Περιεχόμενα
Δεν έχει σαφή εξήγηση, απλά συμβαίνει. Κάποιοι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να κάνουν τους άλλους να γελούν. Κάτι στη φάτσα τους, στη φωνή τους, σίγουρα η αύρα που εκπέμπουν. Ο Κώστας Τσάκωνας ήταν ένας εξ αυτών. Πιο σωστά, ο ορισμός. «Έχω τη γοητεία της ασχήμιας», έλεγε με αυτόν τον τόσο χαρακτηριστικό αυτοσαρκασμό του.
Μοιάζει σαν ψέμα πως έχουν περάσει 8 χρόνια χωρίς να είναι μαζί μας. Δεν χωράει πάντως θλίψη για έναν άνθρωπο που χάρισε το γέλιο απλόχερα – κι ας πέρασε ένα σωρό δεινά ο ίδιος στην προσωπική του ζωή. Σε έναν άνθρωπο που ήταν ο ορισμός του φυσικού ταλέντου, με παροιμιώδεις αυτοσχεδιασμούς.
Είχε καταλάβει την ανεκτίμητη αξία του να προσπαθείς να βρεις το άσπρο στο μαύρο, το φως στο σκοτάδι. Ας θυμηθούμε ποιος ήταν ο Κώστας Τσάκωνας μέσα από, περισσότερο ή λιγότερο, άγνωστες στιγμές της διαδρομής του αυτά τα 72 χρόνια που του έλαχε να περάσει σε τούτο δω τον κόσμο…
Κώστας Τσάκωνας: Οι ιστορίες της ζωής του
Βοήθησε ένα φίλο και έτσι αρχίσαν όλα
Την ηθοποιία δεν την κυνήγησε. Μήτε (την) σπούδασε, μήτε περίμενε πως θα γίνει το επάγγελμά του. Προέκυψε. Σπούδαζε σε σχολή μηχανικών/ηλεκτρολόγων όταν ένας συμφοιτητής του, ο Κώστας Ζυρίνης, του ζήτησε βοήθεια, επειδή ήθελε να ασχοληθεί με το σινεμά.
Ετοίμαζε μια ταινία μικρού μήκους για να δώσει εξετάσεις στο υπουργείο Πολιτισμού. Ρώτησε λοιπόν τον Τσάκωνα αν ήθελε να συμμετάσχει, αμισθί, στην προσπάθεια. Εκείνος απάντησε θετικά, περισσότερο από περιέργεια. Δεν θα μπορούσε να ξέρει πως αυτή η απόφαση θα άλλαζε όλη τη ζωή του.
Σε εκείνο το φιλμ, σε μια ολιγόλεπτη συμμετοχή, τον εντόπισε ο σκηνοθέτης Θόδωρος Μαραγκός, που έψαχνε κόσμο για την την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, το «Λάβετε Θέσεις» – το οποίο, παρεμπιπτόντως, θα αποσπούσε 4 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Αμέσως κάτι του έκανε κλικ. «Αυτόν τον “μουτσούνη”, θέλω να τον γνωρίσω!», είπε. Ο Κώστας Τσάκωνας αρχικά δεν ήθελε, φοβόταν το άγνωστο. Πείστηκε να δοκιμάσει όταν τον καθησύχασε ο Μαραγκός πως ήταν κάτι που μπορούσε άνετα να φέρει εις πέρας, επειδή το «χε». Οκτώ μήνες κράτησαν τα γυρίσματα και μια καριέρα μόλις ξεκινούσε.
Αυτοί και αυτά που του άρεσαν περισσότερο
Ο Κώστας Τσάκωνας συνέχισε δίπλα στον Μαραγκό και στις δύο ταινίες που γύρισε ο σκηνοθέτης στα τέλη των 70s με πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο («Από πού πάνε για τη χαβούζα», «Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι»). Σημειωτέον πως με τον θρυλικό «Θου-Βου» ήταν καλοί φίλοι, όπως και με τον Κώστα Βουτσά.
Κι ύστερα, το 1981, ήρθε η καθιέρωση, μέσω του θριάμβου με το «Μάθε παιδί μου γράμματα», ξανά με τον Μαραγκό στο «τιμόνι». Αυτήν θεωρούσε πάντα την κορυφαία ταινία της καριέρας του. Ενώ είχε και σε πολύ μεγάλη εκτίμηση το αποτέλεσμα που βγήκε, χρόνια αργότερα, στα «Φτηνά Τσιγάρα» του Ρένου Χαραλαμπίδη. Άμεσος, λιτός, δωρικός, χομπίστας!
Είχε ιδιαίτερα καλή σχέση και με τον Θέμη Μάνεση. Ταιριάζανε στο χιούμορ, στο καλοπροαίρετο πείραγμα. Καλή χημεία είχε και με τον Γιώργο Παπαζήση. Κουβαλούσε πάντως παράπονο στα τελευταία χρόνια της ζωής του ότι πολλοί από όσους είχε βοηθήσει στον κινηματογράφο και στο θέατρο, τον ξεχάσανε στην πορεία.
Του άρεσε πολύ να ακούει κλασική μουσική, τον ηρεμούσε αφάνταστα. Φημολογούταν επίσης ότι γνώριζε περισσότερα από 2.000 ανέκδοτα. Και πάντα είχε έτοιμο ένα ανάλογα με την περίσταση για να κάνει την παρέα του να γελάσει. Κάποια στιγμή, πάνω στην ανάγκη για χρήματα, είχε κάνει συνεργασία με μια εταιρεία, αναφορικά με τα «090» καταπώς έχει επικρατήσει να τα λέμε. Όπως ο ίδιος έλεγε στο τηλεοπτικό σποτάκι, μπορούσε κάποιος να πάρει τηλέφωνο και να ακούσει ηχογραφημένα ανέκδοτα με τη φωνή του.
Δεν μετάνιωσε ποτέ για τις βιντεοταινίες, το άλμα στο θέατρο
«Κλασική περίπτωση βλάβης». «Η Μεγάλη Απόφραξη» (δικής του έμπνευσης ο τίτλος, από το «Η Μεγάλη Απόδραση»). Δύο ταινίες που δεν κουραζόμαστε να βλέπουμε, είναι καλτ. Από την άλλη, είναι αλήθεια, ο Κώστας Τσάκωνας έπαιξε κυρίως σε μέτριες ως κακές ταινίες την εποχή του βίντεο. Δεν απαρνήθηκε, ωστόσο, όπως άλλοι αυτήν του την επιλογή: «Ούτε περήφανος είμαι αλλά ούτε απογοητευμένος», σχολίαζε.
Την πρώτη φορά που βγήκε στο θέατρο, στο Δελφινάριο, το 1984, είχε τρομερό τρακ. Μόλις άκουσε την οχλοβοή, σάστισε. Εκεί έξω δεν ήταν σινεμά, όπου έκανες ένα λάθος, και ΟΚ δεν τρέχει μία, το γυρνάμε ξανά. Εκεί έξω δεν υπήρχε περιθώριο.
Είχε παγώσει ολόκληρος και ίσως να μην τα κατάφερνε αν δεν έπεφτε πάνω του ο Φώτης Μεταξόπουλος. Τον εμψύχωσε και τον βοήθησε να ξεπεράσει το άγχος του, να ανεβεί στη σκηνή και να πει το ρόλο του. Ο Κώστας Τσάκωνας τα πήγε καλά εκείνο το βράδυ και κατάλαβε πως ήταν δυνατός, πως του ταίριαζε το σανίδι.
Η Αργυρούπολη και το σοβαρό ατύχημα με το μηχανάκι
Γεννήθηκε στα Πετράλωνα και η βόλτα του μικρός με τον πατέρα του, ήταν στο Μοναστηράκι, στο Θησείο και στην Ακρόπολη. Μετακόμισε, παιδί ακόμα, στην Αργυρούπολη, όπου και έμεινε ως το τέλος της ζωής του. Πολύ συχνά τον πετύχαινες στους δρόμους του προαστίου της νότιας Αθήνας, να κυκλοφορεί με το μηχανάκι του. Ο κόσμος το εκτιμούσε αυτό. Έβλεπε γαρ στην πράξη πως ήταν απλός στην πράξη, πως ποτέ δεν καβάλησε το καλάμι.
Πάνω στη βέσπα του πάντως, λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του. Τον Σεπτέμβριο του 2004 την ώρα που ο Κώστας Τσάκωνας περνούσε από τη λεωφόρο Βουλιαγμένης, όπου εκτελούνταν έργα διαμόρφωσης, ένα θηριώδες δέντρο, ύψους 15 μέτρων, του οποίου οι ρίζες είχαν κοπεί, έπεσε στο κεφάλι του με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά.
Αν δεν φορούσε κράνος, θα ήταν νεκρός. Έκανε εγκεφαλογράφημα και η διάγνωση ήταν απώλεια πρόσφατης μνήμης. Μια κατάσταση που τον έκανε να χάσει αρκετές δουλειές στη συνέχεια, καθώς κυκλοφόρησε η φήμη πως «δεν μπορεί πια». Του προέκυψε έτσι μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Λες και δεν είχε ένα σωρό βάσανα ήδη να τον ταλαιπωρούν…
Μια τραγωδία πίσω από τα φώτα
Ο κόσμος είχε συνδυάσει τον Τσάκωνα με το γέλιο. Πόσοι όμως ήξεραν πραγματικά πως αυτή ήταν η άμυνά του; Η διέξοδός του; Υπήρξε απαρέγκλιτα προστάτης των δύο. ανήμπορων να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, αδελφών του. Ο ένας με νοητική υστέρηση και ο άλλος, επιληπτικός. «Δίνω τα πάντα για να μπορούν τα αδέλφια μου να ζουν άνετα, να μην τους λείπει τίποτα. Είναι η ψυχή μου, το αίμα μου. Όσο ζω και υπάρχω θα φροντίζω για τα αδέλφια μου», είχε πει.
Το 2011 όταν λόγω της οικονομικής κρίσης κόπηκε το προνιακό επίδομα που έπαιρναν τα αδέρφια του, έφτασε σε απόγνωση. Σκεφτόταν ως και να βγει στους δρόμους με τη λατέρνα του, που την είχε κατασκευάσει μόνος του, μπας και αυξήσει το εισόδημά του.
Λίγα χρόνια μετά το ατύχημα με το μηχανάκι ο Κώστας Τσάκωνας έπαθε εγκεφαλικό. Κι ύστερα ήρθε ο καρκίνος. Στην ουροδόχο κύστη. Δεν έχασε ποτέ το θάρρος του. Το πάλεψε όσο περισσότερο γινόταν. Παρά τις χημειοθεραπείες και τους ανυπόφορους πόνους, δεν φοβήθηκε. Όπως έλεγε «τον θάνατο και την εφορία δεν τα αποφεύγει κανείς».
Σε μια συγκινητική σκηνή από την τελευταία του ταινία, έπαιξε μαζί με την ηθοποιό Καίτη Παπανίκα, που επίσης υπέφερε από καρκίνο. Αγκαλιάστηκαν και έδιναν κουράγιο ο ένας στον άλλον. Κλαίγανε όλοι οι παρευρισκόμενοι από συγκίνηση. Αλλά ο Κώστας Τσάκωνας δεν (θα) το ήθελε αυτό. Με το γέλιο πορεύτηκε σε αυτόν τον κόσμο, γελώντας έφυγε από αυτόν…
