Το 1829, μια ομάδα εξερευνητών με επικεφαλής τον Ισπανό έμπορο Αντόνιο Αρμίχο κινήθηκε δυτικά προς την Άλτα Καλιφόρνια μέσω της άνυδρης ερήμου Μοχάβι – των προγονικών εδαφών της Εθνοτικής ομάδας Πουιτέ. Ένας νεαρός πρόσκοπος ονόματι Ραφαέλ Ριβέρα ανακάλυψε μια ιδιαίτερα κατάφυτη περιοχή γεμάτη λιβάδια που ποτίζονταν από μια φυσική πηγή.
Αυτή η πολυτέλεια ενέπνευσε σύντομα το όνομα του τόπου: «Δε Μεντάουνς» ή «Λας Βέγκας». Αν και μερικές ντουζίνες ιεραπόστολοι Μορμόνοι έφτασαν εδώ το 1855 – αποτυγχάνοντας σε μεγάλο βαθμό να προσηλυτίσουν την Εθνοτική ομάδα Πουιτέ – η όαση παρέμεινε κάτι σαν μυστική μέχρι τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν οι μεταλλευτές ήρθαν στην κοιλάδα.
Βρήκαν χρυσό και ασήμι και ο κόσμος που ακολούθησε πυροδότησε μια πληθυσμιακή έκρηξη, με τους ανθρακωρύχους να φτάνουν ομαδικά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας έσκαβαν για να βρουν χρυσό και τα βράδια διασκέδαζαν είτε τζογάροντας τα χρήματά τους στα πρώτα κρυφά καζίνο είτε χαλαρώνοντας με τα κορίτσια των οίκων ανοχής που είχαν ανοίξει.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, η πόλη της όασης έγινε χώρος ανάπαυσης για βαγόνια τρένων και στάση στο νέο σιδηρόδρομο που συνδέει το Λος Άντζελες με το Σολτ Λέικ Σίτι. Αυτός ο σιδηρόδρομος ολοκληρώθηκε το 1905 και το 1911 το Λας Βέγκας ενσωματώθηκε ως πόλη των ΗΠΑ. Αν και αρχικά ο τζόγος ήταν παράνομος, τα κρυφά καζίνο άνοιξαν ως επιχειρήσεις.
Στη συνέχεια, το 1931, όλα άλλαξαν όταν η Νεβάδα έγινε η πρώτη πολιτεία που νομιμοποίησε τον τζόγο, καθώς και η πρώτη που πρόσφερε γρήγορα διαζύγια. Από τότε, το Σίλβερ Στέιτ ήταν συνώνυμο της αμερικανικής υπερβολής. Περίπου την ίδια εποχή, ξεκίνησε η κατασκευή του φράγματος Χούβερ, το οποίο θα παρείχε νερό και ρεύμα στην κοιλάδα.
Αυτό το μνημειώδες έργο έφερε πλήθος εργατών στις κατασκευές στην πόλη του Λας Βέγκας και οι ντόπιοι επιχειρηματίες άνοιγαν καζίνο για να τους διασκεδάσουν και φυσικά να τους πάρουν τα λεφτά.
Αυτό το χαρακτηριστικό αμερικάνικο μείγμα άμμου και κερδοσκοπίας μετέτρεψε έναν σκονισμένο δρόμο της ερήμου στην πρωτεύουσα της ψυχαγωγίας, μια έκταση 6,7 χιλιόμετρα που τελικά θα γινόταν γνωστή ως Λας Βέγκας Στριπ.
Ίσως δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι το Στριπ προσέλκυσε σκοτεινούς χαρακτήρες από την αρχή. Το 1939, ένας αστυνομικός με το όνομα Γκάι ΜακΑφι έφτασε στο Λας Βέγκας αφού διέφυγε από το Λος Άντζελες κατηγορούμενος για διαφθορά. Ρίζωσε στην περιοχή, αγοράζοντας και αναπτύσσοντας το Pair O’ Dice Club και πολλά άλλα.
Αμέσως μετά, το 1941, ο Καλιφορνέζος επιχειρηματίας Τόμας Χαλ ίδρυσε το πρώτο πολυτελές θέρετρο της περιοχής, το Ελ Ράντσο Βέγκας, με ανθισμένους κήπους και μια τεράστια πισίνα. Αυτή η νέα παιδική χαρά για ενήλικες τράβηξε την προσοχή Νεουορκέζων, οι οποίοι είδαν ευκαιρίες τόσο στον νόμιμο τζόγο όσο και στο λιγότερο νόμιμο ξέπλυμα χρημάτων.
Το 1945, ο διαβόητος γκάνγκστερ Μπάγκσι Σίγκελ ανέπτυξε του πολυτελές θέρετρο Φλαμίνγκο, δημιουργώντας ένα πρότυπο για τα σούπερ καζίνο που έρχονται. Μέχρι τότε, τα καζίνο του Λας Βέγκας είχαν συνήθως ρουστίκ θέματα της Άγριας Δύσης, αλλά ο Σίγκελ εγκαινίασε μια εποχή αχαλίνωτης χλιδής.
Προς το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η αίσθηση του πιάνου Λιμπεράς πρωτοστάτησε στην ιδέα του ρεσίντενσι, όπου τα καζίνο αφιερώνουν τις σκηνές τους αποκλειστικά σε σούπερ σταρ, συχνά για χρόνια κάθε φορά.
Ο Φράνκ Σινάτρα και το Ρατ Πακ βοήθησαν να καθιερωθεί το γλέντι μετά τα τα μεσάνυχτα για το οποίο το Λας Βέγκας έχει γίνει διαβόητο.
Ξεκινώντας από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Έλβις Πρίσλεϊ έγινε ο άρχοντας στο Λας Βέγκας. Με μουσικούς όλο το εικοσιτετράωρο, μάγους, κωμικούς και λευκές τίγρεις της Βεγγάλης, το Στριπ έγινε ο κορυφαίος παγκόσμιος προορισμός όχι μόνο για τζόγο, αλλά και για ψυχαγωγία φιλική προς την οικογένεια.
Στη δεκαετία του 1990, οι επιχειρηματίες του Λας Βέγκας άρχισαν να σχεδιάζουν και στη συνέχεια να κατασκευάζουν μεγάλα πρότζεκτ. Για παράδειγμα το 1993 κατασκευάστηκε η μεγάλη πυραμίδα του Λούξορ Χότελ και Καζίνο.
Πού αλλού μπορείτε να βρείτε τον Πύργο του Άιφελ, τα ενετικά κανάλια και τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης σε κοντινή απόσταση με τα πόδια; Ωστόσο, ίσως τίποτα δεν τραβάει τα βλέμματα όπως η πρωτοποριακή, τεχνολογία αιχμής του Σφέρ, της μεγαλύτερης σφαιρικής δομής στον πλανήτη, που άνοιξε ως συναυλιακός χώρος στο Λας Βέγκας πέρυσι.
Δεν είναι μόνο οι παίκτες που ρισκάρουν στο Λας Βέγκας. Το Στριπ υπήρξε παγκόσμια πρωτεύουσα των extreme sports. Αξέχαστη θα μείνει η προσπάθεια του Έβελ Κνιέβελ ο οποίος προσπάθησε τον Δεκέμβριο του 1967 να πηδήξει τα σιντριβάνια του Σίζαρς. Δυστυχώς γι’ αυτόν έσπασε αρκετά κόκκαλα και έμεινε στο νοσοκομείο 29 ημέρες με κώμα.
Η πόλη αναγνωρίζεται επίσης ως το σπίτι της πυγμαχίας από το εμβληματικό σλάγκφεστ μεταξύ Τζόρτζ Φόρμαν και Ρον Λάιλ στο Σίζαρς Παλάς το 1976.
Σε πιο πρόσφατες συγκινήσεις, τον περασμένο Νοέμβριο τα βλέμματα εκατομμυρίων καρφώθηκαν στην πόλη για το εναρκτήριο Grand Prix του Λας Βέγκας.
Πάντα σαγηνευτικό, το Στριπ συνεχίζει να δελεάζει τους επισκέπτες με τις απαράμιλλες απολαύσεις του: Κερδίστε μια περιουσία στα καζίνο, ερωτευτείτε στα σιντριβάνια του Μπελάτζιο, παντρευτείτε με τον Έλβις – ή πάρτε ένα γρήγορο διαζύγιο. Τα γούστα μπορεί να αλλάξουν, αλλά είναι η συγκίνηση του εφήμερου που κάνει το Βέγκας Βέγκας.
Πηγή: Smithsonianmag // Πηγή φωτογραφιών: Unsplash
