Πόλεμος στην Ουκρανία: Οι 40+1 ημερομηνίες-κλειδιά

Ξεκίνησε σαν μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» που, κατά πολλούς ειδικούς γεωπολιτικούς και στρατιωτικούς αναλυτές, μπορεί να τελείωνε σε λιγότερο από τρεις ημέρες. Έτσι ξύπνησε η ανθρωπότητα το πρωινό της 24^ης Φεβρουαρίου 2022, όταν άκουσε τον Βλαντιμίρ Πούτιν να αναγγέλλει την εισβολή στην Ουκρανία. Μούδιασμα, φόβος, και προβληματισμός για τον πρώτο πόλεμο στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος ακριβώς από τότε και οι επιχειρήσεις συνεχίζονται. Η Ρωσία έχει ξεδοντιαστεί σε επίπεδο ηθικό, αλλά και στο πεδίο των εντυπώσεων. Προσπαθεί να σώσει ό,τι σώζεται, κυρίως στις περιοχές του Ντόνμπας, οι οποίες υπήρξαν και η αφορμή της εισβολής. Η Ουκρανία του Ζελένσκι συνεχίζει να μάχεται, με αυξανόμενη υποστήριξη από τη Δύση και ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να της αναγνωρίζουν γενναιότητα και εθνική υπερηφάνεια.

Ένας χρόνος δύσκολα χωράει σ’ ένα κείμενο, όσο μεγάλο κι αν είναι. Υπάρχουν, όμως, οι στιγμές που τον σημάδεψαν, οι 40+1 ημερομηνίες-κλειδιά αυτού του πολέμου που, πλέον, συνεχίζεται με αμφίβολη έκβαση.

24 Φεβρουαρίου: Ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοινώνει σε τηλεοπτικό διάγγελμα μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» Πάνω από 30 μεραρχίες εισβάλλουν στην Ουκρανία από πέντε διαφορετικά μέτωπα (ανάμεσά τους τα εδάφη της Λευκορωσίας και της κατεχόμενης Κριμαίας). Δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του διαγγέλματος αρχίζουν βομβαρδισμοί σε Κίεβο, Χάρκοβο, Οδησσό και στην περιοχή του Ντόνμπας. Ρωσικοί πύραυλοι εστιάζουν σε αεροδρόμια, στρατιωτικές εγκαταστάσεις και αποθήκες πυρομαχικών.

Η Ουκρανία επιβάλλει στρατιωτικό νόμου σε ολόκληρη την επικράτειά της, διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τη Ρωσία και απαγόρευση κυκλοφορίας στις μεγάλες πόλεις το βράδυ. Συνολικά 137 Ουκρανοί, κυρίως πολίτες, χάνουν τη ζωή τους την πρώτη ημέρα του πολέμου.

25 Φεβρουαρίου: Τα ρωσικά στρατεύματα κατευθύνονται ταχύτατα προς το Κίεβο και βρίσκονται στο προάστιο Όμπολον, μόλις 9 χλμ. από το προεδρικό μέγαρο. Ο Ζελένσκι προτρέπει τους πολίτες να αποκρούσουν τα ρωσικά τανκς με βόμβες μολότοφ. Ο Ουκρανός πρόεδρος ξεκαθάρισε από την πρώτη ημέρα ότι θα μείνει και θα πολεμήσει, διαψεύδοντας πληροφορίες ότι θα φύγει στο εξωτερικό, όπου του προσφέρθηκε άσυλο.

27 Φεβρουαρίου: Οι ρωσικές δυνάμεις μπαίνουν στα χωριά Ιρπίν και Μπούτσα, αλλά  μόλις μερικές ώρες αργότερα αναγκάζονται να τα εγκαταλείψουν, αφήνοντας πίσω σχεδόν 4.500 νεκρούς και τραυματίες. Αρχίζουν και οι μάχες στην περιοχή της Μαριούπολης, με στρατεύματα που έχουν προωθηθεί από τις κατεχόμενες εκτάσεις στο Ντόνμπας.

3 Μαρτίου: Κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου συνομιλιών για την κατάπαυση του πυρός, Ρωσία και Ουκρανία συμφωνούν να ανοίξουν ανθρωπιστικούς διαδρόμους, για την διασφάλιση μετακινήσεων των πολιτών. Ο Ζελένσκι ζητάει να μιλήσει «απευθείας» με τον Πούτιν και το θεωρεί τον μοναδικό τρόπο για να τελειώσει ο πόλεμος.

10 Μαρτίου: Στην Αττάλεια της Τουρκίας φιλοξενετίαι μια τριμερής συνάντηση, η οποία δεν φέρνει αποτέλεσμα. Οι Ρώσοι προσφέρονται να ανοίξουν ανθρωπιστικούς διαδρόμους που θα καταλήγουν στη Ρωσία, όμως ελάχιστοι τους χρησιμοποιούν. Στα ουκρανο-πολωνικά σύνορα, αντίθετα, περισσότεροι από 2 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα.

15 Μαρτίου: Οι ρωσικές δυνάμεις ανακοίνωσαν ότι κατέλαβαν εξ ολοκλήρου την επαρχία (όμπλαστ) της Χερσώνας, στο νότο. Την ίδια στιγμή, όμως, έφτασαν στο Κίεβο οι πρωθυπουργοί της Τσεχίας Πέτερ Φιάλα, της Σλοβενίας Γιάνεζ Γιάνσα και της Πολωνίας Ματέουζ Μοραβιέτσκι, ως ένδειξη αλληλεγγύης. Ήταν η πρώτη επίσκεψη ξένων αξιωματούχων στην Ουκρανία μετά την έναρξη του πολέμου.

22 Μαρτίου: Οι Ουκρανοί αξιωματούχοι, υπεύθυνοι για το πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ, ανέφεραν ότι ο ρωσικός στρατός βομβάρδισε μια νέα πτέρυγα του εργοστασίου, που ξεκίνησε να λειτουργεί το 2015. Οι Ουκρανοί εγκατέλειψαν το χώρο του εργοστασίου και ανακοίνωσαν ότι «πλέον βρίσκεται στα χέρια του εχθρού».

25 Μαρτίου: Η πρώτη αντεπίθεση των Ουκρανών καταγράφεται στην περιοχή του Χάρκοβο. Με τη συμπλήρωση ενός μήνα εχθροπραξιών ήταν πλέον φανερό ότι ο πόλεμος δεν θα ήταν τόσο σύντομος, όσο αναμενόταν στην αρχή.

29 Μαρτίου: Αντιπροσωπείες των δύο πλευρών συναντώνται στην Κωνσταντινούπολη στον πέμπτο γύρο συνομιλιών για κατάπαυση του πυρός. Εκείνη τη στιγμή κανείς δεν γνώριζε ότι θα ήταν η τελευταία φορά που θα κάθονταν στο τραπέζι, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Η Ουκρανία τότε πρότεινε την υιοθέτηση του καθεστώτος ουδετερότητας, αλλά και την ανάλογη εγγύηση ασφάλειας που προσφέρει το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ. Πρότεινε, επίσης, μια 15ετη μεταβατική περίοδο στην οποία οι δύο χώρες θα συμφωνήσουν στο καθεστώς της Κριμαίας, καθώς και την άμεση αποχώρηση όλων των ρωσικών στρατευμάτων. Φυσικά τα αιτήματα απορρίφθηκαν.

3 Απριλίου: Οι πρώτες εικόνες φρίκης από τη Μπούτσα αποκαλύπτονται. Πάνω από 280 πτώματα ανακαλύφθηκαν σε ομαδικούς τάφους, πολλά με σημάδια βασανισμού, ομαδικών εκτελέσεων και βιασμού. Ο Ζελένκι κατηγόρησε την Ρωσία για γενοκτονία. Οι Ρώσοι κατηγόρησαν τους Ουκρανούς για προβοκάτσια.

9 Απριλίου: Ο Πούτιν διόρισε τον Αλεξάντρ Ντβόρνικοφ ανώτατο στρατιωτικό διοικητή των ρωσικών δυνάμεων. Ο Ντβόρνικοφ ήταν γνωστός ως ο «χασάπης της Συρίας», ως διοικητής των εκεί ρωσικών στρατευμάτων που διακρίνονταν για τη σκληρότητά τους. Παράλληλα ανακοινώθηκε ότι ο στόχος της Ρωσίας ήταν πλέον η «απελευθέρωση» της περιοχής του Ντόνμπας και όχι η γενική επίθεση σε όλη την επικράτεια της Ουκρανίας.

17 Απριλίου:  Δύο ουκρανικοί αντιπλοϊκοί πύραυλοι R-360 Neptune πλήττουν το πολεμικό πλοίο Μόσκβα, τη ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, που έπλεε νοτιοδυτικά της Σεβαστούπολης. Οι πύραυλοι προκάλεσαν καταστροφές και φωτιά, η οποία επεκτάθηκε στο μηχανοστάσιο και στις αποθήκες πυρομαχικών, προκαλώντας τεράστιες εκρήξεις. Παρά την προσπάθεια να ρυμουλκηθεί στο λιμάνι και να σωθεί, το πλοίο βυθίζεται.

21 Απριλίου: Ο Πούτιν σε διάγγελμά του ανακοινώνει την κατάκτηση της Μαριούπολης και των προαστίων της. Παραδέχεται ότι η μοναδική εστία αντίστασης βρίσκεται στο τεράστιο εργοστάσιο σιδήρου και χάλυβα Αζόφσταλ, όπου βρίσκεται άγνωστος αριθμός Ουκρανών μαχητών. Ο Ρώσος υπουργός άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού τονίζει ότι είναι θέμα 2-3 ημερών να εκκενωθεί το εργοστάσιο.

26 Απριλίου: Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες ολοκλήρωσε μια τριήμερη επίσκεψη σε Ρωσία και Ουκρανία. Παρά τις συναντήσεις του με τον Πούτιν και τον υπουργό εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο Γκουτέρες μίλησε για μηδενική πρόοδο στην κατάπαυση του πυρός.

6 Μαϊου: Δεύτερη πετυχημένη ουκρανική πυραυλική επιχείρηση εναντίον ρωσικού πλοίου. Η φρεγάτα «Ναύαρχος Μακάροφ», από τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας, χτυπήθηκε από πύραυλο Neptune. Το πλοίο εγκαταλείφθηκε από το πλήρωμά του, αλλά δεν βυθίστηκε.

17 Μαϊου: Οι τελευταίοι 471 Ουκρανοί μαχητές που είχαν παραμείνει στο τεράστιο συγκρότημα εργοστασίων Αζοφστάλ στη Μαριούπολη παραδίδουν τα όπλα τους στους Ρώσους πολιορκητές και συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι. Οι στρατιώτες πήραν εντολή να παραδοθούν από τις ουκρανικές αρχές, με την επισήμανση ότι «πέτυχαν το σκοπό τους» και «χάρισαν στην Ουκρανία πολύτιμο χρόνο για να συντάξει την αντεπίθεσή της».

22 Μαϊου: Εξαγριωμένοι Ουκρανοί επιτίθενται εναντίον του Αντρέι Σέβτσικ, του διορισμένου από τους Ρώσους δήμαρχου στην κατεχόμενη μικρή πόλη του Εχερνοντάρ στα νοτιοανατολικά. Ο Σέβτσικ νοσηλεύεται στην εντατική με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Δεν διορίζεται άλλος δήμαρχος, εξακολουθεί η στρατιωτική διοίκηση.

25 Μαϊου: Η ρωσική Κάτω Βουλή ψηφίζει νόμο που ανοίγει το δρόμο για επιστράτευση πολιτών μεγαλύτερης ηλικίας, ώστε «να χειριστούν αποτελεσματικά όπλα και στρατιωτικό εξοπλισμό». Πλέον η τελευταία στρατεύσιμη ηλικία στη Ρωσία επεκτείνεται στα 45 χρόνια.

1 Ιουνίου: Οι ΗΠΑ συμφωνούν να εφοδιάσουν την Ουκρανία με πυραυλικά συστήματα HIMARS M412. Η μόνη δέσμευση που ζήτησαν και πήραν από τους Ουκρανούς είναι να μην χρησιμοποιήσουν τους πυραύλους εναντίον στόχων σε ρωσικό έδαφος, παρά μόνο για αμυντικούς σκοπούς. Ήταν η πρώτη φορά που ο ουκρανικός στρατός εφοδιάστηκε με οπλισμό τελευταίας τεχνολογίας από δυτικό κράτος.

12 Ιουνίου: Η κομβικής σημασίας πόλη του Σεβεροντονιέτσκ στα νοτιοανατολικά πέρασε πλέον 80% στην κυριαρχία των Ρώσων. Καταστράφηκαν και οι τρεις γέφυρες πάνω από τον ποταμό Ντον, που συνέδεαν την πόλη με την υπόλοιπη Ουκρανία.

27 Ιουνίου: Ρωσικοί πύραυλοι Kh-22 χτυπούν ένα εμπορικό κέντρο στην πόλη Κρέμεντσουκ, στην επαρχία της Πολτάβα, μακριά από τα μέτωπα του πολέμου. Τη στιγμή της επίθεσης στο εμπορικό κέντρο υπήρχαν πάνω από 1.000 άμαχοι. Τουλάχιστον 20 χάνουν ακαριαία τη ζωή τους και άλλοι 56  τραυματίζονται. Οι ρωσικές αρχές στην αρχή αρνήθηκαν ότι χτύπησαν το εμπορικό κέντρο. Στη συνέχεια, ρωσικά ΜΜΕ έκαναν λόγο για «κρυφή στρατιωτική βάση» μέσα στο εμπορικό κέντρο, έτσι δικαιολογήθηκε η επίθεση.

8 Ιουλίου: Ο εκπρόσωπος της ουκρανικής προεδρίας Μιχαϊλο Ποντόλιακ έκανε έναν απολογισμό των ρωσικών απωλειών. Σύμφωνα πάντα με τα δικά τους στοιχεία, οι ρωσικές απώλειες μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν 37.000 νεκροί και 98.000 τραυματίες. Οι ουκρανικές δυνάμεις είχαν καταστρέψει 1.605 ρωσικά τανκς και 405 αεροπλάνα και ελικόπτερα.

13 Ιουλίου: H Βόρεια Κορέα ανακοίνωσε ότι αναγνωρίζει ως ανεξάρτητα κράτη τις «δημοκρατίες» του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ, τις δύο αποσχισθείσες περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας. Ήταν μια σαφής δήλωση στήριξης της Ρωσίας. Οι δύο περιοχές αναγνωρίστηκαν ως ανεξάρτητες από τη Ρωσία δύο ημέρες πριν την εισβολή (22 Φεβρουαρίου). Απ’ όλες τις άλλες χώρες του κόσμου μόνο το φιλορωσικό καθεστώς της Συρίας τις αναγνώρισε.

22 Ιουλίου: Η Ρωσία και η Ουκρανία υπογράφουν στο παλάτι του Ντολμάμπαχτσε της Κωνσταντινούπολης την «Πρωτοβουλία για την ασφαλή μεταφορά σιτηρών και τροφίμων από τα λιμάνια της Ουκρανίας». Μια συμφωνία ώστε να σταματήσει το μπλοκάρισμα των ουκρανικών σιτηρών στη Μαύρη Θάλασσα από τα ρωσικά πλοία. Τις δύο πλευρές έφερε στο ίδιο τραπέζι η Τουρκία, εγγυητής της συμφωνίας είναι ο ΟΗΕ. Για την Ουκρανία ήταν μια τεράστια οικονομική, αλλά και ηθική ανάσα, που βοήθησε την εισροή ξένου συναλλάγματος. Για τη Ρωσία, μία κίνηση καλής θέλησης προς όλες τις χώρες (ειδικά του Τρίτου Κόσμου), οι οποίες εξαρτώνται σε μεγάλο ποσοστό από τα ουκρανικά σιτηρά και κινδύνευαν με λιμό.

29 Ιουλίου: Εκρήξεις σημειώθηκαν στα κτίρια των φυλακών Ολενίβκα, κοντά στο Ντόνετσκ, όπου κρατούνταν Ουκραοί αιχμάλωτοι πολέμου. Σύμφωνα με τις ρωσικές ανακοινώσεις σκοτώθηκαν 40 αιχμάλωτοι και τραυματίστηκαν πάνω από 75. Η Ουκρανία κατηγόρησε τη Ρωσία ότι χτύπησε τα κτίρια των φυλακών με πυραύλους για να καλύψει τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης και τα βασανιστήρια που υφίσταντο οι αιχμάλωτοι πολέμου.

18 Αυγούστου: Τριμερής συνάντηση του Λβιφ της Ουκρανίας μεταξύ του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ  Γκουτέρες, του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι και του Τούρκου προέδρου Ερντογάν. Ένα από τα βασικά θέματα η ανταλλαγή αιχμαλώτων πολέμου, κάτι στο οποίο οι εμπόλεμοι δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν.

24 Αυγούστου: Η ανθρωπότητα κρατάει την αναπνοή της από την είδηση ότι οι δύο εναπομείναντες σε λειτουργία πυρηνικοί αντιδραστήρες στον υπό ρωσική κατοχή σταθμό της Ζαπορίζια αποσυνδέθηκαν από το ουκρανικό δίκτυο ενέργειας. Οι πυρκαγιές που είχαν ξεσπάσει σε παρακείμενο σημείο κατέστρεψαν τις γραμμές τροφοδοσίας. Την ανακοίνωση έκανε η κρατική εταιρεία πυρηνικής ενέργειας της Ουκρανίας Energoatom. Το κείμενο ήταν αρκετό για να πυροδοτήσει φόβους για καταστροφικό πυρηνικό ατύχημα.

25 Αυγούστου: Σε μια απόλυτα απρόσμενη κίνηση, ο Πούτιν διατάζει την πρόσκληση στα όπλα 137.000 Ρώσων εφέδρων στρατιωτών. Στην αρχή διευκρινίζεται ότι οι στρατιώτες θα είναι εθελοντές, όμως τις επόμενες ημέρες παρατηρείται γενικό κλίμα φυγής από κληρωτούς, έτσι η επιστράτευση γίνεται υποχρεωτική.

10 Σεπτεμβρίου: Η πρώτη γενική ουκρανική αντεπίθεση στην περιοχή του Ντόνμπας. Οι ουκρανικές δυνάμεις ανακοίνωσαν την ανακατάληψη των μικρών πόλεων Κουπιάνσκ και Ίζιουμ. Ουδέτεροι παρατηρητές ανέφεραν ότι οι ρωσικές δυνάμεις δεν περίμεναν την επίθεση και στην ουσία δεν αντιστάθηκαν καθόλου.

14 Σεπτεμβρίου: Σπάνια τηλεφωνική επικοινωνία του Πούτιν με ηγέτη της Δύσης, αυτή τη φορά με τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς. Όπως είπε αργότερα, ο Πούτιν δεν φαινόταν καθόλου μετανιωμένος για την απόφασή του να εισβάλλει στην Ουκρανία. Την ίδια ημέρα ο γ.γ. του ΟΗΕ Γκουτέρες δήλωσε ότι οι πιθανότητες ειρήνευσης ήταν «μηδαμινές».

23 Σεπτεμβρίου: Πρώτη ημέρα διεξαγωγής των «δημοψηφισμάτων» στις κατεχόμενες από τη Ρωσία περιοχές της νοτιοανατολικής Ουκρανίας, τυπικά για να αποφανθεί ο ντόπιος πληθυσμός αν επιθυμεί την απόσχισή τους από την Ουκρανία και την ένταξή τους στη Ρωσική Ομοσπονδία. Τα «δημοψηφίσματα» έγιναν σε τέσσερις περιοχές, τις αυτοανακηρυχθείσες «δημοκρατίες» του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, αλλά και τις στρατιωτικές διοικήσεις της Χερσώνας και της Ζαπορίζια. Υποτίθεται ότι έγιναν κανονικά, παρά το ότι η Ρωσία δεν κατέχει το σύνολο των περιοχών αυτών.

Τα αποτελέσματα φυσικά ήταν συντριπτικά υπέρ της Ρωσίας. Η «εκλογική επιτροπή» ανακοίνωσε ποσοστό 99,23% υπέρ της ένταξης στη Ρωσία στο Ντόνετσκ και 98,42% στο Λουγκάνση, 87,05% στη Χερσώνα και 93,11% στη Ζαπορίζια. Η διεθνής κοινότητα είχε εξαρχής ξεκαθαρίσει ότι δεν θα αναγνώριζε τα δημοψηφίσματα, τα οποία αποτελούν προϊόν βίας και νοθείας.

8 Οκτωβρίου: Στις 6:07 π.μ. τοπική ώρα ένα φορτηγό εξερράγη από βόμβα την ώρα που βρισκόταν πάνω στη «Γέφυρα της Κριμαίας», τη μοναδική γέφυρα που ενώνει την κατεχόμενη από τη Ρωσία Κριμαία με την ηπειρωτική χώρα. Η καταστροφή ήταν τόσο μεγάλη που ολόκληρο το τμήμα της γέφυρας, στο οποίο βρισκόταν το φορτηγό (και οι δύο λωρίδες κυκλοφορίας) βυθίστηκε στη Μαύρη Θάλασσα, ως εκ τούτου η οδική επικοινωνία με την Κριμαία διακόπηκε. Τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από 20 τραυματίστηκαν.

27 Οκτωβρίου: Ρωσικά ΜΜΕ ανέφεραν ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν έδωσε εντολές για να ξεκινήσουν ασκήσεις που αφορούν το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας και μάλιστα ήταν παρών σε ορισμένες από αυτές. Ήταν η πρώτη, έμμεση, απειλή για χρήση πυρηνικών της Ρωσίας στον πόλεμο.

11 Νοεμβρίου:  Οι τελευταίοι Ρώσοι στρατιώτες και άρματα μάχης εγκατέλειψαν την δυτική όχθη του ποταμού Δνείπερου και υποχώρησαν στα ανατολικά. Το στρατιωτικό ανακοινωθέν έκανε λόγο για ανασύνταξη δυνάμεων. Ο ουκρανικός τακτικός στρατός την ίδια ημέρα μπήκε στην πόλη της Χερσώνας και ανέλαβε τη διοίκησή της, μόλις 40 μέρες μετά την ανακοίνωση της προσάρτησης της περιοχής από την Ρωσία. Οι δυνάμεις της Ρωσίας είχαν ενημερώσει αρκετές ημέρες πριν τόσο τους στρατιώτες, όσο και τους πολίτες που ήθελαν να εγκαταλείψουν την πόλη να απομακρυνθούν το συντομότερο.

15 Νοεμβρίου: Η Ρωσία εξαπέλυσε περισσότερους από 90 πυραύλους εναντίον των μεγαλύτερων ουκρανικών πόλεων, στοχεύοντας κυρίως κεντρικές εγκαταστάσεις υποδομών ηλεκτροδότησης και ύδρευσης. Η ουκρανική αεροπορία ανακοίνωσε ότι από τους 96 πυραύλους που εκτοξεύθηκαν οι 77 καταρρίφθηκαν.

16 Δεκεμβρίου: Η μεγαλύτερης έκτασης πυραυλική επίθεση της Ρωσίας σε υποδομές απλωμένες σε όλη την Ουκρανία. Το ρωσικό υπουργείο άμυνας ανακοίνωσε ότι 76 πύραυλοι κατέστρεψαν υποδομές (κυρίως εργοστάσια ηλεκτρικής ενέργειας) σε εννέα διαφορετικές πόλεις, ανάμεσά τους το Κίεβο, το Χάρκοβο, η Πολτάβα και το Κρέμεντσουκ. Η Ουκρανία ανακοίνωσε ότι τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην πόλη Κρίβοϊ Ριχ από τους βομβαρδισμούς και μόνο 16 από τους 76 πυραύλους βρήκαν στόχο, καθώς οι υπόλοιποι 60 καταστράφηκαν από την ουκρανική αεράμυνα.

25 Δεκεμβρίου: Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε πρώτη φορά λόγο για διαπραγματεύσεις. Είπε ότι η δική του πλευρά είναι έτοιμη να καθίσει στο τραπέζι, αλλά κατηγόρησε τη Δύση ότι απαγορεύει στην Ουκρανία να ξεκινήσει συνομιλίες. Αμέσως ήλθε υποστηρικτική δήλωση από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος κατηγόρησε Ευρωπαίους και Αμερικανούς ότι προβοκάρουν τον πόλεμο αντί να επιτηζούν την κατάπαυση του πυρός.

5 Ιανουαρίου: Ο Πούτιν δίνει εντολή για 36ωρη κατάπαυση του πυρός, ώστε να εορταστεί η γιορτή των Χριστουγέννων. Είχε ξεκινήσει από έκκληση του πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου. Το αίτημα απορρίπτεται από την ουκρανική πλευρά.

23 Ιανουαρίου: Ο Πολωνός πρωθυπουργός Ματέους Μοραβιέτσκι δήλωσε ότι η χώρα του θα εφοδιάσει την Ουκρανία με 14 άρματα μάχης Λέοπαρντ και ζήτησε, μάλιστα, την άδεια της Γερμανίας πριν τα παραδώσει. Ήταν η αρχή μιας σειράς ενεργειών από ευρωπαϊκές χώρες, που έστειλαν άρματα μάχης και άλλον βαρύ οπλισμό, ώστε να χρησιμοποιηθεί εναντίον της Ρωσίας.

9 Φεβρουαρίου: Η μεγαλύτερη ρωσική επίθεση του τελευταίου εξαμήνου σημειώθηκε στην περιοχή του ανατολικού Λουχάνσκ. Την ίδια ημέρα 17 ρωσικοί πύραυλοι χτύπησαν τη Ζαπορίζια. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στις περιοχές αυτές δείχνουν ότι ο ρωσικός έλεγχος και η προσάρτησή τους ισχύει μόνο στα χαρτιά.

20 Φεβρουαρίου: Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν επισκέφθηκε απροειδοποίητα την Ουκρανία, όπου συναντήθηκε με τον Βολόντιμιρ Ζελένσκι. Υποσχέθηκε μεγαλύτερη στρατιωτική και οικονομική βοήθεια.

21 Φεβρουαρίου: Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε την απόσυρση της Ρωσίας από τη συνθήκη New START, την οποία είχε υπογράψει το 2010 με τις ΗΠΑ και περιόριζε τον αριθμό των πυρηνικών κεφαλών, των βαλλιστικών πυραύλων ICBM και των υποβρυχίων με πυρηνικό οπλισμό που μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάθε χώρα.