Περιεχόμενα
Δεν έχει περάσει ένας μήνας από τότε που η Al-Hilal, η ζάμπλουτη ομάδα της Σαουδικής Αραβίας πρόσφερε 1 δισ. δολάρια για να κάνει δικό της τον Γάλλο σταρ της δεκαετίας, Κιλιάν Εμπαμπέ, δικό της. Οι Μέσι και Κριστιάνο έχουν συγκεντρώσει πακτωλό εκατομμυρίων από τα πολυετή συμβόλαιά τους με ομάδες και χορηγούς.
Όμως, αν υπήρχε κάποιος, ο οποίος δεν θα ζαλιζόταν από τα εκατομμύρια στους τραπεζικούς λογαριασμούς των σταρ ποδοσφαιριστών, αυτός θα ήταν ο Γάιος Αππολαίος Διοκλής. Όχι γιατί τα χρήματα τον άφηναν αδιάφορο ή επειδή ήταν κουφός… Ως πιο υψηλά αμοιβόμενος αρματοδρομέας, ο Διοκλής μάλλον θα γελούσε σαρκαστικά. Ποια είναι όμως η ιστορία του;
O star που μετακινούσε μάζες Ρωμαίων οπαδών
Στην Αρχαία Ρώμη, οι βαριεστημένοι κάτοικοι που δεν πολεμούσαν είχαν εντρυφήσει στον άρτο και τα θεάματα. Η πίνσα -πρώιμη και πιο υγιεινή εκδοχή της μοντέρνας πίτσας, έκανε θραύση. Σε ό, τι αφορά τα θεάματα, οι αρματοδρομίες ήταν το αντίστοιχο ισοδύναμο του σημερινού ποδοσφαίρου. Για τον λόγο αυτό είχαν χτιστεί πολλά στάδια, αφού τα πλήθη συνέρρεαν κατά χιλιάδες στους αγώνες. Σύμφωνα με το θεμελιώδη κανόνα του καπιταλισμού, όπου η ζήτηση είναι τεράστια, το χρήμα ρέει άφθονο. Ένα επακόλουθο που ίσχυε και τη συγκεκριμένη εποχή.
Ο Γάιος Αππουλαίος Διοκλής (Gaius Appuleius Diocles) γεννήθηκε στην επαρχία της Λουζιτανίας, της σημερινής Πορτογαλίας, το 104 μ.Χ. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι σταρ αρματοδρομείς προέρχονταν από τη συγκεκριμένη περιοχή, αφού εκεί εκτρέφονταν τα ταχύτερα άλογα κούρσας του τότε γνωστού κόσμου.
Ο Διοκλής, όπως ο συμπατριώτης του Ρονάλντο, έφτιαξε σπουδαίο όνομα ήδη από την εφηβεία του κι έτσι, στα 18 του αποφάσισε να φύγει από τη χώρα του για το κέντρο του κόσμου -όχι το Μάντσεστερ, όπως συνέβη με τον πιο σύγχρονο σταρ, τη Ρώμη.
Ο πληθυσμός της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας ξεπερνούσε το 1 εκατ. κατοίκους και φανταζόμαστε είναι περιττό να αναφέρουμε πως ήταν η πιο πλούσια πόλη του κόσμου. Εκείνη την εποχή υπήρχαν τέσσερις «φατρίες», κάτι σαν ομάδες, που συμμετείχαν στις ρωμαϊκές αρματοδρομίες: Η Πράσινη, η Κόκκινη, η Λευκή και η Μπλε και κάθε φατρία είχε από τρία άρματα να τρέχουν.
Καθεμία από αυτές είχε τους δικούς της στάβλους, τους μάνατζερ, τους εκτροφείς, τους ατζέντηδες, τους χορηγούς και φυσικά, τους δρομείς. Η δομή τους ήταν επαγγελματική, ενώ οι χιλιάδες των οπαδών τους, φανατικοί! Ακόμη και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας ήταν συνήθως «βαμμένος» στα χρώματα μιας φατρίας.
Διοκλής: Η μεταγραφή, οι τραυματισμοί, ο θρίαμβος
Ο Διοκλής αγωνιζόταν για τους Λευκούς. Έκανε το ντεμπούτο του στα 18 του και κέρδισε τον πρώτο του αγώνα μετά από δύο χρόνια. Τέσσερα χρόνια αργότερα έγινε η μεταγραφή που πολλοί θεωρούσαν πως θα άλλαζε τους συσχετισμούς, καθώς ντύθηκε στα πράσινα. Όμως ένα σερί κακών εμφανίσεων και ένας σοβαρός τραυματισμός δεν του επέτρεψαν να δικαιώσει τις προσδοκίες. Η μεταγραφή στους Κόκκινους προκάλεσε σκεπτικισμό. Στην αρχή. Γιατί επί 15 χρόνια ο Διοκλής θριάμβευε, κερδίζοντας πάνω από χίλιους αγώνες, προτού αποσυρθεί σε ηλικία 42 ετών σε μια όμορφη μικρή πόλη, την Παλεστρίνα, η οποία βρίσκεται 35 χλμ ανατολικά της πόλης.
Ο τόπος του θριάμβου του Διοκλή ήταν το Circus Maximus της Ρώμης. Το άλλοτε εντυπωσιακό στάδιο χωρητικότητας 250.000 θεατών είναι τώρα ένα ερείπιο, αλλά είναι εύκολο για όσους εξακολουθούν να πηγαίνουν σε γήπεδα ποδοσφαίρου την ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα που επικρατούσε.
Τα ρεκόρ και τα μνημεία
Ο Διοκλής έγινε αντικείμενο λατρείας στη Ρώμη. Γνωρίζουμε για εκείνον λόγω δύο μνημείων που έγιναν προς τιμήν του, αμέσως μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Εκεί υπάρχουν και τα εντυπωσιακά στατιστικά της αγωνιστικής του καριέρας: 4.257 εκκινήσεις και 1.463 νίκες. Αλλά δεν είναι μόνο η καριέρα του που είναι εντυπωσιακή. Εξίσου μνημειώδες είναι συνολικό χρηματικό έπαθλο που κέρδισε: 35.863.120 sesterces.
Όπως φανερώνουν τα στατιστικά του, ο Διοκλής κέρδισε περίπου το 30% των αγώνων που συμμετείχε. Δεν είναι κάποια επίδοση ανεπανάληπτη. Το γεγονός όμως πως κατάφερε να παραμείνει ζωντανός, αυτό είναι πράγματι σπουδαίο στις αρματοδρομίες της εποχής -τα ατυχήματα δεν ήταν είδηση, ενώ οι σοβαροί τραυματισμοί και οι θάνατοι δεν έλειπαν.
Αυτό όμως που τον έκανε πραγματικά δημοφιλή ήταν το δράμα που επεφύλασσε σε κάθε του αγώνα, εφαρμόζοντας την αγαπημένη του τακτική: Παρέμενε στις τελευταίες θέσεις στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και στη συνέχεια, όταν όλοι είχαν κουραστεί, ξεκινούσε το ντεμαράζ του.
Αυτά τα χρήματα εκτιμώνται, περίπου στα 15 δισεκατομμύρια δολάρια, με σημερινούς όρους, ποσό που τον καθιστά μακράν του δεύτερου, τον πλουσιότερο αθλητή στην ιστορία. Η περιουσία του ισοδυναμούσε με περίπου το 1,5% των ρωμαϊκών ετήσιων κρατικών δαπανών, που θα ήταν σαν να έχει ένας Αμερικανός αθλητής αξία πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια.
Τα χρήματα – πρόκληση
Από αυτόν τον τεράστιο όγκο πλούτου, είναι σχεδόν επόμενο να αντιληφθούμε την ευμάρεια της Ρώμης. Παρόλα αυτά, υπήρχαν και τότε, όπως και σήμερα, οι σκεπτικιστές που δεν καταλάβαιναν ποια διασκέδαση προσφέρει να παρακολουθεί κανείς άλογα να σέρνουν ένα άρμα που πάνω του υπάρχει ένας άνθρωπος. Οι 22 ποδοσφαιριστές να κυνηγούν μια μπάλα, με σημερινούς όρους.
Ο Πλίνιος ο νεότερος, δικηγόρος στο επάγγελμα, περιέγραφε αυτή του τη δυσθυμία σε μια επιστολή προς έναν φίλο του το έτος 98 μ.Χ.
«Οι Αγώνες ήταν σε εξέλιξη, ένα είδος θεάματος που ποτέ δεν είχε την παραμικρή έλξη για μένα. Δεν μπορώ να βρω τίποτα νέο ή διαφορετικό σε αυτούς: μια φορά αρκεί να το παρακολουθήσεις. Οπότε με εκπλήσσει ακόμη περισσότερο που τόσες χιλιάδες ενήλικες άνδρες έχουν τόσο παιδικό πάθος γι’ αυτό».
