Σήμερα, ο Στίβεν Γουιλτσάιρ είναι ένας από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες της Βρετανίας. Οι παραγγελίες του έχουν λίστα αναμονής τεσσάρων έως οκτώ μηνών και τα βίντεο που τον δείχνουν να σκιτσάρει πανοραμικά αστικά τοπία σε τέλεια κλίμακα, έχουν την τάση να γίνονται viral.
Αλλά όταν ο Στίβεν ήταν στο σχολείο, οι καθηγητές του δεν ήξεραν τι να τον κάνουν. Διαγνώστηκε με αυτισμό σε ηλικία τριών ετών, και δεν είπε την πρώτη του λέξη («χαρτί») μέχρι την ηλικία των πέντε ετών. Παρόλα αυτά, ως παιδί, ο Στίβεν μπορούσε να σκιτσάρει με εκπληκτική ακρίβεια εικόνες της άγριας φύσης και καρικατούρες των δασκάλων του.
Αργότερα άρχισε να σχεδιάζει τα κτήρια που έβλεπε στο Λονδίνο με εντυπωσιακή λεπτομέρεια. Η μεγαλύτερη αδελφή του Ανέτ τον πήγαινε στο σπίτι ενός σχολικού φίλου που ζούσε στον 14ο όροφο μιας πολυκατοικίας, ώστε να μπορεί να δει μια εκτεταμένη θέα της πόλης. Θαύμαζε τη διάταξη και τα ορόσημά της. Από εκείνο το σημείο και μετά, λέει η ίδια, «το πάθος του έγινε εμμονή».
Σε ηλικία οκτώ ετών πήρε την πρώτη του παραγγελία -από τον Βρετανό πρωθυπουργό. Η γλώσσα δεν του ήρθε εύκολα μέχρι τον επόμενο χρόνο, αλλά στην ηλικία των 13 ετών είχε εκδώσει το πρώτο του βιβλίο με σχέδια. Το κοινό και τα Μέσα Ενημέρωσης γοητεύτηκαν από την απίστευτη μνήμη του νεαρού εφήβου. Ο Στίβεν εμφανίστηκε σε τηλεοπτικές εκπομπές και σε ντοκιμαντέρ για τους λεγόμενους savants.
Σε ένα ταξίδι του στη Νέα Υόρκη για μια συνέντευξη, συνάντησε τον Όλιβερ Σακς και σχεδίασε ένα τέλειο αντίγραφο του σπιτιού του νευρολόγου, αφού έριξε μια γρήγορη ματιά σε αυτό.
«Ο συνδυασμός των μεγάλων ικανοτήτων με τις μεγάλες αναπηρίες παρουσιάζει ένα εξαιρετικό παράδοξο: πώς μπορούν να ζήσουν δίπλα-δίπλα τέτοια αντίθετα;» έγραψε αργότερα ο Σακς στον πρόλογο του δεύτερου βιβλίου του Γουιλτσάιρ.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1989, επισκέφθηκε τη Βενετία και σχεδίασε το πρώτο του πανόραμα. Από τότε, ο Στίβεν έγινε γνωστός για τα απίστευτα λεπτομερή αστικά του τοπία, το καθένα φτιαγμένο από μνήμης με εκατοντάδες δρόμους, ορόσημα και άλλες λεπτομέρειες σε τέλεια κλίμακα.
Ζωγράφισε πόλεις σε όλο τον κόσμο, από την Ιερουσαλήμ μέχρι το Σίδνεϊ. Το τελευταίο του έργο ζωντάνεψε την Πόλη του Μεξικού σε έναν καμβά 13 μέτρων.
Στη Νέα Υόρκη έκανε μια 20λεπτη βόλτα με ελικόπτερο και στη συνέχεια σχεδίασε ό,τι είδε σε ένα κομμάτι χαρτί μήκους 19 μέτρων, ενώ οι θεατές παρακολουθούσαν ζωντανά μέσω κάμερας.
«Παρά την εκπληκτική μνήμη του Στίβεν, ενώ βρισκόταν στο Μανχάταν, κατάφερε να χαθεί και να περπατήσει 45 λεπτά σε λάθος κατεύθυνση πριν βρει το εστιατόριο Cheyenne’s Diner», αναφέρει ένα παιχνιδιάρικο ανέκδοτο στην επίσημη ιστοσελίδα του.
Το 2006, ο πρίγκιπας Κάρολος απένειμε στον Στίβεν το παράσημο του μέλους του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας για τη συμβολή του στον κόσμο της τέχνης. Την ίδια χρονιά, άνοιξε τη δική του γκαλερί στο κέντρο του Λονδίνου. Σήμερα, η φωτογραφία του υποδέχεται τους επισκέπτες στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου.
«Ο Στίβεν είναι εξαιρετικά ταπεινός και δεν επηρεάζεται καθόλου», λέει η Ανέτ, η οποία διευθύνει την γκαλερί.
Η φήμη «δεν έχει αλλοιώσει την ικανότητά του να συγκεντρώνεται ούτε καν τον έχει αγχώσει… Νομίζω ότι ωθεί τις ικανότητές του ακόμη περισσότερο».
Και χάρη στην παραγωγική και διάσημη καριέρα του, ο άλλοτε σιωπηλός καλλιτέχνης επικοινωνεί πλέον εύκολα με εκατομμύρια ανθρώπους. «Η τέχνη του Στίβεν μιλάει μια γλώσσα που μπορούμε όλοι να καταλάβουμε», επισημαίνει.
Με πληροφορίες από National Geographic
Φωτογραφίες: www.stephenwiltshire.co.uk
