Περιεχόμενα
Ένα απόγευμα του Ιουλίου, λίγο αφότου ονομάστηκε ο πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη από το Forbes, ο Bernard Arnault, επικεφαλής της αυτοκρατορίας ειδών πολυτελείας LVMH Moët Hennessy Louis Vuitton, πήρε τη θέση του σε μια σκηνή με θέα τον Πύργο του Άιφελ μπροστά από ένα κατάμεστο πλήθος Γάλλων αξιωματούχων και ρεπόρτερ.
Στην πρώτη σειρά κάθονταν τέσσερα από τα πέντε ενήλικα παιδιά του — το πέμπτο παρακολουθούσε από τη Νέα Υόρκη, όπου είναι στέλεχος στην Tiffany & Company. Ο πατέρας τους τα μεγάλωσε με την προοπτική να διευθύνουν μια μέρα τον όμιλο LVMH.
Αφορμή για την εκδήλωση στάθηκε η ανακοίνωση του Arnault ότι η LVMH θα παράσχει 150 εκατομμύρια ευρώ (περίπου 161 εκατομμύρια δολάρια) για τη χορηγία των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού το 2024.
Ο Chaumet, ένας κοσμηματοπώλης του Παρισιού, στους πελάτες του οποίου κάποτε ήταν η σύζυγος του Ναπολέοντα, Joséphine, θα σχεδιάσει τα Ολυμπιακά μετάλλια και τα κρασιά Moët Hennessy θα ρέουν στις σουίτες φιλοξενίας.
«Η συνεργασία θα συμβάλλει στην προώθηση της Γαλλίας παγκοσμίως», είπε ο Arnault. Καθώς οι τηλεοπτικές κάμερες έκαναν ζουμ, ο μεγαλύτερος γιος του, Antoine, ο επικεφαλής επικοινωνίας και εικόνας της LVMH, είπε αυτό που θα μπορούσε να είναι το μότο της τεράστιας εταιρείας που ο πατέρας του έχει οικοδομήσει: «Για ένα όνειρο, δεν υπάρχει τιμή».
Ήταν μια στιγμή δημόσιου θριάμβου για τον Arnault, ένα σημάδι του πόσο ενσωματωμένη στο DNA της Γαλλίας είναι η LVMH. Για περισσότερα από 30 χρόνια, ο Arnault οικοδομεί την LVMH για να γίνει ο μεγαλύτερος όμιλος πολυτελείας στον κόσμο και ο πολυτιμότερος της Γαλλίας, με παρουσία σε 81 χώρες.
Οι εβδομήντα πέντε φίρμες του είναι τα αστέρια του κόσμου της πολυτελείας, συμπεριλαμβανομένων των Louis Vuitton, Christian Dior, Tiffany και Dom Pérignon Champagne. Του εξασφάλισαν πρόσβαση σε πρωθυπουργικά και προεδρικά γραφεία και του επέτρεψαν να συγκεντρώσει μια συλλογή έργων τέχνης αντάξια μεγάλων μουσείων.
Η μεγαλύτερη από τα παιδιά του Arnault είναι η Delphine, 48, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Christian Dior Couture και μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της LVMH και του διοικητικού της συμβουλίου.
Ο Antoine, 46 ετών, δεν είναι μόνο υπεύθυνος για την εικόνα και τη βιωσιμότητα του ομίλου, αλλά και διευθύνων σύμβουλος της φίρμας ανδρικών ενδυμάτων Berluti, πρόεδρος του ιταλικού οίκου πολυτελείας Loro Piana, διευθύνων σύμβουλος του Christian Dior S.E. και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της LVMH. Τα δύο αυτά αδέλφια είναι από τον πρώτο γάμο του Arnault, με την Anne Dewavrin.
Οι τρεις νεότεροι είναι από τον δεύτερο γάμο του Arnault, με την Hélène Mercier, μια Καναδή πιανίστα συναυλιών: Ο Alexandre, 31, είναι εκτελεστικός αντιπρόεδρος προϊόντων και επικοινωνίας στην Tiffany. Ο Frédéric, 28, είναι διευθύνων σύμβουλος της Tag Heuer. και ο Jean, 24, είναι ο διευθυντής ρολογιών της Louis Vuitton.
Σε μια σπάνια συνέντευξη στα διακριτικά πολυτελή κεντρικά γραφεία της LVMH στο Παρίσι — αυτό το άρθρο είναι το πρώτο για το οποίο ο Arnault και τα παιδιά του συμφώνησαν να μιλήσουν σε μια διεθνή εφημερίδα – ο Arnault απέκρουσε κάθε σύγκριση με την τηλεοπτική οικογένεια Roy, οι περιπέτειες της διαδοχής της οποίας έκανε το Succession μια από τις πιο εμβληματικές σειρές όλων των εποχών..
«Δεν είναι υποχρέωση, ούτε αναπόφευκτο, ότι ένα παιδί είναι ο διάδοχός μου», είπε, γέρνοντας πίσω σε μια δερμάτινη καρέκλα στο χρώμα του βουτύρου, τοποθετημένη στο στρογγυλό τραπέζι της αίθουσας συνεδριάσεων. Σε έναν τοίχο κρεμόταν ένας Picasso και στους άλλους δύο από ένας Warhol. Ο γιος του Antoine, στο ρόλο του θυρωρού, καθόταν απέναντί του.
Ο Arnault φορούσε ένα λευκό πουκάμισο, μια μπλε γραβάτα, ένα navy σακάκι και μαύρο παντελόνι -αν και αυτές τις μέρες αποφεύγει τη γραβάτα, αποκάλυψε ο Antoine, ως μέρος μιας πιο casual προσέγγισης στη συνολική προσπάθεια του πατέρα του για εξωστρέφεια. Τα παιδιά συνέβαλαν καθοριστικά στην ώθηση του πατέρα τους να γίνει πιο ανοιχτός σχετικά με δραστηριότητες του ομίλου.
«Το καλύτερο άτομο εντός ή εκτός οικογένειας θα πρέπει να γίνει κάποτε ο διάδοχός μου», είπε ο Arnault, συμπληρώνοντας: «Αλλά ελπίζω πως αυτό δεν είναι μια μονομαχία για το κοντινό μέλλον».
Ωστόσο, το θέμα της κληρονομιάς που αφήνει πίσω του είναι ξεκάθαρα στο μυαλό του Arnault. Μεγάλωσε στο Roubaix, κάποτε ένα ακμάζον κέντρο κλωστοϋφαντουργίας στη βόρεια Γαλλία, και είδε οικογενειακές βιομηχανικές δυναστείες να καταρρέουν καθώς παιδιά ή εγγόνια ξεδόντιαζαν την επιχείρηση ή σπαταλούσαν κληρονομιές.
«Μετά από μία ή δύο γενιές, καταστρέφονταν γιατί το είχαν πολύ εύκολο», είπε. Ήταν ένα λάθος που ορκίστηκε να μην κάνει με τα δικά του παιδιά. «Δεν ήθελα να αρχίσουν να πηγαίνουν σε μεγάλα πάρτι», είπε ο κ. είπε ο Arnault. «Τους έβαλα να δουλέψουν».
Δουλειές στο οικογενειακό τραπέζι
Κάθε μήνα, τα πέντε αδέρφια συναντιούνται με τον πατέρα τους για μεσημεριανό γεύμα στον τελευταίο όροφο των κεντρικών γραφείων της LVMH.
Για περίπου μιάμιση ώρα, συζητούν για τις επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών, την καμπύλη του βραχιολιού σε ένα νέο ρολόι Vuitton αξίας 50.000 ευρώ, τις επερχόμενες εισαγωγές προϊόντων και την απήχηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των over-the-top εκδηλώσεων του ομίλου.
Για παράδειγμα, μια επίδειξη ανδρικών ενδυμάτων Vuitton από τον νέο επικεφαλής δημιουργικού της φίρμας, Pharrell Williams, που πραγματοποιήθηκε στην παλαιότερη γέφυρα του Παρισιού, Pont Neuf, προσέλκυσε ονόματα όπως η Kim Kardashian και ο LeBron James, με αποτέλεσμα 16 εκατομμύρια επισκέψεις στο YouTube.
«Μην κάνεις λάθος», είπε ο Ζαν. «Συζητάμε πράγματα, αλλά στο τέλος είναι αυτός που αποφασίζει».
Ανάμεσα στις εύθυμες συζητήσεις ο Arnault αξιολογεί το μέγεθος του κάθε παιδιού του.
Απόφοιτος της École Polytechnique της Γαλλίας, ο Arnault βελτίωνε τις μαθηματικές δεξιότητες των παιδιών του σχεδόν κάθε βράδυ πριν από το δείπνο. Ο Antoine θυμάται ότι οτιδήποτε λιγότερο από τέλειο βαθμό σε σημαντικές εξετάσεις «δεν ήταν αποδεκτό».
Η Jean αστειεύεται ότι έχει «24 χρόνια εμπειρίας, επειδή κάθε γεύμα και δείπνο είχε πάντα σχέση με τη δουλειά».
Ο Ian Rogers, πρώην επικεφαλής της ψηφιακής διεύθυνσης της LVMH, δήλωσε ότι ο Alexandre του είχε πει: «Η επιχειρηματική μου εκπαίδευση ξεκίνησε όταν ήμουν 9 ετών, στο τραπέζι του πρωινού».
Σε ηλικία 10 ετών, η Delphine συνόδευε τον πατέρα της στα καταστήματα Dior. Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες έκανε τις επιθεωρήσεις του Σαββατοκύριακου στα καταστήματα της LVMH στο Παρίσι με τα παιδιά του ρουτίνα. Ο Alexandre θυμάται, σε ηλικία 7 ετών, να σκέφτεται, «Γιατί το κάνει αυτό; Και γιατί κάνει την ίδια ερώτηση, στον ίδιο πωλητή, κάθε Σάββατο, όλο το χρόνο;».
Ο πατέρας έβαλε σε κάθε παιδί του έναν μέντορα καθώς εισερχόταν στην επιχείρηση, για να τους διδάξει τα εμπορικά σήματα και να παρακολουθεί την απόδοσή τους. Η Delphine και ο Antoine ξεκίνησαν από τις κατώτατες θέσεις (η Delphine πουλούσε αρώματα Dior σε ηλικία 17 ετών) προτού ανέβουν στην ηγεσία.
Οι τρεις νεότεροι μετακινήθηκαν πιο γρήγορα σε ανώτερους ρόλους, «πιθανότατα επειδή αισθάνεται ότι ο χρόνος τελειώνει και πρέπει να επιταχύνει τη διαδικασία μάθησης”, δήλωσε ο Pierre-Yves Roussel, πρώην επικεφαλής του ομίλου μόδας LVMH και νυν διευθύνων σύμβουλος της Tory Burch.
Όλοι τους αντιλαμβάνονται ότι η ίδια η οικογένεια είναι πλέον τόσο επώνυμη όσο και οι φίρμες που κατέχουν και δεν έχουν χάσει χρόνο να κάνουν γνωστή την παρουσία τους.
Σε λιγότερο από δύο χρόνια στο Tiffany, ο Alexandre βοήθησε να κλείσει μια συμφωνία με την Beyoncé και τον Jay-Z, δημιουργώντας μεγάλο αντίκτυπο στα social media. (Το 2016, ο Alexandre έπεισε τον πατέρα του να αποκτήσει τη Rimowa, μια γερμανική εταιρεία κατασκευής βαλιτσών αλουμινίου, η οποία ιδρύθηκε το 1898. Αμέσως ξεκίνησε να κάνει την χρηστική εταιρεία αποσκευών cool.)
Ο Delphine δημιούργησε το Βραβείο LVMH για νέους σχεδιαστές μόδας, έναν υψηλού πρεστίζ διαγωνισμό ταλέντων. Και ο Antoine έριξε διάπλατα τις προηγουμένως κλειστές πόρτες πολλών εταιρειών LVMH με μια σειρά από «ανοιχτές ημέρες» που προσκαλούν το κοινό μέσα σε εργοστάσια και εργαστήρια.
Ο πατέρας τους δεν τους ανάγκασε ποτέ να ενταχθούν στο LVMH, είπαν τα παιδιά. Ακόμα κι έτσι, λέει ο Frédéric, «βρήκε έναν τρόπο να με κάνει να θέλω να δώσω τη ζωή μου στην οικογενειακή επιχείρηση, ακριβώς όπως κι εκείνος». (Τα παιδιά και από τους δύο γάμους μεγάλωσαν κάνοντας διακοπές μαζί και με τένις και πιάνο – την αγαπημένη ασχολία του πατέρα τους).
Η οικογένεια είχε μεγαλώσει έπειτα από δύο λαμπερούς γάμους: του Antoine με το μοντέλο και φιλάνθρωπο Natalia Vodianova και του Alexandre με τη Géraldine Guyot, συνιδιοκτήτρια της φίρμας αξεσουάρ, Destree, η οποία είναι ανεξάρτητη από τη LVMH. Ο συνέταιρος της Delphine είναι ο επιχειρηματίας και δισεκατομμυριούχος, Xavier Niel.
Όταν ο Alexandre παντρεύτηκε τη Geraldine στη Βενετία το 2021, οι καλεσμένοι ήταν η Beyoncé, ο Jay-Z και ο Roger Federer (ο οποίος παίζει συχνά τένις με τον πατέρα Arnault). Τα τρία αδέρφια του ήταν κουμπάροι. Μοιράζονται μια οικογενειακή ομαδική συνομιλία, στην οποία ανταλλάσσουν φωτογραφίες μωρών.
«Ξέρω ότι είναι απογοητευτικό για πολλούς ανθρώπους», είπε ο Antoine, «αλλά στην πραγματικότητα τα πάμε καλά».
iPhone vs. Dom Pérignon
Ο Arnault μεγάλωσε στην κατασκευαστική εταιρεία που διεύθυνε ο πατέρας του και ιδρύθηκε από τον παππού του, ο οποίος τον πήγαινε σε εργοτάξια από όταν ήταν 7 ετών.
Όταν ο Arnault έγινε 28 ετών, ο πατέρας του του έδωσε τα κλειδιά της επιχείρησης. Όντας στο τιμόνι πλέον, εστίασε ξανά στα ακίνητα και αμέσως μετά μετακόμισε στο New Rochelle της Νέας Υόρκης, για να επεκταθεί σε ένα περιβάλλον πιο φιλικό για τους επιχειρηματίες από τη σοσιαλιστική Γαλλία.
Ήταν η εποχή των «εταιρικών επιδρομών» και ο Arnault ήταν εμποτισμένος με την πιο επιθετική προσέγγιση για συγχωνεύσεις και εξαγορές. Όταν επέστρεψε στο Παρίσι στα 35 του, μετά από μια μάλλον ανεπιτυχή πορεία ανάπτυξης συνεργασιών στο Palm Beach της Φλόριντα, έμοιαζε με «βάρβαρο μπροστά από την πύλη» — έχοντας μια νέα ιδέα στο κεφάλι: Ένας ταξιτζής της Νέας Υόρκης του είχε πει ότι δεν γνωρίζει το όνομα του προέδρου της Γαλλίας, αλλά «ξέρω τον Dior!».
Και τότε συνέβη: η γαλλική κυβέρνηση στην προσπάθειά της να ξεφορτωθεί έναν χρεοκοπημένο όμιλο κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων που περιλάμβανε τον Dior. Ο Arnault αγόρασε τον όμιλο στη συμβολική τιμή του 1 γαλλικού φράγκου, απέλυσε 9.000 εργαζόμενους και πέταξε τα πάντα εκτός από τον Dior, την οποία στη συνέχεια χρησιμοποίησε για να χρηματοδοτήσει μια επιθετική εξαγορά της LVMH, ενός γκρουπ που είχε πρόσφατα δημιουργηθεί από τη φίρμα κατασκευαστή αποσκευών, Louis Vuitton, και το brand σαμπάνιας και κονιάκ Moët Hennessy.
Η μάχη για την εξαγορά του γκρουπ LVMH έφτιαξε τη φήμη του. Τον είχε επιστρατεύσει ο Henry Racamier, ένας από τους ιδρυτές της LVMH, για να αγοράσει μετοχές και να αποτρέψει μια άλλη ομάδα επενδυτών να αποκτήσει τον έλεγχο. Ο Arnault έκανε ακριβώς ό,τι του ζητήθηκε, αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Τελικά γύρισε το τραπέζι προς όφελός του, ανέλαβε τον έλεγχο της LVMH και οδήγησε τον Racamier στην έξοδο, με τον τελευταίο να δηλώνει, «Θα θέλαμε να βρούμε ένα modus vivendi, αλλά είναι δύσκολο με έναν τέτοιο άνθρωπο».
Το στυλ του προκάλεσε σοκ στον πολύ φιλικό κόσμο των γαλλικών επιχειρήσεων, όπου έγινε γνωστός ως «ο λύκος με το κασμίρ». Ήταν η αρχή ενός οργασμού διαρκείας τριών δεκαετιών κατά τον οποίο οικοδόμησε την αυτοκρατορία του. Ήταν στο κυνήγι οικογενειακών, επώνυμων φιρμών, γνωστές για τη δεξιοτεχνία και το στυλ: Pucci, Fendi, Celine, Loro Piana. Μερικοί ήταν χαρούμενοι που εξαγοράστηκαν. μερικοί δεν ήταν. Οι απώλειες ήταν σπάνιες: Gucci και Hermès γλίστρησαν μέσα από τα δάχτυλά του μετά από άσχημες δημόσιες διαμάχες.
Κατά τη διάρκεια της εξαγοράς της Tiffany από τον Arnault το 2020, καθώς η πανδημία είχε πλήξει τα κέρδη της γνωστής επιχείρησης, κατηγορήθηκε ότι ζήτησε τη βοήθεια της γαλλικής κυβέρνησης για να καθυστερήσει το κλείσιμο της συμφωνίας και στο τέλος κέρδισε έκπτωση στην τιμή που είχε διαπραγματευτεί. (Στα 16 δισεκατομμύρια δολάρια, παραμένει η μεγαλύτερη συμφωνία στον τομέα της πολυτελείας).
Έχει επεκτείνει τις δραστηριότητες της LVMH στην πολυτελή φιλοξενία τα τελευταία χρόνια. Το portfolio της LVMH περιλαμβάνει το ξενοδοχείο Cipriani στη Βενετία, το τρένο Orient Express και το «21» Club στη Νέα Υόρκη. Υπάρχουν εστιατόρια στα καταστήματα-ναυαρχίδες των Tiffany και Dior και ένα νέο τετραώροφο κοκτέιλ μπαρ, το Cravan, στο Παρίσι.
Τα στοιχήματα του Arnault συνήθως αποδίδουν. Η πολυτέλεια, σε όλες τις μορφές της, είναι μια από τις πιο ανθεκτικές επενδύσεις στη Wall Street την τελευταία δεκαετία.
«Συνηθίζει να λέει, “Το iPhone είναι υπέροχο, αλλά ποιος ξέρει αν θα χρησιμοποιούμε iPhone σε 10 χρόνια;” θυμάται ο Rogers, ο πρώην επικεφαλής ψηφιακός διευθυντής του ομίλου. «Από όσο ξέρω, όμως, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να πίνουν Dom Pérignon».
Ο Arnault αποφεύγει να διαλέξει πλευρές όταν ασχολείται με παγκόσμιους ηγέτες που επενδύουν στην πόλωση… είτε κόβει την κορδέλα σε ένα νέο εργοστάσιο Vuitton στο Τέξας μαζί με τον Donald J. Trump, τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, είτε συναντά τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir V. Putin, για να σφραγίσει ένα δάνειο τέχνης στο μουσείο του, στο Παρίσι, το Fondation Louis Vuitton.
«Είμαστε σαν τον Henry Kissinger», είπε ο Arnault. «Δεν είμαστε εκεί για να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε για την πολιτική πτυχή της χώρας στην οποία δραστηριοποιούμαστε».
«Πρέπει να βρουν έναν τύπο εχθρού»
Ο Arnault επέμενε επανειλημμένα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ότι ο κύριος στόχος του δεν ήταν τα κέρδη. «Είναι επιθυμητό», είπε, «και πρέπει να διασφαλίσουμε ότι σε 50 χρόνια θα είμαστε ακόμα στην κορυφή».
«Επιθυμία». Αυτή είναι η πιο δημοφιλής λέξη στην εταιρεία σύμφωνα με τον Roussel, πρώην στέλεχος της LVMH. Αλλά υπογραμμίζει ένα πιθανό πρόβλημα: «Ένας καταναλωτής ξυπνά και λέει: “Ξέρετε, αγοράζω αυτό το προϊόν, αλλά κάποιος βγάζει τόσα χρήματα από αυτό”».
«Είναι επιθυμητό να αγοράζετε ένα προϊόν από τον πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο;».
Αυτό το συναίσθημα δεν ήταν εμφανές αυτό το καλοκαίρι όταν ο Arnault επισκέφθηκε την Κίνα, μια από τις πιο προσοδοφόρες αγορές της LVMH. Ο τίτλος του «πλουσιότερου ανθρώπου» του είχε εξασφαλίσει μήνες νωρίτερα την υποδοχή ενός ροκ σταρ. Στη Σαγκάη και στο Τσενγκντού, πλήθη τον ακολουθούσαν παλεύοντας για μια selfie, ενώ μητέρες του ζητούσαν να ευλογήσει τα μωρά τους.
«Σαν τον Πάπα… Μπορείς να το πιστέψεις;» λέει ο Roussel. Τον αποκαλούσαν, λέει γελώντας, «ο Θεός των περιουσιών».
Αλλά στην πατρίδα του, όπου το πάθος για την κοινωνική και οικονομική ανισότητα υπάρχει ήδη από τη Γαλλική Επανάσταση, ο Arnault είναι μια διχαστική φιγούρα: χαιρετίζεται από τον επιχειρηματικό και πολιτικό κόσμο για την οικοδόμηση του μεγαλύτερου εταιρικού τιτάνα της Γαλλίας και περιφρονείται από άλλους για τον σχεδόν ασύλληπτο πλούτο του.
Για μια οικογένεια που προσπαθεί να αντιμετωπίζεται με διακριτικότητα θέματα της περιουσίας της, η ανάδειξή του ως «ο πλουσιότερος άνθρωπος» φέτος τον φέρνει αναπόφευκτα στο προσκήνιο.
«Δεν μπορείς πραγματικά να προετοιμαστείς για την προσοχή που τραβάς όταν είσαι στην κορυφή αυτής της λίστας», σχολιάζει ο Antoine.
Τον Απρίλιο, με τις έντονες πανεθνικές διαδηλώσεις στη Γαλλία ενάντια στην προσπάθεια του προέδρου Emmanuel Macron να αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης κατά δύο χρόνια, στα 64, διαδηλωτές εισέβαλαν στα κεντρικά γραφεία της LVMH, άναψαν βόμβες καπνού, καταγγέλλοντας τον Arnault ως την «ενσάρκωση του υπερπλούσιου».
«Είναι σύμβολο του τι δεν πάει καλά σε αυτή την κοινωνία!» φώναξε ένας. Άλλοι έφεραν πινακίδες που έδειχναν τον Arnault ως «κύριο Monopoly», με ψηλό καπέλο, με κατηγορίες περί φοροαποφυγής, εκμετάλλευσης των υπαλλήλων και χιλιάδες απολύσεων για να χτίσει δύναμη και πλούτο.
Αυτό το μήνα, όταν ο Arnault ανακοίνωσε ότι η οικογένεια του θα δωρίσει 10 εκατομμύρια ευρώ στην Restos du Coeur, μια τράπεζα τροφίμων, οι επικριτές είπαν ότι ήταν μια σταγόνα στον κουβά.
«Πρέπει να βρουν έναν τύπο εχθρού», είπε ο Arnault. «Η Γαλλία δεν είναι μια χώρα που ωθείται από την επιχειρηματική επιτυχία, σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες».
Όταν ο φίλος του Warren Buffett περπατά στο Μανχάταν, σημειώνει με νόημα ο Arnault, «είναι σαν Beatle». Αλλά όταν Arnault επισκέπτεται τα καταστήματά του στη Γαλλία, «πρέπει να είμαι προσεκτικός», λέει. «Δεν μου αρέσει αυτό, αλλά χρειάζομαι σωματοφύλακες».
Ο Antoine συμβούλεψε τον πατέρα του να αντεπιτεθεί. Αυτές τις μέρες ο Arnault τονίζει τις οικονομικές συνεισφορές του ομίλου του: Εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν παγκοσμίως, 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ πληρώνονται ετησίως σε γαλλικούς φόρους και τεράστια ποσά για την τέχνη και τον πολιτισμό, την ενεργειακή βιωσιμότητα, την επιστημονική έρευνα, τον αθλητισμό και τη νεολαία.
Ποιος ο επόμενος;
Αυτό που κανείς δεν συζητά είναι ότι ο Arnault κατάλαβε, πριν από οποιονδήποτε άλλον, τις δυνατότητες της πολυτέλειας ως «γεννήτρια κέρδους» — ότι η δημιουργία όμορφων προϊόντων έχει να κάνει με τη φιλοδοξία και το να ανήκεις σε ένα γκρουπ.
Το ερώτημα τώρα είναι ποιος μπορεί να διατηρήσει αυτήν την επιθυμία στην καρδιά της LVMH, σε μια εποχή διαμαρτυριών και παγκόσμιας οικονομικής αβεβαιότητας.
Πέρυσι, ο Arnault ασχολήθηκε με την εταιρική δομή της αυτοκρατορίας του. Αποφάσισε, μαζί με τα παιδιά του, να έχει ο καθένας ένα μερίδιο 20 τοις εκατό και να μην μπορεί να πουλήσει τις μετοχές του για 30 χρόνια, χωρίς την ομόφωνη έγκριση του διοικητικού συμβουλίου.
Οι κληρονόμοι του «έχουν εκπαιδευτεί από τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο: Όλοι τους ξέρουν την επιχείρηση», δήλωσε ο Sidney Toledano, επικεφαλής του ομίλου μόδας LVMH και ένα από τα μακροβιότερα στελέχη του Arnault. «Θα γίνουν οι καπετάνιοι; Μπορεί».
Τα παιδιά λένε ότι είναι εντάξει με το ενδεχόμενο ο επόμενος διευθύνων σύμβουλος να μην έχει το επίθετό τους. Σε τελική ανάλυση, λέει ο Alexandre, «υπάρχει ο κίνδυνος κανείς από εμάς να μην είναι σε θέση να διευθύνει την επιχείρηση τόσο καλά όσο εκείνος».
Αλλά ο Alexandre προσθέτει: «Μέχρι να φτάσουν σε ηλικίες όπου μπορούν να έχουν ευθύνες, ο πατέρας μου θα είναι ακόμα πιθανώς C.E.O. της LVMH. Θα είναι 110 ετών».
Με πληροφορίες από τους ΝΥΤ.
