O Διευθύνων Σύμβουλος της Apple, Tim Cook, έδωσε συνέντευξη στο Vanity Fair και αποκάλυψε ότι η πρώτη φορά που είδε το Apple Vision Pro, δεν ονομαζόταν έτσι.
Ήταν χρόνια πριν. Ίσως έξι, επτά ή ακόμα και οκτώ. Πριν η εταιρεία χτίσει το Apple Park, στο γραφείο του οποίου ο Cook παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στον δημοσιογράφο του διάσημου αμερικανικού περιοδικού Nick Bilton.
Για πρώτη φορά είδε το Apple Vision Pro στο Mariani 1, ένα χαμηλό κτίριο στο Apple Infinite Loop campus. Αυτό το μέρος είναι τόσο μυστικό, που είναι γνωστό ως μία από τις εγκαταστάσεις «black ops» της Apple. Σχεδόν κανένας από τους χιλιάδες εργαζόμενους της Apple δεν έχουν πατήσει το πόδι τους εκεί.
Υπάρχουν πολλά συστήματα ασφαλείας εκεί. Αλλά ο Cook είναι ο διευθύνων σύμβουλος και μπορεί να πάει οπουδήποτε. Έτσι, περπάτησε μπροστά από γραφεία όπου σχεδιάστηκαν αναδιπλούμενα iPhone και MacBook με αναδιπλούμενα πληκτρολόγια ή διαφανείς τηλεοράσεις. Αυτές οι συσκευές δεν θα βγουν ποτέ από αυτό το κτίριο. Σφραγίζονται και κλειδώνονται σε ντουλάπια και δεν τις βλέπεις κανείς.
Σε αυτό το κτίριο εφευρέθηκαν το iPod και το iPhone. Αυτό το ίδιο κτίριο, όπου ο Cook βρίσκει την ομάδα βιομηχανικού σχεδιασμού να εργάζεται σε αυτό το πράγμα που σχεδόν κανείς άλλος δεν ξέρει ότι υπάρχει. Ο Mike Rockwell, αντιπρόεδρος του Vision Products Group της Apple, είναι εκεί όταν μπήκε ο Cook και το δει. Είναι σαν ένα «τέρας», είπε ο Cook.
Ο Cook έπρεπε να τοποθετήσει αυτό που είχαν σχεδιάσει αρχικά οι μηχανικοί γύρω από το πρόσωπό του. Ήταν σαν ένα γιγαντιαίο κουτί. «Δεν το φορούσες εκείνη την εποχή», λέει.
«Δεν φοριόταν». Η συσκευή θυμάται έχει καλώδια που έβγαιναν από αυτήν. Αυτά ήταν στο πάτωμα και συνδέονταν με έναν υπερυπολογιστή, που ήταν σε άλλο δωμάτιο. Ο Tim Cook βλέποντας μέσα από τη συσκευή πίστευε ότι ταξίδευε στο φεγγάρι!
Αλλά ο Cook δεν έβλεπε μόνο στο φεγγάρι. Σε αυτό το δωμάτιο έβλεπε τον Rockwell και άλλους υπαλλήλους της Apple. Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή κατάλαβε τη σημαίνουν όλα αυτά. Σαν να του έλεγε κάτι το σύμπαν. Γνώριζε ότι αυτό θα είναι το μέλλον της πληροφορικής και της ψυχαγωγίας, των εφαρμογών και των αναμνήσεων και ότι αυτή η συσκευή τυλιγμένη γύρω από το κεφάλι του θα άλλαζε τα πάντα. Εκείνη τη στιγμή αποφάσισε ότι η Apple έπρεπε να κάνει αυτό το πράγμα την επόμενη κατηγορία προϊόντων της.
Αυτό που δεν ήξερε ο Cook ήταν πώς οι μηχανικοί του θα κατάφερναν να συρρικνώσουν στο μέγεθος ενός ζευγαριού γυαλιών που ζυγίζει λίγο περισσότερο από ένα κουτί μακαρόνια αυτό το πράγμα που για να δουλέψει χρειαζόταν έναν υπερυπολογιστή, ανεμιστήρες και πολλαπλές οθόνες.
«Ήξερα εδώ και χρόνια ότι θα φτάσουμε εδώ», είπε ο Cook. «Δεν ήξερα πότε, αλλά ήξερα ότι θα φτάσουμε εδώ».
Τώρα ήρθε επιτέλους η ώρα. Το πρώτο Vision Pro θα φτάσει στα καταστήματα την Παρασκευή (2/1), με δεκάδες χιλιάδες εμμονικούς της Apple να το έχουν ήδη προπαραγγείλει.
Φυσικά, οι φίλοι της Apple έχει πειστεί και θα το αγοράσουν. Αυτό που γνωρίζουν ο Cook και τα στελέχη της Apple είναι ότι η εταιρεία πρέπει να πείσει όλους τους άλλους ότι, στη δική τους καθημερινή ζωή, για δουλειά ή ψυχαγωγία ή διαλογισμό ή αποτύπωση των πιο σουρεαλιστικών οικογενειακών αναμνήσεων ή όλα τα παραπάνω, πρέπει να ξοδέψουν 3.500 δολάρια σε έναν χωρικό υπολογιστή.
Δεν θα είναι δύσκολο να κάνετε τους ανθρώπους να δοκιμάσουν το Apple Vision Pro. Η αγορά του μπορεί να είναι μια άλλη ιστορία.
«Θα έλεγα ότι η εμπειρία μου ήταν θρησκευτική», λέει ο σκηνοθέτης James Cameron όταν ρωτήθηκε για την πρώτη του συνάντηση με το Apple Vision Pro. «Ήμουν σκεπτικός στην αρχή».
Ένας άλλος γνωστός σκηνοθέτης, ο Jon Favreau είπε ότι ήταν «εντυπωσιασμένος» από την τεχνολογία. (Ο Favreau δημιούργησε περιεχόμενο για την Apple ειδικά για να παρουσιάσει τις δυνατότητες 3D της συσκευής, όπου ένας δεινόσαυρος βγαίνει από μια οθόνη και μοιάζει σαν να θέλει να σας φάει.)
«Είμαι ενθουσιασμένος από το είδος της ιστορίας είπα, κάτι που δεν μπορούσα να πω πριν», είπε.
Ο Bilton στη συνέχεια περπάτησε και έφτασε μέχρι το Steve Jobs Theater, ένα στρογγυλό κτίριο με τοίχους κατασκευασμένους από γυαλί που συγκρατούν μια τεράστια κυλινδρική οροφή που μοιάζει σαν να στηρίζεται στον αέρα.
Ήταν η πρώτη φορά που επισκέφτηκα το “SJT”, είπε. Πρόκειται για την αίθουσα που αποτελεί φόρο τιμής στον άνθρωπο, τον θρύλο, τον τύπο που ονειρεύτηκε όλα αυτά.
«Ένας υπάλληλος της Apple βγήκε κρατώντας μια θήκη στο μέγεθος ενός κουτιού φαγητού και ήξερα τι ήταν μέσα. Ναι, είναι ένα από αυτά. Και βλέποντάς τον μου θύμισε ότι όταν είχα μιλήσει για πρώτη φορά με την Apple μήνες νωρίτερα, δεν είχα απολύτως καμία επιθυμία να δοκιμάσω αυτό που υπήρχε μέσα σε αυτή τη θήκη», αναφέρει.
Δεν παρακολούθησα την κεντρική ομιλία του Cook τον Ιούνιο σχετικά με το Apple Vision Pro. Δεν διάβασα τις αναρτήσεις ή τις εικασίες στα κοινωνικά μέσα. Απλώς συνέχισα να σκρολάρω, όπως κάνω όταν βλέπω κάτι για τον Harry και τη Meghan. Το είπα αυτό στον Cook καθώς καθόμουν μαζί του στο ίδιο χώρο όπου έκανε αυτή την κεντρική ομιλία, επειδή έχω ξαναδεί αυτό το έργο και ξέρω πώς είναι η πρώτη πράξη και η δεύτερη πράξη και ξέρω πώς τελειώνει.
Το 2013, σε μια αίθουσα συνεδριάσεων στο Λος Άντζελες, τοποθέτησα για πρώτη φορά στο κεφάλι μου ένα σετ μικροφώνου-ακουστικών Oculus VR. (Η Oculus αγοράστηκε αργότερα από το Facebook, το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε Meta.). «Αρχικά έκανα γουάου αλλά μετά από λίγη ώρα νιώθω κλειστοφοβία.»
Την τελευταία δεκαετία, καθώς τα γραφικά έγιναν καλύτερα και τα τσιπ πιο γρήγορα, το ίδιο πράγμα συνέχισε να συμβαίνει με κάθε νέα συσκευή VR. Rift, Vive, Quest, Quest 2 και Quest 3. Τα χρησιμοποίησα όλα μία ή δύο φορές και μετά τα έβαζα στο συρτάρι ή ένα ντουλάπι ή ένα κουτί στο υπόγειό μου επειδή δεν ήθελα να νιώσω την κλειστοφοβία που νιώθω όταν βάζω κάτι στο πρόσωπό μου.
Στη συνέχεια, τον περασμένο Αύγουστο, προσκλήθηκα στο γραφείο της Apple στο Λος Άντζελες, για να βιώσω αυτό που νόμιζα ότι θα ήταν μια ακόμη συσκευή VR.
Καθόμουν σε ένα δωμάτιο με λευκά δρύινα έπιπλα και γυαλισμένα πατώματα και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πόσος χρόνος θα μου έπαιρνε για να φτάσω σπίτι. Κάθισα σε αυτόν τον γκρι καναπέ και ένας υπάλληλος της Apple μου είπε να απλώσω το χέρι μου και να πιάσω το Apple Vision Pro μπροστά μου και να το τοποθετήσω στο κεφάλι μου, κάτι που έκανα, απρόθυμα, θέλοντας απλώς να το ξεπεράσω και στη συνέχεια – όπως περίμενα – ο κόσμος εξαφανίστηκε, όπως συμβαίνει πάντα με τα ακουστικά VR. Αλλά αυτό κράτησε μόνο για λίγα δευτερόλεπτα, επειδή μια ψηφιακή κουρτίνα τραβήχτηκε πίσω. Μπορούσα να δω τα χέρια και τα πόδια μου και στη συνέχεια τα εικονίδια της εφαρμογής Apple εμφανίστηκαν μπροστά μου.
Αυτό ήταν τόσο μακριά από ένα ακουστικό VR όσο το παιδικό ποδήλατο Schwinn είναι από ένα ιδιωτικό τζετ Gulfstream G800.
Με το Vision Pro, μπορούσα να κοιτάξω ένα εικονίδιο εφαρμογής και απλώς να πατήσω τα δάχτυλά μου μαζί και η εφαρμογή θα άνοιγε. Και τότε κρεμόταν μπροστά μου. Στην πιο ξεκάθαρη ανάλυση που είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Θα μπορούσα να περάσω μέσα από εικόνες με τα χέρια μου, να μετακινήσω πράγματα με τα δάχτυλά μου.
Σε αντίθεση με άλλα ακουστικά VR, όπου πρέπει να χρησιμοποιήσετε ένα χειριστήριο που αισθάνεται σαν να έχετε νύχια αστακού για χέρια, με το Apple Vision Pro τα μάτια σας γίνονται το ποντίκι απολύτως απρόσκοπτα. «Είναι συγκλονιστικό», μου είπε ο Cook όταν του είπα για την εμπειρία μου. «Ζούμε σε έναν 3D κόσμο, αλλά το περιεχόμενο που απολαμβάνουμε είναι επίπεδο».
Κατά τη διάρκεια αυτού του πρώτου demo πήγα στο εμβληματικό στρωματοηφαίστειο Mount Hood στο Όρεγκον και μπορούσα να ακούσω και να δω ένα εκατομμύριο σταγόνες βροχής να πέφτουν στη λίμνη Mirror, τόσο πολύ που ένιωσα σαν να ήμουν εκεί, και το μόνο πράγμα που έλειπε ήταν η γήινη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος.
Αλληλοεπιδρούσα με γραφικά στον αέρα που ήταν πιο καθαρά από οτιδήποτε είχα δει ποτέ πριν. Και τα άγγιξα όλα με τα δάχτυλά μου, όχι με ποντίκι ή πληκτρολόγιο. Είδα χωρικά βίντεο για πρώτη φορά.
Έφυγα από τα γραφεία της Apple εκείνη την ημέρα και πήγα σε μια κοντινή καφετέρια και όταν άνοιξα τον φορητό υπολογιστή μου, έναν σχετικά νέο υπολογιστή, ένιωσα σαν ένα λείψανο που ανασύρθηκε από τα ερείπια ενός εργοστασίου παραγωγής ενέργειας της σοβιετικής εποχής.
«Ξέρετε, μία από τις πιο συνηθισμένες αντιδράσεις που αγαπάμε είναι ότι οι άνθρωποι λένε: «Περίμενε, χρειάζομαι μόνο ένα λεπτό. Πρέπει να επεξεργαστώ αυτό που μόλις συνέβη», δήλωσε ο Greg «Joz» Joswiak, αντιπρόεδρος παγκόσμιου μάρκετινγκ της Apple, καθώς τρώγαμε μεσημεριανό γεύμα στο Apple Park. «Πόσο ωραίο είναι αυτό; Πόσο συχνά οι άνθρωποι έχουν μια εμπειρία προϊόντος όπου μένουν άφωνοι, σωστά;»
Δεν έμεινα πραγματικά άφωνος μέχρι το δεύτερο demo. Λίγους μήνες μετά την αρχική μου εμπειρία, επέστρεψα στα γραφεία του Λος Άντζελες. Δύο υπάλληλοι της Apple με οδήγησαν σε ένα δωμάτιο. Έβαλα το Apple Vision Pro και άνοιξε η κουρτίνα και τα κοιτούσα επίμονα. Η μόνη διαφορά αυτή τη φορά ήταν ότι είχα ένα φλιτζάνι τσάι μαζί μου.
Στη μέση αυτού του νέου demo, έφτασα κάτω και άρπαξα το τσάι και ήπια μια γουλιά, και καθώς το έκανα, ένα από τα δάχτυλά μου τρεμόπαιξε, σαν να ήμουν σε μια προσομοίωση όχι διαφορετική από την πραγματικότητα και υπήρχε ένα σφάλμα.
«Περίμενε, τι βλέπω;» ρώτησα, μπερδεμένος. «Είσαι αληθινός; Ή…»
«Όχι, βλέπετε ένα βίντεο από εμάς που αποδίδεται σε πραγματικό χρόνο», εξήγησε ένας από τους υπαλλήλους. Κάθισα εκεί για μια στιγμή, άφωνος. Νόμιζα ότι αυτό που έβλεπα ήταν ο πραγματικός κόσμος, και ότι όλο το ψηφιακό θαύμα ήταν στρωμένο πάνω από αυτό. Ότι το Apple Vision Pro ήταν διαφανές και υπήρχε ένα στρώμα τεχνολογίας πάνω του. Στην πραγματικότητα, συνέβη το αντίστροφο.
«Νομίζω ότι δεν είναι εξελικτικό είναι επαναστατικό», μου είπε ο Cameron όταν του είπα για την εμπειρία μου. «Και μιλάω ως κάποιος που έχει εργαστεί στην εικονική πραγματικότητα για 18 χρόνια».
Εξήγησε ότι ο λόγος που φαίνεται τόσο αληθινό είναι επειδή το Apple Vision Pro τοποθετεί μια εικόνα 4K στα μάτια μου. «Αυτό ισοδυναμεί με την ανάλυση μιας τηλεόρασης 75 ιντσών σε κάθε βολβό του ματιού σας – 23 εκατομμύρια pixel».
Για να το θέσουμε σε προοπτική, η μέση τηλεόραση 4K έχει περίπου 8 εκατομμύρια pixel. Οι μηχανικοί της Apple δεν έκοψαν ένα ορθογώνιο από τη γωνία μιας οθόνης 4K και το έβαλαν στο Apple Vision Pro. Κατά κάποιο τρόπο συμπίεσαν διπλάσια pixel σε ένα χώρο τόσο μικρό όσο το βολβό του ματιού σας. Αυτό, για ανθρώπους όπως ο Cameron που εργάζονται σε αυτόν τον χώρο για δύο δεκαετίες, «λύνει κάθε πρόβλημα».
Αλλά ακόμα και με όλο αυτό το θαύμα, με 23 εκατομμύρια pixel που είναι τόσο καθαρά και ευκρινή που δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε την πραγματικότητα από μια ψηφιακή σύνθεση της, υπάρχουν κάποια προβλήματα που η Apple δεν έχει λύσει – τουλάχιστον όχι ακόμα.
Εδώ είναι μια παλιά ιστορία για τον Steve Jobs που έχει γίνει αστικός μύθος στη Silicon Valley. Λαμβάνει χώρα πριν από περίπου 25 χρόνια, στο ίδιο κτίριο black ops, το Mariani 1, όπου ο Cook θα έβλεπε το πρώτο πρωτότυπο Apple Vision Pro χρόνια αργότερα.
Τότε, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο Jobs είχε μια ομάδα μηχανικών που κατασκεύαζαν το πρώτο iPod. Μοχθούν, στύβουν το μυαλό τους κάνουν «ακροβατικά μηχανικής» για να φτιάξουν το μικρότερο πρωτότυπο ενός iPod που μπορούν να στριμώξουν σε ένα κουτί.
Τέλος, όταν δεν μπορεί να γίνει μικρότερο, το πηγαίνουν στον Jobs. Τώρα, αυτά τα πρωτότυπα κοστίζουν εκατομμύρια δολάρια, μερικές φορές περισσότερο, και ο Jobs το κοιτάζει, το επιθεωρεί και λέει ότι πρέπει να είναι μικρότερο.
Οι μηχανικοί λένε ότι είναι τόσο μικρό όσο μπορεί να γίνει, και ο Jobs περπατά πάνω από ένα σε ενυδρείο και ρίχνει το πρωτότυπο μέσα. Και καθώς πέφτει στον πάτο, ο Jobs λέει: «Βλέπεις αυτές τις φυσαλίδες αέρα; Αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να το κάνετε μικρότερο».
“Έχετε το τσιπ M2 εδώ… R1 τσιπ… σχεδόν μηδενική καθυστέρηση… 5.000 πατέντες… επτά χρόνια…» Ο Richard Howarth, αντιπρόεδρος βιομηχανικού σχεδιασμού, είπε με την παχιά του προφορά από το Leicester καθώς έδειχνε τα δεκάδες αποσυναρμολογημένα εξαρτήματα που βρίσκονταν μπροστά μου, τα οποία αποτελούσαν το «πτώμα» του Apple Vision Pro.
Και όμως, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν η ιστορία των ψαριών και το πρωτότυπο του iPod και αν ο Jobs, αν ζούσε σήμερα, θα έριχνε το Apple Vision Pro σε μια δεξαμενή ψαριών και θα έλεγε: «Υπάρχουν φυσαλίδες. Κάντε το μικρότερο!»
Εάν υπάρχει μια συνεχής γκρίνια για το Apple Vision Pro, είναι το μέγεθος και το βάρος. Είναι περίπου 566 γραμμάρια, τα οποία μπορεί να μην ακούγονται πολλά, επειδή μαγειρεύετε με γραμμάρια, δεν τα φοράτε απαραίτητα. Αλλά αυτό είναι το ίδιο με πέντε μπαστούνια βουτύρου – φανταστείτε να περπατάτε με πέντε μπαστούνια βουτύρου στο πρόσωπό σας όλη την ημέρα.
Η Carolina Cruz-Neira, πρωτοπόρος της εικονικής πραγματικότητας, μου είπε ότι ο τρόπος με τον οποίο μια συσκευή κάθεται στο πρόσωπό σας επηρεάζει πραγματικά τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρίνεστε στην τεχνολογία.
«Εργάζομαι στην εικονική πραγματικότητα για πάνω από 30 χρόνια και μέχρι να μπορέσουμε να βγάλουμε τη μάσκα κατάδυσης από το πρόσωπό σας και να την κάνουμε λιγότερο αισθητή, δεν πρόκειται να την κάνουμε τεχνολογία μαζικής υιοθέτησης», δήλωσε η Cruz-Neira. «Και το μέγεθος και το βάρος αυτών των μασκών κατάδυσης δεν πρόκειται να λυθούν σε ένα χρόνο».
Είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό το ερώτημα που θα καθορίσει εάν το Apple Vision Pro θα είναι οικονομική επιτυχία. Ενώ τα στελέχη της Apple θα μου έλεγαν μόνο «είμαστε ενθουσιασμένοι» για τους αριθμούς πωλήσεων μέχρι στιγμής, οι αναλυτές της Wall Street πιστεύουν ότι η εταιρεία πούλησε περίπου 180.000 μονάδες το πρώτο Σαββατοκύριακο των online προπαραγγελιών.
Η Morgan Stanley αναμένει ότι οι πωλήσεις θα αυξηθούν σε 2 έως 4 εκατομμύρια μονάδες ετησίως τα επόμενα πέντε χρόνια και θα γίνει μια νέα κατηγορία προϊόντων για την εταιρεία. Αλλά άλλοι, όπως ο Ming-Chi Kuo, αναλυτής της αλυσίδας εφοδιασμού της Apple, πιστεύει ότι θα παραμείνει ένα εξειδικευμένο προϊόν για κάποιο χρονικό διάστημα.
Σχεδόν όλοι οι αναλυτές με τους οποίους μίλησα πιστεύουν ότι τελικά θα φτάσει εκεί. «Πιστεύουμε ότι σε λίγα χρόνια από τώρα θα μοιάζει με γυαλιά ηλίου και θα κοστίζει λιγότερο από 1.500 δολάρια», μου είπε ο Dan Ives, αναλυτής στην επενδυτική εταιρεία Wedbush Securities.
«Δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσαμε να κάνουμε για να το κάνουμε ελαφρύτερο ή μικρότερο», εξήγησε ο Howarth. «Αυτή είναι η τελευταία λέξη της τεχνολογίας». Όλοι οι άλλοι με τους οποίους μίλησα στην Apple είχαν παρόμοιο συναίσθημα. «Νιώθω σαν να φτάσαμε στο μέλλον και να αρπάξαμε αυτό το προϊόν», μου είπε ο Joswiak. «Βάζεις το μέλλον στο πρόσωπό σου».
«Μπορείς πραγματικά να ξαπλώσεις στον καναπέ σου και να βάλεις τις οθόνες στο ταβάνι σου, αν το επιθυμείς», μου είπε ο Cook. «Παρακολούθησα την τρίτη σεζόν του [Ted] Lasso στο ταβάνι μου και ήταν απίστευτο!» Όταν γύρισα σπίτι και σύνδεσα το δικό μου Apple Vision Pro, παρακολούθησα το Ford v Ferrari στο ταβάνι μου και με τον ήχο ένιωσα σαν το Ford GT40 του Ken Miles να ήταν στο δωμάτιο μαζί μου.
«Νομίζω ότι ο διαλογισμός είναι σε διαφορετικό επίπεδο από οτιδήποτε έχω βιώσει ποτέ και έχω διαλογιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα», είπε ο Cook. Πάντα δυσκολευόμουν να διαλογιστώ, και είχε δίκιο και σε αυτό. «Και το χρησιμοποιώ για παραγωγικότητα», μου είπε ο Cook.
Η πληκτρολόγηση με το εικονικό πληκτρολόγιο Apple Vision Pro είναι λίγο σαν να προσπαθείτε να γράψετε με ένα στυλό ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών σας. Δεν είναι αδύνατο αλλά μη πρακτικό. Αλλά όταν άνοιξα το MacBook Pro μου ενώ φορούσα το Vision Pro, η οθόνη εμφανίστηκε στην επαυξημένη πραγματικότητα και μπόρεσα να δουλέψω αρκετά απρόσκοπτα.
Στην πραγματικότητα γράφω αυτές τις λέξεις εδώ, αυτές που διαβάζετε, στο Vision Pro χρησιμοποιώντας το MacBook και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι στοιχηματίζω ότι αν με παρακολουθούσατε τώρα θα νομίζατε ότι έμοιαζα ακριβώς με τον Tom Cruise στο Minority Report, μόνο ελαφρώς πιο όμορφος.
Και μετά υπάρχουν αυτά τα χωρικά βίντεο. Έχω καταγράψει και παρακολουθήσει δεκάδες χωρικά βίντεο με τα παιδιά μου να παίζουν και να μιλούν, ξαναζώντας στιγμές που φαίνονται κοινότοπες, αλλά όταν αναπαράγονται είναι τόσο συναισθηματικά καθηλωτικές, είναι σαν να μπαίνουν σε μια ζωντανή ανάμνηση.
Και πάλι, είναι δύσκολο να περιγράψω πόσο ρεαλιστικά είναι τα περιβάλλοντα, αλλά έχω πιάσει τον εαυτό μου να επιστρέφει περιοδικά στη λίμνη Mirror, να απενεργοποιεί όλες τις ειδοποιήσεις μου και απλά να κάθεται εκεί στην άκρη του νερού, να παρακολουθεί και να ακούει τη βροχή για 5 ή 10 λεπτά πριν επιστρέψει στη δουλειά.
Αλλά όσο περισσότερο έχω χρησιμοποιήσει το Apple Vision Pro τις τελευταίες δύο εβδομάδες, τόσο περισσότερο μου αποκαλύφθηκε ένα κραυγαλέο πρόβλημα.
Δεν είναι το βάρος (το οποίο είναι πρόβλημα, αλλά θα μειωθεί με την πάροδο του χρόνου), ή το μέγεθος (το οποίο θα συρρικνωθεί ), ή η ανησυχία ότι θα μας οδηγήσει να καταναλώνουμε περισσότερο περιεχόμενο μόνοι μας (σχεδόν οι μισοί Αμερικανοί παρακολουθούν ήδη τηλεόραση μόνοι τους).
Ή πώς τεχνολογικοί γίγαντες όπως η Meta, το Netflix, το Spotify και η Google παρακρατούν επί του παρόντος τις εφαρμογές τους από τη συσκευή. (Οι δημιουργοί περιεχομένου μπορεί να έρθουν μόλις οι καταναλωτές είναι εκεί, και μερικοί, όπως η Disney, έχουν ήδη αγκαλιάσει τη συσκευή, καθιστώντας 150 ταινίες διαθέσιμες σε 3D, συμπεριλαμβανομένων των mega-franchises όπως το Star Wars και η Marvel.) Και δεν είναι καν η τιμή, γιατί αν η Apple ήθελε, η εταιρεία θα μπορούσε να επιδοτήσει το κόστος του Apple Vision Pro.
Μιλάω για κάτι για το οποίο δεν βλέπω λύση.
Αναγνώρισα για πρώτη φορά το πρόβλημα όταν ήμουν στο Apple Park, στα υπόγεια γραφεία της SJT. Έβλεπα ένα ακόμη demo, αυτή τη φορά στο Joshua Tree, όπου κάθισα στην εντυπωσιακή σιλουέτα της ερήμου του άνυδρου τοπίου. Έπαιξα το Fruit Ninja, όπου έκοψα φρούτα με γυμνά χέρια. Στη συνέχεια, δοκίμασα μια εφαρμογή DJ, όπου ένα πικάπ άνοιξε μπροστά μου και μπορούσα να σύρω το fader, να τροποποιήσω το μίξερ.
Στη μέση του DJ set μου, ένας υπάλληλος της Apple είπε ότι ήρθε η ώρα να ολοκληρώσω. Έβγαλα το Apple Vision Pro και τότε με χτύπησε. Το πρόβλημα. Συνέβη ξανά στο σπίτι, σκρολάροντας στα χωρικά βίντεο που έχω τραβήξει από τα παιδιά μου τις τελευταίες εβδομάδες, βλέποντάς τα σαν να είναι πραγματικά μπροστά μου. Και θα συμβεί σε λίγα λεπτά, όταν τελειώσω να γράφω αυτό το άρθρο και το έγγραφο του Word μπροστά μου το μέγεθος μιας οθόνης IMAX εξαφανίζεται.
Όταν το βγάζω, κάθε άλλη συσκευή αισθάνεται επίπεδη και βαρετή: Η τηλεόρασή μου OLED 75 ιντσών μοιάζει με CRT από τη δεκαετία του ’90. το iPhone μου είναι σαν ένα flip τηλέφωνο από το παρελθόν, και ακόμη και ο πραγματικός κόσμος γύρω μου αισθάνεται εκπληκτικά επίπεδος. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορώ να φανταστώ να οδηγώ αυτοκίνητο χωρίς στερεοφωνικό, με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορώ να φανταστώ να μην έχω τηλέφωνο για να επικοινωνώ με ανθρώπους ή να φωτογραφίζω τα παιδιά μου, με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορώ να φανταστώ να προσπαθώ να δουλέψω χωρίς υπολογιστή, μπορώ να δω μια μέρα που όλοι δεν μπορούμε να φανταστούμε να ζούμε χωρίς μια επαυξημένη πραγματικότητα. Όταν είμαστε όλο και περισσότερο εξαρτημένοι από την τεχνολογία, σε σημείο που λαχταρούμε αυτά τα γυαλιά σαν ναρκωτικό, όπως λαχταρούμε τα iPhone μας σήμερα, αλλά με περισσότερη επιθυμία για το χτύπημα ντοπαμίνης, αυτή η ανάλυση της AR μπορεί να προσφέρει.
«
