Περιεχόμενα
«Αν θέλαμε να μας γαμ… η κυβέρνηση, θα ψηφίζαμε τον Μπραντ Πιτ». Το πλακάτ που εμφανίστηκε σε μία από τις πρόσφατες διαδηλώσεις στη Γαλλία κατά της μεταρρύθμισης Μακρόν για το συνταξιοδοτικό είχε πρώτα και κύρια, πλάκα.
Σε μια δεύτερη ανάγνωση, μας υπενθυμίζει μια – ας μας επιτρέψετε να πούμε- οικουμενική αλήθεια: Πόσο διαχρονική είναι η εικόνα του Αμερικανού ηθοποιού ως sex symbol, ως πρότυπο ομορφιάς.
Μπορεί η Γαλλίδα κυρία που μετέφερε το εν λόγω μήνυμα να τα έχει τα χρονάκια της, αλλά βάζουμε ως και στοίχημα πως και σε πολύ νεότερες ηλικίες να πηγαίναμε και να ρωτούσαμε σχετικώς, η αποδοχή του level of sexiness θα άγγιζε υψηλότατα ποσοστά.
Αυτό αποδείχτηκε και στις αρχές Μαρτίου, όταν και πάλι σε μια πορεία, αυτή τη φορά για την κλιματική αλλαγή, στο μαθητικό Fridays for the Future στην Πίζα, κάποιες μαθήτριες κρατούσαν το ακόλουθο.
Το lifestyle που λέει τη μισή αλήθεια για τον Μπραντ Πιτ
Σε όλη αυτήν την ιστορία «αγάπης» βέβαια, θα ήμασταν άδικοι, αν όχι αφελείς, αν αφήναμε έξω το υποκριτικό ταλέντο. Ο Πιτ δεν είναι ένας ωραίος άνδρας που έκανε (μεγάλη) καριέρα μόνο γι’ αυτό. Είναι και ένας πολύ καλός ηθοποιός.
Νιώθουμε την ανάγκη να το τονίσουμε καθότι συχνά περνάει σε δεύτερη μοίρα με το lifestyle κομμάτι να βγαίνει από πάνω υπερκαλύπτοντας όλα τα υπόλοιπα.
Γιατί τον σέρνει στα δικαστήρια η Αντζελίνα (Τζολί); Γιατί έκλαψε η Τζένιφερ (Άνιστον) και πόσο έκανε να τον ξεπεράσει; Θα γνωρίσει τη νέα του σύντροφο (Ινές ντε Ραμόν) στα (έξι) παιδιά του; Και πάει λέγοντας, και μπλα μπλα μπλα…
ΟΚ, κατανοητός ο λόγος που γράφονται και λέγονται αυτά, έτσι είναι η showbiz, έτσι είναι το παιχνίδι. Μόνο που είναι μισή αλήθεια να αφήνουμε αυτό το αφήγημα να κυριαρχεί όταν υπάρχουν άλλα να προτάξουμε, πιο σημαντικά.
Φαίνεται και στην ποιότητα της δουλειάς του. Πόσο πολύ δηλαδή προχώρησε καλλιτεχνικά με το που πήρε διαζύγιο από την Αντζελίνα. Σαν να έφυγε ένα τεράστιο βάρος από τις πλάτες του, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν ήταν υπεύθυνος και ο ίδιος για την κατάσταση που βίωνε.
«Από αυτή τη δυστυχία ήρθε μια φλόγα χαράς», όπως λυρικά το έχει ο ίδιος συνοψίσει. Τον βοήθησαν πολύ οι συνεδρίες ψυχοθεραπείας και ήρεμος πια, μπόρεσε να αφοσιωθεί ξανά στο επαγγελματικό, να κάνει γενικώς πράγματα που θέλει και να τα κάνει καλά. Ως ηθοποιός, ως παραγωγός ή απλά ως Μπραντ.
Κάνει αυτό που θέλει και το κάνει πολύ καλά
Το Όσκαρ (β’ ανδρικού) το 2020 για το «Μια φορά κι έναν καιρό στο Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο ήταν μια προσωπική δικαίωση, μια λύτρωση επίσης. Σαν να έβαλε «τικ» σε μια εκκρεμότητα που τον κρατούσε πίσω. Μπορεί το 2013 να είχε λάβει ακόμη ένα (Όσκαρ) ως παραγωγός για το «12 χρόνια σκλάβος», αλλά το συγκεκριμένο ήταν αλλιώς, 100% δικό του.
Έχει μπει σε ένα συγκεκριμένο δρόμο επαγγελματικά. Κάνει μονάχα αυτό που τον ευχαριστεί. Στο Bullet Train ήταν ένα μέγεθος πολύ μεγαλύτερο της ταινίας (δεν ήταν κακή, αλλά ΟΚ, ως εκεί), πέρασε πάντως καλά στα γυρίσματα και χάρηκε να κάνει το promotion.
Στο τρίωρο Babylon πάλι, δεν συνάντησε καμία δυσκολία να μπει στο πνεύμα μιας ταινίας που αφηγείται μια περίοδο αχαλίνωτης παρακμής και ακολασίας στις απαρχές του Χόλιγουντ. Ξέρει πολύ καλά άλλωστε για τι μιλάει το φιλμ, τα έχει ζήσει, έστω σε άλλη εποχή. Είναι κρίμα το ότι δεν βρέθηκε τελικά στις υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Είναι επιλογή του να κάνει μετρημένες δουλειές που (θα) τον καλύπτουν, να κάνει λίγο πίσω, να μην βρίσκεται δηλαδή συνέχεια στο φως της δημοσιότητας.
Η γλυπτική και ο εν γένει «παράλληλος κόσμος» του Μπραντ Πιτ
Ανακαλύπτει επίσης νέες πτυχές του εαυτού του. Χαρακτηριστικά, παρουσίασε πρόσφατα μια έκθεση με γλυπτά δικής του κατασκευής, το νέο του χόμπι μετά την αρχιτεκτονική, εντυπωσιάζοντας ακόμα και «σκληρούς» κριτικούς.
Ανανεώνεται, ψάχνεται, εξελίσσεται. Ένα ανήσυχο πνεύμα, ένας αιώνιος «νέος» που δεν απαρνείται όμως την ηλικία του, 59 χρονών είναι πια. Αγκαλιάζοντας το χρόνο που περνά με την ποιότητα και την ωριμότητα ενός παλιού καλού κρασιού.
Σαν αυτά που παρασκευάζει ο ίδιος στο κτήμα του, στο Μιραβάλ της νότιας Γαλλίας, όπως την περίφημη ροζέ σαμπάνια του, που είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν οι καλεσμένοι στην πρόσφατη τελετή των Όσκαρ – είχε τα «κονέ».
Δεν αφήνει πια να τον φθείρει το επεισοδιακό διαζύγιο με την Τζολί
Κυρίως και άκρως σημαντικό, ο Μπραντ Πιτ έχει περιορίσει κατά πολύ το αλκοόλ, έχοντας καταλάβει πως το παράκανε επί σειρά ετών. Φέρεται να ήταν φουλ μεθυσμένος στη γνωστή και σκοτεινή ιστορία με την κακοποιητική του συμπεριφορά σε ιδιωτικό αεροπλάνο για την οποία τον κατηγόρησε η Τζολί και αποτέλεσε τη χαριστική βολή στο γάμο τους.
Απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες μεν, ενώ το έχει διαψεύσει πολλές φορές, αλλά η πρώην γυναίκα του δεν έχει σταματήσει να το(ν) κυνηγάει. Χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο μάλιστα, είχε φτάσει στο σημείο να καταθέσει μήνυση κατά του FBI επειδή ακριβώς δεν προχώρησε σε δίωξη στον άλλοτε σύζυγό της. Η διαμάχη ακόμα δεν έχει τελειώσει, αφού δεν έχει υπάρξει οριστική απόφαση για την επιμέλεια των παιδιών και το μοίρασμα της περιουσίας.
Πάντως φαίνεται πως εν τέλει κατάφερε να βγει αλώβητος από το επεισοδιακό αυτό διαζύγιο. Δεν αφήνει πια να τον φθείρει. Το «Μπραντζελίνα» συνέβη, τελείωσε, πάμε παρακάτω – αναφερόμαστε μόνο στο προσωπικό, όχι στο νομικό κομμάτι.
Και δεν είναι κακό να πεις πως προχώρησε, ούτε κάποιου είδους ξέπλυμα. Ναι, έκανε πολλά λάθη την περίοδο της σχέσης του με την Τζόλι. Έχασε, μάλλον, και το μέτρο ανά διαστήματα. Αλλά μέχρι αποδείξεως του εναντίου, είναι αθώος. Και έχει αποφύγει επιμελώς να ρίξει λάδι στη φωτιά, να μπει σε μια τοξική δημόσια αντιπαράθεση.
Αναζητώντας διεξόδους, βγαίνοντας αλώβητος
Γενικώς μπήκε σε φάση ανασυγκρότησης, απαλλαγής από τις κακές συνήθειες. Έκοψε και το τσιγάρο, και τη μαριχουάνα. Στρέφεται σε healthy μονοπάτια, βρίσκοντας έξη και έλξη σε νέα «do’s» όπως το πράσινο τσάι matcha. ‘Η την άδολη και αγνή αγάπη που προσφέρουν τα ζώα, έχει πλέον τρία σκυλιά.
Αναζητά επίσης πάντα και την ασφάλεια του οικείου, κάτι που κυρίως βρίσκει όταν είναι στο σπίτι του στο Λος Άντζελες, από το 1994 αυτό ήταν σταθερά το «καταφύγιο» του – μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.
Η εγγενής νωχελικότητά του, η μελαγχολία που πάντα εξέπεμπε το βλέμμα του… Είναι ένας άνθρωπος με επίγνωση της ομορφιάς του, της εικόνας του, των «θέλω» του.
Που κατανοεί απόλυτα πλέον μια βασική αλήθεια της ζωής, ίσως τη μεγαλύτερη. Στο τέλος της ημέρας, δεν μετράνε τα χρήματα ή η δόξα. Μετράει ποιους ανθρώπους αγάπησες πραγματικά και ποιοι εσένα.
Όπως ο ίδιος ο Μπραντ Πιτ το ‘χε θέσει σε παλαιότερη συνέντευξή του: «Οι άνθρωποι στα νεκροκρέβατά τους δεν μιλάνε για πόσα λεφτά έβγαλαν ή τι βραβεία πήραν. Μιλούν για τους αγαπημένους τους…». Ακριβώς.
