Ο Mauro Morandi, γνωστός ως o Ιταλός Ροβινσώνας Κρούσος, ήταν φροντιστής του νησιού Budelli της Σαρδηνίας. Αν και είχε γίνει γνωστός μέσα από το διαδίκτυο, βυθίστηκε για 33 χρόνια στη σιωπή, στη μοναξιά και στη γαλήνη της φύσης, ενώ ζούσε σε μια παλιά πέτρινη καλύβα της παραλίας.

Η μόνη του συντροφιά ήταν η φύση και ζούσε μια λιτή ζωή. Απαρνήθηκε τις ανέσεις και επέλεξε μια μοναστική ύπαρξη αυτοστοχασμού και διαλογισμού στη ροζ παραλία του Budelli, κάτι που ήρθε στο τέλος του. 

Μετά από χρόνια αγώνα με τις αρχές του θαλάσσιου πάρκου που ήθελαν να τον εκδιώξουν για να μετατρέψουν το νησί σε περιβαλλοντικό παρατηρητήριο, ο Morandi αποδέχτηκε την κατάσταση. Τον Μάιο δημοσίευσε ένα μήνυμα παραίτησης και έφυγε.

Αναγκάστηκε να μετακομίσει σε ένα σπίτι και να ξεκινήσει μια νέα ζωή, που μπορεί να είναι δύσκολη για τον καθένα, πόσο μάλλον για έναν 82χρονο που έχει περάσει τρεις δεκαετίες ζώντας σαν ερημίτης σε ένα παράδεισο νησί.

«Τίποτα δεν τελειώνει πραγματικά», λέει ο Morandi στο CNN. «Είμαι η ζωντανή απόδειξη ότι μια δεύτερη, νέα ζωή είναι δυνατή. Μπορείτε πάντα να ξεκινήσετε από την αρχή, ακόμη και αν είστε άνω των 80 ετών, επειδή υπάρχουν άλλα πράγματα που μπορείτε να ζήσετε, ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος».

Η νέα ζωή του Morandi

Αποδεικνύοντας την άποψή του, ο Morandi προφανώς περνάει καλά από τότε που επέστρεψε στον πολιτισμό στο κατοικημένο νησί La Maddalena, όχι πολύ μακριά από το Budelli. Ο ίδιος δηλώνει χαρούμενος που προσαρμόστηκε ξανά στις ανέσεις και στον πολιτισμό.

Πλέον το μικροσκοπικό ασβεστωμένο νέο του σπίτι, με βεράντα με θέα στη θάλασσα, βρίσκεται στην πολυσύχναστη τουριστική πόλη της La Maddalena, αν και κρυμμένο σε μια πιο ήσυχη τοποθεσία που του εξασφαλίζει την ιδιωτική του ζωή.

Χρησιμοποιώντας τη σύνταξή του από την προηγούμενη ζωή του ως δάσκαλος, αγόρασε ένα διαμέρισμα με όλες τις πολυτέλειες και προσπαθεί να αναπτύξει τις επικοινωνιακές του ικανότητες. Μετά από χρόνια μοναξιάς είναι τώρα πρόθυμος να μιλήσει με ανθρώπους, να ανταλλάξει απόψεις και να δημοσιεύσει φωτογραφίες και σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα για να αλληλεπιδράσει με τον κόσμο, ενώ γράφει και τα απομνημονεύματά του.

Κατάγεται από τη Modena της βόρειας Ιταλίας και μετακόμισε στο πρώην σπίτι του στο Budelli το 1989 τυχαία, ενώ προσπαθούσε να σαλπάρει από την Ιταλία στην Πολυνησία. Ερωτεύτηκε τα κρυστάλλινα νερά της, τις κοραλλιογενείς άμμους και τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα. Έτσι έγινε ο φροντιστής της.

Ενώ συναντούσε περιστασιακούς επισκέπτες του νησιού, έχει ζήσει κυρίως μόνος του, καθώς δεν είχε την επιθυμία να επικοινωνεί με ανθρώπους. Τα τελευταία χρόνια η διαδικτυακή του παρουσία, τον συνέδεσε με την εικονική κοινότητα.

Λέει ότι του λείπει η σιωπή του Budelli. Δεν έχει συνηθίσει τον θόρυβο των αυτοκινήτων, των φορτηγών και των μηχανών, αλλά συνολικά του αρέσει το νέο του περιβάλλον, το οποίο βρίσκει αρκετά χαλαρωτικό. Στα προνόμια περιλαμβάνονται μια ολοκαίνουργια, πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα, ένα υπνοδωμάτιο με κρεβάτι king size και ένα ντους.

Ένα άλλο πλεονέκτημα της επιστροφής στον πολιτισμό είναι η αναζωπύρωση μιας παλιάς φλόγας, καθώς μοιράζεται τη νέα του κατοικία με μια πρώην αγαπημένη του. Ακόμα το σπιτικό φαγητό του θυμίζει την «γεύση της ζωής» που τόσα χρόνια είχε απαρνηθεί. Ποιος, επίσης, μπορεί να πει όχι σε ένα ποτήρι κρασί και λικέρ;

Παρόλα αυτά δεν καταχράζεται τις ανέσεις της νέα τους ζωής και επιλέγει να ζει λιτά. «Εξακολουθώ να κάνω μια απλή ζωή, το πρωί κατεβαίνω στην Cala Gavetta για να αγοράσω φρέσκο ​​ψάρι από το ψαράδες. Τέλος, μετά από τόσα χρόνια αποχής, μπορώ να απολαύσω ξανά τα ψάρια.

Στο νησί δεν είχα σκάφος, οπότε δεν μπορούσα να ψαρέψω και το φαγητό ήταν λιγοστό και περιορισμένο. Πάντα έπρεπε να περιμένω να μου φέρουν οι άνθρωποι τρόφιμα από την ηπειρωτική χώρα και όταν δεν μπορούσαν να έρθουν, έπρεπε να φτιάξω ό, τι είχα. Εδώ, αν χρειαστεί να αγοράσω κάτι, περπατώ στην πόλη».

Παραδέχεται μάλιστα ότι η ζωή σαν ερημίτης είχε αρχίσει να γίνεται δύσκολη, ειδικά τον περασμένο χειμώνα. Οι χαμηλότερες από τις συνηθισμένες θερμοκρασίες και οι ζοφερές συνθήκες δεν άφηναν ότι το ψυγείο με ηλιακή ενέργεια να διατηρήσει τα τρόφιμα φρέσκα, αφήνοντάς τον να τρέφεται με κονσέρβες για μήνες.

Ο Morandi επίσης είχε ταξιδέψει στις Άλπεις, δημοσιεύοντας φωτογραφίες από το ταξίδι στο διαδίκτυο όπου έτρωγε ψητό κρέας με πατάτες και ντομάτες, εξερευνώντας το Mont Blanc και επισκέπτοντας γραφικά ορεινά χωριά. Σχεδιάζει να επιστρέψει στις Άλπεις τα Χριστούγεννα.

Τώρα είναι πλήρως εμβολιασμένος για τον Covid-19 και χαρούμενος που φορά μάσκα δημόσια. Συχνά παίρνει το πρωινό του στην ταράτσα του σπιτιού του και απολαμβάνει να συναναστρέφεται με τους ντόπιους.

«Ήμουν έκπληκτος με το πόσοι είναι φιλικοί και συνήθως με καλούν για καφέ, μεσημεριανό ή δείπνο. Ανησυχούσα ότι οι ντόπιοι δεν θα με υποδεχτούν θερμά. Είμαι χαρούμενος που δεν με μισούν όλοι, μόνο εκείνοι που ζήλευαν τη ζωή που έκανα στην Budelli. Πολλοί με αγαπούν. Έρχονται και με συγχαίρουν για τα όσα πέρασα, θέλουν να φωτογραφηθούν μαζί μου ».

Πολλοί άνθρωποι, ειδικά στο εξωτερικό, τον βλέπουν σαν ήρωα επειδή αφιέρωσε τη ζωή του στη διαφύλαξη του νησιού, ενώ άλλοι ισχυρίστηκαν ότι χρησιμοποιούσε έναν “bon sauvage” μύθο για να κρύψει το γεγονός ότι ήταν παράνομος κάτοικος.

Τι συνέβη με το Budelli

Η ιδιοκτησία του Budelli άλλαξε αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια. Από το 2015, ανήκει στο Εθνικό Πάρκο La Maddalena, καθιστώντας τον ρόλο σαν φροντιστή του Morandi παρωχημένο.

Οι αρχές δήλωσαν στο CNN ότι απλώς τηρούν τον νόμο «αποκαθιστώντας την παράνομη δομή» στην οποία ζούσε, ένα πρώην ραδιοφωνικό σταθμό του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Είπαν ότι δεν είχε το δικαίωμα για να μείνει στο νησί δεδομένου ότι δεν ήταν πλέον ιδιωτικό.

Η μάχη του Morandi για να παραμείνει έγινε παγκοσμίως πρωτοσέλιδο και ακόμη και τώρα που έφυγε, εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο. Έγραψε ένα βιβλίο για τη ζωή του στο νησί, έχει σχεδιάσει ένα δεύτερο και λέει ότι η ιστορία του μπορεί σύντομα να γίνει το θέμα μιας ταινίας.

Το μέλλον του το βλέπει στη Maddalena, όπου έχει ήδη ενσωματωθεί, αν και ανησυχεί για το νησί, καθώς για χρόνια μάζευε τα σκουπίδια που πέταγαν οι τουρίστες, κάτι που τώρα μπορεί να μην συμβαίνει.