Περιεχόμενα
Η δική μου γενιά, ας πούμε εκεί γύρω στα 50, μεγάλωσε με τη μονάδα μέτρησης «Νάντια Κομανέτσι»: η θαυματουργή «μικρή», που εκτελούσε το πρόγραμμά της τέλεια, που σάρωνε τα μετάλλια, που τη θαύμαζε όλος ο κόσμος. Ρυθμική ή ενόργανη ή οτιδήποτε άλλο δεν είχε σημασία – σημασία είχε το δέος που σου προκαλούσε ένα «πλαστικό κορίτσι» που έκανε πράγματα που έμοιαζαν αδιανόητα.
Μερικές δεκαετίες αργότερα – και ενώ έχουν μεσολαβήσει σπουδαίοι αθλητές και αθλήτριες στη γυμναστική, τη ρυθμική και την ενόργανη, η τελειότητα έχει ονοματεπώνυμο: λέγεται Σιμόν Μπάιλς. Η οποία στα 26 της χρόνια, είναι ήδη GOAT, μετά το δυο μετάλλια που πήρε το Παγκόσμιο της Αντβέρπ πριν λίγες μέρες.
Η Μπάιλς έχει κερδίσει τα πάντα – κυριολεκτικά, τα τελευταία δέκα χρόνια: όλους τους διαθέσιμους παγκόσμιους τίτλους, Ολυμπιακά μετάλλια, την αποδοχή και τον θαυμασμό ολόκληρης της αθλητικής κοινότητας. Ξεπέρασε πριν λίγες μέρες το «στοιχειωμένο ρεκόρ» της Σοβιετικής Λαρίσα Λατίνινα, που κρατούσε από το 1966.
Καθόλου άσχημα για το μικροσκοπικό κοριτσάκι με ύψος μόλις 147 εκατοστά, που ξεκίνησε να ασχολείται με τη γυμναστική στα 6 της χρόνια, που κλήθηκε στα 14 της στην Εθνική ομάδα κορασίδων, που πήρε ένα σωρό Χρυσά μετάλλια στα Παγκόσμια, πριν την πρώτη της φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αυτούς του Ρίο.
Μπάιλς: Τα δύσκολα παιδικά χρόνια
Προφανώς δεν είναι καθόλου τυχαία ότι η πλειοψηφία των αθλητών που φτάνουν στις υψηλότερες κορυφές, έχουν περάσει τεράστιες δυσκολίες όταν ήταν μικροί – προφανώς ο αθλητισμός είναι το «καύσιμο» αλλά και η διέξοδος για ένα καλύτερο «αύριο».
Η Μπάιλς γεννήθηκε στο Κολόμπους του Οχάιο. Και οι δύο γονείς της πάλεψαν με τον αλκοολισμό και τον εθισμό στα ναρκωτικά. Ο πατέρας της εγκατέλειψε την οικογένεια και η μητέρα της, Σάνον, δεν ήταν σε θέση να φροντίσει τα τέσσερα παιδιά της, με αποτέλεσμα να δοθούν σε ανάδοχες οικογένειες. Έναν χρόνο μετά, η τρίχρονη Μπάιλς και η μικρότερη αδελφή της Έιντνα, υιοθετήθηκαν από τον παππού τους, Ρον και τη δεύτερη σύζυγό του. Τα άλλα δυο αδέλφια, υιοθετήθηκαν από την αδελφή του.
Ο Ρον ήταν βετεράνος της Πολεμικής Αεροπορίας και η Νέλι μια νοσοκόμα που διαχειριζόταν μια σειρά από οίκους ευγηρίας. Κυρίως, ήταν δυο άνθρωποι ισορροπημένοι, που έδωσαν στα παιδιά μια καλή ανατροφή και ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον.
Η Μπάιλς, από πολύ μικρή, ήταν ένα κορίτσι γεμάτο τρομερή ενέργεια, με πολλή δύναμη, που δεν ένιωθε κανέναν φόβο όταν έπαιζε, έτρεχε ή πηδούσε δεξιά κι αριστερά. Σε μια εκδρομή με τον παιδικό σταθμό, στα έξι της χρόνια, την πήγαν σε ένα γυμναστήριο και είδε μεγαλύτερα κορίτσια να κάνουν γυμναστική.
Όταν οι προπονητές είδαν τη Μπάιλς να μιμείται επιτυχώς τα κατορθώματα κοριτσιών που ήταν στην εφηβεία, έγραψαν ένα σημείωμα στην οικογένεια που πρότεινε το παιδί να παρακολουθήσει τακτικά μαθήματα γυμναστικής.
Από μικρή στα «βάσανα»
Ξεκίνησε ένα πρόγραμμα προπόνησης στο «Bannon’s Gymnastix» και κάπου εκεί μπήκε στο δρόμο του πρωταθλητισμού. Αυτό το γεμάτο ενέργεια κορίτσι, βρήκε τον τρόπο όχι απλά να εκτονώσει την ενέργεια αυτή, αλλά να την αξιοποιήσει, να την μετατρέψει σε πράγματα θαυμαστά. Προπονήθηκε πιο σκληρά απ’ όλα τα κορίτσια, πειθάρχησε στις οδηγίες των προπονητών της, δοκίμαζε τα όριά της και τα «τέντωνε» όλο και περισσότερο.
Διαγνώστηκε με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), της συνταγογραφήθηκε το Ritalin και έτσι κατάφερε να συγκεντρωθεί τόσο στα μαθήματα, όσο και στη γυμναστική. Έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε εθνικό διαγωνισμό νεανίδων στο American Classic του 2011 στο Χιούστον, κατακτώντας την τρίτη θέση στο σύνολο. Από εκείνη τη στιγμή, ήξερε πως είχε μεν τα προσόντα, αλλά απαιτούνταν ακόμα περισσότερη δουλειά και προσπάθεια για να κάνει το βήμα παραπάνω.
Σε ηλικία 14 ετών άφησε το σχολείο για να κάνει μαθήματα από το σπίτι και παράλληλα «άφησε» κάθε τι που κάνουν οι έφηβοι σε εκείνη την ηλικία, ώστε να προπονείται για έξι έως οκτώ ώρες την ημέρα.
Τα επόμενα χρόνια άρχισαν να έρχονται τα μετάλλια, το ένα πίσω από το άλλο σε Εθνικούς Αγώνες. Μετά, στα Παγκόσμια. Ως μέλος της Εθνικής των ΗΠΑ, όχι απλά βοήθησε τη χώρα της να διακριθεί, αλλά να καταρρίπτει ρεκόρ ξανά και ξανά. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, ήταν λίγους μήνες νεότερη απ’ ό,τι απαιτούνταν για να λάβει μέρος – ήταν ακόμα 15. Έναν χρόνο αργότερα, σε έναν αγώνα, έχασε τον έλεγχο στη δοκό ισορροπίας και έπεσε κατά τη διάρκεια της άσκησής της στο πάτωμα.
Η προπονήτριά της, αναγκάστηκε να την αποσύρει από τη συνέχεια του μίτινγκ. Μπορούσε άραγε να τα καταφέρει; Μήπως είχε πιεστεί αρκετά; Μπας και ήταν «ως εδώ»; Ή είχε πολύ πάθος μέσα της, που με κάποιον τρόπο έπρεπε να τιθασεύσει; Οι συνεδρίες με έναν αθλητικό ψυχολόγο, έκαναν το απαραίτητο «κλικ» στο μυαλό της: κατάλαβε ότι δεν αγωνίζεται για να ικανοποιήσει τους άλλους αλλά για να ευχαριστηθεί η ίδια. Διαφορετικά, όλοι στο τέλος θα έμεναν απογοητευμένοι…
Λίγες εβδομάδες μετά από εκείνη την καταστροφική πτώση, επέστρεψε ηχηρά, κερδίζοντας το Εθνικό Πρωτάθλημα Γυμναστικής. Δύο μήνες μετά, κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γυμναστικής στην Αμβέρσα. Έκτοτε δεν έχει χάσει κανένα μίτινγκ. Είναι τόσο αποφασιστική, τόσο εντυπωσιακή, που έχει αποκτήσει μια τούμπα που έχει πλέον το όνομά της – εκείνη την έκανε πρώτη και την έκανε τόσο πολύ καλά, που ένα σωρό κορίτσια προσπαθούν να την αντιγράψουν.
Ο ένας τίτλος σε Παγκόσμιο, διαδεχόταν τον άλλον. Αναδείχθηκε Αθλήτρια της Χρονιάς στην ομάδα των ΗΠΑ το 2015. Και το 2016, είχε φτάσει η στιγμή για την πρώτη της συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αυτούς του Ρίο. Τέσσερα χρυσά μετάλλια, έξι συνολικά, ήταν η συγκομιδή της εκείνο το καλοκαίρι. Και κάπως έτσι, η Μπάιλς επελέγη από τους συναθλητές της να κρατήσει εκείνη την Αμερικανική σημαία στην τελετή λήξης.
Οι χάκερ, το διάλειμμα από τους αγώνες, το σκάνδαλο που συντάραξε τον κόσμο
Στον απόηχο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016 Ρώσοι χάκερ κατάφεραν να αποκτήσουν πρόσβαση στα ιατρικά αρχεία της Μπάιλς και πολλών ακόμα αθλητών και αθλητριών και αποκαλύφθηκε ότι εκείνη έπαιρνε Ritalin, το φάρμακο για τη ΔΕΠΥ. Φυσικά και ήταν δηλωμένο το φάρμακο, φυσικά και η Ολυμπιακή Επιτροπή ήταν ενήμερη και της είχε χορηγήσει εξαίρεση, αλλά παρόλα αυτά κάποιοι πίστεψαν ότι μπορεί να πληγεί η εικόνα της. Αντίθετα, εκείνη μίλησε με ειλικρίνεια για την πάθησή της, προτρέποντας παιδιά και γονείς να μιλήσουν γι’ αυτό και να αναζητήσουν βοήθεια από ειδικούς. Μια ακόμα νίκη και ένα ακόμα «μετάλλιο» στη συλλογή της.
Ο κόσμος της γυναικείας αγωνιστικής γυμναστικής (και όχι μόνο) κλονίστηκε στις αρχές του 2018, καθώς περισσότεροι από 150 πρώην ασθενείς του γιατρού της Team USA, Λάρι Νάσαρ, τον κατηγόρησαν για ανάρμοστη συμπεριφορά και σεξουαλική κακοποίηση ενώ βρίσκονταν υπό τη φροντίδα του. Η Μπάιλς, πρόσθεσε το όνομά της στη λίστα.
Ο Νάσαρ καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση. Ήταν μια ακόμα «νίκη» δική της και όλων των άλλων κοριτσιών: ένα «τέρας» μπήκε στη φυλακή, στόματα άνοιξαν, ο φόβος δεν μπορούσε πια να καλύπτει παραβατικές συμπεριφορές, τα «κοριτσάκια» βρήκαν τη δύναμη να φωνάξουν και να πουν την αλήθεια τους.
Μετά από 13 χρόνια αδιάκοπης εξάσκησης και ανταγωνισμού, Η Μπάιλς αποφάσισε να κάνει μια «αγρανάπαυση» ενός έτους, πριν συνεχίσει τις προπονήσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, οι οποίοι τελικά, λόγω COVID, έγιναν το 2021. Παλεύοντας όχι μόνο με την αποχή, αλλά και με θέματα ψυχικής υγείας, με άγχος και πίεση που δυσκολευόταν να διαχειριστεί, κατακτά τελικά στο τέλος το έβδομο Ολυμπιακό μετάλλιο της καριέρας της στη δοκό ισορροπίας.
Είχε αποσυρθεί από όλα τα προηγούμενα αγωνίσματα. Τον Ιούλιο του 2022, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν απένειμε την υψηλότερη πολιτική τιμή του έθνους, το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, σε 17 άτομα, συμπεριλαμβανομένης της Σιμόν Μπάιλς. Είναι το νεότερο άτομο που έλαβε ποτέ το μετάλλιο – μόλις στα 25 της χρόνια.
Θα δώσει το «παρόν» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι; Η Μπάιλς δείχνει να είναι καλά – σωματικά και κυρίως ψυχικά. Έχει παντρευτεί τον Τζόναθαν Όουενς, αθλητή του NFL, με τον οποίον γνωρίστηκαν σε ένα app γνωριμιών. Κυρίως, περνάει καλά μαζί του, δείχνει χαρούμενη, ευτυχισμένη, ίσως έτοιμη να κάνει παιδιά. Ίσως μετά το Παρίσι. Ίσως, αφού ορίσει νέα ρεκόρ – διότι δεν έχει μείνει και κανένα ρεκόρ που η Μπάιλς δεν έχει σπάσει…