Περιεχόμενα
Η Lady Gaga, ο Shawn Mendes, η Blake Lively, η Karen Elson, ο Eminem, η Kate Middleton και ο Mike Nichols, είναι μερικά από τα διεθνώς γνωστά πρόσωπα που έχουν μιλήσει ανοιχτά για την κακοποιητική συμπεριφορά που βίωσαν από συμμαθητές τους στο σχολείο, όταν ήταν οι ίδιοι παιδιά, αλλά και τον πόνο που το συγκεκριμένο βίωμα προκάλεσε στην τρυφερή παιδική ηλικία τους αλλά και στην μετέπειτα ζωή τους.
Οποιοσδήποτε έχει υπάρξει θύμα bullying ως παιδί, μπορεί να καταλάβει το αίσθημα ντροπής που μπορεί να προκαλέσουν τέτοιου είδους κακοποιητικές συμπεριφορές, ιδιαίτερα στο σχολικό περιβάλλον. Και οι επιπτώσεις δεν σταματούν εκεί. Πρόσφατη έρευνα, δείχνει πως τα αποτελέσματα του παιδικού bullying, μπορούν να γίνουν αισθητά για δεκαετίες, με μακρόχρονες αλλαγές, που μπορεί να επηρεάσουν την ψυχική και σωματικής μας υγεία.
Τα συγκεκριμένα ευρήματα, οδήγησαν έναν αυξημένο αριθμό εκπαιδευτικών μελετητών να αλλάξουν την οπτική τους προς τις κακοποιητικές συμπεριφορές εντός του προαύλιου χώρου – από ένα αναπόσπαστο κομμάτι των παιδικών μας χρόνων, σε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παιδιών.
«Οι άνθρωποι πίστευαν κάποτε πως το bullying – όπως το ονομάζουμε σήμερα- ήταν μια φυσιολογική συμπεριφορά και πως σε ορισμένες περιπτώσεις, ήταν ακόμη και ωφέλιμη (γιατί έχτιζε χαρακτήρα)», εξηγεί η Louise Arseneault, καθηγήτρια εξελικτικής ψυχολογίας στο King’s College του Λονδίνου στη Μεγάλη Βρετανία, «Πήρε πολύ χρόνο στους μελετητές, να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους συμπεριφορές ως εξαιρετικά βλαβερές».
Η συγκεκριμένη αλλαγή στην οπτική τους, έφερε και την έρευνα για διάφορες τεχνικές που καταπολεμούν την ενδοσχολική κακοποίηση, ώστε να δημιουργήσουν ένα πιο ασφαλές σχολικό περιβάλλον.
«Τραυματισμένος νους, τραυματισμένο σώμα»
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κακοποιητικές συμπεριφορές προς ανήλικα παιδιά, μπορούν να αποβούν μοιραίες προς την ψυχική τους υγεία και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα, με συχνότερες επιπτώσεις, όπως το άγχος, την κατάθλιψη και τις παρανοϊκές σκέψεις. Παρότι μερικά από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εξαφανιστούν αφότου σταματήσει το bullying, αρκετά θύματα του εξακολουθούν να υποφέρουν από ψυχικά προβλήματα.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Ψυχιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Harvard, μια γυναίκα που είχε κακοποιηθεί ως παιδί, είχε 27 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποφέρει από κρίσεις πανικού στην ενήλικη ζωή της. Στους άντρες, η παιδική κακοποίηση, δίνει 18 φορές περισσότερες πιθανότητες από έναν κοινό ενήλικα, για αυτοκτονικές τάσεις και πράξεις. «Υπάρχουν αρκετές ενδείξεις που επαληθεύονται σε αρκετές και διαφορετικές περιπτώσεις», εξηγεί η δρ. Arseneault.
Η εμπειρία κακοποίησης, έχει συνδεθεί επίσης άμεσα με την κοινωνική ζωή των θυμάτων της: Αρκετοί βρίσκουν εξαιρετικά δύσκολο να δημιουργήσουν φιλίες στην μετέπειτα ζωή τους και είναι λιγότερο πιθανό να καταφέρουν να μείνουν με έναν σύντροφο για πολλά χρόνια. Μια πιθανότητα είναι ότι αντιμετωπίζουν δυσκολία στο να εμπιστευτούν τους ανθρώπους γύρω τους. «Πρώην κακοποιημένα παιδιά, μπορεί να εκλαμβάνουν τις κοινωνικές σχέσεις ως μια πιθανή απειλή», εξηγεί η δόκτωρ.
Τέλος, υπάρχουν προκλήσεις ακόμη και στον ακαδημαϊκό και τον οικονομικό τομέα. Η κακοποίηση επηρεάζει τους βαθμούς και την απόδοση ενός μαθητή, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει την μετέπειτα εξέλιξη του στον εργασιακό τομέα. Κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να οδηγήσει σε οικονομική αστάθεια και ανεργία.
Η έρευνα της ορίζει πως το αποτέλεσμα του χρόνιου στρες εξαιτίας τέτοιων βιωμάτων, μπορεί να επηρεάσει την σωματική υγεία του θύματος για δεκαετίες ύστερα από το συμβάν. Αναλύοντας δεδομένα μιας μακροχρόνιας έρευνας 50 ετών, η δόκτωρ βρήκε πως η συχνή κακοποίηση μεταξύ των ηλικιών 7 με 11, συνδεόταν με εξαιρετικά υψηλότερα επίπεδα ανάπτυξης κάποιας φλεγμονής στην ηλικία των 45. Το πιο σημαντικό, η σύνδεση έλαβε υπόψη και άλλους παράγοντες, όπως τη διατροφή, τη σωματική δραστηριότητα και το κάπνισμα. Είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη καθώς η φλεγμονή μπορεί να αποδιοργανώσει το ανοσοποιητικό σύστημα και να οδηγήσει στην αποδυνάμωση οργάνων, η οποία οδηγεί σε ασθένειες όπως ο διαβήτης και η καρδιακή νόσος.
Όλα αυτά μαζί, δείχνουν πως η καταπολέμηση του bullying κρίνεται απαραίτητη όχι μόνο ηθικά αλλά και γιατί θα επιφέρει σημαντικά οφέλη στην υγεία του συνολικού πληθυσμού.
Οι Σκανδιναβοί χαράσσουν το δρόμο για την καταπολέμηση του bullying
To Πρόγραμμα Καταπολέμησης Bullying Olweus (Olweus Bullying Prevention Program), είναι ένα από τα πιο τεσταρισμένα προγράμματα που εισήγαγε ο Σουηδο-Νορβηγός ψυχολόγος,Dan Olweus, ο οποίος ξόδεψε το μεγαλύτερο κομμάτι της ακαδημαϊκής του καριέρας στην έρευνα της παιδικής θυματοποίησης.
Το πρόγραμμα, βασίζεται στην ιδέα ότι ξεχωριστές περιπτώσεις κακοποίησης, αποτελούν συχνά προϊόν μιας ευρύτερης κουλτούρας η οποία αποδέχεται την θυματοποίηση. Ως αποτέλεσμα, σκοπός τους είναι να αλλάξει ολόκληρο το σχολικό οικοσύστημα, ώστε τέτοιου είδους λανθασμένη συμπεριφορά, να σταματήσει να ανθίζει.
Το Πρόγραμμα Olweus, ενθαρρύνει τα σχολεία, να θέσει ξεκάθαρα όρια αποδεκτής συμπεριφοράς, αλλά και τις επιπτώσεις σε περίπτωση παράβασης των κανόνων αυτών.
«Οι κυρώσεις, δεν θα πρέπει να εκπλήξουν το παιδί. Οι ενήλικες, πρέπει να πράξουν ως παράδειγμα προς μίμηση, οι οποίοι ενθαρρύνουν την καλή συμπεριφορά, αλλά δείχνουν μηδαμινή ανοχή σε οποιαδήποτε μορφή θυματοποίησης. Θα πρέπει επίσης να μάθουν να αναγνωρίζουν τις περιοχές εντός του σχολείου, όπου είναι πιθανότερο να λάβει χώρα περιστατικό bullying και να τις επιτηρούν. Όλοι οι ενήλικες εντός του σχολικού χώρου χρειάζονται εκπαίδευση επί του θέματος- οι εργαζόμενοι στο κυλικείο, οι οδηγοί σχολικού λεωφορείου, οι επιτηρητές».
Εντός της σχολικής αίθουσας, τα ίδια τα παιδιά, πραγματοποιούν συζητήσεις σχετικά με τη φύση του bullying και τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να βοηθήσουν τους συμμαθητές τους που έχουν υπάρξει θύματα κακής συμπεριφορές από άλλα παιδιά. Ο στόχος όλων αυτών των δράσεων, είναι να εξασφαλιστεί η αναμετάδοση του μηνύματος κατά του bullying, εντός του σχολικού θεσμού.
Το bullying βέβαια δεν περιορίζεται εντός του σχολικού χώρου, και η Limber εξηγεί πως οι ίδιοι οι γονείς και οι φροντιστές των παιδιών θα πρέπει να αναζητούν τυχόν σημάδια κακοποίησης: «Πρέπει να ασχολείστε με το συγκεκριμένο θέμα, μην περιμένετε να έρθει στην αντίληψη σας από μόνο του. Μπορείτε να το εντάξετε στις συζητήσεις με τα παιδιά σας για να ελέγχετε την κατάσταση. Να κάνετε ερωτήσεις όπως: Πώς είναι τα πράγματα με τους φίλους σου; Αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα;», εξηγεί η δόκτωρ.
Αν κριθεί απαραίτητο, ο γονέας ή κηδεμόνας, θα πρέπει να επικοινωνήσει με τους ίδιους τους ιθύνοντες του σχολείου, και μαζί, θα πρέπει να θέσουν σε ισχύ σχετικό πλάνο ώστε να νιώσει ασφαλές το παιδί τους.
Η διαδικασία ενηλικίωσης σπανίως είναι εύκολη υπόθεση: Παιδιά και έφηβοι, μαθαίνουν να ελέγχουν τις κοινωνικές σχέσεις τους που ενδεχομένως να τους πληγώνουν και να τους θυμώνουν. Ως ενήλικες όμως, μπορούμε να κάνουμε πολύ καλύτερη δουλειά, διδάσκοντας τα παιδιά πως συγκεκριμένες συμπεριφορές δεν πρέπει ποτέ να γίνονται αποδεκτές. Κανένας άλλος δεν είναι ο φταίχτης από τον ίδιο τον κακοποιητή. Τέτοιου είδους μαθήματα, θα πρέπει να έχουν ένα ευρύ αντίκτυπο στην υγεία και την ευτυχία των επόμενων γενεών.
πηγή: BBC
Διαβάστε ακόμα:
Στις ΗΠΑ κάνουν τα κατοικίδια τους vegan – Ποιο το μεγάλο ηθικό ζήτημα πίσω από μια νέα «μόδα»
Οι «βρώσιμες» πόλεις του μέλλοντος: Το πρωτοποριακό concept που φέρνει η βιωσιμότητα
