Περιεχόμενα
Ο Τζέι Έντγκαρ Χούβερ ήταν φαινόμενο. Πρώτος Διευθυντής του FBI, παρέμεινε στο αξίωμα για 48 χρόνια, από τον διορισμό του μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο έως τον θάνατό του το 1972, αποκτώντας φήμη και εξαιρετική δύναμη.
Όταν πέθανε, ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον τον επαίνεσε ως: «Ένας από τους γίγαντες… εθνικό σύμβολο θάρρους, πατριωτισμού και ειλικρίνειας και ακεραιότητας σαν γρανίτη». Διέταξε να κυματίσουν μεσίστιες σημαίες και το σώμα του Χούβερ να βρίσκεται στο Καπιτώλιο.
Κατ’ ιδίαν, όταν άκουσε ότι πέθανε, ο Νίξον είχε απαντήσει απλώς: «Ιησού Χριστέ!» Μήνες νωρίτερα, κλεισμένος με βασικούς συμβούλους, είχε υποστηρίξει την ανάγκη να πείσει τον ηλικιωμένο Χούβερ να παραιτηθεί. «Έχουμε στα χέρια μας εδώ έναν άντρα που θα γκρεμίσει τον ναό μαζί του, συμπεριλαμβανομένου και εμένα».
Οι περισσότεροι πρόεδροι πριν από τον Νίξον είχαν λόγους να φοβούνται τον Χούβερ ή είχαν προβληματιστεί από το τι είχε γίνει το FBI επί των ημερών του. Ο Χάρι Τρούμαν έγραψε κατά τη διάρκεια της προεδρίας του: «Δεν θέλουμε Γκεστάπο ή μυστική αστυνομία. Το FBI τείνει προς αυτή την κατεύθυνση.
Ασχολούνται με σκάνδαλα σεξουαλικής ζωής και απλούς εκβιασμούς… Ο Έντγκαρ Χούβερ θα έδινε το δεξί του μάτι για να αναλάβει δράση, και όλοι οι βουλευτές και οι γερουσιαστές τον φοβούνται».
Ο ίδιος ο Χούβερ, εν τω μεταξύ, είχε ένα προσωπικό μυστικό που –στην εποχή του– θα μπορούσε να τον είχε καταστρέψει αν αποκαλυπτόταν. Ο Κλιντ Ίστγουντ είχε αναφερθεί σε αυτόν πριν από την κυκλοφορία της ταινίας του το 2011, όταν διαβεβαίωσε το Ίδρυμα Τζέι Έντγκαρ Χούβερ ότι δεν θα «απεικονίσει μια ανοιχτή ομοφυλοφιλική σχέση» μεταξύ του Χούβερ και του μακροχρόνιου συντρόφου του, Κλάιντ Τόλσον.
Στο επίκεντρο η σχέση Χούβερ και Τόλσον
Ο Ίστγουντ είπε την αλήθεια. Αν και υπάρχει μόνο ένα παθιασμένο φιλί μεταξύ του Λεονάρντο Ντι Κάπριο και του Άρμι Χάμερ, των δύο ηθοποιών που τους υποδύονται στην ταινία, η σχέση με τον Τόλσον είναι ένα κεντρικό θέμα.
Στην πραγματική ζωή, το μόνο που ήξερε η Ουάσιγκτον ήταν ότι το ζευγάρι γευμάτιζε καθημερινά μαζί, έκαναν διακοπές μαζί, έκαναν τα πάντα εκτός από το να μετακομίσουν μαζί και οι ψίθυροι υπήρχαν.
Όταν ένα άρθρο περιοδικού της δεκαετίας του 1930 αναφερόταν στο βάδισμα του Χούβερ και ένας διπλωμάτης σχολίασε το «ευδιάκριτο άρωμά του», ο Χούβερ απάντησε. Συγκέντρωσε υποτιμητικές πληροφορίες για τον δημοσιογράφο και ισχυρίστηκε –ψευδώς– ότι δεν χρησιμοποίησε άρωμα. Πραγματικές πληροφορίες για τη σχέση Χούβερ-Τόλσον εμφανίστηκαν μόνο πολύ μετά τον θάνατο και των δύο ανδρών, κατά τη διάρκεια της έρευνας για τον διαβόητο διευθυντή του FBI.
Η Λουίζα Στιούαρτ, διάσημο μοντέλο της εποχής, εμφανίστηκε σε μια φωτογραφία που τραβήχτηκε με τον Χούβερ και τον Τόλσον μια παραμονή Πρωτοχρονιάς στα τέλη της δεκαετίας του 1930 στο Stork Club της Νέας Υόρκης.
Στη φωτογραφία, ο Χούβερ φαίνεται να κρατά ψηλά τα χέρια του καθώς η Στιούαρτ οπλισμένη με ένα ψεύτικο κυνηγετικό όπλο, τον «απειλεί». Αργότερα το ίδιο βράδυ, στο σκοτάδι μιας λιμουζίνας όταν έφυγαν από το κλαμπ, θυμήθηκε: «Παρατήρησα ότι κρατιόνταν χέρι χέρι σε όλη τη διαδρομή, απλώς κάθονταν εκεί και μιλούσαν και κρατιόνταν χέρι χέρι ο ένας με τον άλλο… Ήμουν τόσο μικρή και ήταν διαφορετικές εποχές Αλλά δεν είχα δει ποτέ δύο άντρες να κρατιούνται χέρι χέρι».
Ο Τζόζεφ Σίμον, πρώην επιθεωρητής της αστυνομίας της Ουάσιγκτον, θυμήθηκε έναν οδηγό ταξί που ανέφερε ότι το ζευγάρι «φιλιόταν και άγγιζε ο ένας τον άλλο στα οπίσθια» κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού.
Ο Χούβερ και το φόρεμα της μητέρας του
Η ταινία του Ίστγουντ περιλαμβάνει μια παράξενη σκηνή που απεικονίζει τον Χούβερ, μετά το θάνατο της μητέρας του, να φορά ένα από τα φορέματά της. Είναι ένα νεύμα προς τους ισχυρισμούς που ότι κατά καιρούς ντυνόταν γυναικεία.
Δύο άντρες είπαν ότι μια «εύκολα αναγνωρίσιμη» φωτογραφία του Χούβερ με βραδινό φόρεμα κυκλοφόρησε στην ομοφυλοφιλική κοινότητα το 1948, και έναν λογαριασμό της πρώην συζύγου ενός εκατομμυριούχου για μυστικά σεξουαλικά πάρτι που ισχυρίστηκε ότι ήταν μάρτυρας στο στα τέλη της δεκαετίας του ’50.
Ο Μπιλ Κλίντον, ο οποίος ως πρόεδρος το 1993 σκεφτόταν ποιον να διορίσει Διευθυντή του FBI, θεώρησε ότι οι διασταυρούμενες αναφορές ήταν ξεκαρδιστικές. «Θα είναι δύσκολο», χαμογέλασε κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας σε μια συνέντευξη Τύπου, «να γεμίσω τις… αντλίες του Χούβερ». Ωστόσο, το γεγονός ότι δημοσίευσα τέτοιους ισχυρισμούς μέχρι σήμερα προκαλεί οργή από τους παλιούς πιστούς του Χούβερ.
Οι αναφορές στη σεξουαλικότητα του Χούβερ
Άλλες αναφορές για την υποτιθέμενη σεξουαλική δραστηριότητα του Διευθυντή, αν ήταν αληθινές, σίγουρα θα τον είχαν καταστρέψει αν είχαν δημοσιοποιηθεί. Ένας πρώην επιθεωρητής του Γραφείου και έμπιστος συνεργάτης ονόματι Τζίμι Κόρκοραν είπε χρόνια αργότερα ότι ο Χούβερ, νεαρός εκείνη την εποχή, του είχε ζητήσει κάποτε να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό «πρόβλημα».
Είχε συλληφθεί για σεξουαλικές κατηγορίες που αφορούσαν έναν νεαρό άνδρα κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Νέα Ορλεάνη. Ο Κόρκοραν, ο οποίος είχε ισχυρές επαφές στην πολιτεία, είπε ότι παρενέβη για να αποσιωπήσει το θέμα.
Υπάρχει, επίσης, ο ισχυρισμός ότι μέχρι το 1969, ο Χούβερ διασκέδαζε με έφηβα αγόρια κατά τη διάρκεια του συνηθισμένου καλοκαιρινού του διαλείμματος στην Καλιφόρνια. Ένα στοιχείο επιβεβαίωσης προήλθε από τον Ντον Σμιθ, έναν αξιωματικό στην υποδιεύθυνση της αστυνομίας του Λος Άντζελες, ο οποίος είπε για συνεντεύξεις που έκανε με νεαρούς κατά τη διάρκεια έρευνας για παιδεραστές.
«Τα παιδιά», είπε ο Σμιθ, «ανέφεραν αρκετά διάσημα ονόματα, συμπεριλαμβανομένων αυτών του Χούβερ και του κολλητού του».
Η πιο σημαντική, αξιόπιστη πληροφορία ωστόσο για τη σεξουαλικότητα του Χούβερ ήρθε με την ανακάλυψη ότι ο διευθυντής του FBI συμβουλεύτηκε για λίγο τον Μάρσαλ ντε Ράφιν, έναν ψυχίατρο που έγινε πρόεδρος της Ψυχιατρικής Εταιρείας της Ουάσιγκτον. Η χήρα του Ντε Ράφιν θυμήθηκε ότι έμαθε από τον σύζυγό της ότι ο διακεκριμένος ασθενής του «είναι σίγουρα προβληματισμένος από την ομοφυλοφιλία».
Μετά από αρκετές συνεδρίες, όμως, «ο Χούβερ έφτασε στα όρια της τρέλας όταν κάποιος ανακάλυψε ότι ήταν ομοφυλόφιλος και φοβήθηκε». Σαν αντίδραση, ο Χούβερ του επιτέθηκε και προσπάθησε να εκθέσει άλλους ομοφυλόφιλους.
Για χρόνια έβαζε τους πράκτορές του να διεισδύουν και να παρακολουθούν ομάδες ομοφυλοφιλικών δικαιωμάτων, ενώ έλεγε δημόσια για «σεξουαλικές αποκλίσεις στις κυβερνητικές υπηρεσίες».
Μπορεί ο Χούβερ να πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του καταπιέζοντας τις προσωπικές του ορμές ενώ έχτιζε την εικόνα του ως η ακμή της σεξουαλικής αγνότητας, ωστόσο μερικές φορές δεν άντεχε διακινδυνεύοντας κάθε φορά την καταστροφή.
Έχοντας μελετήσει τις πληροφορίες, δύο διακεκριμένοι ειδικοί στην ψυχιατρική και την ψυχολογία είπαν ότι πίστευαν πως το σεξουαλικό μαρτύριο του Χούβερ ήταν πολύ σχετικό με τη χρήση και την κατάχρηση εξουσίας του ως ανώτατου αξιωματικού επιβολής του νόμου της Αμερικής.
Ο Δρ Τζον Μάνι, καθηγητής ιατρικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, σκέφτηκε ότι ο Χούβερ «χρειαζόταν συνεχώς να καταστρέφει άλλους ανθρώπους για να συντηρηθεί. Κατάφερε να ζήσει με τη σύγκρουση του κάνοντας τους άλλους να πληρώσουν το τίμημα».
Ο Δρ Χάρολντ Λιφ, ομότιμος καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Χούβερ έπασχε από «μια διαταραχή προσωπικότητας, μια ναρκισσιστική διαταραχή με ανάμεικτα εμμονικά χαρακτηριστικά… παρανοϊκά στοιχεία, αδικαιολόγητη καχυποψία και κάποιο σαδισμό. Ένας συνδυασμός ναρκισσισμού και παράνοιας παράγει αυτό που είναι γνωστό ως αυταρχική προσωπικότητα. Ο Χούβερ θα είχε γίνει τέλειος Ναζί υψηλού επιπέδου».
Η ιστορία του Χούβερ
Οι οκτώ δεκαετίες της ζωής του Χούβερ λένε τη δική τους ιστορία. Ήδη από τα εφηβικά του χρόνια, το μυαλό του έκλινε σε θέματα που θα κυριαρχούσαν στην εποχή του. Στην κοινωνία της σχολικής συζήτησης, ήταν εναντίον της ψήφου των γυναικών και εναντίον της κατάργησης της θανατικής ποινής.
Δεν άντεχε ποτέ να έρθει δεύτερος σε τίποτα. Όταν ο πατέρας του άρχισε να υποφέρει από μια ψυχική ασθένεια, ο Χούβερ «δεν μπορούσε να ανεχθεί το γεγονός. Δεν μπορούσε ποτέ να ανεχθεί οτιδήποτε ήταν ατελές». Ένας άλλος συγγενής είπε: «Μερικές φορές σκέφτηκα ότι φοβόταν να εμπλακεί πολύ προσωπικά με ανθρώπους». Ο Γουίλιαμ Σάλιβαν, στενός συνεργάτης του FBI, πίστευε ότι το αφεντικό του «δεν τρέφει αγάπη για κανέναν άνθρωπο».
Ο Χούβερ εντάχθηκε στο Γραφείο – εκείνη την εποχή ακριβώς στο Γραφείο Ερευνών (η λέξη «Ομοσπονδιακό» προστέθηκε μόλις τη δεκαετία του 1930) – καθώς ο πρώτος μεγάλος κομμουνιστικός τρόμος της Αμερικής άρχιζε και επέλεξε για βοηθό του έναν άνδρα ονόματι Τζορτζ Ραχ. Ο τελευταίος εξέφρασε την έκπληξή του για το γεγονός ότι οι αριστεροί θα έπρεπε ακόμη και «να επιτρέπεται να μιλούν και να γράφουν όπως θέλουν».
Ο Χούβερ και ο Ραχ ευνόησαν την απέλαση ανθρώπων απλώς επειδή ήταν μέλη ριζοσπαστικών οργανώσεων και χρησιμοποίησαν το Γραφείο για να κατασκοπεύσουν δικηγόρους που εκπροσωπούσαν όσους συνελήφθησαν στις περίφημες διαδηλώσεις του 1920.
Ένας από αυτούς, τον οποίο επρόκειτο να παρακολουθεί για μισό αιώνα και να θεωρεί «ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στις Ηνωμένες Πολιτείες», ήταν ο μελλοντικός δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Φέλιξ Φρανκφούρτερ.
Ο Χούβερ δεν εντάχθηκε ποτέ σε πολιτικό κόμμα και ισχυρίστηκε ότι «δεν ήταν πολιτικός». Μάλιστα, παραδέχτηκε ιδιωτικά, ότι ήταν ένθερμος, δια βίου υποστηρικτής του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Κρυφά φιλοδοξούσε να γίνει πρόεδρος και σκέφτηκε να θέσει υποψηφιότητα εναντίον του Φρανκλίνου Ρούσβελτ, τον οποίο θεωρούσε αριστερό.
Ο Χούβερ εξέφρασε δημόσια την υποστήριξή του στον γερουσιαστή Τζο ΜακΚάρθι λίγο πριν ο Μακάρθι ισχυριστεί ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ του Τρούμαν φιλοξενούσε 200 μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος. Οι πράκτορές του διέλυσαν υλικό αρχείου για χρήση στην περιβόητη ανάκρισή του, ενώ αρνήθηκαν δημόσια ότι το έκαναν.
Τί έκανε ο Χούβερ;
Η ευνοϊκή δημοσιότητα που απολάμβανε ο Χούβερ άξιζε εν μέρει. «Καθάρισε» ένα Γραφείο που ήταν διαβόητο για διαφθορά και αναποτελεσματικότητα, αντικαθιστώντας το με ένα σώμα πρακτόρων που έγινε σύνθημα για την ακεραιότητα.
Ένας βετεράνος όρισε τον ιδανικό νεοσύλλεκτο ως έναν άνθρωπο που έπρεπε να εκπροσωπεί «τη μεγάλη μεσαία τάξη», που «πάντα θα τρώει καλά και θα ντύνεται καλά, αλλά ποτέ δεν θα αποκτήσει αυτό το κομψό Packard ή το πολυτελές σπίτι. Ανήκει στο σώμα και την ψυχή του Γραφείου.
Ο Χούβερ έφερε τον νεωτερισμό και τον συντονισμό σε μια εποχή αποδιοργάνωσης. Κατασκεύασε την πρώτη ομοσπονδιακή τράπεζα δακτυλικών αποτυπωμάτων και το Τμήμα Αναγνώρισής του θα πρόσφερε τελικά άμεση πρόσβαση στα αποτυπώματα 159 εκατομμυρίων ανθρώπων.
Το Εργαστήριο Εγκλημάτων του έγινε το πιο προηγμένο στον κόσμο. Δημιούργησε την Εθνική Ακαδημία του FBI, ένα είδος West Point για τη μελλοντική ελίτ της επιβολής του νόμου.
Ενώ όλα αυτά ήταν θετικά, άσκησε προπαγάνδα που ενθάρρυνε όχι μόνο την εικόνα του FBI ως οργάνωση που μιλούσε για το σωστό και δίκαιο, αλλά και του ίδιου του Διευθυντή ως πρωταθλητή της δικαιοσύνης που πολεμά την «ηθική υποβάθμιση» και τα «αναρχικά στοιχεία».
Ο Χούβερ χρησιμοποίησε το τμήμα για να κηρύξει την ιδέα ότι η πολιτική αριστερά ήταν υπεύθυνη για κάθε είδους κακία, από την αλλαγή των σεξουαλικών προτύπων έως την παραβατικότητα.
Το Γραφείο παρουσίασε τον Χούβερ ως την απτόητη μάστιγα του σοβαρού εγκλήματος. Στην ταινία του Κλιντ Ίστγουντ, μεγάλες σεκάνς είναι αφιερωμένες στον υποτιθέμενο ρόλο του στην ανίχνευση του δολοφόνου του γιου του μωρού του αεροπόρου Τσαρλς Λίντμπεργκ.
Στην πραγματική ζωή, ενώ ο Χούβερ εμφανιζόταν ως ο Σέρλοκ που ηγήθηκε της έρευνας, η υπόθεση στην πραγματικότητα διελευκάνθηκε χάρη στη δουλειά που έγινε από άλλη ομοσπονδιακή υπηρεσία. Παρόμοια ψεύτικη αυτοπροβολή εμφανίστηκε στη μάχη κατά των ληστών της δεκαετίας του ’30, όπως των Μπόνι και Κλάιντ.
Η δημόσια θέση του Χούβερ για τα φυλετικά ζητήματα, σαν νότιος που ήταν, ήταν αυτή του πατερναλιστή λευκού νατιβιστή. Λιγότερο ανοιχτά, είχε φυλετικές προκαταλήψεις. Σήκωσε τους ώμους για τη δυστυχία των μαύρων Αμερικανών, προτιμώντας να ισχυριστεί ότι ήταν εκτός της δικαιοδοσίας του.
«Δεν πρόκειται να στείλω το FBI», τον θυμάται ένας αξιωματούχος του Υπουργείου Δικαιοσύνης να λέει μαρτυρικά, «κάθε φορά που κάποια νεότερη γυναίκα λέει ότι έχει βιαστεί». Οι πράκτορες του FBI έδωσαν μεγαλύτερη προσοχή στη διερεύνηση μαύρων μαχητών παρά στην καταδίωξη της Κου Κλουξ Κλαν.
Είχε αφροαμερικανικές καταβολές ο Χούβερ;
Στη δεκαετία του ’60, ο Χούβερ έκανε τα αδύνατα δυνατά για να αποδείξει ότι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και το κίνημά του ήταν υπό τον κομμουνιστικό έλεγχο. Όταν η επιτήρηση διαπίστωσε μόνο ότι ο Κινγκ είχε σεξουαλικές σχέσεις με άλλες γυναίκες εκτός από τη σύζυγό του, οι βοηθοί του FBI εργάστηκαν για να τον «εξουδετερώσουν» διαβιβάζοντας πρόχειρες πληροφορίες στον Τύπο.
Όταν ο ηγέτης των πολιτικών δικαιωμάτων τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης, ο Χούβερ εξοργίστηκε. Όταν χιλιάδες θρήνησαν τη δολοφονία του Κινγκ, ο Χούβερ έγινε έξαλλος. Αργότερα προσπάθησε να αποτρέψει την ανακήρυξη των γενεθλίων του Κινγκ ως εθνική εορτή.
Όλα αυτά έγιναν σε ένα προσωπικό υπόβαθρο που λίγοι γνωρίζουν σήμερα – μια φήμη ότι ο ίδιος ο Χούβερ είχε μαύρες καταβολές. Οι πρώτες φωτογραφίες τον δείχνουν να μοιάζει κάπως νεγροειδής, με αισθητά κουρελιασμένα μαλλιά.
Τα κουτσομπολιά προς αυτή την κατεύθυνση ήταν διάχυτα στην Ουάσιγκτον και – αλήθεια ή όχι – ο Χούβερ πρέπει να το γνώριζε. Μήπως το άγχος σε αυτό το μέτωπο διαμόρφωσε τον τρόπο που συμπεριφερόταν στους μαύρους – ακριβώς όπως έπληξε τους ομοφυλόφιλους ενώ πάλευε με τη δική του ομοφυλοφιλία;
Η έρευνα για τη φυλετική του ταυτότητα, εν τω μεταξύ, μπορεί να εξηγήσει γιατί την ίδια στιγμή που το οργανωμένο έγκλημα βρισκόταν σε έξαρση και θα μπορούσε να είχε αποτελεσματικά αντιμετωπιστεί, ο Χούβερ απέτυχε να δράσει. Ο άνθρωπος που είχε γίνει διάσημος κυνηγώντας τους ληστές τραπεζών και τους ληστές της δεκαετίας του ’30, άφησε τη Μαφία να ανθίσει.
Στην αρχή, πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, φαινόταν ότι ο Χούβερ θα καταστείλει τον όχλο. Μετά, απότομα, άλλαξε ρότα. Στη δεκαετία του ’50, εμπόδισε ενεργά την Επιτροπή Κεφάουβερ, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχε πράγματι «ένα εθνικό συνδικάτο εγκληματικότητας γνωστό ως Μαφία». Όχι έτσι, είπε ο Χούβερ.
Όταν μια αναφορά του 1958 από τους δικούς του πράκτορες έλεγε επίσης ότι η μαφία ήταν πραγματική, την απέρριψε ως ψεύτικη. Το FBI θα αναλάμβανε σθεναρή δράση μόνο πολύ καθυστερημένα, στη δεκαετία του 1960, υπό την πίεση του Γενικού Εισαγγελέα Ρόμπερτ Κένεντι.
Μήπως ο Χούβερ είχε σχέσεις με τη Μαφία;
Πρώην αξιωματούχοι οι οποίοι έδωσαν συνέντευξη, συμπεριλαμβανομένων τριών πρώην γενικών εισαγγελέων και αρκετών πρώην βοηθών διευθυντών του FBI, δεν μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί ο Χούβερ αρνήθηκε να αντιμετωπίσει την απειλή του οργανωμένου εγκλήματος. «Η στάση του Χούβερ», είπε ο Νιλ Γουέλς, ένας ανώτερος πρώην πράκτορας που τελικά διακρίθηκε πολεμώντας τη Μαφία, «ήταν τόσο αντίθετη με την πραγματικότητα που αποτέλεσε αφορμή για μεγάλες εικασίες».
Ο ίδιος ο Χούβερ, είναι πλέον ξεκάθαρο, είχε επαφές με οργανωμένους εγκληματίες ή συνεργάτες τους σε συνθήκες που κατέστησαν δυνατό ακόμα και να έμαθαν για τις σεξουαλικές του τάσεις. Ο Μάγιερ Λάνσκι, ο συνιδρυτής του συνδικάτου της Μαφίας, λέγεται ότι είχε «φωτογραφίες του Χούβερ σε κάποια συνεστίαση ομοφυλοφίλων» και ένας συνεργάτης του ανέφερε ότι ο Λάνσκι ισχυρίστηκε: «Εγώ διόρθωσα αυτόν τον εραστή».
Ο εκβιασμός ήταν η τακτική που λειτούργησε και για τον Χούβερ στις συναλλαγές του με τους πολιτικούς. Ο τίτλος της βιογραφίας για αυτόν (Επίσημος και Εμπιστευτικός) προέρχεται από το όνομα μιας ομάδας αρχείων που κρατούνταν σε κλειδωμένα ντουλάπια στο γραφείο του Χούβερ.
Σύμφωνα με επίσημη καταμέτρηση μετά το θάνατό του, ο Διευθυντής είχε 883 φακέλους για γερουσιαστές και 722 για βουλευτές. Πολλά έγγραφα καταστράφηκαν μετά τον θάνατο του Χούβερ, αλλά όσα σώθηκαν μιλούν από μόνα τους. Ένα παράδειγμα είναι αυτή η έκθεση του 1959:
«Αγαπητέ κύριε Hoover,
Μπορεί να σας ενδιαφέρουν οι ακόλουθες πληροφορίες… (NAME WITHHELD) [είπε] ότι είχε περάσει το απόγευμα της 3ης Ιουνίου 1959, με τον γερουσιαστή (NAME WITHHELD) στο ιδιωτικό του γραφείο. Είπε επίσης ότι είχε σεξουαλική επαφή με τον γερουσιαστή το απόγευμα «στον καναπέ στο γραφείο του γερουσιαστή…»
Ειλικρινά δικός σας,
James H Gale, Ειδικός Αντιπρόσωπος».
Τέτοιες αναφορές χρησιμοποιήθηκαν για να κάμψουν τους πολιτικούς στη θέληση του Χούβερ. Μπορεί να χρειαστεί τη συνεργασία τους για να προμηθευτεί κεφάλαια, να αποκτήσει πολιτική δύναμη ή να αποτρέψει τη διερεύνηση των επιχειρήσεων που προτιμούσε να μείνουν κρυφές.
Ένας βοηθός του γερουσιαστή Έντουαρντ Λονγκ, του Δημοκρατικού από το Μιζούρι, επρόκειτο να δώσει μια ένορκη κατάθεση που περιγράφει τι συνέβη όταν ο ίδιος σχεδίαζε ακροάσεις για το FBI, με ιδιαίτερη έμφαση στην ηλεκτρονική υποκλοπή.
Ένας ανώτερος βοηθός του Χούβερ ήρθε να τηλεφωνήσει και η συνομιλία εξελίχθηκε ως εξής: “Γερουσιαστή, νομίζω ότι πρέπει να διαβάσετε αυτό το αρχείο που έχουμε για εσάς. Ξέρετε ότι δεν θα το χρησιμοποιούσαμε ποτέ, γιατί είστε φίλοι μας… Εμείς… Απλώς σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να ξέρεις το είδος των πραγμάτων που μπορεί να κυκλοφορήσουν και να είναι επιβλαβή για σένα… Του έδωσαν το φάκελο… Διάβασε τον καιρό για λίγα λεπτά. [Στη συνέχεια] συνέχισαν το δρόμο τους. Το επόμενο πράγμα που ήξερα ότι είχε εντολή να παρακάμψει τις έρευνες του FBI».
Ο Χούβερ κατασκόπευε όχι μόνο τους πολιτικούς, αλλά και τους ανώτερους και χαμηλούς αξιωματούχους, τους δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου (τουλάχιστον 12 από αυτούς), ακόμη και τους προέδρους.
Έφτιαξε αρχεία για συγγραφείς, ηθοποιούς, για πολίτες σε όλο το φάσμα του κοινωνικού βίου. Πολλοί φοβήθηκαν αυτό που θα μπορούσε να βρει ο Διευθυντής, είτε είχε πραγματικές πληροφορίες για αυτούς, είτε όχι.
Όσον ήταν εν ζωή, ο Χούβερ αρνήθηκε ξανά και ξανά ότι υπήρχαν τέτοιοι «μυστικοί φάκελοι». Ο εν ενεργεία Γενικός Εισαγγελέας Λόρενς Σίλμπερμαν, ο πρώτος άνθρωπος που μελέτησε τα μυστικά αρχεία μετά το θάνατο του Χούβερ το 1972, είχε διαφορετική άποψη.
«Ο Τζέι Έντγκαρ Χούβερ ήταν σαν υπόνομος που μάζευε βρωμιά. Τώρα πιστεύω ότι ήταν ο χειρότερος δημόσιος υπάλληλος στην ιστορία μας».
* Photo credits: Getty Images
