Από τον Ανδρέα στους Καραμανλήδες και τον Τσίπρα – Και οι 44 πολιτικοί αρχηγοί στην ιστορία της Μεταπολίτευσης

Πολιτικοί αρχηγοί, 45ος ενόψει! Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει «ακέφαλος» προεδρικά και σε λίγες εβδομάδες θα αναδειχθεί από τις εσωκομματικές διαδικασίες ο (ή η…) διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα. Που θα είναι και ο υπ’ αριθμόν 45ος επικεφαλής κοινοβουλευτικής ομάδας στην ιστορία της Μεταπολίτευσης. Το Intronews.gr σας παρουσιάζει και τους 44 πολιτικούς που πέρασαν το κατώφλι του Κοινοβουλίου και προήδρευσαν των κομμάτων τους, είτε για μικρό διάστημα είτε για μια… ολόκληρη ζωή.

Κοινοβουλευτικών ομάδων – και όχι κομμάτων

Ούτε ένας ούτε δύο. Συνολικά 44 είναι οι επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων στην ιστορία της Μεταπολίτευσης, ήτοι από το 1974 και στα 49 χρόνια που ακολούθησαν. Και επιμελώς αναφέρουμε «επικεφαλής κοινοβουλευτικών ομάδων» και όχι προέδρους (ή αρχηγούς ή γενικούς γραμματείς, σουλτάνους, τσάρους κλπ.) διότι έχει συμβεί κάποιος να είναι «μπροστάρης» σε κόμμα αλλά όχι… στη Βουλή. Για να είμαστε σωστοί.

Συνέβη άλλωστε και πρόσφατα, με τον Νίκο Ανδρουλάκη, πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ από τον Δεκέμβριο του 2021 αλλά μόλις μετά τις εκλογές του φετινού Μαΐου κατόρθωσε να μπει στο Κοινοβούλιο ως εκλεγμένος…

Οι… μακροβιότεροι

Τρεις από τους πρώτους (σε διάρκεια…) επικεφαλής κοινοβουλευτικών ομάδων προέρχονται από τον χώρο της Αριστεράς, ουδείς όμως ξεπέρασε τα 22 συναπτά έτη του Ανδρέα Παπανδρέου: από το φθινόπωρο του 1974 ως την παραίτηση (και λίγο πριν από το θάνατό του), το 1996 «έγραψε»… χιλιόμετρα και χιλιόμετρα στη Βουλή με το ΠΑΣΟΚ.

Κι ακολουθεί, φυσικά, ποια άλλη, η Αλέκα Παπαρήγα: η «σιδηρά κυρία» του ΚΚΕ έμεινε 20 χρόνια στο πόστο της γενικής γραμματέως της κεντρικής επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Και… ισόβαθμοι στην 3η θέση, από 14 χρόνια «θητείας», ο Χαρίλαος Φλωράκης και ο Αλέξης Τσίπρας. Ο οποίος είχε εκλεγεί από το 2008 αλλά μόλις ένα χρόνο αργότερα μπήκε στη Βουλή.

ΠΑΣΟΚ | Από τον Ανδρέα στον Νίκο

Ανδρέας Παπανδρέου: ιδρυτής και επικεφαλής του πανελλήνιου σοσιαλιστικού κινήματος από τη Μεταπολίτευση ως τον θάνατό του, ο Παπανδρέου πήρε ένα μικρό, νέο κόμμα και το οδήγησε σε τρεις νίκες (1981, 1985, 1993) συν μια το 1996 ελάχιστο καιρό μετά τον θάνατό του, απόρροια της πολιτικής του κληρονομιάς. Συνολικά διετέλεσε 22 σερί χρόνια (!) επικεφαλής της κοινοβουλευτικής του ομάδας.

Κώστας Σημίτης: διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία, και κατόπιν (μετά θάνατο) στην αρχηγία τον Ανδρέα Παπανδρέου, οδηγώντας το ΠΑΣΟΚ σε εκλογικές νίκες το 2006 και το 2000. Αποχώρησε ένα μήνα πριν από την ήττα από τη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή το 2004.

Γιώργος Παπανδρέου: διαδέχθηκε στην αρχηγία τον Σημίτη το 2004 ως ο μοναδικός υποψήφιος, ηττήθηκε και το 2004 (έχοντας μόλις ένα μήνα στην προεδρία) αλλά και στις εκλογές του 2007 από τη ΝΔ αλλά νίκησε σε αυτές του 2009. Η πρωθυπουργία του κράτησε, λόγω ΔΝΤ και μνημονίων, μόλις δύο χρόνια αργότερα και παραιτήθηκε τον Μάρτιο του 2012.

Ευάγγελος Βενιζέλος: ανέλαβε το… υπό διάλυση ΠΑΣΟΚ ως μοναδικός υποψήφιος το 2012 και, αφού συγκυβέρνηση με ΝΔ και ΔΗΜΑΡ, παραιτήθηκε το καλοκαίρι του 2015.

Φώφη Γεννηματά: εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διαδεχόμενη τον Βενιζέλο, αργότερα το κόμμα έγινε συνιστώσα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και, από εκεί, του Κινήματος Αλλαγής. Με την υγεία της επιβαρυμένη, αποσύρθηκε από την προσεχή διεκδίκηση της αρχηγίας και πέθανε στις 25 Οκτωβρίου 2021.

Μιχάλης Κατρίνης: μετά την εκλογή Ανδρουλάκη, μιας και δεν ήταν βουλευτής, διετέλεσε για ενάμισι έτος επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ.

Νίκος Ανδρουλάκης: επικράτησε του Γιώργου Παπανδρέου στις εσωκομματικές του Δεκεμβρίου 2021 αλλά η κοινοβουλευτική του θητεία μετράει μόλις μερικές εβδομάδες, καθότι δεν ήταν βουλευτής – αλλά ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ.

ΝΔ | Καραμανλήδες και Μητσοτάκηδες

Κωνσταντίνος Καραμανλής: ανέλαβε επικεφαλής της κυβέρνησης εθνικής ενότητας μετά την πτώση της Χούντας, το καλοκαίρι του 1974 και τον Νοέμβριο του ίδιου έτους οδήγησε τη (νεοσύστατη, τότε) Νέα Δημοκρατία στη νίκη, κάτι που επανέλαβε και το 1977. Αποχώρησε από την προεδρία του κόμματος στα μέσα του 1980 ώστε να θητεύσει ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τον Γεώργιο Ράλλη να τον αντικαθιστά.

Γεώργιος Ράλλης: με την άνοδο του Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας το 1980, ανέλαβε πρωθυπουργός της Ελλάδας, από τις 9 Μαΐου 1980 ως και τις εκλογές στις 20 Οκτωβρίου 1981. Δύο μήνες αργότερα, παραιτήθηκε και από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.

Ευάγγελος Αβέρωφ: ανέλαβε και άφησε τη ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση, την τριετία 1981-84. Παραιτήθηκε μετά την ήττα στις Ευρωεκλογές του 1984 και τον διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: κατάφερε να επαναφέρει στην εξουσία τη ΝΔ, έστω και αν έπρεπε να περιμένει έξι χρόνια, από το ’84 που εξελέγη. Ηττήθηκε από το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ το 1985, το νίκησε στις δύο εκλογές του ’89 όπου δεν έβγαλε αυτοδυναμία, τα κατάφερε το 1990 χάρη στην ψήφο του Θόδωρου Κατσίκη της Δημοκρατικής Ανανέωσης και η κυβέρνηση έπεσε το 1993 μετά την ανεξαρτητοποίηση των Στέφανου Στεφανόπουλου και Γιώργου Συμπιλίδη. Λίγο αργότερα παραιτήθηκε από την αρχηγία.

Μιλτιάδης Εβερτ: στις 3 Νοεμβρίου 1993, μετά την εκλογική ήττα της ΝΔ και την παραίτηση Μητσοτάκη, εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας επικρατώντας στις εσωκομματικής του Ιωάννη Βαρβιτσιώτης. Και παρέμεινε στο πόστο για τέσσερα χρόνια, αποχώρησε μετά τη συνέδριο του 1997 και τη νίκη του Κώστα Καραμανλή.

Κώστας Καραμανλής: ο πρόεδρος της ΝΔ με τη μεγαλύτερη θητεία καθώς έμεινε για 12 συναπτά έτη. Ηττήθηκε οριακά από το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη το 2004, επικράτησε όμως και στις εκλογές του 2004 και στις πρόωρες του 2007. Προκάλεσε (διαβλέποντας την οικονομική κρίση που ερχόταν…) πρόωρες και το 2009, ηττήθηκε από το ΠΑΣΟΚ και αποχώρησε από την αρχηγία.

Αντώνης Σαμαράς: από τις αρχές του ’90 είχε αποχωρήσει από τη ΝΔ ιδρύοντας την Πολιτική Ανοιξη, επέστρεψε το 2004, το 2009 έθεσε υποψηφιότητα για την αρχηγία και επικράτησε στις εσωκομματικές της Ντόρας Μπακογιάννη. Ανέλαβε, αφού ανέκρουσε πρύμναν και στήριξε τα μνημόνια, πρωθυπουργός το 2012 συγκυβερνώντας με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ηττήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015 και αποχώρησε μετά το «Όχι» του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του ίδιου έτους.

Σημειωτέον ότι ο Σαμαράς είχε κι άλλη κοινοβουλευτική θητεία, ως επικεφαλής φυσικά της Πολιτικής Ανοιξης, το κόμμα που βγήκε τρίτο πανελλαδικά το 1993 αλλά έμεινε Βουλής εκτός στις εκλογές του ’96 και σταδιακά τα μέλη του απορροφήθηκαν από τη ΝΔ.

Βαγγέλης Μεϊμαράκης: διαδέχθηκε ως υπηρεσιακός αρχηγός το 2015 τον Αντώνη Σαμαρά, έμεινε στο πόστο για 4 μήνες, διεκδίκησε την αρχηγία τον Ιανουάριο του 2016 αλλά ηττήθηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Κυριάκος Μητσοτάκης: επικράτησε στις εσωκομματικές του 2016, αναδιοργάνωσε ένα κόμμα που κινούνταν μεταξύ σφύρας και άκμονος και οδήγησε τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση στις εκλογές του ’19 και σε άλλες δύο νίκες, τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2023, με διαφορά 20+ μονάδων από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σημειωτέον ότι ο Μητσοτάκης στις εκλογές του 1977 ήταν επικεφαλής στο Κόμμα Νεοφιλελευθέρων, που εξέλεξε δύο βουλευτές αλλά διαλύθηκε ένα χρόνο μετά και ο ίδιος προσχώρησε στη ΝΔ.

ΚΚΕ | Τρία γράμματα, τρεις γενικοί γραμματείς

Χαρίλαος Φλωράκης: το ΚΚΕ μετείχε στις εκλογές του ’74 ως μέλος της Ενωμένης Αριστεράς και το 1977 ανεξάρτητο, βγάζοντας 11 έδρες με επικεφαλής τον Φλωράκη, με τον οποίο πορεύτηκε το κόμμα επικεφαλής το 1991. Κατόπιν αποσύρθηκε, πληρώνοντας πρακτικά τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ το 1989 στην οικουμενική. Κατόπιν το ΚΚΕ εντάχθηκε στον Συνασπισμό με τον Φλωράκη επικεφαλής ως το ’91.

Αλέκα Παπαρήγα: διαδέχθηκε τον Φλωράκη ως γενική γραμματέας της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ το 1991, τότε συνιστώσα του Συνασπισμού και αποχώρησε 20… και βάλε χρόνια μετά, καθιερώνοντας το κόμμα ως τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη και παραχωρώντας το… δαχτυλίδι στον Δημήτρη Κουτσούμπα.

Δημήτρης Κουτσούμπας: εξελέγη γραμματέας της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ το 2013, θέση στην οποία παραμένει έως και σήμερα. Εξελίχθηκε, κόντρα στην παράδοση του χώρου, σε έναν πιο… μοντέρνο γ.γ. ενώ κράτησε ακλόνητες τις θέσεις του κόμματος σε όλη του τη θητεία.

Από τον Συνασπισμό της Δαμανάκη στον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα

Μαρία Δαμανάκη: στις 18 Μαρτίου 1991 εκλέχτηκε πρόεδρος του Συνασπισμού αντί του Φλωράκη, που ήταν ο πρώτος πρόεδρος της συμμαχίας το 1989. Στις εκλογές του 1993, ο ΣΥΝ απέτυχε να περάσει το όριο του 3% και δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή, με αποτέλεσμα την παραίτησή από την ηγεσία.

Νίκος Κωνσταντόπουλος: διαδέχθηκε τη Δαμανάκη το 1993 ως πρόεδρος του Συνασπισμού, επανεξελέγη το 1996 και το 2000 και αποχώρησε το 2004 μετά την εσωκομματική κριτική που δεχόταν.

Αλέκος Αλαβάνος: χρόνια μέλος του ΚΚΕ, παρέμεινε στον Συνασπισμό παρά τη διάσπαση του 1991. Επικράτησε του Κωνσταντόπουπου στις εσωκομματικές του 2004 και παρέμεινε επικεφαλής για τέσσερα χρόνια στο κόμμα, συν άλλο ένα ως επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος – μιας και ο Τσίπρας δεν είχε εκλεγεί βουλευτής, όντας στην αυτοδιοίκηση.

Αλέξης Τσίπρας: πήρε το… δαχτυλίδι από τον Αλαβάνο, εξελέγη αρχηγός του Συνασπισμού το 2008 σε ηλικία μόλις 38 ετών (επικρατώντας του Φώτη Κουβέλη) και ανέλαβε την κοινοβουλευτική ομάδα μετά τις εκλογές του 2009. Μετέτρεψε τον Συνασπισμό σε ΣΥΡΙΖΑ και τον οδήγησε από τα πέριξ του 3% στην κυβέρνηση του τρίτου μνημονίου, παρέμεινε μετά την ήττα του ’19 και παραιτήθηκε πριν από λίγες ημέρες.

Σωκράτης Φάμελλος: μετά την παραίτηση Τσίπρα ανέλαβε την κοινοβουλευτική ομάδα εν αναμονή του / της… επόμενης αρχηγίας.

Άλλοι, κεντρώοι επικεφαλής

Γεώργιος Μαύρος: σημαντικό στέλεχος της προχουντικής Ενωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, ανέλαβε επικεφαλής της σύμπραξης Ενωσης Κέντρου – Νέες Δυνάμεις στις εκλογές του 1974 εκλέγοντας 60 βουλευτές ως αξιωματική αντιπολίτευση. Το 1977 ήταν επικεφαλής της Ενωσης Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ), κόμμα που συγκρότησαν η Ενωσης Κέντρου – Νέες Δυνάμεις και η Δημοκρατική Ενωση Κέντρου (ΔΕΚ) του Ιωάννη Ζίγδη, λαμβάνοντας 16 έδρες. Από το ’81 εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, το ’84 εξελέγη ευρωβουλευτής.

Δημήτρης Τσοβόλας: επί σειρά των μέλος του ΠΑΣΟΚ, ιδρυτικό μάλιστα, διετέλεσε δημοφιλέστατος υπουργός  και αποχώρησε το 1995 για να ιδρύσει το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗΚΚΙ), το οποίο μάλιστα στις εκλογές του 1996 μπήκε στη Βουλή με 9 έδρες. Έμεινε όμως εκτός και το 2000 (πολύ οριακά) και το 2004.

Σταύρος Θεοδωράκης: πρώην (και νυν…) δημοσιογράφος, το 2014 ίδρυσε το κεντρώο κόμμα Ποτάμι και το 2015 μπήκε στη Βουλή και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις εκείνης της χρονιάς. Μετά το χαμηλό ποσοστό στις ευρωεκλογές του 2019, δεν συμμετείχε αυτόνομα στις εκλογές και τα μέλη του εντάχθηκαν σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Βασίλης Λεβέντης: παλιά… καραβάνα στην πολιτική, μετείχε από το 1993 στις εκλογές και μόλις το 2015 κατόρθωσε να μπει στη Βουλή με την Ενωση Κεντρώων, τον Σεπτέμβριο εκείνου του έτους, με 9 βουλευτές. Το ’19, συνεργαζόμενος με καμιά… δεκαριά άλλα κόμματα (ανάμεσά τους και τους Σπαρτιάτες) δεν κατόρθωσε να βάλει το κόμμα στη Βουλή, ούτε στις δύο φετινές.

Οι άλλοι 7 πολιτικοί αρχηγοί της «δεξιάς πολυκατοικίας»

Σπύρος Θεοτόκης: εξελέγη επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος Εθνική Παράταξις το 1977 μιας και ο πρόεδρος Στέφανος Στεφανόπουλος δεν κατόρθωσε να εκλεγεί. Η ΕΠ διαλύθηκε λίγο πριν τις εκλογές του 1981, λόγω έντονων διαφωνιών στο θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και τα περισσότερα στελέχη της προσχώρησαν στη Νέα Δημοκρατία.

Κωστής Στεφανόπουλος: χρόνιο μέλος της ΝΔ, βουλευτής της και υποψήφιος αρχηγός της δύο φορές, το 1985 αποχώρησε και ίδρυση τη Δημοκρατική Ανανέωση (ΔΗΑΝΑ) την οποία οδήγησε στη Βουλή στις πρώτες εκλογές του 1989 (δεν συμμετείχε στις δεύτερες εκείνου του έτους) και σε αυτές του 1990. Το κόμμα διαλύθηκε μετά τις ευρωεκλογές του 1994 και ο ίδιος διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοκρατίας για δέκα χρόνια (1995-2005).

Γιώργος Καρατζαφέρης: πρώην μέλος και βουλευτής της ΝΔ, αποχώρησε το 2000 όταν διεγράφη από τον Καραμανλή και ίδρυσε τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό (ΛΑΟΣ), οδηγώντας το κόμμα μάλιστα όχι μόνο στη Βουλή για οκτώ χρόνια αλλά και μέλος της κυβέρνησης συνεργασίας το 2001-12. Ο ίδιος παρέμεινε επικεφαλής στο κόμμα ως και το 2019 αλλά δεν μετέχει σε εκλογές από το 2015.

Πάνος Καμμένος: άλλο ένα πρώην μέλος και βουλευτής της ΝΔ που μπήκε στη Βουλή ως επικεφαλής άλλου κόμματος. Το 2012 ίδρυσε τους Ανεξάρτητους Ελληνες που ήταν στη Βουλή για επτά χρόνια, από το 2015 συγκυβερνώντας μάλιστα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι περισσότεροι βουλευτές του όμως εντάχθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών το 2018 και την αποχώρηση του ιδίου από τη συγκυβέρνηση. Το 2019 δεν συμμετείχε στις εκλογές και έκτοτε έχει αποσυρθεί.

Κυριάκος Βελόπουλος: δημοσιογράφος, άλλοτε μέλος και βουλευτής της ΝΔ αλλά και -νωρίτερα- στη… νεολαία ΠΑΣΟΚ, πολιτεύτηκε και με το ΛΑΟΣ, το 2012 επέστρεψε στη ΝΔ, το 2015 αποχώρησε εκ νέου ιδρύοντας την Ελληνική Λύση την οποία οδήγησε στη Βουλή και το ’19 και στις δύο εκλογές του 2013.

Δημήτρης Νατσιός: θεολόγος, εμφανίστηκε ως επικεφαλής του κόμματος Νίκη στις φετινές εκλογές, μιας παραθρησκευτικής παράταξης με απαρχαιωμένες ιδέες, και μπήκε στη Βουλή με 10 βουλευτές.

Βασίλης Στίγκας: πρώην μέλος της ΝΔ, της Πολιτικής Ανοιξης, της Ενωσης Κεντρώων και του ΛΑΟΣ, ανέλαβε τους Σπαρτιάτες και χάρη στη δημόσια στήριξη του καταδικασμένου ως επικεφαλής εγκληματικής οργάνωσης Ηλία Κασιδιάρη έβαλε την ακροδεξιά παράταξή του στη Βουλή.

Από το ΚΚΕ Εσωτερικού στην Πλεύση Ελευθερίας

Ηλίας Ηλιού: μαχητικός Αριστερός από τη δεκαετία του ’40, πρώην βουλευτής της ΕΔΑ, με πολλές φυλακίσεις κατά τη διάρκεια της χούντας, ανασυγκρότησε το 1974 την ΕΔΑ ως Ενωμένη Αριστερά οδηγώντας τη στο Κοινοβούλιο με 8 βουλευτές. Το έπραξε και το 1977 με τη Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων (με 2 έδρες), έναν συνασπισμός αριστερών κομμάτων που διαλύθηκε προ των εκλογών του ’81.

Λεωνίδας Κύρκος: στην πολιτική ζωή από το ’61, ευρωβουλευτής με ΚΚΕ το ’81 και το ’84, ανέλαβε πρόεδρος και γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Εσωτερικού μέχρι τη διάσπασή του το 1987, οπότε και ανέλαβε γραμματέας της Ελληνικής Αριστεράς (ΕΑΡ) η οποία το 1989 εντάχθηκε ως συνιστώσα του Συνασπισμού. Ο ίδιος ήταν επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ Εσωτερικού από τις εκλογές του 1985 και για μια 4ετία.

Φώτης Κουβέλης: από τη Νεολαία Λαμπράκη στα 60s αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού, εντάχθηκε στον Συνασπισμό όπου ήταν υποψήφιος για την προεδρία το 2008 αλλά ηττήθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα. Το 2010 αποχώρησε ιδρύοντας τη Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ) οδηγώντας τη εντός Βουλής το 2012 και μετέχοντας στην τότε κυβέρνηση συνεργασίας. Αποχώρησε το 2015 ενώ το κόμμα εντάχθηκε στη Δημοκρατική Συμπαράταξη ως συνιστώσα και, αργότερα, στον ΣΥΡΙΖΑ.

Γιάνης Βαρουφάκης: οικονομολόγος, αποχώρησε από το υπουργείο Οικονομικών και από τον ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 και το 2018 ίδρυσε το Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής (ΜέΡΑ25), οδηγώντας το στη Βουλή το 2019, κάτι όμως που δεν επανέλαβε στις διπλές φετινές εκλογές.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: δικηγόρος, κόρη του πρώην επικεφαλής του Συνασπισμού, Νίκου Κωνσταντόπουλο, εντάχθηκε από το 2019 στον ΣΥΡΙΖΑ, το 2015 υπήρξε Πρόεδρος της Βουλής, αποχώρησε μετά το δημοψήφισμα του 2015, εντάχθηκε στη Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη και το 2016 ίδρυσε την Πλεύση Ελευθερίας, την οποία έβαλε στη Βουλή με 8 έδρες τον Ιούνιο του 2023.

Και επίσης…

Αχμέτ Σαδίκ και Ισμαήλ Μολά: επικεφαλής του μουσουλμανικού κόμματος Εμπιστοσύνη το 1989 ο Σαδίκ, το κόμμα μπήκε στη Βουλή και στις δύο εκλογές εκείνης της χρονιάς όπως και το 1990, δίνοντας μάλιστα ο ίδιος ψήφο Εμπιστοσύνης το 1990 στη ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ωστόσο στις δεύτερες εκλογές του ’89 και σε εκείνες του ’90 επικεφαλής ήταν ο Ισμαήλ Μολά.

Νίκος Ηλιόπουλος: επικεφαλής της διοικούσας επιτροπής των Οικολόγων Εναλλακτικών, το κόμμα μπήκε στη βουλή στις δεύτερες εκλογές του 1989 και σε αυτές του 1990. Έκτοτε πνέει τα λοίσθια και μέλη του έχουν ενταχθεί στο ΜέΡΑ25 και στο ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Νίκος Μιχαλολιάκος: ιδρυτής και γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής από το 1996, την οδήγησε εντός Βουλής για επτά χρόνια. Συνελήφθη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, προφυλακίστηκε, στη δίκη κρίθηκε ένοχος σε πρώτο βαθμό και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 13 ετών και 6 μηνών.