Το ερώτημα «πού πάμε όταν πεθαίνουμε» έχει δύο απαντήσεις: Μία φιλοσοφική και μία υλικοτεχνική. Βεβαίως οι άνθρωποι έχουμε την τάση να τα συνδέουμε, αλλά αν το δει κανείς χωρίς τις προκαταλήψεις και τις αγκυλώσεις της θρησκείας, του περιβάλλοντος, της κοινωνίας, η μεταφυσική και κηδεία δεν έχουν σχέση.
Στο πρώτο ερώτημα δεν υπάρχει απάντηση. Μάλλον, για να ακριβολογούμε, υπάρχει απάντηση, όλοι θα την πάρουμε κάποια στιγμή, και μ’ αυτό το σκεπτικό δεν βιαζόμαστε να την βρούμε μπροστά μας. Στο δεύτερο, όμως, τη διαχείριση των λειψάνων μας όταν εγκαταλείπουμε τα εγκόσμια μπορούμε να την ελέγξουμε με άμεσο τρόπο. Οι οδηγίες προς τους συγγενείς συνήθως τηρούνται απαρέγκλιτα, είτε αυτό αφορά ταφή, είτε αποτέφρωση, είτε βύθιση σε θαλάσσιο όγκο, είτε κάτι άλλο.
Κάτι άλλο; Υπάρχει και άλλο; Βεβαίως. Μπορεί η κηδεία να κοστίζει λίγο παραπάνω, αλλά δεν είναι και απρόσιτη, για όποιον θέλει να την υλοποιήσει. Υπάρχουν άνθρωποι που επιθυμούν να ταφούν στο διάστημα! Κι έχουν συνάψει γι’ αυτό ειδικές συμφωνίες με την Celestis, μια από τις λίγες εταιρείες που προσφέρουν τέτοιου είδους υπηρεσίες, όπως μια κηδεία στον ουρανό.
Η Celestis έχει εκτοξεύσει 17 από αυτές τις αποκαλούμενες «αναμνηστικές» διαστημικές πτήσεις από το 1994, που λειτουργεί ως υπηρεσία. Κάποιες από τις κάψουλες εκτοξεύθηκαν στο διάστημα και επέστρεψαν στη Γη, κάποιες στάλθηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης και κάποιες θα μπουν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας και θα γυρίζουν ώσπου να σωθούν τα καύσιμα του δορυφόρου και να επιστρέψει στη Γη.
Τιμές προσιτές για διαστημική κηδεία
Η Celestis στέλνει το φορτίο της σε διαστημόπλοια που ταξιδεύουν στο διάστημα σε άσχετες, φυσικά, επιστημονικές και εμπορικές αποστολές. Τα πακέτα της για μια διαστημική κηδεία ξεκινούν από περίπου 2.500 δολάρια, ένα ποσό που, για να λέμε την αλήθεια, δεν είναι απαγορευτικό. Τόσα δίνει κανείς για μια αξιοπρεπή «συμβατική» κηδεία με ταφή. Προς το παρόν η υπηρεσία λειτουργεί μόνο στις ΗΠΑ, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…
Σε μια εποχή που η επιρροή της θρησκείας σε πολλές από τις ζωές μας έχει αποδυναμωθεί, όταν οι πολιτιστικές παραδόσεις αναμειγνύονται και συγκρούονται, όταν πολλοί άνθρωποι είναι λιγότερο πιθανό να παραμείνουν κοντά στα μέρη όπου μεγάλωσαν, στο ερώτημα με ποιον τρόπο θα επιλέξουμε να παραμείνουμε για την αιωνιότητα η απάντηση είναι ορθάνοιχτη. Ακόμη και το «sky is the limit» δεν ισχύει πλέον.
Ένα ακόμα ενδιαφέρον ερώτημα είναι τι σόι άνθρωποι έχουν εκφράσει τέτοια τελευταία επιθυμία και για ποιους λόγους. Η απάντηση είναι σύνθετοι, όπως και οι λόγοι: πνευματικοί, πραγματιστικοί, ως και ρομαντικοί. Πολλοί το θεωρούν το αποκορύφωμα μιας δια βίου γοητείας με την εξερεύνηση του διαστήματος. Κάποιοι άλλοι θέλουν να έχει πραγματικό νόημα αυτό που λέμε συνήθως στα παιδιά όταν υπάρχει κάποια απώλεια: ότι ο αγαπημένος μας «πηγαίνει στον ουρανό».
Η ειδησεογραφική σελίδα DNYUZ, που ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο ρεπορτάζ, αποφάσισε να προσεγγίσει κάποιους απ’ αυτούς που έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν αυτή τη μεταθανάτια διαστημική εμπειρία – κηδεία. Ανάμεσά τους βρίσκεται ένας 71χρονος δάσκαλος, που έχει μανία με το διάστημα από μικρό παιδί. Μία 70χρονη φαρμακοποιός που «κόλλησε» ως κοριτσάκι με το «Star Trek» στις πρώτες του προβολές, στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Ένας 81χρονος καθηγητής αστροφυσικής, που προφανώς λόγω επαγγέλματος τα’ χει εξερευνήσει και πιο καλά. Ένας 62χρονος μηχανικός αεροδιαστημικής, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά και τις τεχνικές λεπτομέρειες ενός τέτοιου ταξιδιού, αν και δεν το’ χει κάνει ποτέ. Μια 52χρονη σχεδιάστρια γραφικών, η οποία θέλει να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση των περίεργων τελευταίων επιθυμιών (η γιαγιά της είχε ζητήσει να την αποτεφρώσουν και μετά να ανατινάξουν τις στάχτες της σαν πυροτέχνημα). Ένας 86χρονος καθηγητής φυσικής, ο οποίος μπορεί να δώσει λεπτομέρειες για όλη τη διαδικασία. Κι ένας 76χρονος στρατιωτικός, που έχει ισχυρή πεποίθηση ότι ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει στο διάστημα και θέλει να βρίσκεται κοντά για να τον παρακολουθήσει σε πρώτο πλάνο.
