Στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ φιλοξενήθηκε σήμερα ο Μίμης Ανδρουλάκης με αρκετές άγνωστες ιστορίες των προηγούμενων δεκαετιών στα πολιτικά και όχι μόνο πράγματα της χώρας να βγαίνουν από τα χείλη του.

Ο κ. Ανδρουλάκης μέσα από το βιβλίο του «Κάτω από τις στάχτες» δεν εξιστορεί μόνο τα γεγονότα, από τη Μεταπολίτευση και μετά, αλλά ρίχνει φως στο παρασκήνιο της εποχής.

Στις πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης τον Νοέμβριο του 1974 καταγράφηκε ο απόλυτος θρίαμβος του Κωνσταντίνου Καραμανλή και η αποτυχία της Ενωμένης Αριστεράς, ενώ το νεοσύστατο ΠΑΣΟΚ ήρθε τρίτο κόμμα μετά την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Μαύρου. Το 13,6% και οι 12 έδρες που απέσπασε ο Ανδρέας Παπανδρέου θεωρείτο από τον ίδιο εξευτελιστικό.

Είχε «βυθιστεί σε πραγματική ψυχοπαθολογική κατάθλιψη και ενημερώνει τους έμπιστους επιτελείς του ότι εγκαταλείπει τον πολιτικό στίβο και συνεχίζει την ακαδημαϊκή του καριέρα στον Καναδά». Ολοι έπεσαν πάνω του να του γυρίσουν τα μυαλά.

Εντέλει, κατά τον θρύλο τον οποίο διηγήθηκε ο Μίμης Ανδρουλάκης, το κατάφερε μόνο ο Βασίλης Τσιτσάνης. Ενας προσωπικός του φίλος, καλός χορευτής, ο Εκτορας, τον προέτρεψε να συμπεριλάβουν το «Χάραμα» στις εκδηλώσεις αποχαιρετισμού της Ελλάδας.

Ο Ανδρέας μαγνητισμένος, ελαφρά πιωμένος, σηκώνεται με τελετουργικές κινήσεις κι αφήνεται στον ρυθμό του ζεϊμπέκικου. Το μισό μαγαζί γονατιστό γύρω από το πάλκο χτυπά τα χέρια, οι άλλοι στα τραπέζια τραγουδούν. Όταν τελειώνει το τραγούδι, ο Βασίλης σηκώνεται και υποκλίνεται στον «Μεγάλο». Το μαγαζί όρθιο αποθεώνει τον Ανδρέα.

«Θα μείνω, θα παλέψω, θα κερδίσω, είμαι της Γερακίνας γιος». «Δεν ξανάπε κουβέντα για τον Καναδά». Το σκηνικό βεβαίως δεν ήταν εντελώς αυθόρμητο αλλά είχε προετοιμαστεί κι ο Τσιτσάνης ήταν μιλημένος: «Ο Μεγάλος είναι λιώμα, κοίτα να τον ανεβάσεις».

Υπάρχει κι ένα μυστικό γύρω από τα διάσημα ζεϊμπέκικα του Ανδρέα. «Στον Καναδά, τα χρόνια της δικτατορίας, μερικοί ξύπνιοι ανδρεϊκοί συμβουλεύουν τον αρχηγό του ΠΑΚ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα): “Για να επιστρέψεις στην Ελλάδα λαϊκός ηγέτης, πρέπει να αποτινάξεις τη ρετσινιά του Αμερικανού τεχνοκράτη ακαδημαϊκού. Το κλειδί για να ταυτιστείς με τον λαό είναι το ζεϊμπέκικο”».

Έτσι επιστρατεύθηκε κάποιος Πανταζής, κρυφοκομμουνιστής, που έστηνε «μαγαζιά» στον Καναδά για να του κάνει μυστικά ταχύρρυθμα μαθήματα ζεϊμπέκικου.