Μπορεί στο Lord of the Rings, ο Frodo να πέρασε τα μύρια όσα για το δαχτυλίδι της δύναμης, που εξουσίαζε τα υπόλοιπα 19, προκειμένου να το καταστρέψει, στην πραγματική ζωή ωστόσο, κάποια άλλα δαχτυλίδια φυλάσσονται σαν ιερό δισκοπότηρο. Καθόλου τυχαίος ο παραλληλισμός όπως καταλαβαίνετε, αφού πρόκειται για δαχτυλίδια που εντοπίστηκαν στο μοναστήρι Santo Estevo de Ribas de Sil, στη Γαλικία της Ισπανίας, στην πόλη Ourense. Μάλιστα, χρονολογούνται περίπου στα 1000 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι κουβαλούν πάνω τους και μία μοναδική ιστορία.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ανακάλυψη τους έγινε μετά από έργο που ανέλαβε η Xunta de Galicia για την αποκατάσταση της εκκλησίας του San Esteban, στο πλαίσιο ενός προγράμματος ανάκτησης, αποκατάστασης και ενίσχυσης του πολιτιστικού εξοπλισμού της Ribera Sacra, με στόχο να επιλέξει να ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Unesco το 2021.
Το μοναστήρι Santo Estevo de Ribas de Sil να πούμε ότι το 1923 κυρήχθηκε ως Εθνικό Μνημείο και το 1985 ως καθολικό μοναστηριακό συγκρότημα Πολιτιστικού Ενδιαφέροντος. Οι ρίζες του ξεκινούν περίπου το 921, όπως και τα υπόλοιπα μοναστήρια της περιοχής, ενώ τον 12ο αιώνα έγινε το κύριο μοναστήρι και ένα από τα πιο αξιόλογα της Γαλικίας, μέχρι που εγκαταλείφθηκε το 1985.
Στο οικόσημο του μοναστηριού υπάρχουν εννέα μίτρες, κι αυτό γιατί μεταξύ 10ου και 11ου αιώνα ήταν ο τόπος διαμονής εννέα επισκόπων, οι οποίοι βέβαια έγιναν γνωστοί ανά τον κόσμο για τα δαχτυλίδια που είχαν στην κατοχή τους. Αυτά δεν ήταν οποιαδήποτε δαχτυλίδια, φυσικά, αφού λέγεται πως είχαν θεραπευτικές ιδιότητες. Η δημοφιλία τους γνώρισε άνθηση μέχρι και τον 12ο αιώνα, με τα προσκυνήματα που παρακινήθηκαν από τους εννέα επισκόπους, κάνοντας το μοναστήρι μονόδρομο για τους πιστούς. Μετά τον θάνατο τους, τάφηκαν εκεί, ωστόσο όταν έγινε η ανέγερση της Μονής των Επισκόπων, τα λείψανα τους μεταφέρθηκαν και η ονομασία τους δόθηκε στο μοναστήρι, έως τον 15ο αιώνα που μεταφέρθηκαν στην εκκλησία.
Στην όψη τους είναι ασημένια με το μικρότερο να έχει διάμετρο 20 χιλιοστά, έχοντας χάσει την πέτρα του, ενώ ένα άλλο είναι 23 χιλιοστά με τιρκουάζ πέτρα και τα άλλα δυο με λευκές. Ένα εξ αυτών είναι χαραγμένο, αλλά δεν μπορεί να καθοριστεί αν είναι εξαιτίας της φθοράς.
Τα δαχτυλίδια των επισκόπων
Στη διάρκεια λοιπόν των εργασιών βρέθηκαν τέσσερα ασημένια δαχτυλίδια, στο εσωτερικό μιας τεφροδόχου, η οποία βρισκόταν ανάμεσα στα λείψανα. Στο εσωτερικό της υπήρχε μια τσάντα κεντημένη με χρυσή κλωστή, η οποία έκρυβε τα τέσσερα δαχτυλίδια.
Σύμφωνα με την επισκοπή της Ourense, βρέθηκαν και δύο έγγραφα, εκ των οποίων το ένα έγραφε: «Αυτά τα τέσσερα δαχτυλίδια είναι αυτά που έχουν σωθεί από τους εννέα επισκόπους. Τα υπόλοιπα έχουν εξαφανιστεί. Μέσω αυτών περνάει νερό για τους αρρώστους και θεραπεύουν πολλούς».
Ο Luis Manuel Cuña Ramos, Επίσκοπος και εκπρόσωπος της κληρονομιάς και της περιουσίας της επισκοπής, είχε αναφέρει στο La Voz de Galicia ότι τα δαχτυλίδια είναι απλά και είναι κατασκευασμένα από ασήμι λιωμένο με άλλο μέταλλο, ενώ η τσάντα στην οποία βρέθηκαν ήταν καλυμμένη με σκόνη από προηγούμενες εργασίες στην εκκλησία.
Τα δαχτυλίδια επικυρώθηκαν από ομάδα της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Xunta de Galicia και τις ομάδες αποκατάστασης του Μουσείου του Βατικανού. Ερευνητές σε μεσαιωνικά κοσμήματα και υφάσματα αντίκες θα βοηθήσουν επίσης στον έλεγχο της ταυτότητας των δαχτυλιδιών.
Οι θεραπευτικές τους ιδιότητες τεκμηριωθήκαν στο παρελθόν, κάποιες από αυτές υπάρχουν και γραπτώς, όπως η ιστορία ενός τυφλού κοριτσιού εκ γενετής και ενός άνδρα ανάπηρου που δεν μπορούσε να κουνηθεί για περισσότερο από ένα χρόνο. Φαντάζεστε τι έγινε και στις δύο ιστορίες. Επίσης, έχει καταγραφεί πως κατά τη διάρκεια της μεταφοράς των λειψάνων, κάποιοι βρήκαν την υγεία τους.
Βρέθηκαν στο ίδιο σημείο που γράφεται και σε μυθιστόρημα
Υπάρχει όμως και κάτι αξιοπερίεργο. Κατά μία σύμπτωση, τα δαχτυλίδια βρέθηκαν στο ίδιο σημείο όπου υποτίθεται ότι εντοπίζονται και σε ένα μυθιστόρημα, αυτό της María Oruña με τίτλο El Bosque De Los Cuatro Vientos. Σε αυτό η ηρωίδα τα αναζητά και τα βρίσκει ακριβώς εκεί που εντοπίστηκαν και στην πραγματικότητα.
Η Oruña είπε ότι «κανείς δεν πίστευε στον θρύλο και το γεγονός ότι τα αρχαία λείψανα εμφανίζονται τώρα νομιμοποιεί το έργο ντοκιμαντέρ πίσω από αυτό», ενώ στο twitter έγραψε: «Όλοι γνώριζαν ότι οι εννέα επίσκοποι αναπαύονταν στο Santo Estevo. Πολύ λίγοι πίστευαν στον θρύλο των θαυματουργών διαχτυλιδιών. Τώρα που ο κύκλος που ξεκίνησε πριν από 1000 χρόνια κλείνει, ο θρύλος αναδύεται».
