Εκείνος Κι Εκείνος, ακούω και ξένη μουσική, κυρίως 80s και 90s, δύο δεκαετίες με εξαιρετικές μουσικές. Ό,τι είχε να κάνει με soundtrack ταινιών, το έχω αγαπήσει. Το Final Countdown, το Take My Breath Away από το Top Gun και το Danger Zone, τα soundtrack του Rocky, το Eye of the Tiger… Όλα αυτά τα έχω συνδέσει και με το κίνητρο που έδιναν για να συνεχίσουμε την προπόνηση. Τι τρέξιμο, σχοινάκι, ασκήσεις, όνειρα και σκέψεις έχω κάνει ως αθλητής μέσα από τη μουσική. Πλέον, μουσική ακούω στα κλεφτά από ραντεβού σε ραντεβού.
– Αναφέρατε το Top Gun, οπότε θα ρωτήσω: Τομ Κρουζ ή κουλτουροταινίες; Δράση ή σκανδιναβικό σινεμά;
Μου αρέσουν οι ταινίες δράσης, είμαι άνθρωπος της δράσης, αλλά και πόσες άλλες ταινίες είναι ξεχωριστές και έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μου, που δεν ήταν action ταινίες. Το Scent of A Woman με τον Πατσίνο, Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών, το When A Man Loves A Woman. Μου αρέσει και το συναίσθημα στις ταινίες. Θυμήθηκα τώρα το Μια Βραδιά Στο Νότινγκ Χιλ.
-Σειρές αγαπημένες;
Βλέπω πολλές ταινίες και πολλές σειρές, πάω φανατικά στο σινεμά. Ίσως γιατί εκεί χωράω ευκολότερα σε σχέση με το θέατρο (γέλια). Σειρές που λέτε, βλέπω αρκετές τα βράδια λίγο πριν κοιμηθώ. Αυτή την περίοδο βλέπω το Fauda και το Polkar.
– Μαγειρεύετε;
Κάνω την προσπάθεια μου.
– Σε τι είστε καλός;
Στο να τρώω (γέλια)
– Τι θα μαγειρεύατε στους φίλους σας αν τους καλούσατε;
Θα πήγαινα με πράγματα πιο safe, θα μαγείρευα μια ωραία μακαρονάδα με τυριά και τρούφα ή κάτι κλασικό, όπως μακαρόνια με κιμά. Είναι μαμαδίστικο και παιδικό, αλλά είναι σταθερή αξία. Ειδάλλως, μπορεί να έφτιαχνα και κανένα μπεργκεράκι.
– Μιας και είπατε για μαμαδίστικο φαγητό, πιτσιρικάς ποιο φαγητό περιμένατε πώς και πώς να φάτε από τη μαμά ή τη γιαγιά;
Τα φανταστικά γεμιστά της γιαγιάς με την τριμμένη φρυγανιά στα καπάκια της ντομάτας. Τότε η γιαγιά μου τα έκανε με σταφίδα. Με φέτα, ζεστό ψωμί…Ένα από τα καλύτερα παραδοσιακά φαγητά.
– Εγώ αγαπούσα πολύ τον παππού και τη γιαγιά μου και οι πιο έντονες αναμνήσεις μου είναι μαζί τους. Εσάς;
Έχουν πολύ παππού και γιαγιά. Τους έχασα νωρίς βέβαια, δεν τους πρόλαβα πολύ, αλλά επειδή οι γονείς της μητέρας μου ζούσαν στη Σύρο, εγώ περνούσα όλα τα καλοκαίρια μου εκεί, στον Γαλησσά. Έχω αναμνήσεις μαγικών παιδικών διακοπών. Με όλα τα παραδοσιακά φαγητά, μουσακά, παστίτσιο, παπουτσάκια, μπριάμ, γεμιστά. Όλα αυτά μέχρι τα 12 μου. Μετά στα 13 μου άρχισε ο πρωταθλητισμός.
Λατρεύει το καλοκαίρι
– Με τους φίλους όταν θα βρεθείτε, τι θα πιείτε;
Ως αθλητής ίσως να έπινα δυο ποτήρια ουίσκι. Τώρα όμως, έχω αγαπήσει το κρασί, τις ποικιλίες του ελληνικού αμπελώνα. Θα πιω ένα ποτήρι λευκό κρασί, νερωμένο και με πάγο. Ξέρω ότι δεν είναι σωστό, αλλά εμένα μου αρέσει έτσι. Αγαπώ πολύ τα ελληνικά κρασιά. Μόνιμα προσπαθώ να ανακαλύψω καινούργιες ετικέτες κι είναι και κομμάτι του υπουργείου. Η γαστρονομία και τα αποστάγματα της Ελλάδας είναι ένας από τους βασικούς λόγους να μας επιλέξει ένας τουρίστας.
– Απ’ όλα τα ελληνικά νησιά, σε πόσα έχετε πάει;
Ούτε που θυμάμαι. Σε πολλά, πάρα πολλά. Δε μπορώ να διανοηθώ για Έλληνα να κάνει διακοπές εκτός Ελλάδας. Είναι τόσοι οι πανέμορφοι προορισμοί, νησιά και ηπειρωτικά μέρη. Έχω δει τα περισσότερα. Αγαπώ το ελληνικό καλοκαίρι και μου λείπει πολύ, γιατί υπάρχει δουλειά και ευθύνες και λιγότερες διακοπές από αυτό που θα ήθελα. Δε μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο.
– Ωραία. Σας λέει αύριο κάποιος, έχετε εκπληρώσει όσα θέλατε να κάνετε ως πολιτικός, να πάρετε ένα μεζεδοπωλείο και να το βάλετε σε ένα νησί και να πάτε με την οικογένειά σας. Ποιο θα διαλέγατε;
Θα πήγαινα σε ένα νησί με ηρεμία και ησυχία. Είναι πολύ έντονη η ζωή που έχω ζήσει ως αθλητής, μετά ως γιατρός και ως πολιτικός σίγουρα. Όταν κάποιος έχει μόνιμα πίεση, στο τέλος της διαδρομής αποζητά ηρεμία.
