Με τον πληθωρισμό να καλπάζει, τον Πόλεμο στην Ουκρανία να ανεβάζει στα ύψη τις τιμές των σιτηρών και την βενζίνη απλησίαστη, οδεύουμε προς ολοταχώς προς μία νέα οικονομική κρίση.

Σε κάθε τέτοια κρίση, επανέρχεται στο προσκήνιο ένα φαινόμενο που ονομάζεται Lipstick Effect. Σύμφωνα με το οποίο, αγοράζουμε μικρά αντικείμενα αξίας για να ικανοποιήσουμε τις συναισθηματικές μας ανάγκες, αφού δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να καταναλώσουμε αγαθά.

Το ψυχολογικό αυτό φαινόμενο πήρε το όνομά του από την λέξη lipstick που σημαίνει στα αγγλικά «κραγιόν». Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλές γυναίκες, για να νιώσουν ότι παίρνουν κάτι ωραίο για τον εαυτό τους, αγοράζουν νέες αποχρώσεις κραγιόν.

Έτσι, δεν «ξεφεύγουν» από το budget τους αλλά παίρνουν την προσωρινή ευχαρίστηση. Συνεχίζουν να έχουν την αίσθηση ότι τα χρήματά τους φτάνουν για κάτι ωραίο, χωρίς να μπορούν στην πραγματικότητα να αντέξουν το οικονομικό βάρος πολλών πραγμάτων.

Όσο μεγαλώνουν οι τιμές στις ετικέτες των αγαθών στα σουπερμάρκετ, οι πωλήσεις των κραγιόν ανεβαίνουν.

Τα brands ξέρουν τι κάνουν και έχουν ήδη βάλει προσφορές και εκπτώσεις στα κραγιόν που πουλάνε. Η αύξηση στις πωλήσεις σε σχέση με πέρσι οφείλεται εν μέρει και στο τέλος της πανδημικής κατάστασης του κορωνοϊού Covid-19, οπότε και φοράγαμε μάσκες. Έτσι, δεν υπήρχε νόημα να φοράμε κραγιόν. Και όταν δεν φοράγαμε τις μάσκες, προτιμούσαμε nude και ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις ώστε να μην πασαλειφτούμε όταν χρειαστεί να ξανά φορέσουμε την μάσκα.

Τι έπαιρναν οι γυναίκες κατά την εποχή της πανδημίας, που τα χείλη τους κρύβονταν πίσω από μία μάσκα; Αρώματα, τα οποία σημείωσαν μεγάλη αύξηση. Ήταν ένας τρόπος να νιώσουν τον αέρα πολυτέλειας και να τον μοιραστούν και με τα γύρω τους άτομα, χωρίς να χρειαστεί να βγάλουν την μάσκα.

Ο όρος «lipstick effect» πρωτο-εμφανίστηκε στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία από την καθηγήτρια οικονομικών και κοινωνιολογίας Juliet Schor στο βιβλίο της The Overspent American. Εκείνη έκανε για πρώτη φορά την συσχέτιση πως όταν δεν περισσεύουν λεφτά, οι γυναίκες κάνουν μικρές αγορές με μία δόση πολυτέλειας, η οποία δεν θα «εκτινάξει» τους λογαριασμούς.

«Ψάχνουν για προϊόντα που είναι ναι μεν πολυτελή αλλά δεν κοστίζουν μία περιουσία» είχε γράψει.

Σήμερα, το φαινόμενο αυτό περιγράφει όχι μόνο την αγορά κραγιόν αλλά γενικά μικροπραγμάτων που μπορεί να ικανοποιήσουν την ανάγκη μας να νιώσουμε ότι μπορούμε να ανταμείβουμε τους εαυτούς μας με όμορφα πράγματα, ακόμη και εάν δεν το αντέχουμε οικονομικά.

Το εφέ ήρθε να επιβεβαιώσει ο Leonard Lauder, ο Πρόεδρος της Estee Lauder, ο οποίος το 2001 παρατήρησε μία αύξηση στις πωλήσεις των κραγιόν μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ. Η ανησυχία πολλών γυναικών τις οδήγησε να κάνουν τέτοιες αγορές για να ηρεμήσουν ψυχολογικά.

Το φαινόμενο αυτό ξανά παρατηρήθηκε το 2008 κατά την εποχή που έκανε την εμφάνισή της η οικονομική κρίση.

Όπως λέει και το γνωστό ρητό της Poppy King «δώσε σε μία γυναίκα ένα κραγιόν και δες την να κατακτά τον κόσμο». Είναι αρκετό, όμως, ένα κραγιόν για να κάνει την φτώχια να δείχνει πια γλυκιά;

Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:

Εδώ βρίσκεται το «λίκνο της σοκολάτας»

Τι είναι το Second Amendment που αναφέρουν διαρκώς οι υπέρμαχοι της ελεύθερης οπλοκατοχής

Από τον ληστή με τις γλαδιόλες στον Μπάμπη Αναγνωστόπουλο: Πώς εξηγούνται οι ερωτικές επιστολές σε καταδικασμένους για ειδεχθή εγκλήματα;