Η Nancy Meherne περνάει μια ήσυχη ζωή δίπλα στην θάλασσα. Ασχολείται με την κηπουρική, αγαπά την ιππασία αλλά η μεγαλύτερη της απόλαυση είναι να κάνει σερφ στην παραλία Scarborough που βρίσκεται κοντά στο σπίτι της.
Η σανίδα της και εκείνη είναι αχώριστες από το 1970 όταν την αγόρασε από ένα εργοστάσιο κατασκευής καουτσούκ στη Νέα Ζηλανδία. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά στις ζωές και των δύο με τις εξωτερικές φθορές να είναι εμφανείς αφού πια παραπέμπει περισσότερο σε ταλαιπωρημένο κομμάτι αφρολέξ.
Ωστόσο, η ψυχή της παραμένει νεανική και έτσι φορώντας την στολή της ή ακόμα και ένα απλό μαγιό, αψηφά τις χαμηλές θερμοκρασίες και βουτά με την σανίδα της στα κύματα.
«Οι άλλοι (σέρφερ) με σέβονται», λέει η Meherne, υποπτευόμενη ότι τους τραβάει την προσοχή «επειδή είμαι μεγάλη». «Περιμένουν στην κορυφή , λέγοντας, «Ναι, τα πήγες καλά σήμερα». Μου αρέσει να βλέπω ένα ωραίο μεγάλο κύμα να έρχεται. Περιμένεις μέχρι να δεις ένα μεγάλο κύμα και μετά μπαίνεις σε αυτό. Μου αρέσει να μπαίνω με ταχύτητα. Προχωράς τόσο γρήγορα, είναι πολύ καλό.”
Γεννημένη στο Wellington το 1929 στην αρχή της Μεγάλης Ύφεσης, η Meherne λέει ότι η ζωή της ήταν γεμάτη, με «ποτέ μια βαρετή στιγμή».
Στις αρχές των 20 της, αφού εκπαιδεύτηκε και εργάστηκε ως δασκάλα, έφυγε από τη Νέα Ζηλανδία με πλοίο για να σπουδάσει και να εργαστεί στην Αγγλία και την Ευρώπη, περνώντας τα Σαββατοκύριακα και τις διακοπές της εξερευνώντας την περιοχή, κάνοντας βόλτες με ωτοστόπ, κοιμόταν σε αποβάθρες τρένων και έμενε σε ξενώνες νέων.
Θυμάται ακόμα ότι είχε περάσει το βράδυ της σε νεκροταφείο ενός γαλλικού χωριού όταν με την φίλη της δεν είχαν που να κοιμηθούν.
Η αγάπη της για τα ταξίδια την οδήγησαν σε χώρες όπως η Ινδία, το Αφγανιστάν, η Συρία, το Λίβανο και το Πακιστάν, όπου δίδαξε σε ένα σχολείο για τρεις μήνες. Επιστρέφοντας στην Νέα Ζηλανδία έκανε τρία παιδιά ενώ συνέχισε να διδάσκει κάτι που αγαπούσε πολύ.
Μπορεί να ξεκίνησε το σερφ σε σχετικά μεγάλη ηλικία και πλέον να μην μπορεί να σταθεί όρθια πάνω στην σανίδα της όμως το πάθος της παραμένει.
https://www.intronews.gr/9526-2-alice-sebold-syngrafeas-viasmo/opinion/storytelling/
Η διατροφή της είναι λιτή κυρίως χορτοφαγική και χωρίς καθόλου ζάχαρη μια συνήθεια που κληρονόμησε από τον πατέρα της. Δεν οδηγεί πια, αλλά κάνει βόλτες με το ποδήλατο της γύρω από το Sumner και πηγαίνει για μαθήματα γυμναστικής και χορού.
Η Meherne θα γίνει 93 τον Αύγουστο και λέει ότι θα συνεχίσει να σερφάρει για όσο είναι σε θέση να «κάνει ένα μικρό άλμα» για να ανέβει στα κύματα.
