Περιεχόμενα
Μπαίνεις, σέρνεσαι πιο σωστά, στο αμάξι με έναν serial killer. Και το ξέρεις (πως είναι serial killer). Κι όμως μένεις ψύχραιμη και του μιλάς για το Θεό; Κι όμως προσπαθείς να τον πείσεις να αλλάξει δρόμο ενώ ξέρεις ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να σε σκοτώσει; Η Margy Palm, αν μη τι άλλο, ήταν προικισμένη με ένα απίστευτο θάρρος, μια ασύγκριτη εσωτερική δύναμη. Βρίσκοντας τα λόγια, αλλά και το σωστό timing, ώστε να βγει αλώβητη από τη «συνάντησή» της με τον Stephen Morin.
Στις 11 Δεκεμβρίου του 1981, στο Σαν Αντόνιο, αυτός ο κατά συρροή δολοφόνος, από τους πιο διαβολικούς στην ιστορία των ΗΠΑ, την απήγαγε σε ένα πάρκινγκ υπό την απειλή όπλου όπως είχε κάνει τόσες φορές στο παρελθόν με άλλες γυναίκες. Η Palm ήταν όμορφη, γυμνασμένη και ξανθιά – όπως και τα περισσότερα από τα προηγούμενα θύματα.
Ήταν όμως και τυχερή μες την ατυχία της, αφού εκείνη τη μέρα η αστυνομία είχε εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψη του Morin. Είχε ανακαλύψει ποιος είναι και τι είχε κάνει. Ήταν ύποπτος για τη δολοφονία, τα βασανιστήρια και το βιασμό περισσότερων από 30 γυναικών σε 9 ή 10 πολιτείες.
Η Margy Palm ξαφνικά έπαψε να φοβάται κι έκανε το πιο περίεργο πράγμα
Κι όμως ενώ οδηγούσε το αμάξι της και την είχε δίπλα του, ο 30χρονος άνδρας αρχικά δεν έδειξε αγχωμένος ή φοβισμένος. Τη ρώτησε μάλιστα τι… μουσική να βάλει. Σίγουρα συνέτεινε το ότι ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει και πως ήταν και ήρεμος. Η αμφιθυμία του είχε χτυπήσει κόκκινο. Όταν ξαφνικά άρχισε να εξετάζει τι είχε στο αμάξι της η Margy έβαλε τις φωνές γιατί αυτή είχε «μεγαλώσει σαν πριγκίπισσα» ενώ αυτός είχε «στερηθεί τα πάντα». «Λυπάμαι πολύ», του απάντησε η επίσης 30 ετών, γυναίκα.
Έκλεισε τα μάτια της για να ηρεμήσει. Και τότε της ήρθε. Σαν επιφοίτηση. Ένιωσε πως αυτός ο άνδρας που την απειλούσε, που είχε δολοφονήσει και βιάσει επανειλημμένα, δεν ήταν εχθρός της. Αλλά μια βασανισμένη ψυχή που μην μπορώντας να χειριστεί τον πόνο του και να ελέγξει τον εαυτό του, είχε πάρει τον πιο λάθος δρόμο που γινόταν, κάνοντας ακατανόμαστα και φρικαλέα πράγματα.
«Δεν τον φοβόμουν πια, ούτε τον μισούσα», θα πει καιρό αργότερα. Άρχισε να προσεύχεται δυνατά για τον άνδρα που ήταν δίπλα της. «Ω Θεέ μου», είπε αυτός. «Είμαι στο αμάξι με ένα φρικιό της θρησκείας».
Ο Morin δεν ήταν αυτό που λέμε «φαινόταν». Μπορούσε εύκολα να ξεγελάσει πως είναι ένας νορμάλ, καθημερινός άνθρωπος. Ήταν γοητευτικός, μιλούσε ωραία και εμφανιζόταν με ένα φιλικό και συζητήσιμο προφίλ στους γύρω του. Υιοθετούσε διάφορες περσόνες και είχε ανεπτυγμένη την ικανότητα της μεταμφίεσης.
Η Palm ωστόσο κατάφερε να τον κάνει να χάσει το κοντρόλ που συνήθως είχε στα γεγονότα έστω με τον αρρωστημένο, δικό του τρόπο. Ταράχτηκε όταν κατανόησε πως απέναντί του ήταν μια γυναίκα που πραγματικά πίστευε στο Θεό και στη δύναμη της μετάνοιας και της συγχώρησης.
Θα γινόταν ξεκάθαρο αμέσως μετά. Με την Margy Palm να βάζει τα χέρια της στο μέτωπό του για να… διώξει τα κακά πνεύματα. «Φύγετε τώρα! Δεν θα συνεχίστε να καταστρέφετε τη ζωή αυτού του ανθρώπου ούτε θα καταστρέψετε τη δικιά μου», φώναξε.
Ποιος ξέρει ποια ευαίσθητη χορδή του ψυχισμού του άγγιξε αυτή η κίνηση, ουσία είναι πως ο Morin έμεινε στήλη άλατος, πως το αποδέχτηκε χωρίς να αντιδράσει με βία. Ενδεχομένως να ένιωσε ξαφνικά αδύναμος και ευάλωτος όταν κατάλαβε πως αυτή η γυναίκα δεν ήταν σαν τις άλλες, πως δεν τον φοβόταν. Ότι επίσης δεν τον αντιμετώπιζε σαν τέρας, αλλά προσπαθούσε να τον βοηθήσει, νοιαζόταν γι’ αυτόν.
«Δεν θέλω να σου κάνω κακό, κυρία», της είπε. «Αλλά δεν ξέρω και πώς να σε αφήσω να φύγεις». Στην πορεία έγινε ξανά λίγο επιθετικός βλέποντας πως η γυναίκα είχε στο αυτοκίνητο κασέτες με ομιλίες Ευαγγελιστών. «Είσαι πραγματικά φανατική», της είπε. Θα ηρεμούσε, ωστόσο, όταν είδε πως είχε και το αγαπημένο του τραγούδι. Το Ride Like the Wind του Christopher Cross. To έβαλε στο κασετόφωνο και άρχισε να το τραγουδάει δυνατά.
Δίπλα του, η Margy ένιωσε ξανά να τρομοκρατείται. Είχε καταφέρει για λίγο να διώξει τη σκέψη πως δίπλα της είχε έναν ψυχοπαθή δολοφόνο και βιαστή. Αλλά βλέποντάς τον να τραγουδάει τον είδε και να «μαλακώνει» κάπως.
Το μοιραίο λάθος του διαβόητου serial killer
Ο τρόπος δράσης του Stephen Morin ήταν λίγο πολύ πάντα ο ίδιος. Έστηνε καρτέρι σε ελκυστικές, λευκές γυναίκες, κυρίως κοντά στην ηλικία των 20. Μετά τις απήγαγε, τις βασάνιζε και τις σκότωνε, φροντίζοντας να εξαφανίζει τα πτώματα δίχως να αφήνει ίχνη. Άλλαζε συχνά ταυτότητα και χρησιμοποιούσε μεταμφιέσεις και ψευδώνυμα για να μη γίνεται αντιληπτός.
Το λάθος του ήταν πως έγινε «λαίμαργος», πως πίστεψε πως ήταν άτρωτος ειδικά μετά από μια φορά που τον είχαν συλλάβει, για άλλο λόγο, και τον άφησαν να φύγει. Έγινε απρόσεχτος, αλαζόνας. Το μοιραίο γι’ αυτόν σκηνικό συνέβη όταν πήγε να απαγάγει την 21χρονη Carrie Marie Scott, αλλά εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο σύντροφός της, Scott. Τον οποίο και πυροβόλησε θανάσιμα. Ένας περαστικός όμως είδε τον αριθμό κυκλοφορίας του αυτοκινήτου του Morin και ενημέρωσε τις Αρχές.
Έτσι σώθηκε μια γυναίκα ονόματι Pamela Jackson, την οποία είχε απαγάγει ο Morin αμέσως μετά το συμβάν. Την είχε δεμένη σε ένα μοτέλ όταν κατάλαβε πως η αστυνομία ήταν στο κατόπι του και τράπηκε σε φυγή. Για να πάει να απαγάγει την Palm αμέσως μετά. Είχε καταλάβει πως ήταν «τελειωμένος;» Πιθανότατα ναι. «Θα πεθάνουμε και οι δύο σήμερα, πιθανότατα σε ανταλλαγή πυρών με την αστυνομία», της είπε κάποια στιγμή.
Η Palm δεν ήξερε εξ αρχής με ποιον είχε μπλέξει. Το κατάλαβε όταν σταμάτησαν σε ένα βενζινάδικο και είδε σε πρωτοσέλιδο εφημερίδας με πηχυαίους τίτλους το «ποιον» του. Πάγωσε από το φόβο. Αλλά κρατήθηκε και δεν μίλησε γιατί αλλιώς ήταν πεπεισμένη πως ο Morin θα πυροβολούσε τόσο αυτήν όσο και τη νεαρή πωλήτρια στο ταμείο.
Στη συνέχεια, ο απαγωγέας της την ανάγκασε να πάρει τηλέφωνο το σύζυγό της, Bart για να του πει πως όλα ήταν καλά, αλλά κάτι της είχε τύχει και θα αργούσε. Ήταν ασυνήθιστα τα όσα του έλεγε να κάνει, αλλά αυτός δεν υποψιάστηκε πως κάτι δεν πήγαινε καλά παρά μόνο όταν είχε βραδιάσει για τα καλά. Τότε ήταν που πήρε τηλέφωνο την αστυνομία για να ενημερώσει για την εξαφάνιση.
Μια μεταμόρφωση συντελείται, αφήνοντάς ελεύθερη την Margy Palm
Στο μεταξύ, στο αμάξι της Palm, συντελούταν μια τρόπον τινά μεταμόρφωση. Ο Morin απολογούταν για όλα όσα είχε κάνει, εξηγούσε γιατί είχε φτάσει σε αυτό το σημείο. Όλα όσα του είχαν τύχει. Έκανε κατάθεση ψυχής, ξεγύμνωνε τον εαυτό του – ναι, ένας serial killer!
Άσχημα παιδικά χρόνια, παντελής έλλειψη προσοχής από τους γονείς, εθισμός στα ναρκωτικά, μια σεξομανής μητέρα, η κακοποίηση που υπέστη όταν μπήκε σε φυλακή ανηλίκων, όλα άρχισαν να βγαίνουν με ταχύτητα από το στόμα του. Επώδυνες αναμνήσεις, τραυματικές εμπειρίες.
Είπε στην Palm πως μισούσε τον εαυτό του, πως ήταν ένας απατεώνας – είχε παντρευτεί και είχε εγκαταλείψει ένα γιο που αγαπούσε. Και τότε η Margy Palm τον ρώτησε το εξής: «Αν ο γιος σου έκανε τα εγκλήματα που έκανες εσύ, νομίζεις πώς θα μπορούσες να τον συγχωρήσεις;».
Την κοίταξε στα μάτια. Σκέφτηκε για λίγο. Και απάντησε: «Κυρία, όλη μέρα μου κάνεις κήρυγμα και μόλις τώρα κατάλαβα πραγματικά τι θες να μου πεις». Η Palm ένιωσε τόσο ήρεμη που λίγο μετά… αποκοιμήθηκε. Είχαν περάσει και κοντά 8 ώρες από την απαγωγή της. Ξύπνησε ξαφνικά όταν ο Morin πάρκαρε, βγήκε από το αμάξι, σήκωσε τα χέρια του προς τον ουρανό και είπε: «Συγχώρα με Θεέ μου για όσα έχω κάνει. Σε παρακαλώ, θέλω να πάω στον παράδεισο».
Λίγο αργότερα, σταμάτησε ξανά, πέταξε τις σφαίρες από το όπλο και είπε στην Margy: «Δεν θα σκοτώσω ποτέ ξανά» (πάντως η αστυνομία θα έβρισκε μετά πως είχε κι άλλες σφαίρες πάνω του). Τον παρότρυνε να μιλήσει στον Kenneth Copeland, διάσημο τηλευαγγελιστή. Παραδόξως, ο Stephen Morin την άκουσε. Την άφησε να βγει από το αμάξι, εκείνη του έδωσε λεφτά για να αγοράσει ένα εισιτήριο λεωφορείου ώστε για να επισκεφθεί τον εν λόγω τηλευαγγελιστή στο γραφείο του.
Τη ρώτησε αν θα πήγαινε μαζί του, μα εκείνη του υπενθύμισε πως είχε δύο παιδιά που την περίμεναν. Την αγκάλιασε, τη φίλησε στο μάγουλο και της έδωσε ένα σκουλαρίκι με έναν σταυρό και μια πράσινη πέτρα. Μπήκε στο λεωφορείο και την κοιτούσε, χαιρετώντας τη μέχρι να απομακρυνθεί, με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό του.
Εκείνη μπήκε στο αυτοκίνητο και αμέσως κλείδωσε τις πόρτες. Ξέσπασε σε κλάματα. Ένιωθε τρομερό φόβο, αλλά και κάτι πολύ πιο ισχυρό. «Ένιωσα ότι του συνέβη κάτι υπέροχο. Είδα την αλλαγή», θα πει μετά. Και δεν θα αλλάξει άποψη ούτε αργότερα, ακόμη κι όταν οι αρχές την ενημέρωσαν πως ένα τέτοιο σκουλαρίκι έδινε πάντα στα θύματά του, πριν τα σκοτώσει…
Όταν γύρισε σπίτι, ο άντρας της την υποδέχτηκε στην αρχή θυμωμένος. «Πού ήσουν; Φοβήθηκα σε είχε πάρει ο βιαστής», της είπε. Έμεινε κόκκαλο όταν του απάντησε: «Ναι, μαζί του ήμουν…».
Απαγωγέας και θύμα γίνονται… φίλοι
Οι αστυνομικοί αργότερα δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως η νεαρή γυναίκα είχε βγει σώα και αβλαβής από όλο αυτό. Μόλις πήγε στο αστυνομικό τμήμα και της εξήγησαν ακριβώς ποιος ήταν ο Morin και τι είχε κάνει, ένιωσε να αρρωσταίνει. Δεν είχε καταλάβει πόσο τυχερή ήταν που την είχε γλιτώσει. Αλλά ένιωθε παράλληλα πως είχε συμβεί ένα θαύμα εκείνη τη μέρα.
Όταν είπε στην αστυνομία πού είχε πάει ο Morin την κοίταξαν με συγκατάβαση. «Τόσα χρόνια τον κυνηγάμε, ποτέ δεν κάνει αυτό που περιμένουμε». Όμως, δεν το μπορούσαν να το αφήσουν έτσι ως πληροφορία. Έστειλαν πράκτορες στο σημείο που τους είχε υποδείξει η Palm.
Έμειναν άναυδοι όταν τον είδαν να στέκεται ακριβώς εκεί, στη στάση του λεωφορείου. Διαβάζοντας ένα βιβλίο με θρησκευτικά αποφθέγματα που του είχε δώσει νωρίτερα η νεαρή γυναίκα. Δεν αντιστάθηκε καθόλου στη σύλληψη.
Η Palm ήταν και παραμένει ως σήμερα πεπεισμένη πως ο Morin εκείνη τη μέρα είδε το Θεό και αποφάσισε να αλλάξει. Στο δικαστήριο βέβαια δεν το προσέγγισαν έτσι. Τον καταδίκασαν σε θάνατο, ενώ αυτός παραδέχτηκε την ενοχή του. Γενικώς η μόνη του υπερασπιστική γραμμή ήταν πως είχε βρει τον Ιησού, πως είχε πιστέψει.
Δύο εβδομάδες μετά την απόφαση, ζήτησε να επισπευσθεί η εκτέλεσή του. «Οι Χριστιανοί δεν φοβούνται το θάνατο», έγραψε. «Έχω προετοιμαστεί να γνωρίσω το δημιουργό μου από την ευλογημένη στιγμή που συνάντησα την κυρία Palm».
Μετά τη σύλληψη του Morin, η Palm προσπάθησε να επιστρέψει στην κανονική της ζωή. Και τότε κάτι αναπάντεχο συνέβη. Ο Morin άρχισε να την παίρνει τηλέφωνα από τη φυλακή, να της γράφει, ως και ευχετήρια κάρτα της έστελνε κάθε Χριστούγεννα. Επιστολές στις οποίες την ευχαριστούσε που δεν τον παράτησε, που της έλεγε πως την αγαπάει.
Ένιωθε τόσο κοντά της που «επέκτεινε» τη φιλία του στη μητέρα και την αδελφή της. Η Margy Palm ανταποκρίθηκε σε αυτήν την το λιγότερο περίεργη κατάσταση. Τον επισκέφθηκε στη φυλακή περίπου 15 φορές και ήταν μαζί του στην πτέρυγα των θανατοποινιτών την ημέρα πριν από την εκτέλεσή του.
Στην τελευταία τους συνάντηση προσευχήθηκαν μαζί, πιασμένοι χέρι-χέρι. Και ο Morin της είπε: «Ζητώ συγνώμη γι’ αυτό που υπήρξα, εύχομαι να ήταν διαφορετικά. Λυπάμαι και που σε απήγαγα, αλλά όχι και τόσο. Στην πραγματικότητα είμαι χαρούμενος. Γιατί χάρη στη γνωριμία μας άλλαξε η ζωή μου. Δεν είμαι πια ο ίδιος άνθρωπος. Έχω φίλους, που με αγαπάνε πραγματικά». Ναι, έγινε φίλη με ένα συρροή δολοφόνο. Με τον παραλίγο δολοφόνο της, με τον απαγωγέα της. Είναι τόσο σουρεαλιστικό όσο ακούγεται. Κι όμως, συνέβη.
O Stephen Morin εκτελέστηκε τον Μάρτιο του 1985. Ακόμα κι αν κάποιοι πίστεψαν πως είχε αλλάξει, οι περισσότεροι ήταν πεπεισμένοι πως στην καλύτερη ήταν κάτι το παροδικό και πως αν του δινόταν η ευκαιρία θα σκότωνε ξανά. Πως έπαιζε ένα ρόλο. Όπως τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν. Πολύ απλά (λένε) αυτός ο διαβολικός άνδρας δεν γινόταν να αλλάξει.
Στο δρόμο για να εκτελεστεί, ο 34χρονος άνδρας έκανε πλάκα στους δεσμοφύλακες, ρωτώντας τους αν θα προτιμούσε κανείς τους να πάνε καλύτερα για ψάρεμα. Οι υπεύθυνοι δυσκολεύτηκαν απίστευτα να βρουν «καλή» φλέβα για να του κάνουν τη θανατηφόρα ένεση, τους πήρε κοντά 40 λεπτά – τις είχε καταστρέψει από τη χρόνια χρήση ναρκωτικών.
Τα τελευταία λόγια του Stephen Morin σε αυτόν τον κόσμο ήταν τα εξής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, σου παραδίδω τη ψυχή μου. Σε υμνώ και σε ευχαριστώ».
Η Margy Palm, από μεριάς, κατάφερε να συνεχίσει αξιοθαύμαστα καλά τη ζωή της. Παρότι της πήρε αρκετά χρόνια να επισκεφθεί ειδικό για να αναλύσει αυτό που της συνέβη – στα 80s δεν ήταν το ίδιο εύκολο κάτι τέτοιο.
Βασικά, η Margy Palm βρήκε ειρήνη για να ξεπεράσει την τραυματική εμπειρία της και να μην έχει εφιάλτες κάθε μέρα πιστεύοντας ολόψυχα πως βοήθησε έναν βαθιά άρρωστο ψυχικά άνθρωπο να βρει το Θεό. Είναι αυτό που την κράτησε όλα αυτά τα χρόνια. Και σε ένα βαθμό, περισσότερο ή λιγότερο, αυτό ακριβώς συνέβη.
* * Με πληροφορίες από το Vanity Fair
