Στο νέο τεύχος του περιοδικού Nitro, ο Πέτρος Κωστόπουλος μιλάει για την προσπάθεια που οφείλει κάθε άνθρωπος να καταβάλλει. Μια οφειλή που είναι πάντοτε αυτοαναφορική, επιστρέφει σε εμάς: να μη γεράσουμε ποτέ. Το σώμα ναι, δε μπορούμε να το εμποδίσουμε. Αν και η επιστήμη πια έχει προχωρήσει τόσο που σου εξηγεί ότι με ένα συγκεκριμένο lifestyle, διατροφικά, σε επίπεδο ξεκούρασης κτλ, μπορείς να το καθυστερήσεις. Την ψυχή όμως μπορείς να την κρατήσεις για πάντα νέα. Το είπε κι ο Clint Eastwood.
«Ρώτησαν πριν χρόνια τον 92χρονο Clint Eastwood, ποιο είναι το μυστικό του να μεγαλώνει χωρίς να γερνάει. Απάντησε μια φράση: «για να μη γεράσεις, δεν πρέπει να αφήνεις τον γέρο να μπει μέσα σου». Ούτε τη γριά, λέω εγώ. Δε γερνάνε μόνο οι άντρες, αλλά κι οι γυναίκες. Και καμιά φορά τρέχουν να προλάβουν.
Στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι μετά βίας έφταναν τα 40 τους χρόνια. Το θέμα μας δεν είναι τα γηρατειά. Κι αυτό που είπε ο Κλιντ, δεν κολλάει μόνο στην αναπόφευκτη κάμψη που έρχεται με τον χρόνο
Κατά τη γνώμη μου, πιο γρήγορα γερνάει ο εγκέφαλος, η διάθεση, ο ψυχισμός, παρά οι άνθρωποι εξωτερικά. Άλλωστε, διάφορες σταρ του Χόλιγουντ, έλεγαν ότι έβρισκαν γοητευτικό και σέξι τον Clint Eastwood και στα 85 του. Επιθυμητό, τον έλεγαν.
Πέρα από την πανώλη, όπως την χαρακτήρισε ο Πασκάλ Μπρικνέρ, της πολιτικής ορθότητας, που έχει μετατρέψει όχι μόνο τους άντρες σε αποδιοπομπαίους τράγους, αλλά απ΄ό,τι βλέπουμε, απειλούνται και οι γυναίκες επειδή είναι… γυναίκες, βλέπω τελευταία νέους ανθρώπους, 30-40-50 χρονών, να φρικάρουν με διάφορα νέα κοινωνικά φαινόμενα και να είναι έτοιμοι να βγάλουν τον σταυρό του Εξορκίστη.
Τα γηρατειά είναι ένα state of mind. Μπορεί στα 30-35 σου να έχεις αράξει σε έναν καναπέ, να είσαι κολλημένος σε ένα Netflix, την ίδια στιγμή με ένα κινητό στο χέρι να τουιτάρεις, να σερφάρεις, να ανεβάζεις φωτογραφίες, να κάνεις stalking σε κανέναν στο Instagram και να νομίζεις ότι ζεις.
Ωραία είναι η ζωή στο σπίτι, χρειάζεται. Αλλά η ζωή είναι εκεί έξω. Το έχει πει και ο Gandalf στο Hobbit. Αν δουλεύεις σε μια δουλειά που δε γουστάρεις, αν κυνηγάς να γίνεις δημόσιος υπάλληλος από μικρός, αν δεν έχεις δοκιμάσει τα όνειρα σου, αν δεν έχεις πάρει το ρίσκο να βγεις εκεί έξω, τότε γέρασες, απλά δεν το ξέρεις.
Βλέπω ανθρώπους στα 30 να νιώθουν πιο κοντά (το λένε και οι ίδιοι), σε 60χρονο, παρά σε 20χρονο. Οκ, υπάρχουν συνθήκες όπως η κρίση και η αφραγκία, αλλά όταν εμείς μεγαλώναμε, πιστεύει κανείς ότι στην Ελλάδα του ’60 και του ’70 κρέμονταν τα λεφτά από τα δέντρα; Ότι είχαμε φυτέψει οπωροφόρα δραχμόδεντρα (που λέει και ο ταλαίπωρος ο Τσιτσιπάς) και τα μαζεύαμε όταν πεινούσαμε;
Ή μήπως είχαμε καμιά δημοκρατία; Μεγαλώσαμε με γονείς που έκαναν φυλακές, εξορίες, ζήσαμε Χούντες, κλωτσιές, μπουνιές, αλλά όσοι το ‘χαν και το προσπάθησαν, κάτι κατάφεραν.
Ή μήπως εμείς ήμασταν αποδεκτοί με τα μαλλιά μας που έκαναν κάτι ανάμεσα σε Beatles και Rolling Stones ή με τα παντελόνια καμπάνες που φορούσαμε; Ακόμα θυμάμαι τη μάνα μου να με κυνηγάει να κουρευτώ γιατί ήμουν σαν «μπίτλης» και κάτι μπαρμπάδες να μας κράζουν ότι είμαστε «σαν αδερφές».
Όχι, δεν πληγώθηκα, δε θα βγω κι εγώ στην τηλεόραση να μιλήσω για bullying και για δύσκολα παιδικά χρόνια.
Καμιά φορά δε φταίνε οι συνθήκες, αλλά φταίμε κι εμείς που δεν φτιάχνονται. Δε σου φταίει μόνιμα η μοίρα. Αν είναι έτσι, βάλε μαύρα, βάλε τσεμπέρι και πήγαινε σε κανένα χωριό να γίνεις μοιρολογίστρα σε κηδείες. Σε αυτές, πάντα η μοίρα φταίει.
Κάθε γενιά, όπως κι η δικιά μου, βγαίνει και λέει ότι η εποχή της είναι πιο δύσκολη. Αυτό κάναμε κι εμείς, ξεχνώντας μάλλον να πούμε ότι η γενιά των μανάδων μας και των πατεράδων μας, έζησε 10 χρόνια Παγκόσμιο και μετά Εμφύλιο.
Επαναλαμβάνω. Το μεγάλωμα είναι αναπόφευκτο. Με όλη τη φθορά που επιβάλλει ο χρόνος στο κορμί και στο μυαλό. Όμως, τα γηρατειά, η παραίτηση, πολλές φορές είναι όπως το είπα παραπάνω: state of mind.
Ο Clint Eastwood στα 91 του, πέρσι, έκανε μια ταινιάρα που σκηνοθέτησε και έπαιξε, το Cry Macho. Στα 75 του πήρε Όσκαρ. Ο Mick Jagger με τον Keith Richards, παρότι θα έχουν εξαντλήσει τα αποθέματα ενός χρόνου παραγωγής κόκας στην Κολομβία, 60 χρόνια τώρα, είναι πάνω στη σκηνή, χοροπηδάνε σαν διάολοι και παίρνουν σβάρνα τον πλανήτη.
Ο Tom Cruise, που προσπάθησαν να τον κάνουν cancel πριν καν εμφανιστεί ο συγκεκριμένος όρος, λέγοντας για εκείνον ό,τι μαλακία θες (σαν άντρας αυτός έφταιγε για όλα, ήταν κι εύκολο θύμα λόγω σαϊεντολογίας), άρχισε ένα comeback στα 50 του, και τα τελευταία χρόνια, στα 60 του, τους έχει πάρει το σκαλπ στο Χόλιγουντ.
Άσε που, τόσο γυμνασμένος που είναι και με τέτοιο κορμί, θα πλάκωνε άνετα τους 30χρονους συμπρωταγωνιστές στο Top Gun: Maverick. Chapeau. Και για γκόμενος, δεν είναι κακός βουνά μου…Ή θα του κάνουμε ηλιακιακό bullying άμα είναι με καμία 25χρονη;
Το μυστικό του να μην αφήνεις τον γέρο να μπει μέσα σου, που λέει ο Clint Eastwood, είναι απλό, νομίζω. Να μην αφήνεις το όνειρο να χάνεται, να ξεχνιέται. Να θάβεται πριν την ώρα του. Να μην πιστέψεις ότι τελείωσες. Πάντα έχεις κάτι να δώσεις. Ε, και δε μπορεί πάντα να φταίνε οι συνθήκες και να μη φταις ποτέ εσύ. Οι συνθήκες, αν τις αφήσεις, από μόνες τους θα σε γεράσουν. Η ζωή θέλει βολονταρισμό, να δρας, να αλλάξεις τις συνθήκες. Και να τζογάρεις.
Δε μπορεί να αφήνεις τον εαυτό σου απ΄όλες τις μεριές και μετά να ψάχνεις τη λύτρωση και τη δικαίωση σε τσιτάτα δήθεν ακτιβιστών, που αποθεώνουν το ό,τι κάτσει και, κυρίως, την παραίτηση και την ανικανότητα. Ποτέ δεν είσαι αρκετά καλός, έτσι όπως είσαι, γιατί πάντοτε μπορείς να γίνεις μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.
Μη σου φαίνεται βουνό το να υπάρχει ένα όνειρο. Ας είναι κι ουτοπία. Όλοι τις ουτοπίες μας κυνηγάμε. Το έχει γράψει και ο υπέροχος Eduardo Galeano. Η ουτοπία βρίσκεται στον ορίζοντα, την πλησιάζω 10 βήματα και απομακρύνεται 10 βήματα. Άρα γιατί την κυνηγάω; Μα γιατί αυτή μου δίνει κίνητρο να ζω, η ουτοπία με πάει στο ταξίδι».
* Το παρόν είναι ένα απόσπασμα από το editorial του Πέτρου Κωστόπουλου για το 5ο τεύχος του Nitro Magazine που κυκλοφορεί στα περίπτερα
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Greek Mafia: Οι «τεκτονικές πλάκες» μετακινήθηκαν και τώρα μιλά το «μολύβι»
