Από το 2016 μέχρι σήμερα έχουν εκτελεστεί πάνω από τριάντα συμβόλαια θανάτου στους κύκλους της Ελληνικής Καμόρα με τελευταίο «ηχηρό» θύμα τον «Θείο Τζο», κατά κόσμο Γιάννη Σκαφτούρο. Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών στην ελληνική μαφία που μοιάζει να μην τελειώνει, άρχισε με την «αποστασία» ενός νονού από την ομάδα του, μια από τις πέντε που πριν έξι χρόνια διαφέντευαν τον κόσμο της νύχτας. Μετά άρχισαν να «τραγουδάνε» καλάσνικοφ και να «πέφτουν» κεφάλια!
Πριν από έξι χρόνια-η μέρα και ο μήνας παραμένουν άγνωστα στον πολύ κόσμο-ένα ηγετικό στέλεχος που ανήκε σε μια από τις πέντε ομάδες της Greek Mafia, αποφάσισε να «αλλάξει» στρατόπεδο εν μια νυκτί.
Σύμφωνα με αστικούς μύθους, πηγές της ΕΛΑΣ, ανθρώπους της νύχτας και μαφιόζους, από εκείνη την ημέρα που ο «Ιούδας» όπως τον αποκάλεσαν «πρόδωσε» την φατρία του, οι σφαίρες άρχισαν να πέφτουν σαν το χαλάζι.
Έκτοτε μετράμε τριάντα δολοφονίες στους κόλπους της Ελληνικής Καμόρα που περιλαμβάνουν μικρά «κεφάλια», έναν δημοσιογράφο και ηγετικά στελέχη όπως τον «Νονό των νονών» Βασίλη Στεφανάκο και τον Γιάννη Σκαφτούρο μεταξύ άλλων.
Ο τελευταίος κρυβόταν εδώ και μήνες ακόμη και σε σπηλιές γιατί ήξερε ότι ήταν ο επόμενος.
Όταν αποφάσισε να χαλαρώσει για λίγο το Πάσχα δεν υπολόγισε ότι εδώ και καιρό, στους κόλπους της Ελληνικής Μαφίας έχει χαθεί η έννοια της λέξης «τιμή», ή «μπέσα» για να ειπωθεί πιο λαϊκά.
Παλιότερα ένα συμβόλαιο θανάτου δεν εκτελούνταν αν το θύμα ήταν μαζί με τη γυναίκα του ή τα παιδιά του, αλλά μόνο όταν οι εκτελεστές τον έβρισκαν μόνο του.
Ο Σκαφτούρος γαζώθηκε από ριπές Καλάσνικοφ μπροστά στα μάτια της κόρης του και συγγενών του από δύο τουλάχιστον εκτελεστές που μπήκαν στην αυλή του πατρικού του στα Σκούρτα Βοιωτίας.
Η 22χρονη κόρη του και ο 45χρονος συμπέθερος του, τραυματίστηκαν ελαφρά από τις σφαίρες των δολοφόνων του «Θείου Τζο» όπως αποκαλούσαν έναν εκ των τελευταίων νονών, οι οποίοι φορούσαν κράνη και είχαν τουλάχιστον άλλους δύο συνεργούς.
Ο κύκλος του αίματος είχε ανοίξει πολύ νωρίτερα το 2016, αλλά το 2017 ένα πρωινό του Μαίου, όταν ο νονός της νύχτας Βασίλης Γρίβας πήγαινε το γιο του, ηλικίας 11 ετών, στο 2ο Δημοτικό Σχολείο στα Γλυκά Νερά, φούντωσε για τα καλά.
Ο παλιός body builder ήξερε ότι ήταν στο στόχαστρο, πρόσεχε πολύ αλλά δεν φαντάστηκε ποτέ ότι το τέλος του θα γραφόταν με αυτόπτη μάρτυρα τον γιο του.
Όταν ο Γρίβας πάρκαρε το αυτοκίνητο του έξω από το Δημοτικό Σχολείο που πήγαινε ο μικρός του ήταν ήρεμος, παρόλο που γνώριζε ότι κινδύνευε για κάποια παλιά αμαρτία της νύχτας, που κάποιος δεν είχε ξεχάσει.
Στα 47 του χρόνια πλέον ο πρώην body builder με το πλούσιο παρελθόν σε εκβιασμούς και είσπραξη χρεών, δεν ήταν πια το πρωτοπαλίκαρο του Θέμη Καλαποθαράκου.
Είχε κάνει φυλακή, είχε μπλέξει με άλλο βαρυποινίτη, γνωστό αφεντικό της νύχτας και πρόσεχε αλλά εκείνο το πρωί της 3ης Μαΐου, ήταν ένας πατέρας που πήγαινε το παιδί του σχολείο.
Πίστευε ότι υπήρχε ακόμη η «μπέσα» σε ότι είχε να κάνει με χτυπήματα, γιατί απλά δεν ήξερε ότι οι κανόνες είχαν αλλάξει και η συγκεκριμένη λέξη είχε απαλειφθεί στο νέο ξεκαθάρισμα λογαριασμών της Greek Mafia.
Ήταν 8:10 όταν ο μικρός αποβιβάστηκε από το αυτοκίνητο και ο Γρίβας πιθανότατα τον κοίταζε να απομακρύνεται, όταν από ένα Hyundai ένας άντρας κατεβαίνει και πλησιάζει με γρήγορα βήματα.
Το πάλαι ποτέ πρωτοπαλίκαρο της νύχτας πιθανότατα δεν είδε ποτέ τον δολοφόνο του, ο οποίος «άδειασε» πάνω του εννιά σφαίρες των εννιά χιλιοστών.
Ο γιος του είδε τον πατέρα του να εκτελείται από έναν άγνωστο, άρχισε να ουρλιάζει και να τρέχει προς την είσοδο, ενώ ο hitman επιβιβάστηκε στο Hyundai που οδηγούσε ο συνεργός του και έφυγαν.
Το αμάξι βρέθηκε αργότερα καμένο-συνήθης τακτική για να εξαφανιστούν τα όποια ίχνη-και αυτό το χτύπημα ήταν η αρχή για το επόμενο, αφού μετά τον Γρίβα «κληρώθηκε» το όνομα του Βασίλη Στεφανάκου.
Ο άνθρωπος με το βλέμμα που «σκότωνε»
Η φράση του Φρίντριχ Νίτσε «Οι συνέπειες των πράξεων μας, μας αρπάζουν από τον λαιμό. Τους είναι αδιάφορο αν στο μεταξύ έχουμε γίνει καλύτεροι» που ήταν ανηρτημένη στον προσωπικό λογαριασμό που διατηρούσε στο Facebook ο Βασίλης Στεφανάκος, έμελλε να αποδειχτεί προφητική.
Το απόγευμα της 3ης Ιανουαρίου του 2018, στο Χαϊδάρι, ο «Νονός των νονών» γαζώθηκε από το Καλάσνικοφ του εκτελεστή του, μέσα στην θωρακισμένη ΒΜW του.
Εκεί όπου γράφτηκε το ματωμένο τέλος της μυθιστορηματικής και ενίοτε βίαιης ζωής του, που τα είχε όλα στον υπερθετικό βαθμό γι’ αυτόν τον Μανιάτη που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, ένοιωθε άτρωτος και δεν φοβόταν.
Ίσως να πίστευε ότι κανείς δεν θα τολμούσε μια επίθεση εναντίον του, ότι κάποιοι θα τον είχαν ξεχάσει, αυτόν, το αφεντικό των αφεντικών της Ελληνικής μαφίας.
Τελικά, αυτοί οι «κάποιοι» τον θυμήθηκαν…
Οι δημοσιογράφοι του αστυνομικού ρεπορτάζ εκείνο το βράδυ μάταια έψαχναν ένα επίσημο βιογραφικό του Βασίλη Στεφανάκου, γιατί απλά δεν υπήρχε.
Υπήρχε όμως ο θρύλος που είχε χτίσει ως ο«σκληρός της νύχτας», αυτός που γεννήθηκε όταν μπήκε δυναμικά στον χώρο της Greek Mafia διεκδικώντας αυτό που πίστευε ότι πρέπει να έχει.
Έξυπνος, αποφασιστικός και προσεχτικός στις κινήσεις του, βρέθηκε να έχει στην κατοχή του εκθέσεις αυτοκινήτων, νυχτερινούς ναούς και λεφτά που αποκτήθηκαν όμως με άλλους τρόπους.
Κάτι που δεν τον ένοιαζε καθόλου, από την στιγμή που πέρασε στην αντίπερα όχθη και μπήκε στο μικροσκόπιο της αστυνομίας, πριν από τρεις και πλέον δεκαετίες.
Λάτρης του ωραίου φύλου, ο σκληρός της νύχτας εντρύφησε με πάθος σε ουκ ολίγες σχέσεις, άλλες σύντομες και άλλες πολύχρονες, σεβόμενος όμως πάντα τις γυναίκες που είχε δίπλα του.
Αρραβωνιάστηκε μια φορά, παντρεύτηκε την Κατερίνα Θωμαϊδου ενώ ήταν φυλακισμένος στην Λάρισα το 2010-είχε αποκτήσει έναν γιο μαζί της-ενώ διατηρούσε πολύχρονη σχέση και με δημοσιογράφο, η οποία του χάρισε μια κόρη.
Για τους ανθρώπους που τον ήξεραν, ήταν ένας ντόμπρος άνδρας που δεν έπαιρνε τον λόγο του πίσω ενώ για τους φίλους του μπορούσε να κάνει τα πάντα αν του ζητούσαν βοήθεια.
Υπάρχει φυσικά και η άλλη όψη του νομίσματος, αφού η ΕΛ.ΑΣ τον θεωρούσε ως έναν από τους μεγαλύτερους νονούς της νύχτας και αρχηγικό μέλος της μεγαλύτερης εγκληματικής οργάνωσης που έδρασε ποτέ στην χώρα μας.
Κατηγορήθηκε για επιθέσεις με βόμβες, για τοκογλυφία, για εκβιασμούς, για προστασία, για συμβόλαια θανάτου και για ηθική αυτουργία σε δολοφονίες και αποδράσεις.
Με βλέμμα που όταν ήθελε «σκότωνε» ο Στεφανάκος δεν φημιζόταν παλιότερα για την ψυχραιμία του, όταν ένοιωθε ότι κάποιος τον πρόσβαλε.
Η πένα, η ταβέρνα και ο Μελάς!
Το διαπίστωσε ένας άτυχος οδηγός, που είχε σταματήσει πίσω του σε ένα φανάρι, όταν αγνοώντας ποιος είναι μπροστά του άρχισε να κορνάρει όταν άναψε το πράσινο.
Ο Στεφανάκος που έστελνε ένα μήνυμα στο κινητό του, δεν έδωσε σημασία, παρά μόνο όταν άκουσε τον οδηγό να τον προσφωνεί με την πιο γνωστή ελληνική βρισιά: «Άντε ρε μαλάκα, κουνήσου…».
Κουνήθηκε και παραδόξως όπως εξομολογήθηκε off the record λίγα χρόνια μετά σε δημοσιογράφο διαπίστωσε ότι δεν οπλοφορούσε, οπότε βγήκε από το αυτοκίνητο με όπλο μια…πένα.
Με αυτήν μαχαίρωσε τον άτυχο οδηγό και έφυγε-ευτυχώς ο άνθρωπος έζησε-και λίγο αργότερα μετάνιωσε για ότι είχε κάνει και αποφάσισε να είναι πιο ψύχραιμος.
«Έβαλα την πένα, ματωμένη όπως ήταν σε μια πλαστική σακούλα» είπε στον δημοσιογράφο «και από τότε την έχω πάντα μαζί μου για να μου υπενθυμίζει ότι πρέπει να συγκρατώ τα νεύρα μου».
Μετά την έβγαλε και του την έδειξε, για να μην έχει καμία αμφιβολία.
Ήταν το ίδιο άτομο που όταν κατέβαινε στην Μάνη ένοιωθε άλλος άνθρωπος, πίνοντας τσίπουρα με τους φίλους του στην Αρεόπολη, εκεί όπου μια μέρα, ένας πελάτης παραπονέθηκε στον ιδιοκτήτη της ταβέρνας για την μουσική.
«Καλά ποιος ηλίθιος θέλει να ακούμε συνέχεια αυτόν τον Μελά;» ρώτησε και όταν του είπαν ποιος και του έδειξαν τον Βασίλη Στεφανάκο που δεν είχε καν ακούσει τι είπε, πλήρωσε τον λογαριασμό και έφυγε τρέχοντας.
Δήλωνε πάντα επιχειρηματίας, ακόμη και όταν τον συνέλαβαν το 2007, τότε που άρχισε η «διαμονή» του σε κατά τόπους σωφρονιστικά ιδρύματα.
Πέρασε από το Μαλανδρίνο, τα Τρίκαλα, την Λάρισα και τον Δομοκό πριν καταλήξει στον Κορυδαλλό με τον κολλητό του Παναγιώτη Βλαστό, τον άνθρωπο που δεν κοιμήθηκε στην φυλακή εκείνο το βράδυ, από την στιγμή που έμαθε την δολοφονία του Στεφανάκου.
Οι δυο τους είχαν πολύ στενή φιλική σχέση, μέχρι την ημέρα που ο Μανιάτης αποφυλακίσθηκε, στις 12 Αυγούστου του 2016, μετά από εννιά χρόνια εγκλεισμού.
Επέστρεψε στο Χαϊδάρι, στις δουλειές του και σε μια άλλη ζωή, που είχε όμορφες στιγμές με τα παιδιά του, τα οποία λάτρευε και μια καθημερινότητα που είχε ξεχάσει.
Κάποιοι από αυτούς που τον ήξεραν επιμένουν ότι ο Στεφανάκος δεν ήταν μόνο ο σκληρός της νύχτας, που δεν σήκωνε αντιρρήσεις.
Λένε ότι βοήθησε παιδιά που είχαν εθιστεί στα ναρκωτικά να απεξαρτηθούν και κάποιους άλλους οι οποίοι δέχονταν απειλές να νοιώσουν ότι δεν κινδυνεύουν.
Δήλωνε πάντα αριστερός, ψήφιζε πάντα ΚΚΕ Εσωτερικού και τα παράγωγά του αργότερα ενώ στην Φυλακή είχε στενές σχέσεις με τα μέλη των «Πυρήνων της Φωτιάς».
Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις είχε δηλώσει ότι «υπολογίζω τους πάντες αλλά δεν φοβάμαι» κάτι που ίσχυε πραγματικά λένε άνθρωποι που τον έχουν γνωρίσει.
Στην προσωπική του σελίδα στο facebook ήταν πάρα πολλά τα σχόλια που άρχισαν να ανεβαίνουν λίγες ώρες μετά την μαφιόζικη εκτέλεση του ανθρώπου που πίστευε ότι κανείς ίσως, όσο και αν το ήθελε, δεν θα τολμούσε να βγάλει συμβόλαιο θανάτου με το όνομά του.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά εμπεριείχε την φράση «Ορφάνεψαν τα παντελόνια απόψε…».
Μια φράση που πιθανόν να εκφράζει πολλούς από τους ανθρώπους που τον έζησαν και είχαν φιλικές σχέσεις μαζί του, αγνοώντας συνειδητά τα όσα είχε κάνει ο Στεφανάκος που κυνηγούσε χρόνια η ΕΛ.ΑΣ.
Αυτός που τελικά γαζώθηκε από μια ντουζίνα σφαίρες, σε μια σκηνή που θα μπορούσε να υπάρχει άνετα σε μια μαφιόζικη ταινία, με θέμα την άνοδο και την πτώση ενός Νονού από την Μάνη, που όπως πολλοί όμοιοι του, δεν πρόλαβε να γεράσει.
Μετά την δολοφονία του άρχισε ένα αέναο γαϊτανάκι εκτελέσεων με τις σφαίρες να πέφτουν βροχή και το έδαφος να βάφεται κόκκινο από το αίμα των θυμάτων.
* Το παρόν άρθρο είναι ένα μικρό κομμάτι από το αφιέρωμα 12 σελίδων που θα βρεις στο 5ο τεύχος του Nitro Magazine που κυκλοφορεί στα περίπτερα
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
