Περιεχόμενα
Ο απόλυτος σταρ της πίστας και του σόου, ο εκκεντρικός, ο καλλιτέχνης, ο αμφισβητούμενος, ο Γιάννης Φλωρινιώτης δεν είναι πια μαζί μας. Πήρε τα φανταχτερά του κουστούμια και την κρυστάλλινη φωνή του και έφυγε… Τόσο ξαφνικά!
Τα βράδια στο Alexander LIVE
Αρχές του 2000. Ήμουν στα πρώτα μου χρόνια δημοσιογράφος, χωρίς ιδιαίτερες γνωριμίες στο χώρο και η τύχη το έφερε να καθίσουμε στην Espresso διπλανά γραφεία με τη συνάδελφο Τεριάννα Παππά.
Εκεί γεννήθηκε μία μακρόχρονη φιλία, αλλά η Τεριάννα υπήρξε και η αιτία που γνώρισα τον Γιάννη Φλωρινιώτη. Κάποιες συνεντεύξεις, κάποια θέματα για την εφημερίδα και ο πάντα γενναιόδωρος Γιάννης Φλωρινιώτης μας κάλεσε στο κέντρο που εμφανιζόταν για να δούμε το πρόγραμμά του.
Alexander LIVE στην Αχαρνών. Το μαγαζί απέξω είχε μία ξεθωριασμένη αίγλη. Περνούσες την πόρτα και έμπαινες σε ένα μεγάλο χώρο, γεμάτο τραπέζια και στο κέντρο η πίστα. Βαριές μοκέτες και βελούδα σε χρώμα βυσσινί ήταν χαρακτηριστικά σε όλο το χώρο. Ήταν γεμάτο! Στο μαγαζί εκείνο το διάστημα εμφανιζόταν ο Στάθης Ξένος επίσης, που με ένα αυτοκίνητο κατέβαινε στην πίστα (υπερπαραγωγή αυτό για το χώρο, γιατί είχαν στηθεί ράγες γύρω γύρω στο ταβάνι και κατέβαινε από εκεί) και επίσης στο βαρύ λαϊκό αργά η Βάσω Χατζή.
Μας είχε βάλει σε μπροστινό τραπέζι και έτσι είχαμε πανοραμική θέα της πίστας. Αφού λοιπόν βγήκε ο Στάθης Ξένος, ερχόταν η σειρά του μύθου Γιάννη Φλωρινιώτη. Φώτα και φωτορυθμικά, η ορχήστρα να παίζει δυνατά και στη μέση της πίστας ο ίδιος με ένα εντυπωσιακό κουστούμι, λαμπερός και απόλυτος άρχοντας της πίστας, γεμάτος ενέργεια, και δίπλα του από τη μία πλευρά ο γιος του Νίκος Αποστολίδης και από την άλλη η αδυναμία του η κόρη του Άννα Φλωρινιώτη.
Οι τρεις τους τραγουδούσαν και χόρευαν, με απόλυτη πειθαρχία, πιστοί στα βήματα της χορογραφίας και στις ανάγκες του σόου. Εκείνοι που συχνά αμφισβητούσαν τον Φλωρινιώτη μπορεί να μην είχαν δει ποτέ κάποιο από τα σόου του, ωστόσο όσοι έχουμε δει, είναι εμφανές ότι τα σόου του έκρυβαν από πίσω πολλή δουλειά, αμέτρητες πρόβες και μεγάλη πειθαρχία επάνω στην σκηνή.
Η φωνή του Γιάννη Φλωρινιώτη επίσης ήταν μία φωνή με μεγάλες δυνατότητες, καθώς ανάλογα με τις ανάγκες του τραγουδιού προσαρμοζόταν, από ποπ σε λαϊκή και μετά σε ποντιακή και τούμπαλιν.
Εκείνο που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι ενώ το σόου του ήταν σε εξέλιξη, θαυμαστές του ανέβηκαν στην πίστα και χόρευαν μαζί του, γνωρίζοντας όλα τα βήματα από τις χορογραφίες του μέχρι τελείας και ο ίδιος το χαιρόταν και απολάμβανε που τον πλαισίωναν. Αυτό γινόταν πολύ συχνά τα βράδια γιατί είχε το δικό του φαν κλαμπ που τον ακολουθούσε στις εμφανίσεις του.
Αφού τελείωσε το σόου είχαμε την επιθυμία να τον γνωρίσουμε από κοντά.
Η μικρή εμπειρία μου τότε έλεγε ότι όταν συναντούσες τους καλλιτέχνες στα καμαρίνια, δεν είχαν τη διαχυτικότητα που έχουν στην πίστα με τον κόσμο. Κρατούν αποστάσεις. Ο Γιάννης Φλωρινιώτης ήταν ριζοσπαστικός ακόμη και σε αυτό. Ένιωθες κατευθείαν οικειότητα, γελούσε πρόσχαρα, ήταν απλός και προσιτός. Ένας ζεστός άνθρωπος και δοτικός. Σε όλα τελικά στη ζωή του ήταν δοτικός.
Μετά εκείνο το βράδυ επιστρέψαμε πολλές φορές στο Alexander LIVE για να θαυμάσουμε τον κύριο Γιάννη, ναι έγινε για εμάς ο κύριος Γιάννης. Κάποια βραδιά μας έδειξε με καμάρι τα κουστούμια του, δεν φορούσε το ίδιο κάθε βράδυ στο πρόγραμμά του, άλλαζε συνεχώς, όπως το ίδιο έκαναν και η Άννα και ο Νίκος, ανάλογα με το κόνσεπτ που αποφάσιζαν να παρουσιάσουν. Τα κουστούμια τα δικά του και των παιδιών ήταν ειδικές παραγγελίες. Είδαμε και άλλες πτυχές του χαρακτήρα του, πόσο καλός οικογενειάρχης υπήρξε και πόσο δοτικός πατέρας στα παιδιά του. Τα λάτρευε, όπως και τη γυναίκα του, την αγαπημένη του Μάχη.
Πήγαμε και σε τραπέζια οικογενειακά, χορέψαμε και διασκεδάσαμε με τους Φλωρινιώτες και νιώσαμε ακόμη και στα δύσκολα ή εκείνα τα βράδια που μπορεί να ήταν η κατάληξη μιας άσχημης μέρας να παίρνουμε δύναμη από το χαμόγελό του και τα λόγια του που είχαν ζεστασιά και αγάπη μέσα.
Έσβησε σαν ένας μεγάλος καλλιτέχνης, ένα απόγευμα του Ιούνη και όσο και αν τον αμφισβήτησαν, κοιτώντας πίσω και βλέποντας το έργο του και τη συνέπειά του σε αυτό που έκανε, ήταν ένας σταρ, λαμπερός και ξεχωριστός και σίγουρα αφήνει ένα μεγάλο κενό πίσω του.
Το τίμημα της δόξας
Τον Δεκέμβριο του 2004 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του Γιάννη Φλωρινιώτη με τον τίτλο «Το τίμημα της Δόξας» από την εκδοτική Λίγκας. Μου την χάρισε με μία όμορφη αφιέρωση και από αυτό το βιβλίο επέλεξα δύο ιστορίες από τη ζωή του, έτσι απλά και άμεσα όπως ο ίδιος τις διηγείται στο βιβλίο του.
Απέναντι στον εκτελεστή του
Εκείνο το διάστημα εργαζόταν στο κέντρο «Αχίλλειον», στην Καλλιθέα. Όλα στο μαγαζί έμοιαζαν υπέροχα και ένα βράδυ όταν τελείωσε την εμφάνισή του τον επισκέφθηκε στο καμαρίνι του ένας νεαρός θαυμαστής του.
«Μπράβο κύριε Φλωρινιώτη, είσαστε καταπληκτικός για αυτό σας λατρεύει η μητέρα μου και είναι φανατική θαυμάστριά σας» του είπε και συνέχισε: «Ξέρετε κύριε Γιάννη η μαμά μου είναι πολύ άρρωστη και ίσως πολύ γρήγορα πεθάνει. Θέλω να έρθετε μαζί μου και να πάμε να σας γνωρίσει προσωπικά. Όπως μου είπε, θα της κάνει πολύ καλό η παρουσία σας».
Ο Γιάννης Φλωρινιώτης σκέφτηκε για λίγο και τελικά πήρε την απόφαση να ακολουθήσει τον άγνωστο νεαρό και μπήκε σε ένα ταξί που κατευθυνόταν προς την Κηφισιά. Στη διαδρομή όμως ο νεαρός άρχισε να του λέει ότι δεν έχει δουλειά και του εξομολογήθηκε ότι κάνει χρήση ναρκωτικών.
Ο Γιάννης Φλωρινιώτης προσφέρθηκε όχι μόνο να του βρει δουλειά αλλά και να τον βοηθήσει να ενταχθεί σε κάποιο κέντρο αποτοξίνωσης για να αποβάλλει τον εθισμό του. Καθώς οι δυο τους συζητούσαν, ο νεαρός έβγαλε ένα στιλέτο και το έστρεψε προς το μέρος του, λέγοντάς του: «Ψέματα, ρε μάγκα, σου είπα για τη μάνα μου. Αυτό το μαχαίρι μου το δώσανε για να σε σκοτώσω και να σου πάρω τα λεφτά και τα κοσμήματα που φοράς. Τέτοια εντολή είχα. Κατάλαβα όμως ότι είσαι καλό παιδί. Ο τρόπος που μου μίλησες με έκανε να αλλάξω γνώμη. Κατέβα λοιπόν γρήγορα και φύγε να γλιτώσεις. Μόνο σε παρακαλώ πλήρωσε το ταξί μου γιατί τα λεφτά μου είναι πολύ λίγα και σπάσε να σωθείς».
Ο Γιάννης Φλωρινιώτης έδωσε στο νεαρό τα λεφτά που ζητούσε και βγήκε από το ταξί τρέμοντας από φόβο. Ακόμη ηχούσαν στα αφτιά του τα τελευταία λόγια του νεαρού: «Μην έχεις εμπιστοσύνη σε κανέναν»!
Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη
Θα γινόταν μία μεγάλη συναυλία στο Madison Square Garden με πολλούς Έλληνες καλλιτέχνες ανάμεσά τους ο Γιάννης Φλωρινιώτης και η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ο Φλωρινιώτης υπήρξε θαυμαστής της Βουγιουκλάκη.
«Πριν από την παράσταση πήγα και αγόρασα ένα ωραίο κομψό πορτοφολάκι από φτερά παγωνιού και το έδωσα στην Αλίκη.
“Είστε το είδωλό μου” της είπα “και σας προσφέρω αυτό το μικρό δώρο ως ένδειξη της αγάπης μου”. Με κοίταξε καλά καλά, έδωσε το πορτοφολάκι σε έναν κύριο που ήταν δίπλα της και μου είπε:
“Έλα να σου πω Φλωρινιώτη, τι δουλειά έχεις εσύ στο θέατρο;”.
“Μα εγώ δεν είμαι θεατρίνος, είμαι τραγουδιστής. Και ξέρετε ότι είναι μόδα πλέον σε όλα τα θέατρα και τις επιθεωρήσεις να λαμβάνουν μέρος και τραγουδιστές, προσθέτοντας πολλούς πόντους στην επιτυχία της παράστασης”.
“Εσάς η δουλειά σας είναι στα σκυλάδικα και δεν έχετε καμιά δουλειά στο θέατρο” διαφώνησε η Αλίκη. “Ορίστε γέμισαν όλα τα θέατρα με τραγουδιστές. Άντε να χαθείτε πια…”.
Εγώ πολύ ευγενικά της απάντησα: “Εγώ σας αγαπώ ό,τι και να πείτε και θα σας θαυμάζω πάντα”.
“Και εγώ σε αγαπάω χρυσό μου και μάλιστα πιο πολύ από τον Κατρανίδη” (Αυτό δεν κατάλαβα γιατί μου το είπε).
Μετά από λίγο που ήρθε η σειρά μπου να βγω, μου είπαν ότι την είδαν να παρακολουθεί το πρόγραμμά μου από την κουίντα και είπε:
“Κατά τ’ άλλα δεν μπορώ να πω, είναι πολύ καλός”».
Με το μικρόφωο στο χέρι θα πεθάνω…
Για το κλείσιμο οι στίχοι από ένα τραγούδι που ο Γιάννης Φλωρινιώτης αγαπούσε πολύ και τραγούδούσε πάντα στις εμφανίσεις του.
Εγώ εδώ θα τραγουδώ
μόνο για εσάς που αγαπώ
για τις αγάπες που χάθηκαν
και τις καρδιές που πληγώθηκαν
στο χειροκρότημα επάνω-
Με το μικρόφωνο στο χέρι θα πεθάνω
