Περιεχόμενα
Στις Κάννες το 2011 υπεγράφη η εκλογική και κυβερνητική ιστορία της χώρας για την επόμενη δεκαετία, με την πραξικοπηματική ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέου από τον Βαγγέλη Βενιζέλο και το τέλος μιας πανίσχυρης, από το 2009, κυβέρνησης ελέω του πρώτου μνημονίου. Χρειάστηκαν βέβαια άλλα δύο, ένα από τον Αντώνη Σαμαρά κι ένα από τον Αλέξη Τσίπρα για να συνέλθει η χώρα από τη χρεοκοπία.
Οι παρόντες λένε ότι ο Σαρκοζί άρχισε να φωνάζει, ήταν τόσο έξαλλος που κανείς δεν προλάβαινε να μιλήσει. Αργότερα ο Βενιζέλος έλεγε ότι «ποτέ στη ζωή μου δεν είχα ξαναδεί τόσο αντιδιπλωματική συμπεριφορά». Ο ΓΑΠ λύγισε στις πιέσεις των Ανγκέλα Μέρκελ και Νικολά Σαρκοζί και παραιτήθηκε, κινώντας τις διαδικασίες που οδήγησαν τον Νοέμβριο του 2011 στη δημιουργία της κυβέρνησης «ειδικού σκοπού» του Λουκά Παπαδήμου.
Λίγοι όμως θυμούνται ότι στις Κάννες είχε πέσει και μια δεύτερη αυλαία. Μετά από πιέσεις της Γερμανίδας καγκελάριου και του Γάλλου πρωθυπουργού… εξοστρακίστηκε και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι από την πρωθυπουργία της Ιταλίας.
Τον Παπανδρέου θυμήθηκε στην αυτοβιογραφία του ο «Καβαλιέρε»: έγραφε σχετικά: «Ο Παπανδρέου φαινόταν έτοιμος να καταρρεύσει. Τότε ο Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο ψιθύρισε κάτι στον Βενιζέλο. “Του είπα να σταματήσουν το δημοψήφισμα ώστε να σταματήσουν και αυτοί (σ.σ. Μέρκελ και Σαρκοζί) να μιλούν για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ”» μου είχε πει αργότερα ο Μπαρόζο».
Τα δάκρυα της Μέρκελ και οι πιέσεις για ΔΝΤ στην Ιταλία
Ο Μπερλουσκόνι θυμάται κι άλλα σκηνικά από εκείνη τη σύνοδο της G20. «Ο (σ.σ. τότε πρωθυπουργός της Ισπανίας) Χοσέ Λουίς Θαπατέρο είδε τη Μέρκελ φανερά καταβεβλημένη, με δάκρυα στα μάτια. Δε ήθελε να νομίζουν ότι η Γερμανία δεν ήταν πρόθυμη να βοηθήσει ή ότι δεν ήθελε να πληρώσει. Ολοι ήταν αμίλητοι. Θυμάμαι ότι κοιτούσα τον υπουργό των Οικονομικών μου. Ηταν μια πολύ έντονη στιγμή. Ολη η ιστορία του 20ού αιώνα είχε συγκεντρωθεί εκεί σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα».
Είχαν προηγηθεί οι έντονες πιέσεις προς τον τότε Ιταλό πρωθυπουργό να αποδεχθεί την πιστωτική γραμμή ύψους 80 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ. «Η Ιταλία είναι πλούσια χώρα. Μπορούμε να χειριστούμε τα υψηλά επιτόκια, αν χρειαστεί, για έναν χρόνο» έλεγε ο Μπερλουσκόνι στον Μπαράκ Ομπάμα, στη Μέρκελ, στον Σαρκοζί και στην Κριστίν Λαγκάρντ, που είχε διοριστεί λίγους μήνες πριν γενική διευθύντρια του Ταμείου, αλλά παρέμενε πιστή στις επιταγές του πρώην προέδρου της, Σαρκοζί. Ο Σίλβιο την παρουσιάζει σχεδόν σαν… σκυλάκι του Σαρκοζί, να κάνει ό,τι της λέει.
Η συνάντηση των ηγετών στις Κάννες, όπου τελικά ο Ομπάμα έκανε, σύμφωνα με τον Μπερλουσκόνι, τον «διαιτητή», ολοκληρώθηκε με τον «Καβαλιέρε» να μην υποκύπτει στο αίτημά τους για ΔΝΤ στην Ιταλία.
Ο Σαρκοζί συνωμότησε με τη Μέρκελ
Στο βιβλίο του, ο -αείμνηστος πια- Μπερλουσκόνι πιστεύει ακράδαντα ότι ο Σαρκοζί συνωμότησε με τη Μέρκελ ώστε να προετοιμάσουν το έδαφος για την αντικατάστασή του από τον τραπεζίτη Μάριο Μόντι. Αλλωστε γνώριζε καλά ότι η Μέρκελ μιλούσε τακτικά με τον Τζόρτζιο Ναπολιτάνο.
Ο τότε υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τιμ Γκάιτνερ ερωτήθηκε μετά τη συνάντηση από έναν βοηθό του αν οι Ευρωπαίοι κατάφεραν τελικά να απαλλαγούν από τον Μπερλουσκόνι. «Τελικά ναι» απάντησε ο Γκάιτνερ. Υστερα από λίγες μέρες ο Ναπολιτάνο κάλεσε το Σίλβιο και του ζήτησε να παραιτηθεί. Ο ίδιος έλεγε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή «δεν είχε καταλάβει ότι όλα ήταν μέρος ενός σχεδίου», που είχε στόχο να πάρει τη θέση του ο Μόντι, όπως στην Ελλάδα ο Λουκάς Παπαδήμος είχε πάρει τη θέση του Παπανδρέου.
Γιατί δεν μιλούσε η Μέρκελ στον Μπερλουσκόνι
Στο βιβλίο ο Μπερλουσκόνι υποστηρίζει ότι η Μέρκελ τον σιχαινόταν, επειδή κάποτε είχε γραφτεί ότι την είχε αποκαλέσει «αγαμ@@η χωντροκ@@@α», κάτι που ο ίδιος διέψευδε κατηγορηματικά. Αργότερα, κατάλαβε πόσο κακό τού είχε κάνει αυτή η διαρροή, αλλά υποστήριζε ότι συμπαθούσε την τότε καγκελάριο και όποτε τη συναντούσε της έκανε ακριβά δώρα, τα οποία πλήρωνε μάλιστα από την τσέπη του. Ωστόσο η Μέρκελ πίστεψε τα δημοσιεύματα, το «Spiegel» χαρακτήριζε τον Μπερλουσκόνι «πρόστυχο και αγροίκο» και η Μέρκελ δεν του ξαναμίλησε σχεδόν ποτέ.
Στην.. ιστορία, δε, έχει μείνει η συνέντευξη Τύπου μετά τη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου του 2011 στις Βρυξέλλες όπου ένα νεύμα της Μέρκελ και ένα του Σαρκοζί ήταν αρκετά για να θεωρηθεί από τον παγκόσμιο Τύπο ότι είχαν ξεφτιλίσει διά παντός τον «Καβαλιέρε». Ο Μπερλουσκόνι αποκάλυψε ότι λίγο μετά τη δημοσιοποίηση του σχολίου για τη Μέρκελ συνάντησε τον πρώην Γερμανό καγκελάριο των Σοσιαλδημοκρατών σε ένα πάρτι στη Ρώμη. Μόλις τον είδε ο Μπερλουσκόνι, του φώναξε «δεν το είπα ποτέ», αλλά ο Γκέρχαρντ Σρέντερ φέρεται να του απάντησε: «Καλά τα είπες. Είναι αλήθεια!».
«Ο Σαρκοζί είναι μαλ@κ@ς!»
Ο Μπερλουσκόνι ανέφερε στο βιβλίου του τα χειρότερα για τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας: «Ο Σαρκοζί ήταν πολύ επιθετικός μαζί μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τι μου έκανε». Εξιστορεί την αντιπαράθεσή του με τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας ξεκινώντας από ένα συμβάν στις Βρυξέλλες όπου ο Σαρκοζί όχι μόνο αρνήθηκε να κάνει χειραψία μαζί του, αλλά του γύρισε επιδεικτικά την πλάτη. «Τότε σκέφτηκα: Τι μαλάκ@ς! Τι αλαζόνας» και διηγείται ότι ο Σαρκοζί τριγύριζε στους διαδρόμους των Βρυξελλών λέγοντας ότι «δεν θα ξανασφίξω ποτέ το χέρι του Μπερλουσκόνι».
Η κόντρα των δύο όμως ξεκινά από παλιά, από τότε που ο Σαρκοζί αποφάσισε τον πρόωρο βομβαρδισμό της Λιβύης. Με άπειρα σκάνδαλα στο κεφάλι και των δύο ηγετών, ο Σαρκοζί δεν εκτίμησε καθόλου το εξώφυλλο περιοδικού που ανήκε στον Μπερλουσκόνι, το οποίο έδειχνε τον πρώην Γάλλο πρόεδρο ως «Ναπολέοντα» που κατακτά τη Λιβύη. Ομως η πραγματική κρίση ξεκίνησε όταν ο Μπερλουσκόνι ζήτησε τη βοήθεια του Σαρκοζί για τον διορισμό του Μάριο Ντράγκι ως επικεφαλής της ΕΚΤ στη θέση του Ζαν Κλοντ Τρισέ. Ο Σαρκοζί δέχθηκε, υπό τον όρο να φύγει ένας άλλος Ιταλός από το διοικητικό συμβούλιο, ο Μπίνι Σμάγκι, για να διοριστεί ένας Γάλλος. Ο Σμάγκι αρνήθηκε και ο Σαρκοζί, γνωστός για τα… νεύρα του, κατηγόρησε τον Μπερλουσκόνι για αθέτηση συμφωνίας. Ο Σίλβιο όμως είχε άλλη ερμηνεία γι’ αυτή την αντιπάθεια: «Ημουν πλούσιος και αυτός ήταν φτωχός» γράφει και θυμάται πως, όταν παντρεύτηκε την Κάρλα Μπρούνι ο Σαρκοζί, τού είπε: «Είδες, Σίλβιο; Τώρα είμαι κι εγώ πλούσιος».
Υστερα από μερικούς μήνες ο Σμάγκι παραιτήθηκε. Ομως οι σχέσεις των δύο ανδρών δεν έφτιαξαν ποτέ, ίσα-ίσα επιδεινώνονταν. Την εποχή εκείνη φούντωνε η κρίση χρέους στην ευρωζώνη, με την Ελλάδα να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, έτοιμη να εγκαταλείψει το ευρώ, και την Ιταλία να βρίσκεται επίσης στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου, λόγω του τεράστιου χρέους της και της μεγάλης ανόδου των επιτοκίων της.
Συνωμοσία για την αντικατάστασή του από τον Μόντι
Ο Σαρκοζί τότε είχε τα δικά του προβλήματα, τα σκάνδαλα με τη Λαγκάρντ, τη διαχείριση της κρίσης και το μόνο που τον ενδιέφερε, λέει ο Μπερλουσκόνι, ήταν να υποδεχθεί τη Σύνοδο του G8 και του G20, να βρεθεί στο επίκεντρο των φλας και να ανακάμψει στις δημοσκοπήσεις. Ηθελε πάση θυσία να πετύχει η Σύνοδος των Καννών. Οσον αφορά στον Μπερλουσκόνι; Ακόμη και η Κάρλα Μπρούνι τού φέρθηκε άσχημα. Φτάνοντας στις Κάννες, η όμορφη Γαλλίδα πρώτη κυρία φίλησε όλους τους προσκεκλημένους, εκτός από τον Σίλβιο. Ισως είχε τσατιστεί και αυτή με ένα «αστείο» του Μπερλουσκόνι στον Σαρκοζί που μάλλον δεν έκανε τον Γάλλο πρόεδρο να γελάσει… Το 2009 είχε πει στον Γάλλο πρόεδρο ότι του «έδωσε» την Ιταλίδα σύζυγό του, επειδή η Μπρούνι είχε γεννηθεί στην Ιταλία. Ο Σαρκοζί δεν γέλασε και όταν το αστείο διέρρευσε ο Μπερλουσκόνι χαρακτηρίστηκε και πάλι ως «ο βασιλιάς της γκάφας» από τους ευγενικούς και «πρόστυχος» από τους άλλους.
Ο Μπερλουσκόνι καταλογίζει στον Σαρκοζί συνωμοσία για την αντικατάστασή του από τον Μάριο Μόντι, συνωμοσία μαζί με τη Μέρκελ να μπει η Ιταλία στο ΔΝΤ, αλλά και υπέρμετρες φιλοδοξίες. Είχε φτάσει μια εποχή που, όπως υποστηρίζει, ο Σαρκοζί και η Μέρκελ τον θεωρούσαν πρόβλημα, ένα εμπόδιο στον δρόμο για την ανάκαμψη της ευρωζώνης, που τότε ταλανιζόταν. Ηταν η εποχή που ο Ναπολιτάνο συναναστρεφόταν με τον πρώην ισχυρό Ιταλό επίτροπο Μάριο Μόντι και τη φιλόδοξη σύζυγό του και σχεδίαζαν την αντικατάσταση του δημοκρατικά εκλεγμένου πρωθυπουργού. Ο Μόντι άλλωστε ήταν «σταρ», ο επίτροπος που είχε επιβάλει πρόστιμο 600.000.000 δολαρίων στη Microsoft για αθέμιτες πρακτικές. Το σχέδιο ολοκληρώθηκε λίγους μήνες μετά, στο απόηχο της επεισοδιακής Συνόδου Κορυφής των Καννών.
«Δεν εκπλήσσομαι που με ανέτρεψαν επειδή στάθηκα εμπόδιο στην πολιτική της Γερμανίας και αρνήθηκα να μετατραπεί και η Ιταλία σε αποικία όπως η Ελλάδα με την τρόικα» λέει ο Σίλβιο στο βιβλίο που επιμελήθηκε ο πρώην δημοσιογράφος των «Financial Times», Άλαν Φρίντμαν, το οποίο αποτελεί και την αυτοβιογραφία του «Καβαλιέρε».
