Συγγραφέας, ποιήτρια, στιχουργός. Αυτές οι τρεις λέξεις περιγράφουν την Ρενέ Στυλιαρά, αλλά σίγουρα είναι πολλά ακόμη. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά έξι βιβλία, αλλά το πιθανότερο είναι να την γνωρίζεις από τον λογαριασμό της στο Instagram, εκεί όπου η Ρενέ εκφράζεται με στίχους για τον έρωτα, την αγάπη, τον χωρισμό και όλα τα βαθιά μας συναισθήματα.
Έχοντας λοιπόν κυκλοφορήσει το νέο της βιβλίο με τίτλο «Έρωτας εξ’ αμελείας», η Ρενέ μίλησε στο intronews.gr, με αφορμή την έκθεση φωτογραφίας και την παρουσίαση του εν λόγω βιβλίου, που πραγματοποιείται στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων και συγκεκριμένα στον χώρο Μηχανουργείο, μέχρι και αύριο, 3 Νοεμβρίου.
Σε συνεργασία με τον φωτογράφο Νίκο Ζήκο, η Ρενέ αποφάσισε να ντύσει με τους στίχους της γυμνά σώματα. Άνθρωποι καθημερινοί, με γοητευτικές ατέλειες, δέχτηκαν να αποτυπώσει πηγαία ο φωτογραφικός φακός την αλήθεια και το συναίσθημά τους, προκειμένου να υλοποιήσουν αυτό το εγχείρημά της.
– Μπορεί να ξεκίνησες με το μπάσκετ, η συγγραφή ήταν τελικά αυτή που σε κέρδισε. Πες μας λίγα λόγια για το πώς έγινε η μετάβαση; Πότε κατάλαβες ότι ήθελες να ασχοληθείς με την ποίηση και τη συγγραφή;
Κάποιος μπορεί να θεωρήσει ότι αυτή η μετάβαση ήταν κάτι που συνέβη τυχαία. Προσωπικά πιστεύω ότι ήταν μια αυθόρμητη ανάγκη, κάτι το απρόοπτο και συνάμα πηγαίο θα έλεγα. Ο προπονητής μας υποδείκνυε τα συστήματα κι εγώ κρυφοκοίταζα το κινητό μου και σημείωνα στίχους. Ίσως πήρα από τη μητέρα μου η οποία καθώς εξυπηρετούσε τους πελάτες στον φούρνο, έγραφε πρόχειρα τους στίχους της επάνω σε χαρτοπετσέτες…
– Ξεκίνησες λοιπόν με ποιήματα και τώρα πια έχεις κυκλοφορήσει έξι βιβλία. Πώς νιώθεις με την τόση απήχηση του κόσμου; Αυτή η απήχηση σε κάνει να αγχώνεσαι για κάθε επόμενο σου βήμα;
Νιώθω ευλογημένη! Ευλογημένη που με διάλεξαν, που με σέβονται και που αγκαλιάζουν κάθε μου εγχείρημα όσο τρελό κι αν φαίνεται εκ πρώτης. Έχουμε έναν δικό μας κώδικα επικοινωνίας… και θα το καταλάβεις μόνο εάν βρεθείς σε ένα θέατρο, σε μια ομιλία μου… μαζί μας! Όσο για τα επόμενα βήματα, ναι, πάντοτε αγχώνομαι. Όχι για το αν θα πάνε καλά, αλλά για το πώς θα νιώσει ο κόσμος μου. Αν θα δει την εξέλιξη ή έστω την προσπάθεια για εξέλιξη… Αν θα εντοπίσει το βαθύτερο νόημα όσων γράφω και αν θα ταυτιστούμε με την ίδια κομμένη ανάσα.
– Πώς γίνεται μια κοπέλα στα 27 της, να βγάζει τόσο πόνο στα κείμενά της; Είναι όλα αυτά δικά σου βιώματα ή κάποιες φορές φαντασιώνεσαι συναισθήματα;
Δεν ξέρω τι ρόλο μπορεί να παίζει η ηλικία σ’ αυτή την ερώτηση. Εγώ ανέκαθεν διαισθανόμουν τους ανθρώπους και τις καταστάσεις λίγο πιο έντονα. Γινόμουν διεισδυτική στον ψυχισμό τους χωρίς να το επιδιώκω – απλώς έτσι ήμουν. Κατ’ αυτόν τον τρόπο βίωνα έντονα και τη θλίψη και τη χαρά και ό,τι συνιστά αυτό που λέμε ζωή. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, θα έλεγα πως κατά κύριο λόγο γράφω βιωματικά.
– Θες να μοιραστείς μαζί μας 1-2 παραδείγματα από συντρόφους που είτε σου προκάλεσαν απογοήτευση είτε ήταν «κωμικές» περιπτώσεις; (Να είναι δηλαδή ιστορίες που τις λες με τις παρέες σου και γελάτε)
Ένα έχω να σου πω και δεν έχει συμβεί μία φορά: με φλερτάρουν συχνά με στίχους μου! Είτε γιατί το θεωρούν κολακευτικό, είτε γιατί –ακόμα χειρότερα– δεν γνωρίζουν ότι είναι δικοί μου και τους οικειοποιούνται!
– Σου έχει τύχει να έχεις γνωρίσει κάποιον και να έχει κομπλάρει στο άκουσμα του ποια είσαι; Ίσως σκεπτόμενος ότι μπορεί να γράψεις κάτι για εκείνον.
Έχει συμβεί κάποιες φορές, ναι. Όχι όμως γιατί υπολογίζουν ότι θα γράψω κάτι για εκείνους, αλλά γιατί ίσως τους κομπλάρει λίγο ο τρόπος που εκφράζομαι…
– Έχει υπάρξει περίπτωση να σου στείλει κάποιος πρώην και να σε ρωτήσει αν κάτι που έγραψες αναφέρεται σε εκείνον;
Αυτό εξυπακούεται! Αλλά τα βαριέμαι λίγο αυτά για να είμαι ειλικρινής…
– Τι είναι για σένα ο έρωτας;
Κατά καιρούς του έχω δώσει τόσους ορισμούς και τελικά δεν έχω ιδέα τι είναι. Έρχεται πάντα τόσο διαφορετικός στη ζωή μου, που δεν θέλω να τον περιορίζω πια. Ωστόσο, με βεβαιότητα θα σου πω ότι για μένα είναι συνώνυμο της έμπνευσης!
– Πες μας δυο λόγια για το νέο σου βιβλίο «Έρωτας εξ’ αμελείας»
Αχ! Πόσο το αγάπησα αυτό μου το παιδί προτού καν να το φέρω στο φως. Είναι ίσως ότι πιο «Ρενέ» έχω δημιουργήσει. Έπειτα από ένα πολυετές ταξίδι αναζήτησης στις λογοτεχνικές θάλασσες, βρέθηκα ξανά εκεί όπου ξεκίνησα – στα ερωτευμένα χειρόγραφα. Δεν ξέρω τι να σου πρωτοπώ, αλήθεια. Οι αναγνώστες ξέρουν πάντοτε καλύτερα…
– Κάνεις σχέδια για το μέλλον ή πορεύεσαι με το «τώρα»;
Με ανακουφίζει η ιδέα του μέλλοντος, αλλά φροντίζω ιδιαίτερα το «εδώ» και το «τώρα».
